Tου Στεφανου Kασιματη / kassimatis@kathimerini.gr
Ανεπιγνώστως (δεν έχω την παραμικρή αμφιβολία περί αυτού...) ο Γιώργος παραδέχθηκε, στο διάγγελμα από το Καστελλόριζο, την προσωπική ευθύνη του για τον ιστορικό εξευτελισμό της χώρας, που ανακοίνωσε την περασμένη Παρασκευή: «Και εμείς και οι εταίροι μας στην Ε.Ε. ελπίζαμε», είπε, «ότι η απόφαση (σ.τ.σ.: για τη σύσταση του μηχανισμού χρηματοδότησης) θα αρκούσε για να ηρεμήσει και να συνετίσει τις αγορές, ώστε να μπορέσουμε να συνεχίσουμε τη χρηματοδότηση της χώρας μας με χαμηλότερα επιτόκια. Να υπάρξει, δηλαδή, η απαραίτητη νηνεμία, ώστε να αφιερωθούμε στο έργο μας, στις μεγάλες αλλαγές που χρειάζεται η χώρα, για να κάνουμε την οικονομία μας βιώσιμη, ανταγωνιστική. [...] Οι αγορές δεν ανταποκρίθηκαν».
Πώς να ανταποκριθούν, κουτόχορτο τρώνε; Για να ανταποκριθούν, η σωστή σειρά των πραγμάτων έπρεπε να ήταν η αντίστροφη. Πρώτα όφειλε να δείξει η κυβέρνηση ότι καταπιάνεται δυναμικά «με τις μεγάλες αλλαγές που έχει ανάγκη η χώρα» και έπειτα να περιμένει ότι οι αγορές θα ανταποκριθούν. Αντί γι’ αυτό, παρακολουθήσαμε τον πρωθυπουργό να σπαταλά πολύτιμο χρόνο σε επουσιώδεις έως και σαχλές ενασχολήσεις (από το Santo Domingo και την ηλεκτρονική διακυβέρνηση ώς την ατέρμονες διαβουλεύσεις), έπειτα να περνά ένα προς ένα τα στάδια αναγνώρισης της αναπόφευκτης πραγματικότητας (άρνηση, θυμός, διαπραγμάτευση, κατάθλιψη) και είναι πολύ αμφίβολο αν έχει φθάσει ακόμη στο τελικό στάδιο της αποδοχής. Εκτός από τα μέτρα της 3ης Μαρτίου, (που τα έλαβε απαρηγόρητη η κυβέρνησή του...), επί έξι μήνες η κυβέρνηση δεν έχει κάνει τίποτε το ουσιαστικό, ούτε έχει δείξει –παρά τα μεγάλα λόγια περί «πολέμου» και «έκτακτης ανάγκης»– διάθεση προσαρμογής στην κρισιμότητα των συνθηκών. Ακόμη και σήμερα, αρκούν εκατό ασύδοτοι και ημιπαράφρονες συνδικαλιστές για να καταλύσουν το κράτος ανά πάσα στιγμή! Παρά ταύτα, προσδοκούσε ότι οι αγορές θα «συνετισθούν» από εξαγγελίες, αποδεικνύοντας πόσο δίκιο είχε ο Φ. Σ. Φιτζέραλντ, που θεωρούσε ότι η αισιοδοξία δεν είναι παρά η ικανοποίηση των μικρών ανθρώπων που κατέχουν μεγάλες θέσεις...
Το βαρόμετρο της Public Issue για τον ΣΚΑΪ έδειξε ότι, για μία ακόμη φορά, οι πολίτες προηγούνται του πολιτικού κόσμου. Το 91% των ερωτηθέντων γνωρίζει ότι χρειάζονται σκληρότερα μέτρα και, για πρώτη φορά, το ποσοστό εκείνων που δεν εμπιστεύονται τον πρωθυπουργό (52%) υπερβαίνει εκείνο όσων συνεχίζουν να του έχουν εμπιστοσύνη. Αυτό μπορεί να σημαίνει ότι ο κόσμος αντιλαμβάνεται την αιτία της εξοργιστικής αβελτηρίας των κυβερνώντων: ότι προτεραιότητα της κυβέρνησης ήταν η εξασφάλιση της μακροημέρευσής της στην εξουσία, όχι η διάσωση της χώρας. Σύντομα ο πρωθυπουργός θα αρχίσει να κλαίει στ’ αλήθεια – για τον εαυτό του και την οικογενειακή επιχείρηση...
Θράσος!
Αφού περιέγραψε με τα μελανότερα χρώματα την κατάσταση που παρέλαβε η κυβέρνησή του, στην περίφημη δήλωση από το Καστελλόριζο, ο Γιώργος πρόσθεσε το εξής: «Καταστρώσαμε σχέδιο, πήραμε δύσκολα μέτρα, που πολλές φορές πόνεσαν, αλλά ανακτήσαμε την αξιοπιστία μας»! Μα, πού βρίσκει τη διάθεση για αστεία, την ώρα που ανακοινώνει την προσφυγή στο ΔΝΤ;
Τι ειρωνεία!Καλλιτέχνις η τύχη, το θέλησε η Ελλάδα να προσφύγει στο ΔΝΤ στις 23 Απριλίου, την επέτειο του θανάτου του Κωνσταντίνου Καραμανλή, του πολιτικού που συνέβαλε στην πορεία προς τον εξευρωπαϊσμό της χώρας, περισσότερο κάθε άλλου κατά την περίοδο της Μεταπολίτευσης. Καλλιτέχνης, όμως, και ο Πολ Τζερούλανος, που σκηνοθέτησε τον πρωθυπουργό! Διότι ο υπουργός Πολιτισμού συνέλαβε τη μεγαλοφυή ιδέα να ανακοινώσει ο Γιώργος την προσφυγή στο ΔΝΤ από το Καστελλόριζο, «για συμβολικούς λόγους». Βλέπετε, τα ταπεινά σπιτάκια στο φόντο, το καΐκι στο οποίο ανέβηκε και, βεβαίως, η γειτνίαση με την Τουρκία δείχνουν την πορεία που έχει πάρει η Ελλάδα. (Παρεμπιπτόντως, στο προχθεσινό μνημόσυνο του θείου του, ο Κώστας Καραμανλής –μαυρισμένος– έφθασε τελευταίος και έφυγε πρώτος...)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου