Aπό το 1970 μέχρι σήμερα έχουν προσφύγει στην αναδιαπραγμάτευση του χρέους των 40 χώρες.
Κατα κανόνα, η επιλογή αυτή στάθηκε αφετηρία όχι εθνικής κατάστερευσης , αλλά οικονομικής ανόρθωσης και κοινωνικής εξομάλυνσης.
Η Ελλάδα μόνο για τόκουςυπολογίζεται ότι θα πληρώσει μόνο για τόκους φέτος γύρω στα 5,5% του ΑΕΠ όταν συγκριτικά οι δαπάνες για την Παιδεία , την Υγεία και την Κοινωνική Ασφάλιση ανέρχονται σε 3,6%, 2,9% και 4,2% αντίστοιχα.
Αν συνυπολογίσουμε και τα τοκοχρεωλύσια που μεταφέρονται από χρονιά σε χρονιά κι από δεκαετία σε δεκαετία η συνολική δαπάνη για την εξυπηρέτηση του χρέους θα φθάσει στο απολύτως εξοντωτικό ποσοστό 13% του ΑΕΠ - μεγαλύτερο από το άθροισμα των χρημάτων που διατίθενται για Παιδεία, Υγεία και Συντάξεις μαζί.
Αν υπολογίσουμε δε και τις μεγαλύτερες αναλογικά από κάθε άλλη χώρα - μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης , στρατιωτικές δαπάνες αντιλαμβάνεται κανείς ότι δεν απομένει σχεδόν τίποτε για υποτυπώδη κοινωνική πολιτική και αναγκαία έργα υποδομών, κάτι που καταδικάζει μακροπρόθεσμα την παραγωγοκότητα της εργασίας σε καχεξία.
Eν όψει της επαπειλούμενης καταστροφής, οποιαδήποτερεαλιστική πολιτική αντιμετώπισης της κρίσης , είτε εμφορείται από φιλελεύθερες είτε απο κεϊσιανές, είτε απο ριζοσπαστικά αριστερές ιδέες δεν μπορεί παρά να ξεκινήσει από μια εκ των ουκ άνευ προϋπόθεση, χωρίς την οποία όλα τα άλλα είναι όνειρα θερινής νυκτός.
Την στάση πληρωμών και την αναδιαπραγμάτευση του δημόσιου χρέους.
Μία σύγχρονη "Συσάχθεια" για την οποία ευφθλως μίλησε παραπέμποντας στον Σόλωνα , η Λιάνα Κανέλη.
Ασφαλώς δεν πρόκειται για μια απλή και ανεξοδη επιλογή - άλλωστε εδώ που φθάσαμε δεν υπάρχει βασιλική οδός προς την σωτηρία. Σε διαμετρική αντίθεση όμως με την πεπατημένη που ακολουθούμε τόσι καιρό, αυτή την φορά το κόστος θα είναι προσωρινό και το κέρδος μόνιμο.
Η Ελλάδα θα τιμωρηθεί για λίγα χρόνια από τις διεςθνείς αγορές χρήματος και θα αντιμετωπίσαει επεςνδυτικό λοκ -αουτ, αλλα θα αποφύγει την κοινωνική κατάρευση και θα θέσει τις βάσεις για την παραγωγική της ανασυγκρότηση. Σε τέσσερα ή πέντε χρόνια οι διεθνείς τοκογλύφοι θα έχουν ηρεμήσει αρκετά, ώστε θα κάνουν ουρά μπροστά στο γκισέ για να αγοράσουν με το αζημίωτο καινούργιους ομολογιακούς τίτλους της χώρας
Κατα κανόνα, η επιλογή αυτή στάθηκε αφετηρία όχι εθνικής κατάστερευσης , αλλά οικονομικής ανόρθωσης και κοινωνικής εξομάλυνσης.
Η Ελλάδα μόνο για τόκουςυπολογίζεται ότι θα πληρώσει μόνο για τόκους φέτος γύρω στα 5,5% του ΑΕΠ όταν συγκριτικά οι δαπάνες για την Παιδεία , την Υγεία και την Κοινωνική Ασφάλιση ανέρχονται σε 3,6%, 2,9% και 4,2% αντίστοιχα.
Αν συνυπολογίσουμε και τα τοκοχρεωλύσια που μεταφέρονται από χρονιά σε χρονιά κι από δεκαετία σε δεκαετία η συνολική δαπάνη για την εξυπηρέτηση του χρέους θα φθάσει στο απολύτως εξοντωτικό ποσοστό 13% του ΑΕΠ - μεγαλύτερο από το άθροισμα των χρημάτων που διατίθενται για Παιδεία, Υγεία και Συντάξεις μαζί.
Αν υπολογίσουμε δε και τις μεγαλύτερες αναλογικά από κάθε άλλη χώρα - μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης , στρατιωτικές δαπάνες αντιλαμβάνεται κανείς ότι δεν απομένει σχεδόν τίποτε για υποτυπώδη κοινωνική πολιτική και αναγκαία έργα υποδομών, κάτι που καταδικάζει μακροπρόθεσμα την παραγωγοκότητα της εργασίας σε καχεξία.
Eν όψει της επαπειλούμενης καταστροφής, οποιαδήποτερεαλιστική πολιτική αντιμετώπισης της κρίσης , είτε εμφορείται από φιλελεύθερες είτε απο κεϊσιανές, είτε απο ριζοσπαστικά αριστερές ιδέες δεν μπορεί παρά να ξεκινήσει από μια εκ των ουκ άνευ προϋπόθεση, χωρίς την οποία όλα τα άλλα είναι όνειρα θερινής νυκτός.
Την στάση πληρωμών και την αναδιαπραγμάτευση του δημόσιου χρέους.
Μία σύγχρονη "Συσάχθεια" για την οποία ευφθλως μίλησε παραπέμποντας στον Σόλωνα , η Λιάνα Κανέλη.
Ασφαλώς δεν πρόκειται για μια απλή και ανεξοδη επιλογή - άλλωστε εδώ που φθάσαμε δεν υπάρχει βασιλική οδός προς την σωτηρία. Σε διαμετρική αντίθεση όμως με την πεπατημένη που ακολουθούμε τόσι καιρό, αυτή την φορά το κόστος θα είναι προσωρινό και το κέρδος μόνιμο.
Η Ελλάδα θα τιμωρηθεί για λίγα χρόνια από τις διεςθνείς αγορές χρήματος και θα αντιμετωπίσαει επεςνδυτικό λοκ -αουτ, αλλα θα αποφύγει την κοινωνική κατάρευση και θα θέσει τις βάσεις για την παραγωγική της ανασυγκρότηση. Σε τέσσερα ή πέντε χρόνια οι διεθνείς τοκογλύφοι θα έχουν ηρεμήσει αρκετά, ώστε θα κάνουν ουρά μπροστά στο γκισέ για να αγοράσουν με το αζημίωτο καινούργιους ομολογιακούς τίτλους της χώρας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου