ΟΙ 100 ΑΘΑΝΑΤΟΙ ΤΟΥ ΘΡΥΛΟΥ

    Ο ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΚΕΛΕΣΙΔΗΣ ΣΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΔΕΚΑΔΑ ΣΤΟ ΠΑΝΘΕΟΝ ΤΩΝ 100 ΑΘΑΝΑΤΩΝ ΤΟΥ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥ

ΑΓΡΟΤΕΣ ΜΕ ΚΑΓΙΕΝ

Από τα αγροτικά καγιέν στα...γεμιστά!

 

 

 

Η κατανάλωση είναι ίδιον όλων των έμβιων όντων. Το ανθρώπινο ον δεν αποτελεί εξαίρεση σε αυτόν τον κανόνα. Εχουμε ανάγκη να καταναλώσουμε ύλη και ενέργεια προκειμένου να διατηρήσουμε τις ζωτικές λειτουργίες μας και να προστατευθούμε απέναντι σε ένα εχθρικό περιβάλλον. 

Επεκτείνοντας την έννοια της οικονομίας που σημαίνει τη διοίκηση και διαχείριση των του «οίκου» στην μακροκοινωνική κλίμακα και αναπτύσσοντας την μακροοικονομική επιστήμη, αρχίσαμε όμως να αντιμετωπίζουμε την κατανάλωση ως αυτοσκοπό. Ο Adam Smith συχνά θεωρούμενος ως ο πατέρας της οικονομίας, έγραφε: «Η παραγωγή δεν έχει άλλο σκοπό παρά την κατανάλωση». Η οικονομία έχοντας κατακτήσει το δημόσιο τομέα και την οικονομική επιστήμη και έχοντας αναλάβει τον αποκλειστικό τομέα της αύξησης της κατανάλωσης- ως συνωνύμου της ευημερίας- μετέτρεψε την κατανάλωση σε κινητήριο δύναμη των σύγχρονων κοινωνιών. Όποιο και αν ήταν το πρόβλημα η λύση αναζητείτο στην οικονομική μεγέθυνση. Αυτή η κυριαρχία, η πρόταξη της στενής οικονομικής αντίληψης για τα πράγματα είναι εμφανής στην ονομασία που δίδεται στις δυτικές βιομηχανικές κοινωνίες: καταναλωτικές κοινωνίες. 

Στον αντίποδα αυτής της «διαστροφής», αναδύεται τελευταία η έννοια της λιτότητας (frugality): της λιτότητας που δεν είναι ταυτόσημη με την έννοια της στέρησης λόγω της έλλειψης μέσων ή της ηθελημένης αποχής. Ερνηνεύεται καλύτερα ως μιά γενικευμένη εγκράτεια στη συμπεριφορά - συνθετικό στοιχείο της οποίας είναι η διαιτητική εγκράτεια- και ανταποκρίνεται σε μια αναγκαιότητα ισορροπίας και διαχωριστικής γραμμής ανάμεσα σε ό,τι είναι αναγκαίο για τη ζωή μας και σε αυτό που είναι υπερβάλλον ως προς το αναγκαίο. Τίθεται βεβαίως το ερώτημα, ποιος ορίζει αυτή τη διαχωριστική γραμμή; Και με βάση ποια κριτήρια;

Η υποκειμενική διάσταση είναι ασφαλώς πολύ σημαντική ως προς αυτό, μπορούμε ωστόσο να θεωρήσουμε οτι υπάρχει παντού ένα ποσοτικώς ελάχιστο για την ικανοποίηση των αναγκών του βίου, ένα ελάχιστο ως προς τη διατροφή, την ένδυση ή την κατοίκηση. Ασφαλώς η ιστορία, ο πολιτισμός, οι ιεραρχήσεις των αξιών παίζουν ουσιαστικό και πρωτεύοντα ρόλο σε αυτή την εκτίμηση. Ορίζουν την ποιοτική της διάσταση. Για να χρησιμοποιήσουμε ένα από τα πολλά παραδείγματα, η έννοια της ευημερίας δεν είναι παντού η ίδια, διαφοροποιείται αναλόγως των συνηθειών και των προτύπων άνεσης της καταναλωτικής κοινωνίας.

