ΕΦΜΥΛΙΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ ή ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΟ - ΣΥΜΜΟΡΙΤΟΠΟΛΕΜΟΣ ;

*****

***

Γράφει ο κ. Χρήστος Σαρτζετάκης (www.sartzetakis.gr)και τεκμηριώνει με σαφήνεια :

" Δεν επρόκειτο λοιπόν περί καταστολής ανταρσίας «αδίκως διωκομένων δημοκρατικών Ελλήνων πολιτών»(!), όπως με ύστερίαν διαλαλεί συνεχώς η κομμουνιστική προπαγάνδα, αλλά περί καταστολής στάσεως, έξωθεν υποκινηθείσης και κατευθυνομένης με πειθήνιον εκτελεστήν το κόμμα «του εγκλήματος και της Εθνικής προδοσίας» κατά τον επιτυχέστατον ιστορικόν χαρακτηρισμόν δια το Κ.Κ.Ε. της εποχής εκείνης του αειμνήστου Γεωργίου Παπανδρέου, αρχηγού του Δημοκρατικού Σοσιαλιστικού Κόμματος, Πρωθυπουργού της απελευθερώσεως, του μετέπειτα θρυλικού «Γέρου της Δημοκρατίας». Ούτε φυσικά επρόκειτο περί «εμφυλίου πολέμου». Οι έχοντες Ελληνικήν παιδείαν γνωρίζουν, ότι ο «πόλεμος» κυριολεκτείται μόνον από διαμάχης μετά ξένων, ποτέ μετά ομοφύλων, πολέμιοι είναι μόνον ξένοι και ο πόλεμος μόνον με ξένους διεξάγεται, ενώ διαμάχη και αντιπαράθεσις προς ομοφύλους ονομάζεται «στάσις». Λέγει χαρακτηριστικώς ο Πλάτων, κατά λέξιν, « ... λέγω δε τα δύο, το μεν οiκεiον και ξυγγενές, το δε αλλότριον και 'οθνειον। Απο μεν ουν τα του οικείου έχθρα στάσις κέκληται, από δε τα του αλλοτρίου πόλεμος» (Πολιτεία, 470 Β).

Και η στάσις αυτή έχει όνομα. Το αντλεί από τις κείμενες διατάξεις της Ποινικής νομοθεσίας.

Η απόπειρα βιαίας μεταβολής του πολιτεύματος της χώρας (όπως εν προκειμένω από ελευθέρου δημοκρατικού εις καταπιεστικόν κομμουνιστικόν) συνιστά το κακούργημα της εχάτης προδοσίας [ άρθρον 123 § 2 του προϊσχύσαντος μέχρι και του 1950 Ποινικου Νόμου, αρθρον 134 § 1 Β β του ισχύοντος Ποινικού Κώδικος].

Η Επιχείρησις βιαίας αποσπάσεως εδάφους απο το ελληνικόν κράτος (οπως εν προκειμένω της Μακεδονίας μας) συνιστά το κακούργημα της προδοσίας (επιβουλής της ακεραιότητος) της χώρας [ αρθρον 123 § 4 Ποινικού Νόμου, αρθρον 138 § 1 Ποινικού Κώδικος ]. Η δε συμφωνία η ένωσις με άλλους (ένα ή περισσοτέρους) προς διάπραξιν συγκεκριμένων κακουργημάτων (όπως τα προκείμενα) συνιστά το έγκλημα της συμμορίας [αρθρον 57 Ποινικού Νόμου, άρθρον 187 § 1 Ποινικού Κώδικος.]Και ας προστεθεί εδώ ότι δεν πρόκειται περί ιδιαιτερότητος της Ελληνικής Ποινικής Νομοθεσίας, παλαιάς και ισχυούσης. Διότι τα ίδια εγκλήματα με τους ιδίους χαρακτηρισμούς και τας ιδίας αυστηράς κυρώσεις προβλέπουν και αι ξέναι ποινικαί νομοθεσίαι, όλων των πολιτισμένων χωρών.

Εθνοπροδόται και προδόται της χώρας, λοιπόν, και συμμορίται υπήρξαν, κατά τον μόνον δυνατόν και επιστημονικώς ακριβή χαρακτηρισμόν, οι αποτελέσαντες τον ψευδώνυμον «Δημοκρατικόν Στρατόν».

Επομένως και ορθότατα εχαρακτηρίζοντο ανέκαθεν ως «συμμορίαι» και εγίνετο λόγος συνεκδοχικώς περί «συμμοριτοπολέμου», εξ αιτίας δε της αποκλειστικώς από το Κ.Κ.Ε. ποδηγετήσεώς των, περί «κομμουνιστοσυμμοριών» και «κομμουνιστο-συμμοριτοπολέμου».

*****