ΔΡΑΧΜΗ . " Ο ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΗΣ ΤΟΥ ΠΛΑΝΗΤΗ - 2ον

Δ Ρ Α Χ Μ Η

…Η μεγάλη "τρομοκράτισσα" του Πλανήτη.

Η ΜΕΓΙΣΤΗ ΑΠΕΙΛΗ ΤΗΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΗΣ

Μπροστά της η Αλ Κάιντα

είναι σαν το κοριτσάκι με τα σπίρτα.

Αυτό, το οποίο φοβούνται όλοι αυτοί, είναι η ΔΡΑΧΜΗ. Γιατί τους φοβίζει η Δραχμή και όχι το Λέβ, το Φιορίνι το Ζλότι ή η Κορώνα; Γιατί η Δραχμή "ακουμπάει" στη Μεσόγειο. Αυτό είναι το μεγάλο πρόβλημά τους. Ό,τι "ακουμπάει" στη Μεσόγειο, γίνεται "καταλύτης" οικονομικών εξελίξεων. Μια Δραχμή της Μεσογείου απειλεί το Ευρώ, το οποίο ακουμπάει κατά κύριο λόγο στη βιομηχανία της Βορείου Ευρώπης. Η Μεσόγειος αποδίδει χρυσάφι, είτε λειτουργεί η οικονομία είτε όχι, ενώ το Ευρώ, για να είναι ισχυρό, πρέπει να υπάρχει παραγωγή. Η Μεσόγειος δίνει μεροκάματο σε κάποιον, ακόμα κι αν αυτός κάθεται σταυροπόδι σε κάποια αμμουδιά, ενώ η βιομηχανία δίνει μεροκάματο μόνον σε κάποιον που ιδρώνει πάνω σε έναν τόρνο.

Η Κρήτη, η Κέρκυρα, η Ρόδος ή η Μύκονος μπορεί στη φαντασία του κόσμου να είναι παραμυθένια νησιά, αλλά στην οικονομία της αριθμητικής είναι μορφές κεφαλαίου. Κεφαλαίου μεγάλης οικονομικής απόδοσης, η οποία είναι μετρήσιμη. Όμως, όταν κάτι είναι μετρήσιμο, είναι ταυτόχρονα και συγκρίσιμο. Άρα η Κρήτη, η Κέρκυρα και τα άλλα τα νησιά στον "Πλανήτη" της οικονομίας εκτός από όμορφοι τουριστικοί προορισμοί είναι και γίγαντες του κεφαλαίου, όπως είναι η Siemens, η Coca-Cola ή η Heinz. Όποιος κατέχει αυτό το κεφάλαιο, δεν κινδυνεύει στον αγώνα της επιβίωσης.



Αυτό είναι το πρόβλημα κάποιων. Το κεφάλαιο της Μεσογείου. Το καλύτερο και πιο αποδοτικό κεφάλαιο δίπλα στην πλουσιότερη αγορά του Πλανήτη. Αυτή είναι η δύναμη της Μεσογείου. Η Μεσόγειος εισπράττει ό,τι υπάρχει —είτε πολύ είτε λίγο— στις τσέπες του κόσμου, ενώ η παραγωγή εισπράττει μόνον όταν υπάρχει οικονομική λειτουργία.

Τώρα, που η οικονομική κρίση έγινε παγκόσμια και ομοιογενής, οι ισχυροί του συστήματος φοβούνται τον πρώτο λαό, ο οποίος θα προσπαθήσει να επιβιώσει, χωρίς να σέβεται τις αρχές του δικού τους συστήματος. Φοβούνται τον πρώτο λαό, ο οποίος, λόγω της θέσης του ή της ιδιομορφίας του κεφαλαίου του, θα λειτουργήσει με έναν "ανορθόδοξο" τρόπο, που θα αποτελεί κακό "παράδειγμα" για τους υπολοίπους. Σε μια εποχή παγκόσμιας αβεβαιότητας —και με τη φτώχεια να είναι μια συνεχής και μόνιμη απειλή ακόμα και για τους λαούς των ισχυρών κρατών— φοβούνται τον πρώτο λαό, ο οποίος θα λειτουργήσει ιδιόμορφα, λόγω των ιδιομορφιών του. Με ένα τεράστιο "ποίμνιο", το οποίο πρέπει να το οδηγήσουν μέσα σε μια πρωτοφανή "καταιγίδα" φτώχειας και ανεργίας, φοβούνται το πρώτο "πρόβατο", το οποίο θα πιάσει "άκρη" και δεν θα τους ακολουθεί, χωρίς όμως να απειλείται με "καχεξία" εξαιτίας της επιλογής του.