Αυτή η τελευταία τίθεται άλλωστε σε αμφισβήτηση, μέσω της έννοιας της λιτότητας. Σε δύο επίπεδα: πρώτα απ'όλα φιλοσοφικά, ως προς το γεγονός οτι εισάγει ανάγκες, πολλές εκ των οποίων τεχνητά συντηρούνται ή αναπαράγονται. Κατόπιν οικονομικά, ως προς το γεγονός οτι αυτές οι ανάγκες, διαδιδόμενες εις το εξής σε ολόκληρο τον κόσμο, δεν εμπίπτουν στην εμβέλεια παρά μόνο μιάς μειονότητας και κατά συνέπεια προκαλούν εκ των πραγμάτων αυξανόμενη αίσθηση στέρησης και μη ικανοποίησης στους πολλούς.

Η λιτότητα λοιπόν ( frugality και όχι austerity) αποτελεί μια εναλλακτική φιλοσοφία, μία νέα θεώρηση του βίου που εγκαθιδρύει στη θέση των σημερινών ασσυμετριών και δυσλειτουργειών, μιά απαίτηση ισορροπίας, όχι μόνο στην κλίμακα της κοινωνίας μεταξύ των κοινωνικών τάξεων αλλά εξίσου στην ατομική κλίμακα, μεταξύ αναγκών και μέσων εκπλήρωσης αυτών των αναγκών και κυρίως μεταξύ υλικών αναγκών και ηθικών και αισθητικών απαιτήσεων.

Πρόκειται για την αέναη αναζήτηση του Ανθρώπου μεταξύ των υλικών αναγκαιοτήτων και των πνευματικών διαστάσεων του βίου. Δεν πρόκειται άλλωστε για αυτοσκοπό αλλά μόνο για ένα εργαλείο στην υπηρεσία μιάς καλύτερης ποιότητας ζωής.

Το βασικότερο όμως είναι οτι ο όρος λιτότητα (επαναλαμβάνουμε ως frugality και όχι austerity) αποτελεί, τα τελευταία χρόνια, αντικείμενο της σύγχρονης αναπτυξιακής συζήτησης.

Ένα κείμενο της UNESCO ανοίγοντας, ήδη από τα τέλη της δεκαετίας του '90 τη συζήτηση αυτή, τονίζει οτι η λιτότητα δεν είναι μια ηθική αρχή αλλά μιααρχή ευημερίας και ευζωίας. Η ιδέα αυτής της λιτότητας είναι συνυφασμένη με την «ευδαιμονία», θέτει δηλαδή ως πρωταρχικό μέλημα την ικανοποίηση, χρησιμοποιώντας, ωστόσο, περιορισμένη ποσότητα πόρων. Ο λιτός άνθρωπος είναι ένας «υπεύθυνος (συνειδητοποιημένος) ηδονιστής» και κατά συνέπεια το εντελώς αντίθετο από ένα πένητα. 

Η Επικούρεια φιλοσοφία, για παράδειγμα, ήταν μια σχολή λιτότητας.Για τον Επίκουρο, η επιλογή μιας λιτής ζωής δεν αποκλείει την πολυτέλεια, εισάγει όμως δυό βασικές προυποθέσεις:

• την προτεραιότητα στις απλές και απαραίτητες, σε αντίθεση με τις πολυτελείς και ψεύτικες ικανοποιήσεις

• τη μη εξάρτηση από αυτές τις ικανοποιήσεις που σημαίνει οτι βασικό κριτήριο είναι να μπορούν να αποκτηθούν με περιορισμένους πόρους.

Κατά τον Επίκτητο, η έννοια της ευδαιμονίας εδράζεται στη γνώση των «εφ'ημίν» (στα οποία υπάγονται οι προσωπικές μας πράξεις, οι σκέψεις κλπ.) και των «ουκ εφ' ημίν» (στα οποία υπάγονται ο πλούτος, η δόξα κλπ.). 

Η λιτότητα αυτή, συνυφασμένη με την επιστροφή στη φύση, με την υγιεινή ζωή, με την υπεύθυνη κατανάλωση, με την ανάληψη του πεπρωμένου μας στα χέρια μας, τείνει να γίνει μια αρχή ευημερίας που την ασπάζεται μεγάλη μερίδα Ευρωπαίων πολιτών. Εφαρμοζόμενη, για παράδειγμα, στον διατροφικό τομέα οδηγεί στην αντικατάσταση των θερμίδων από τις απολαυστικές γεύσεις, των λιπών και σακχάρων από φρούτα και λαχανικά, της ποσότητας από την ποιότητα. Ωστόσο δεν αποτελεί ηθική αρχή, «η λιτότητα με την φιλοσοφική έννοια, δεν είναι μια αρετή», μας υπενθυμίζει το κείμενο της UNESCO...η λιτότητα στοχεύει στην ευημερία του ατόμου και συμβάλλει στον να προσεγγίσει το άτομο αποτελεσματικότερα αυτό που είναι ουσιαστικό για τη ζωή του.

Η λιτότητα λοιπόν θα μπορούσε πράγματι να γίνει, ιδιαίτερα σε περιόδους κρίσης, μια πολιτική αρχή. Εχοντας ήδη πείσει τους οικολόγους,τους καταναλωτές, τους διατροφολόγους και τους παραγωγούς, η έννοια αυτή αρχίζει να αναδύεται ως πολιτική ιδέα. Στη Γαλλία, υψηλό κρατικό στέλεχος προτείνει την «λιτή αφθονία» ως μια νέα αρχή θεμελίωσης της δημόσιας δράσης. H λέξη λιτότητα κάνει σιγά σιγά την πορεία της στο πολιτικό λεξιλόγιο, συνάδοντας με τις συζητήσεις για τον κρατικό προυπολογισμό και την οικολογία αλλά επίσης με τις έννοιες της ανεξαρτησίας και της εθνικής κυριαρχίας...

Οι Σκανδιναβικές χώρες - και κυρίως η Δανία, η Σουηδία και η Φινλανδία- είναι σήμερα οι περισσότερο ενεργές στην τήρηση της αρχής αυτής. Πολλές από αυτές, έχουν όχι μόνο εγγράψει αυτό το στόχο στην πολιτική τους ατζέντα αλλά έχουν διακηρύξει τη βούλησή τους να αποτελέσουν παραδείγματα για ολόκληρο τον πλανήτη. Παρά, το υψηλό επίπεδο ζωής τους, θεωρούνται σήμερα ως πρωτοπόροι της «υπεύθυνης και βιώσιμης κατανάλωσης». 

Στην Ελλάδα της κρίσης και των «μνημονίων», τι κάνουμε; Μιλούμε σε μάλλον απαίδευτους για το ζήτημα αυτό, πολίτες είτε για «λιτό βίο» είτε για «γεμιστά»...Είναι όμως αυτό αρκετό για να ανασχέσει τον καταναλωτικό εθισμό που εκφράζεται, επιτρέψτε μου να πω, ακόμη και με τον τρόπο που κάποιες κοινωνικές ομάδες διαμαρτύρονται καταστρέφοντας με δριμύτητα το ίδιο το προιόν τους; 

Αυτή η «λευκή» εξέγερση των αγροτών με το γάλα να χύνεται με ένα χυδαίο τρόπο ( όταν κάποιοι ψάχνουν στα σκουπίδια για φαγητό) δείχνει τουλάχιστον απαίδευτους επαγγελματίες με έλλειψη φαντασίας...που επιδίδονται σε ένα «συντεχνιακό ατομισμό».

Εν κατακλείδι, παραφράζοντας τη ρήση του Δρ Σόϊμπλε, «Πρόκειται για την ανάγκη παιδείας και πολιτικής στοχοθεσίας...ηλίθιε!»

 

EINAI H ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ, ΗΛΙΘΙΟΙ

 ΑΠΟΠΟΙΝΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΑΣΤΙΚΩΝ ΔΙΑΦΟΡΩΝ ΜΕ ΤΗΝ ΑΕΠΙ ΖΗΤΟΥΝ ΟΙ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ ΤΩΝ ΜΕΣΩΝ ΜΑΖΙΚΗΣ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗΣ 

ΟΙ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΕΣ ΤΩΝ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ ΚΑΤΑΧΡΩΝΤΑΙ ΤΗΝ ΔΕΣΠΟΖΟΥΖΑ ΘΕΣΗ ΠΟΥ ΚΑΤΕΧΟΥΝ ΣΤΗΝ ΑΓΟΡΑ ΜΕ ΕΝΑ ΝΟΜΟ ΠΟΥ ΠΑΡΑΒΙΑΖΕΙ ΤΑ ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ

Αποποινικοποίηση της δημόσιας εκτέλεσης μουσικής από ραδιοφωνικούς σταθμούς ζητούν με τη συμμέτοχή τους στη δημόσια διαβούλευση για τα πνευματικά δικαιώματα οι Ενώσεις Ιδιοκτητών Ραδιοσταθμών Μακεδονίας – Θράκης & Νήσων Αιγαίου, Ηπείρου & Επτανήσων, Πελοποννήσου και Κρήτης. Επίσης επισημαίνουν ότι παρότι όταν γράφτηκε η νομοθεσία για τα πνευματικά δικαιώματα, το ρόλο του αδύναμου είχαν οι φορείς των πνευματικών δικαιωμάτων, σήμερα έχουν αποκτήσει δεσπόζουσα θέση στην αγορά, την οποία καταχρώνται εις βάρος των χρηστών (κι εν προκειμένω των ραδιοφωνικών σταθμών).

Σε ότι αφορά τα αμοιβολόγια, οι ραδιοσταθμοί ζητούν ευνοϊκές ρυθμίσεις στις αμοιβές με βάση γεωγραφικά κριτήρια, καθώς και αναλογικότητα ως προς τη φυσιογνωμία του χρήστη (λ.χ. ραδιοσταθμός ενημερωτικός, μουσικός με ελληνικό ρεπερτόριο, με ξένο ρεπερτόριο κλπ). Επιπλέον, μέσω της δυνατότητας παρακολούθησης των κομματιών των οποίων αναπαράγονται, οι ραδιοσταθμοί θα μπορούσαν να πληρώνουν μόνο για αυτά τα κομμάτια και όχι για το σύνολο του ρεπερτορίου, όπως γίνεται σήμερα. Τέλος, ζητούν τη δυνατότητα σύναψης απευθείας εμπορικών συμφωνιών μεταξύ των επαγγελματιών χρηστών και των δικαιούχων Πνευματικών και Συγγενικών Δικαιωμάτων, χωρίς τη μεσολάβηση των Οργανισμών Συλλογικής Διαχείρησης (ΟΣΔ).

Αποποινικοποίηση της δημόσιας εκτέλεσης έργων από επαγγελματίες

Η θέση των Ενώσεων Ιδιοκτητών Ραδιοσταθμών είναι κάθετα υπέρ της αποποινικοποίησης της δημόσιας εκτέλεσης, τουλάχιστον για τους επαγγελματίες χρήστες (όπως οι ραδιοφωνικοί σταθμοί), και διότι είναι αδιανόητο και νομικά μοναδικό να δίδεται σε ιδιώτη το δικαίωμα να καταδιώκει ποινικά άλλον ιδιώτη για αστικής φύσης διαφορές, και διότι η συγκεκριμένη δυνατότητα (ποινικής καταδίωξης) γίνεται αντικείμενο συστηματικής καταχρηστικής εκμετάλλευσης από ορισμένους ΟΣΔ (και ιδίως από την ΑΕΠΙ ΑΕ), αλλά και διότι το αστικό δίκαιο παρέχει πληρέστατη προστασία έναντι του τυχόν κακόβουλου (επαγγελματία) χρήστη, όπως σε όλες τις άλλες κατηγορίες (εμπορικών και μη) συναλλαγών.

Ειδικότερα, είναι αδιανόητο οι επαγγελματίες χρήστες, που διαθέτουν άδεια για την άσκηση του επαγγέλματός τους, που έχουν γνωστή έδρα και πραγματική επαγγελματική εγκατάσταση, που υπόκεινται σε φόρους και ασφαλιστικές εισφορές, ιδίως δε οι ραδιοφωνικοί σταθμοί, που γνωστοποιούν κατ’ έτος τα οικονομικά τους στοιχεία στο ΕΣΡ και υπόκεινται σε κανόνες αυξημένης διαφάνειας, να σέρνονται σιδηροδέσμιοι στα Ποινικά Δικαστήρια σαν να είναι διακινητές παράνομου (πειρατικού) φωνογραφικού υλικού. Βεβαίως, δε διαφωνούμε ως προς την ιδιάζουσα φύση του Πνευματικού Δικαιώματος, ωστόσο δεν παύει να αποτελεί περιουσιακό δικαίωμα επί αγαθού προοριζόμενου για δημόσια χρήση, η οποία πραγματώνεται διά της δημόσιας εκτέλεσης. Αν εξετάσουμε άλλα αντίστοιχα δικαιώματα, διαπιστώνουμε ότι η ποινική προστασία του εν λόγω δικαιώματος είναι μοναδική και παντελώς αδικαιολόγητη, δεδομένου εξάλλου και ότι, μετά την καθιέρωση των ΟΣΔ, η συλλογική διαχείριση των δικαιωμάτων, καθ΄όλα τα στάδια που προηγούνται της διανομής των αμοιβών στους δικαιούχους (δημιουργούς), φέρει όλα τα στοιχεία της διενέργειας εμπορικών πράξεων, και αντιμετωπίζεται μάλιστα ως τέτοια από τη φορολογική νομοθεσία (π.χ. υπαγωγή στον ΦΠΑ). Θα μπορούσαν να αναφερθούν ως παραδείγματα η μη καταβολή κομίστρου για μίσθωση οχήματος Δημόσιας Χρήσης (π.χ. ΤΑΞΙ, φορτοταξί) ή σε δημόσια και ιδωτικά μέσα μαζικής μεταφοράς, η καταπάτηση ιδιωτικού δάσους, ακόμη δε και η μη καταβολή τιμήματος σε συμβάσεις πώλησης εμπορευμάτων με παρακράτηση κυριότητας.

Οι διαχειριστές των πνευματικών δικαιωμάτων καταχρώνται την δεσπόζουσα θέση τους

Ο Ενώσεις Ιδιοκτητών Ραδιοφωνικών σταθμών επισημαίνουν ακόμη ότι αποτελε καθολική αξίωση όλων των χρηστών μουσικών και οπτικοακουστικών έργων, η αλλαγή της νομικής αντιμετώπισης των μερών με σκοπό την αποκατάστασή ισονομίας και της ισορροπίας, τόσο ουσιαστικής όσο και δικονομικής, μεταξύ των χρηστών, από τη μια πλευρά, και των δικαιούχων Πνευματικών και Συγγενικών Δικαιωμάτων, από την άλλη.

Τούτο διότι, κατά την ψήφιση του Ν. 2121/1993 και τη θέσπιση της ευρύτατης ανισορροπίας που εισήγαγε σε βάρος των χρηστών, ελήφθησαν κυρίως υπόψη ως βασικές τρεις παράμετροι, εκ των οποίων, ακόμη κι αν τότε ίσχυε κάποια, σήμερα πάντως δεν ισχύει καμμία: (α) Ότι ο δικαιούχος Πνευματικών ή Συγγενικών Δικαιωμάτων είναι το αδύναμο μέρος στη σύμβαση παραχώρησης άδειας εκμετάλλευσης έναντι του χρήστη. (β) Ότι θα υφίσταται καθεστώς υγιούς ανταγωνισμού μεταξύ των ΟΣΔ με το ίδιο αντικείμενο (π.χ. μεταξύ των ΟΣΔ Πνευματικών Δικαιωμάτων δημιουργών μουσικών έργων), και (γ) ότι είναι τεχνολογικά δυσχερής η εξαγωγή εξατομικευμένης πληροφόρησης για το καθεστώς χρήσης κάθε έργου, άρα κοστοβόρα η παρακολούθηση της πραγματικής χρήσης και αδύνατη η κατ’ αποκοπήν οικονομική συναλλαγή.

Ωστόσο, σήμερα: (α) αμφότεροι οι κυρίαρχοι ΟΣΔ στα Πνευματικά και Συγγενικά Δικαιώματα ήχου (ΑΕΠΙ ΑΕ και GEA) έχουν δεσπόζουσα θέση, στην πρώτη περίπτωση, και μονοπωλιακή στη δεύτερη, με τεράστια οικονομική επιφάνεια συγκρινόμενη με την οικονομική επιφάνεια οποιουδήποτε μεμονωμένου χρήστη, το κυριότερο (β) τα περιστατικά κατάχρησης της δεσπόζουσας θέσης είναι αμέτρητα (ουσιαστικά, πρόκειται για τη συνήθη πρακτική ορισμένων ΟΣΔ), και τέλος (γ) η τεχνολογία προσφέρει πλέον λύσεις οι οποίες, με ελάχιστο έως κανένα κόστος, επιτρέπουν τη βέλτιστη ανταλλαγή των πληροφοριών για τη χρήση κάθε έργου, μέχρι και την προώθηση της απευθείας συνεργασίας και συναλλαγής μεταξύ των δημιουργών / ερμηνευτών και των επαγγελματιών χρηστών (ιδίως των ραδιοσταθμών).

