Αστερίξ: ένας Γαλάτης πατριώτης ενάντια στην Παγκοσμιοποίηση
 |
) «Αστερίξ»: ένα κόμιξ που υμνεί την φιλία και τον ηρωισμό. |
) 1ο τεύχος και η αντίσταση ενάντια στους Ρωμαίους έχει ξεκινήσει. |
) Ο Αλμπέρ Ουντερζώ και τα δύο διάσημα δημιουργήματά του. |
) Κλασική σκηνή από τον «Αγώνα των Αρχηγών». |
) Ο λεπενικός Αλαίν Ντελόν ως κινηματογραφικός Καίσαρας. |
) Ο Ρενέ Γκοζινύ και ο Αλμπέρ Ουντερζώ στα 18α γενέθλια του Αστερίξ. |
) Βερσινγκετορίξ: ο θρυλικός αρχηγός των Γαλατών που υπήρξε το πρότυπο για τον Αστερίξ. |
) Οι Γαλάτες του Αστερίξ παραπέμπουν στους «Ελεύθερους Γάλλους» του Ντε Γκωλ. |
) Φίλοι και εχθροί του Αστερίξ όλοι μαζί σε αναμνηστική πόζα. |
«50 π.Χ. Όλη η Γαλατία έχει υποταχθεί στους Ρωμαίους. Όλη; Όχι. Ένα μικρό χωριό της Αρμορίκης επιμένει να αντιστέκεται στις λεγεώνες του Καίσαρα». Έτσι ξεκίναγε πριν 50 χρόνια, στις 29 Οκτωβρίου 1959, η πρώτη ιστορία του «Αστερίξ», του δημιουργήματος των Ρενέ Γκοζινύ και Αλμπέρ Ουντερζό που δημοσιεύθηκε στο πρώτο τεύχος του περιοδικού κόμιξ Pilote. Τι σημαίνει όμως για μας αυτός ο μικρόσωμος Γαλάτης, που σύσσωμη η Γαλλία γιόρτασε τα 50α του γενέθλια και που μετρούσε τον Στρατηγό Ντε Γκωλ, στους φανατικούς θαυμαστές του;
Καταρχήν να πούμε ότι ο Αστερίξ είναι ένας αντιήρωας. Είναι κοντόσωμος, όχι ιδιαίτερα όμορφος, όχι πολύ νέος, γενναίος αλλά όχι σούπερ ήρωας. Ως χαρακτήρας ο Αστερίξ είναι πατριώτης, τετραπέρατος, θαρραλέος, τίμιος, πιστός φίλος, έξω καρδιά και συμπαθητικός. Από την άλλη είναι φωνακλάς, καβγατζής και σπασίκλας και δεν εμπιστεύεται ότι οι άλλοι θα τα καταφέρουν σε αυτό που έχουν αναλάβει. Με άλλα λόγια ο Αστερίξ είναι ο μέσος σύγχρονος Γάλλος με όλα τα προτερήματα και μειονεκτήματα του.
Όπως όλοι οι άνθρωποι, έτσι και ο Αστερίξ έχει τον κολλητό του, τον Οβελίξ (το όνομα παραπέμπει στον αιγυπτιακό οβελίσκο, σύμβολο της ηλιακής λατρείας) Ο Οβελίξ είναι ένας αγαθιάρης πολεμιστής με υπερφυσική δύναμη. Παρ’ όλο που αρχηγός του χωριού είναι ο Μαζεστίξ, είναι οι δυο τους που ηγούνται της εθνικής αντιστάσεως ενάντια στις λεγεώνες του Ιούλιου Καίσαρα.
Για να πετύχουν τον σκοπό τους, χρησιμοποιούν (όπως και όλο το χωριό) τον μαγικό ζωμό που ετοιμάζει ο δρυΐδης Πανοραμίξ και δίνει υπερφυσική δύναμη. Όλοι μπορούν να πιουν τον ζωμό, εκτός από τον Οβελίξ που έπεσε μικρός μέσα και είναι μόνιμα υπό την επήρεια του. Παρόλο όμως που η διάρκεια της δύναμης του ζωμού είναι μικρή, η κατασκευή του θεωρείται σημαντική γιατί είναι το μυστικό όπλο κατά του κατακτητή. Βέβαια υπάρχει νομίζω ένας λόγος που η δύναμη του ζωμού δεν κρατά πολύ. Αν διαρκούσε παραπάνω, θα βλέπαμε τους Γαλάτες να τσακώνονται συχνότερα και χωρίς να τα βρίσκουνε μεταξύ τους, όπως κάνουν τώρα. Άρα η διάρκεια του ζωμού προστατεύει την κοινωνική γαλήνη.
Όμως αν και είναι ο βασικός αντίπαλος, ο Ιούλιος Καίσαρας δεν παρουσιάζεται καρτουνίστικα, αλλά έχει προτερήματα, όπως το ότι ξέρει να χάνει και να είναι γενναιόδωρος απέναντι στους αντιπάλους του Γαλάτες.
Εδώ να προσθέσουμε ότι οι Γαλάτες νικούν χάρις στην ευλάβεια που έχουν προς τους θεούς τους, αλλά και τον Πανοραμίξ, τον δρυΐδη τους, τον καθημερινό σύμβουλο τους. Έχει υπολογισθεί ότι μέσα στις ιστορίες του Αστερίξ υπάρχουν 120 αναφορές στον Τουτάτι, τον προστάτη της φυλής, του πολέμου, αλλά και της προστασίας από τον πόλεμο. Υπάρχουν 33 αναφορές στον Μπέλενο, τον Θεό του ήλιου και της γεωργίας και 9 αναφορές στην Μπελισάμα, την μητέρα των θεών και που παρέχει κάθε ζωή, ενώ είναι η προστάτιδα των Καλών Τεχνών, της βιοτεχνίας και των γυναικείων ασχολιών. Αυτό δείχνει μια θρησκευτικότητα που λείπει (όπως και ο πατριωτισμός) από αυτούς που τον επικαλούνται στην Ελλάδα. Δηλαδή τους αναρχικούς των Εξαρχείων («είναι τρελά αυτά τα φρικιά») και την Αριστερά του ΣΥΡΙΖΑ.
Εδώ θα πρέπει να πούμε ότι στην εποχή της, η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία εκπροσωπούσε την «πρόοδο» και τον «πολιτισμό», κάτι σαν τις Ηνωμένες Πολιτείες μεταπολεμικά. Δεκάδες λαοί ήθελαν να γίνουν μέρος της Αυτοκρατορίας για να απολαμβάνουν των δικαιωμάτων του Ρωμαίου πολίτη μετά την Pax Romana. Όμως ο «βάρβαρος» Αστερίξ και οι φασαριόζοι φίλοι του - ο αρχηγός Μαζεστίξ, ο σιδεράς Αυτοματίξ, ο ψαράς Αλφαβητίξ και πάνω από όλα ο φυλετιστής και αιώνια μάχιμος Μαθουσαλίξ - αρνιούνται να υποταχθούν. Αρνιούνται να προσκυνήσουν τον κατακτητή και να ασπαστούν την εθνοκτόνο ιδεολογία της πολυεθνικής Pax Romana.
Αν θέλουμε να βρούμε σημερινά αντίστοιχα, ο Καίσαρας είναι ο Μπους ή ο Ομπάμα, η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία είναι οι πολυφυλετικές Ηνωμένες Πολιτείες, αλλά και η πολυπολιτισμική Ευρώπη. Όσο για τους Γαλάτες, αυτοί μάλλον μοιάζουν με τα Εθνικιστικά ή Πατριωτικά Κινήματα ως τελευταία σπίθα αντίστασης στην Νέα Τάξη.
Βέβαια οι περιπέτειες του Αστερίξ είναι αναίμακτες. Ο λόγος για αυτό ήταν απλός: ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος, που κόστισε εκατομμύρια ψυχές, είχε τελειώσει λίγα χρόνια πριν και οι δημιουργοί του πίστευαν ότι καλύτερα να αποφεύγονται αιματηρές συγκρούσεις. Και μπορεί να γελάμε με τον Οβελίξ που δέρνει λόχους από Ρωμαίους, το πνεύμα όμως της αντίστασης παραμένει το ίδιο.
Μιας και μιλάμε για αντίσταση, πρέπει να πούμε ότι ένα από τα ελάχιστα ονόματα υπαρκτών Γαλατών που τελείωναν σε «ιξ», ήταν αυτό του βασιλιά Βερσινγκετορίξ που ένωσε το 52 π.Χ. τους Γαλάτες ενάντια στους Ρωμαίους, αλλά που τελικά νικήθηκε. Έτσι το όνομα του Αστερίξ παραπέμπει στον ηρωικό ηγέτη των Γάλλων.
Από την άλλη, το «χωριό των τρελλών Γαλατών» παραπέμπει στο κίνημα των «Ελεύθερων Γάλλων» του Ντε Γκωλ, που την στιγμή που πολλοί Γάλλοι είχαν συμβιβασθεί με τους Γερμανούς, εκείνος κήρυττε την αντίσταση ακόμα και σε άλλη ήπειρο. Αυτό βέβαια το είχε καταλάβει ο Ντε Γκωλ και κατ’ ιδίαν δήλωνε φανατικός θαυμαστής του «Αστερίξ». Αλλά και οι ίδιοι οι δημιουργοί το υπαινισσόταν τονώνοντας την εθνική περηφάνια των Γάλλων. Αυτή η αίσθηση πατριωτισμού και ηρωισμού είναι ο λόγος που οι περιπέτειες του «Αστερίξ» μεταφράσθηκαν στα Κρητικά και τα Ποντιακά, διαλέκτους δύο πολεμικών Ελληνικών φυλών.
Όμως για να πετύχουν τον σκοπό τους ο Αστερίξ και Οβελίξ καταφεύγουν σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες, όπου όλο και κάποιο εξάδελφο έχουν. Γεγονός που συμβολίζει την φυλετική και πολιτιστική ενότητα των Ευρωπαίων. Αυτούς τους λαούς, οι Γκοσινύ και Ουντερζώ τους παρουσιάζουν με τα πολιτιστικά τους χαρακτηριστικά.
Έτσι οι Γερμανοί είναι πειθαρχημένοι και τρελαίνονται για πόλεμο. Δεν είναι σύμπτωση ότι φορούν κράνη του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου. Οι Ελβετοί είναι ουδέτεροι, τρώνε φοντύ, τρελαίνονται για ρολόγια (κλεψύδρες) και κρατούν το τραπεζικό απόρρητο. Οι Κορσικανοί είναι πατριώτες, οξύθυμοι («Δεν σε αρέσει η αδελφή μου;») και διατηρούν τις βεντέτες. Τέλος οι Άγγλοι πίνουν ζεστό νερό με λίγο γάλα (πριν ο Αστερίξ τους διδάξει το τσάι) και περιποιούνται τον κήπο τους. Όλοι αυτοί συμμαχούν με τους Γαλάτες σε μια πανευρωπαϊκή συμμαχία ενάντια στον κατακτητή. Όπως πανευρωπαϊκή πρέπει να είναι η συμμαχία των εθνικιστών ενάντια στην Παγκοσμιοποίηση.
Το άρθρο δημοσιεύθηκε στο φύλλο της 14ης Νοεμβρίου 2009 της εφημερίδας Ελεύθερος Κόσμος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου