O AΓΝΩΣΤΟΣ , ΧΡΥΣΑΝΘΟΣ ΛΑΖΑΡΙΔΗΣ

Χρύσανθος Λαζαρίδης
Δεν είναι μομφή να είσαι δεξιός

Το δεξί χέρι του κ. Σαμαρά, πρώην κομμουνιστής και τώρα εχθρός της «ψευτο-προοδευτικής χούντας»

ΑΡΗΣ ΡΑΒΑΝΟΣ | Σάββατο 3 Απριλίου 2010

ΑΠΟΤΕΛΕΙ έναν από τους πιο σκληροπυρηνικούς συμβούλους του προέδρου της ΝΔ κ. Αντ. Σαμαρά. Είναι από τα στελέχη της Ρηγίλλης με ξεκάθαρη άποψη για πολλά θέματα που έχουν σχέση με τη στρατηγική της ΝΔ. Υποστηρίζει τις θέσεις του με πυγμή και δεν φείδεται μαχητικότητας, ενώ
εσχάτως υποστήριζε στις εσωτερικές συσκέψεις ότι ο κ. Σαμαράς πρέπει επειγόντως να απαγκιστρωθεί από τις διακυβερνήσεις Καραμανλή. Γαλουχημένος στην κομμουνιστική Αριστερά, αφού υπήρξε κεντρικό στέλεχος του «Ρήγα Φεραίου» με προϊστορία στο ΚΚΕ Εσωτερικού και αντιδικτατορική δράση, πέρασε στην άλλη όχθη, εκείνη του εθνικοπατριωτικού μετώπου. Ο 56χρονος κ. Χρύσανθος
Λαζαρίδης είναι η «σκιά» του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Αποτελεί έναν από τους πιο έμπιστους συνεργάτες του και είναι ο άνθρωπος που επεξεργάζεται τις δημόσιες ομιλίες του. Βρίσκεται στη Ρηγίλλης από νωρίς το πρωί ως αργά το βράδυ. Τις περισσότερες φορές βρίσκεται στο γραφείο του κ. Σαμαρά και η συμβουλή του είναι πάντα χρήσιμη για τον πρόεδρο της ΝΔ.

Το ερώτημα που έχουν θέσει πολλά «γαλάζια» κομματικά στελέχη για τον στενό συνεργάτη του κ. Σαμαρά είναι ότι ένας πρώην «Ρηγάς» με προϊστορία στο ΚΚΕ Εσωτερικού και αντιδικτατορική δράση είναι ο πιο στενός σύμβουλος του πρόεδρου της ΝΔ. Ο κ. Σαμαράς δεν είχε ποτέ ενδοιασμούς για τον κ. Λαζαρίδη, και τα «πέτρινα» πολιτικά χρόνια που ήταν εκτός πολιτικής σκηνής και κοιτούσε «το ταβάνι του σπιτιού του», όπως έχει πει, συνομιλούσαν σχεδόν καθημερινά.

Ως εκ τούτου σφυρηλατήθηκε μια στέρεα πολιτική και κυρίως προσωπική σχέση η οποία αναδείχθηκε με την ανάληψη της ηγεσίας από τον κ. Σαμαρά που τον έφερε στη Ρηγίλλης, στη θέση του πολιτικού του συμβούλου.

Διαδραματίζει κεντρικό ρόλο στη διαμόρφωση της στρατηγικής του κόμματος.

Οπαδός της θεωρίας των «ιστορικών κύκλων» στη Στρατηγική Ανάλυση, προφητεύει το τέλος του ΠαΣοΚ. Επενδύει στη συγκεκριμένη θεωρία και εκτιμά: «Η ΝΔ θα βρεθεί μπροστά στις δημοσκοπήσεις μέσα στο 2010. Και θα ξαναπάρει την κυβέρνηση μέσα σε ενάμιση χρόνο,το πολύ,αφότου περάσει μπροστά στις δημοσκοπήσεις». Καταληψίας σε Νομική και Πολυτεχνείο
Συμμετέχει στον «πρωινό καφέ» της Ρηγίλλης και δεν ανήκει στους μετριοπαθείς της νέας ηγεσίας, αφού λόγω καταβολών αλλά και παλαιότερης πολιτικής δράσης θεωρείται «σκληρό καρύδι». Και πώς να μην είναι, όταν ως φοιτητής του Οικονομικού της Νομικής, το 1972, συμμετείχε στο φοιτητικό κίνημα εναντίον της δικτατορίας από τις γραμμές της οργάνωσης «Ρήγας Φεραίος».

Υπήρξε μέλος της Επιτροπής κατάληψης της Νομικής Σχολής τον Φεβρουάριο- Μάρτιο του 1973 και εξελέγη στη Συντονιστική Επιτροπή κατάληψης του Πολυτεχνείου τον Νοέμβριο του 1973. Για τη δράση του συνελήφθη την άνοιξη του 1974, κρατήθηκε στην Ασφάλεια και στην ΕΣΑ ως τη Μεταπολίτευση τον Ιούλιο του 1974, ενώ από τα βασανιστήρια που υπέστη ήταν επί πολλές εβδομάδες σε κρίσιμη κατάσταση νοσηλευόμενος στην «Παμμακάριστο».

Ο κ. Λαζαρίδης ήταν ενταγμένος στο ΚΚΕ Εσωτερικού που είχε συσπειρώσει ένα μεγάλο μέρος ριζοσπαστικοποιημένης νεολαίας επηρεασμένο από τον Γαλλικό Μάη και τα κινήματα αμφισβήτησης, με επιρροές από τους θεωρητικούς Αλτουσέρ, Μπετελέμ, Ροσάντα κλ.π. Μάλιστα συμμετείχε σε μια εσωκομματική τάση του ΚΚΕ Εσωτερικού που λειτουργούσε από το 1974 σε επίπεδο Νεολαίας και η οποία ηττήθηκε πολιτικά στην Α΄ Πανελλαδική Συνδιάσκεψη του Ρήγα Φεραίου το 1974. Στη συνέχεια συμμετείχε στη Β΄ Πανελλαδική, που έδρασε μεταξύ 1978-1981, μέλη της οποίας ήταν η πλειοψηφία του Ρήγα που αποχώρησε από το ΚΚΕ Εσωτερικού μετά τις εκλογές του 1977.

Μετά τη Μεταπολίτευση, διετέλεσε αντιπρόεδρος της Εθνικής Φοιτητικής Ενωσης Ελλάδας (ΕΦΕΕ) από το 1975 ως το 1980, έτος κατά το οποίο αποφοίτησε από το Πανεπιστήμιο Αθηνών. Με τον κ. Σαμαρά δεν είχε σχέσεις και το μόνο που τους συνέδεε ήταν ότι και οι δύο φοίτησαν στο Κολέγιο Αθηνών. Το 1980 πήγε στη London School of Εconomics για μεταπτυχιακές σπουδές στα Οικονομικά με ειδίκευση στη Νομισματική Θεωρία και στην Επιχειρησιακή Ερευνα, και επέστρεψε στην Ελλάδα για να υπηρετήσει τη στρατιωτική του θητεία στα τεθωρακισμένα στον Εβρο.

Στη συνέχεια πήγε στη Νέα Υόρκη για να πάρει το διδακτορικό του δίπλωμα στην Οικονομετρία από το City University και μετά σπούδασε Σύγχρονη Θεωρία της Ανάλυσης στο Courant School of Αpplied Μathematics. Ασχολήθηκε μεταξύ άλλων με τη Θεωρία Παιγνίων και Εφαρμογές στις Διεθνείς Σχέσεις και τις πολεμικές συγκρούσεις, τη Θεωρία Χάους και Εφαρμογές στην Ανάλυση Συστημάτων ισορροπίας και τις... Κβαντικές κυματοσυναρτήσεις και αναλυτικές συνάφειες με τη Θεωρία του Χάους.

Οπαδός της «σκληρής γραμμής»
Το τελευταίο διάστημα κάνει πιο επιλεγμένες και προσεκτικές εμφανίσεις στα κεντρικά ΜΜΕ και συνομιλεί με άνεση με τους πολιτικούς συντάκτες που καλύπτουν τη ΝΔ. Ηταν από τους συμβούλους του κ. Σαμαρά που του εισηγήθηκαν να χαράξει ξεκάθαρη γραμμή με το παρελθόν της διακυβέρνησης Καραμανλή, ενώ είναι αυστηρός και με τα στελέχη που διαφωνούν με τις επιλογές της ηγεσίας.

Λόγω ποντιακής καταγωγής, κατά τη διάρκεια της παραμονής του στις ΗΠΑ αναμείχθηκε στα κοινά της ομογένειας. Την περίοδο της έξαρσης του Σκοπιανού συναντάται, γνωρίζεται και αναπτύσσει φιλική σχέση με τον κ. Σαμαρά, ο οποίος εκείνη την εποχή ήταν υπουργός Εξωτερικών. Στηρίζει και την Πολιτική Ανοιξη και διαδραματίζει σημαντικό ρόλο στην Παμμακεδονική Ενωση και στις διαμαρτυρίες για το Σκοπιανό.