Αντιλαμβανόμαστε λοιπόν ότι η Δραχμή δεν είναι απλό πράγμα. Η Δραχμή μπορεί να γίνει μια "τρύπα" στο "σκάφος", που λέγεται παγκόσμιο σύστημα. Όμως, καμία "τρύπα" δεν είναι ασήμαντη …όσο μικρή κι αν είναι. Η πιο ασήμαντη τρύπα μπορεί να βυθίσει το μεγαλύτερο "καράβι", αν αυτή δεν προσεχθεί. Ολόκληρο το παγκόσμιο οικονομικό "οικοδόμημα" κινδυνεύει από την ασήμαντη Δραχμή της ασήμαντης ελληνικής οικονομίας. Γι' αυτόν τον λόγο οι πάντες αγωνιούν για την τύχη αυτής της οικονομίας. Γι' αυτόν τον λόγο οι πάντες θέλουν να συναντηθούν με τον Γιώργο Παπανδρέου και να τον "βοηθήσουν". Τρέχουν να συμμαζέψουν τα ασυμμάζευτα. Γιατί; Γιατί οι ισχυροί του ατλαντισμού έχουν κάνει την "πατάτα" όλων των αιώνων. Παρασυρμένοι από το γυφταριό του σιωνισμού, έκαναν λάθη αδιανόητα για το σύστημα. Εξανέμισαν το κεφάλαιό τους και διέλυσαν το πλαίσιο, που καθιστούσε ελεγχόμενο το κεφάλαιο των εχθρών τους.

Στην πραγματικότητα σήμερα γινόμαστε μάρτυρες μιας συγκλονιστικής γιγαντομαχίας. Οι ατλαντικές δυνάμεις δίνουν τον αγώνα τους απέναντι στις δυνάμεις της Μεσογείου. Οι δυνάμεις των δύο ακτών του Ατλαντικού δίνουν αγώνα απέναντι στις δυνάμεις των ακτών της Μεσογείου. Οι δυνάμεις των Αγγλοσαξόνων, των Άγγλων, των Σαξόνων των Φράγκων, των Ούννων και των Γότθων. Οι κυρίαρχες δυνάμεις των τελευταίων αιώνων. Οι δυνάμεις, που κάποτε νίκησαν τη Μεσόγειο και την έλεγξαν απόλυτα στο διάστημα της παντοκρατορίας τους. Όλοι αυτοί πρέπει να δώσουν σήμερα τον υπερπάντων αγώνα, εφόσον γνωρίζουν ότι, αν τον χάσουν, θα χαθούν και οι ίδιοι από το προσκήνιο. Γιατί; Γιατί —άσχετα αν η μία πλευρά του Ατλαντικού έχει "επενδύσει" στο Δολάριο και η άλλη έχει "επενδύσει" στο Ευρώ— και οι δύο τους έχουν "επενδύσει" στον υπερεθνικό σχεδιασμό της Νέας Τάξης.

Τόσο το Δολάριο όσο και το Ευρώ έχουν νόημα και αξία μόνον για όσο διάστημα ισχύει ο υπερεθνικός σχεδιασμός με τους ίδιους ως κυρίαρχους του κεφαλαίου του. Οι μεταξύ τους συγκρούσεις έχουν νόημα μόνον για όσο διάστημα υπάρχει η υπερεθνική "πλατφόρμα", που φιλοξενεί τους "μονομάχους". Αν το οποιοδήποτε κράτος απειλήσει αυτόν τον σχεδιασμό, τους καταστρέφει. Απλά, ο καθένας από αυτούς καταστρέφεται για διαφορετικούς λόγους. Οι Αμερικανοί καταστρέφονται, γιατί ένας νέος εθνικός σχεδιασμός θα τους κάνει να "υποχωρήσουν" πίσω από τον Ατλαντικό με ανυπολόγιστες ζημιές και χωρίς την παραμικρή πιθανότητα επανόδου στο προσκήνιο, ενώ οι Γερμανογάλλοι θα πρέπει να "ξεχάσουν" τις επενδύσεις της λεηλασίας, τις οποίες πραγματοποίησαν εις βάρος των υπολοίπων Ευρωπαίων και να "υποχωρήσουν" στην εσωτερική ευρωπαϊκή ιεραρχία.

Αυτό είναι πλέον το πρόβλημά τους. Μετακίνησαν τον ιμπεριαλισμό τους από την παραγωγή στο εμπόριο. Εκεί, που έλεγχαν όλο τον κόσμο με τα σιδερόφρακτα εργοστάσιά τους, επιχείρησαν να κάνουν το ίδιο με γύφτικους "πάγκους" της αγοράς. Έχοντας λοιπόν χάσει —λόγω του εμπορικού σχεδιασμού της Νέας Τάξης— τον έλεγχο της παραγωγής, έχουν συγκεντρώσει το σύνολο της ισχύος τους στον έλεγχο της αγοράς. Αυτό γίνεται μέσω των μεγάλων πολυεθνικών του εμπορίου. Εταιρείες όπως η ΙΚΕΑ, η Makro, η Lidl, η Aldy, η Carrefour, η Media Markt, η Praktiker, η Jumbo, η Leroy Merlin, είναι οι "πλατφόρμες" του νέου εμπορικού ιμπεριαλισμού. Είναι "άρματα", τα οποία μονοπωλούν την παγκόσμια αγορά και άρα εισπράττουν τη μερίδα του λέοντος στα παγκόσμια κέρδη.

Αν όμως στα ταμεία αυτών των εταιρειών βρίσκεται η δύναμη της εισπρακτικής "μηχανής" των ιμπεριαλιστών, τότε στα "ράφια" αυτών των εταιρειών βρίσκεται το πραγματικό μυστικό αυτής της δύναμης. Στα "ράφια" αυτών των εταιρειών στην πραγματικότητα δίνουν τη μάχη της επικράτησης —υπό συνθήκες αθέμιτου ανταγωνισμού— οι δικές τους εταιρείες. Στα "ράφια" αυτών των εταιριών αποφασίζεται ποια εταιρεία θα γίνει χρυσοφόρα "Coca-Cola" και ποια θα γίνει "Τέλος-Κόλα" πριν καν ξεκινήσει. Αυτές οι εμπορικές εταιρείες-μονοπώλια της αγοράς αποφασίζουν για το ποιες από τις παραγωγικές εταιρείες θα γιγαντωθούν και θα επικρατήσουν στους κλάδους τους. Αυτές είναι το "δίκτυο", που αποφασίζουν ποιος θα "κυκλοφορεί" στην παγκόσμια αγορά. Αυτές είναι που αποφασίζουν υπέρ των "ομογάλακτών" τους και εις βάρος όλων των άλλων.

Από αυτήν τη δυνατότητα πήραν το "θάρρος" οι ιμπεριαλιστές και μετακίνησαν την παραγωγή τους στην Κίνα. Ήταν σίγουροι ότι με αυτές τις εταιρείες θα έλεγχαν την παγκόσμια παραγωγή, όποιος κι αν ήταν αυτός, που πραγματικά θα παρήγαγε. Το αποτέλεσμα αυτής της επιλογής τους ήταν πρωτοφανές για την παγκόσμια οικονομική ιστορία. Οι "παραγωγικές" εταιρείες, που μονοπωλούν την αγορά, δεν είναι πλέον βιομηχανικές εταιρείες. Είναι εταιρείες βιομηχανικού "χαρτοφυλακίου". Είναι εταιρείες, οι οποίες θεωρητικά παράγουν, ενώ στην πραγματικότητα απλά διατηρούν υπό την κατοχή τους τις "πατέντες", οι οποίες επιτρέπουν τη νόμιμη παραγωγή. Αυτές οι εταιρείες, που μονοπωλούν το σύνολο της παγκόσμιας αγοράς, μονοπωλούν και την ελληνική αγορά.

Αν η ελληνική οικονομία —εξαιτίας της σημερινής της κακής οικονομικής κατάστασης— αναγκαστεί να υποχωρήσει στο επίπεδο της Δραχμής, όλες αυτές οι εταιρείες θα αναγκαστούν να εγκαταλείψουν την αγορά της. Γιατί; Γιατί θα χάσουν την ανταγωνιστικότητα τους μέσα σ' αυτήν. Γιατί απλούστατα τα λειτουργικά τους έξοδά θα βρίσκονται στο επίπεδο του πανάκριβου Ευρώ —λόγω της διεθνιστικού τύπου δραστηριότητάς τους— αλλά τα έσοδά τους θα πρέπει να περιοριστούν στο επίπεδο της φτηνής Δραχμής. Το πρόβλημα αυτών των εταιρειών θα είναι ακόμα πιο σοβαρό, γιατί όλα αυτά τα χρόνια αφήνονταν να αισχροκερδούν, προκειμένου να εγκατασταθούν εύκολα —και τζάμπα, εφόσον το έκαναν με τα χρήματα των Ελλήνων— μέσα στην ελληνική αγορά και να εμφανίζουν μεγάλες κερδοφορίες για τους μετόχους τους.

Η διαφθορά του ελληνικού κράτους ήταν αυτή, η οποία τους επέτρεπε αυτήν την τρομερής εντάσεως αισχροκέρδεια. Η διαφθορά, που οι ίδιες αυτές οι εταιρείες προκάλεσαν. Η διαφθορά, που είχε ως αποτέλεσμα η Ελλάδα των χαμηλότερων μισθών της Ευρώπης να έχει μια από τις πιο ακριβές αγορές της. Όλα αυτά δεν ήταν τυχαία. Αυτές οι εταιρείες διέφθειραν τις προδοτικές —μητσοτακικές και σημιτικές— ηγεσίες, οι οποίες επέτρεψαν τα εγκλήματα εις βάρος των Ελλήνων. Το αποτέλεσμα είναι να υπάρχουν δεκάδες υποθέσεις κερδοσκοπίας αυτών των εταιρειών, οι οποίες εκκρεμούν στις αρμόδιες "ανεξάρτητες" αρχές, "περιμένοντας" υποτίθεται κάποτε να διερευνηθούν. Κάποιοι θα πρέπει να πάνε φυλακή και κάποιοι άλλοι θα πρέπει να πληρώσουν τεράστια πρόστιμα, αν αυτές οι υποθέσεις κάποτε ανοιχθούν και κριθούν.

Με την είσοδο της Ελλάδος στην Δραχμή όλα αυτά θα πρέπει υποχρεωτικά να επανεξεταστούν πάνω σε νέα βάση, γιατί απλούστατα δεν θα μπορούν να συνεχίσουν να υφίστανται. Δεν θα έχουν λόγο να υφίστανται. Αυτό όμως είναι ένα πρόβλημα, το οποίο δεν μπορεί να βρει λύση, που να ικανοποιεί καί τις δύο πλευρές. Το ένα δεν μπορεί να συντηρήσει το άλλο και το πολυέξοδο αναγκαστικά θα βάλει "λουκέτο". Η Δραχμή δεν μπορεί να συντηρήσει εταιρείες, οι οποίες πληρώνουν τα έξοδά τους σε Ευρώ. Αναγκαστικά οι πολυεθνικές του εμπορίου θα "χαθούν" από το οικονομικό "οικοσύστημα" της Ελλάδας, όπως εξαφανίστηκαν οι δεινόσαυροι από τη φύση, όταν αυτή δεν μπορούσε να τους συντηρεί.