Οι κοινές τους απόψεις στα εθνικά θέματα, στην οικονομία, αλλά και στην πολιτική ανοίγουν γέφυρα επικοινωνίας και από τότε είναι τακτικός του συνομιλητής.

Η «ΑΠΟΕΝΟΧΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΩΤΙΣΜΟΥ»
Ηγετικό στέλεχος του «Δικτύου 21»
Ο κ. ΛΑΖΑΡΙΔΗΣ παράλληλα με τη θέση του συμβούλου του κ. Σαμαρά είναι και αντιπρόεδρος του ΔΣ του «Δικτύου 21», μιας εθνικοπατριωτικής οργάνωσης με σκληρές θέσεις στα εθνικά θέματα. Οπως είχε τονίσει τον Δεκέμβριο του 1997 μαζί με τον καθηγητή κ. Σαρ. Καργάκο, «στόχος του “Δικτύου 21” είναι η δημιουργία ενός μετώπου κατά του ενδοτισμού και όσων ενοχοποιούν τον πατριωτισμό». Στο παρελθόν κινητοποιήθηκε πολύ έντονα κατά του Σχεδίου Αναν στην Κύπρο και οι θέσεις του για τα εθνικά θέματα (Σκοπιανό κ.ά.) τον εντάσσουν στο εθνικοπατριωτικό μέτωπο.

Στόχος του, όπως και των άλλων μελών του «Δικτύου 21», είναι «η αποενοχοποίηση του πατριωτισμού», οι οποίοι είχαν κατηγορηθεί παλαιότερα από αντιπάλους τους για «εθνικιστικό παροξυσμό» και επί μεγάλο χρονικό διάστημα μαινόταν πόλεμος άρθρων, μέσω εφημερίδων, ενώ έφθασαν ως και στα δικαστήρια. Πολλές φορές έχει βρεθεί απέναντι με στελέχη της Αριστεράς και της Κεντροαριστεράς και μάλιστα παλαιότερα αναρωτήθηκε: «Μήπως είναι ώρα να ξανακατέβουμε στους δρόμους, αυτή τη φορά για να φύγει η “χούντα” της “ψευτο-προοδευτικής διανόησης” που είναι “εχθρός του λαϊκού και καρικατούρα διανόησης”; ». Στα επεισόδια του Δεκέμβρη του 2008, μετά τo θάνατο του 15χρονου Αλέξη Γρηγορόπουλου, είχε πει ότι « κάποιοι εκμεταλλεύθηκαν ένα τραγικό περιστατικό για να αποπειραθούν “πολύχρωμη εξέγερση” και στην Ελλάδα (κατά τα πρότυπα της Γεωργίας και της Ουκρανίας) ».

Βαθύ μπλε
«Είναι λανθασμένη ως “διαπίστωση” και ανόητη ως “μομφή” ότι η εκλογή Σαμαρά σημαίνει στροφή στα δεξιά».

«Επί μιάμιση δεκαετία η Ελλάδα είχε μια πολιτική την οποία μεγάλο μέρος της επίσημης ελληνικής ελίτ θεωρούσε “εθνικιστική”»! Οποιος υποστήριζε την επίσημη ελληνική θέση μέσα στην Ελλάδα θεωρείτο “αθεράπευτα εθνικιστής”».

«Το πολιτικό σύστημα που δυσκολεύεται να διαχειριστεί τα συμφέροντα της χώρας και τη θέληση της κοινωνίας ενταφιάζει τις παρακαταθήκες του Ανδρέα Παπανδρέου και του Κωνσταντίνου Καραμανλή και αναδεικνύει τις επικοινωνιακές πομφόλυγες του... Αλέξη Τσίπρα».

«Μόνο στα καθεστώτα του “υπαρκτού σοσιαλισμού” η Δεξιά θεωρούνταν “μομφή”. Αυτά κατέρρευσαν πριν από δύο δεκαετίες.

Κάποτε πρέπει να το πληροφορηθούμε κι εδώ στην Ελλάδα».

«Η υπεύθυνη πρόταση Καραμανλή δεν παρουσιάστηκε ως πολιτική, αλλά ως καθαρτικό. Οι λαοί ποτέ δεν ψηφίζουν... ρετσινόλαδο!».

«Δεν συμφωνώ με τον εορτασμό του Πολυτεχνείου. Παρελαύνουν οι απόντες- οι επίγονοι αυτών που δεν ήθελαν την εξέγερση. Εξοργίζομαι με την οικειοποίηση της εξέγερσης του Πολυτεχνείου από διάφορα κωθώνια που φορούν κουκούλες, σπάνε μαγαζιά και επικαλούνται τα ιδανικά του».