Αυτό είναι το πρόβλημά τους. Η "υποχώρηση" ενός κράτους —όπως η Ελλάδα— από τη ζώνη του Ευρώ, θα τους αναγκάσει να την "εγκαταλείψουν", τη στιγμή που ο ιμπεριαλισμός τους είναι καθαρά εμπορικός. Αν υποχωρήσει η Ελλάδα από το Ευρώ, "βυθίζεται" ένα μέρος της "πλατφόρμας" των πολυεθνικών του εμπορίου και άρα "σπάει" το μονοπώλιο της αγοράς από τους ιμπεριαλιστές. Η Ελλάδα, δηλαδή, στην περίπτωση αυτήν θ' "απαλλαχθεί" από το εμπορικό "νταβατζιλίκι" τους, αλλά ταυτόχρονα δεν θα μπορεί να πέσει θύμα εκβιασμού τους, εφόσον δεν είναι πλέον παραγωγοί οι ίδιοι.

Δεν μπορούν να σε απειλήσουν με στέρηση και άρα να σε εκβιάσουν, γιατί δεν έχουν στα χέρια τους την παραγωγή. Δεν έχουν στα χέρια τους τα βιομηχανικά προϊόντα, που έχουν ανάγκη οι αγορές. Η Κίνα πλέον παράγει τόσο για τους πελάτες τους όσο και για τους ίδιους. Όταν η Κίνα παράγει σήμερα τη συντριπτική πλειοψηφία των προϊόντων μεγάλης κατανάλωσης στη Δύση, εννοείται ότι και στο άμεσο μέλλον θα εξυπηρετεί όλους τους Δυτικούς και άρα και τους Έλληνες.

Απλά, μεταξύ παραγωγού Κίνας και καταναλώτριας Ελλάδας δεν θα υπάρχει το ιμπεριαλιστικό εισπρακτικό "φίλτρο". Ακόμα κι αν δεν μπορεί να της δώσει τα προϊόντα "πρώτης" ποιότητας, θα την καλύψει με αυτά της "δεύτερης" ποιότητας. Αυτό ακριβώς είναι το πρόβλημα. Αν οι πολυεθνικές του εμπορίου δεν μπορούν να επιβιώσουν στην Ελλάδα λόγω της Δραχμής, τότε αφήνουν "τρύπα" για τον ιμπεριαλισμό. Αφήνουν ένα κράτος να καλύπτει τις ανάγκες του, χωρίς ν' αφήνει τον "οβολό" του στους ίδιους. Αφήνουν ένα κράτος να κάνει "οικονομία" εις βάρος τους και άρα να γίνεται κακό παράδειγμα για τα υπόλοιπα θύματά τους.

Το ίδιο και μεγαλύτερο πρόβλημα θα έχουν οι ιμπεριαλιστές και με όλες τις στρατηγικές "επενδύσεις" τους στην Ελλάδα …Με την ιμπεριαλιστική "λεηλασία" να λέμε καλύτερα. Γιατί; Γιατί, για να λειτουργήσει η νομισματική απομόνωση της Ελλάδας, θα απαιτεί μεγάλους "χρηματοληπτικούς" μηχανισμούς εντός της χώρας. Μηχανισμούς τύπου ΟΤΕ, ΕΛΠΕ και ΔΕΗ, οι οποίοι θα λειτουργούν ως "κυκλοφορικό σύστημα" για την ανεξάρτητη δραχμική οικονομία. Μηχανισμούς, οι οποίοι θα τροφοδοτούν με χρήμα τα πολυδάπανα ασφαλιστικά ή άλλα συστήματα κοινωνικής πολιτικής. Αυτοί οι μηχανισμοί είναι απαραίτητοι, γιατί η ελληνική οικονομία δεν θα μπορεί να χρηματοδοτείται εκ των έξω, όπως συμβαίνει σήμερα με το Ευρώ και το οποίο έγινε το αίτιο και βέβαια το "άλλοθι" να παραδοθεί το δημόσιο κεφάλαιο σε ξένους.

Αναγκαστικά λοιπόν θα πρέπει το ελληνικό κράτος —για να επιβιώσει— να επανεξετάσει το θέμα του δημοσίου κεφαλαίου. Τι να επανεξετάσει όμως, όταν τα πράγματα είναι εύκολα, λόγω της προηγούμενης διαφθοράς που προηγήθηκε; Ένας τυχαίος εισαγγελέας να μπει στον ΟΤΕ και όλοι οι golden, silver και bakiri Boys της εταιρείας πάνε στη φυλακή. Το ίδιο μπορεί να συμβεί στα διυλιστήρια των ΕΛΠΕ, στην Αττική Οδό, στο αεροδρόμιο της Αθήνας κλπ. Τα ζώα της Νέας Τάξης δεν έκαναν "καθαρή" ούτε μία "δουλειά" τους στην Ελλάδα.

Θεωρώντας ότι ελέγχουν τα πάντα —και για πάντα—, δεν φρόντισαν για την παραμικρή τους άμυνα, πληρώνοντας την ακριβή νομιμότητα. Επιχείρησαν να τα κάνουν όλα με "διαφθορά" και άρα όλα "τζάμπα", αγνοώντας ότι οι καιροί έχουν "γυρίσματα". Γερμανούς εισαγγελείς να καλέσεις να κρίνουν τη συμπεριφορά των γερμανικών εταιρειών στην Ελλάδα, …και πάλι θα τους κλείσουν όλους στη φυλακή. Πρωτοετείς φοιτητές της νομικής να χρησιμοποιήσεις, …και πάλι θα βρεις την άκρη. Δεν υπάρχει ούτε ένας τομέας της κρατικής οικονομίας, που να μην υπήρχε ένας "Γερμανός" Χριστοφοράκος να ταΐζει κάποιον "Έλληνα" καραγκιόζη, για να κλέβουν από κοινού και υπέρ των γερμανικών συμφερόντων τον ελληνικό λαό. Όλη η διαφθορά στην Ελλάδα —που την κατατάσσει στο επίπεδο της Μποτσουάνας— προέρχεται από τους "αδιάφθορους" της ατλαντικής Ε.Ε., οι οποίοι σήμερα την καταγγέλλουν.

Η Ελλάδα γι' αυτόν τον λόγο απειλεί θανάσιμα όλους τους ιμπεριαλιστές ταυτόχρονα. Γι' αυτόν τον λόγο δώσαμε μεγάλη σημασία στο γεγονός ότι είναι χώρα της Μεσογείου. Ως τέτοια έχει μεγάλη χρηματοληπτική ικανότητα από τον περίγυρό της. Έχει μεγάλη δυνατότητα να "τραβάει" Ευρώ από τον περίγυρο, εξαιτίας του τουρισμού. Έχει μεγάλη γεωργική παραγωγή με την ίδια δυνατότητα. Έχει μεγάλη ναυτιλιακή δραστηριότητα με την ίδια δυνατότητα. Τι σημαίνει αυτό; Ότι μπορεί να "ρυθμίσει" την παραγωγή της με βάση τις δικές της εσωτερικές ανάγκες και ταυτόχρονα με το συνάλλαγμα, που εκ των δεδομένων μπορεί να "τραβάει" από την αγορά, να συναλλάσσεται απευθείας με την Κίνα και άρα έξω από τα εισπρακτικά "κανάλια" των πολυεθνικών "νταβατζήδων".

Όμως, αυτό είναι τραγικό για το Ευρώ ή το Δολάριο. Γιατί; Όχι επειδή είναι μεγάλα τα μεγέθη της Ελλάδας, αλλά επειδή το μέγεθος της επιτυχίας τής Ελλάδας μπορεί να γίνει "οδηγός" για τους μεγαλύτερους "παίκτες" της Μεσογείου. Τα "pigs" μπορεί να ξεφύγουν το ένα μετά το άλλο από τον έλεγχο των ισχυρών της Βορείου Ευρώπης. Τι θα μείνει τότε σ' αυτούς; Παραγωγή δεν έχουν, για να μπορούν να εκβιάζουν αυτά τα κράτη. Υπηρεσίες χρυσοφόρες δεν μπορούν να παρέχουν, για να συντηρούν τη διαφορά τους στον πλούτο από αυτά τα κράτη.