Το πρώτο, λοιπόν, που κατά τη γνώμη των Ενώσεων Ιδιοκτητών Ραδιοφωνικών Σταθμών πρέπει να αλλάξει, είναι η φιλοσοφία της νομοθεσίας περί προστασίας πνευματικών και συγγενικών δικαιωμάτων, η οποία πρέπει να επιστρέψει στη θεμελιώδη αρχή του ιδιωτικού Δικαίου, την επαναφορά της ισότητας μεταξύ των μερών, τόσο της ουσιαστικής όσο και της δικονομικής, με εξαίρεση την προστασία του αδύναμου μέρους (που, βεβαίως, είναι πλέον ο κάθε μεμονωμένος χρήστης έναντι των πανίσχυρων ΟΣΔ), και τούτο μόνο στην ελάχιστη έκταση και κατά το βαθμό που εκάστοτε απαιτείται.

άρθρα: 

αποφάσεις ενώσεων,πνευματικά δικαιώματα

ετικέτες: 

ΕΝΙΡ,ΑΕΠΙ

ΑΓΑΠΗΤΕ κ.ΚΥΡΙΑΚΟ ΜΗΤΣΟΤΑΚΗ

  ΑΝΟΙΧΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΣΤΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟ
 ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ

Αγαπητέ κύριε Μητσοτάκη, αγαπητέ Κυριάκο, ως παλιός συμμαθητής και ασήμαντος απλός πολίτης θέλω δημόσια να σας δώσω συγχαρητήρια και για την εκλογή στην ηγεσία της ΝΔ και γιατί πληροφορήθηκα ότι έχετε το καλύτερο βιογραφικό της χώρας. Προς αποφυγή παρεξηγήσεων, δεν ανήκω σε κανένα κόμμα. Ίσως είμαι στενόμυαλος, αλλά φοβάμαι ότι όλα τα κόμματα βλάπτουν τη Συρία το ίδιο, όπως έγραφε και ο Καβάφης πολύ πριν η Ελλάδα γίνει Συρία. 

Το ότι διαθέτετε ένα από τα καλύτερα βιογραφικά της χώρας έγινε αρχικά αντιληπτό στο πανελλήνιο σε προεκλογική συνέντευξή σας σε δημοφιλή τηλεπερσόνα. Ως κακομοίρης επιστήμονας πρέπει να αναγνωρίσω πως πλέον οι πιο πιστευτές πηγές επιστημονικών πληροφοριών είναι πρωτίστως οι τηλεπερσόνες και έπονται σε απόσταση αναπνοής τα παραθρησκευτικά και κοσμικά μέντιουμ. Μετά από αυτή την βιογραφική αποκάλυψη, επικρατήσατε απέναντι σε τρεις τιτάνες του δεξιού πνεύματος. Τώρα ηγείστε ενός κόμματος που, επειδή τιμά την αριστεία και εστιάζει στην παιδεία, έχει εξαποστείλει ως ευρωβουλευτή για να εκπολιτίσει την υπόλοιπη Ευρώπη σε θέματα πολιτισμού και παιδείας τον γίγαντα ποδοσφαιριστή Ζαγοράκη. Τρέμω να αναφέρω τα ονόματα δεκάδων άλλων φωστήρων του κόμματος που έχουν εξαθλιώσει σεμνά και ταπεινά την Ελλάδα επί έτη πολλά. Για να είστε αρχηγός πλέον όλων αυτών, πρέπει να διαθέτετε όχι απλώς ένα από τα καλύτερα, αλλά το καλύτερο βιογραφικό της χώρας - και πάλι λίγο είναι ίσως για να τα βγάλετε πέρα. 

Δεν αστειεύομαι- ή, ορθότερα, δεν αστειεύομαι μόνο. Γνωρίζω ότι έχετε σπουδάσει σε εξαιρετικά πανεπιστήμια. Τα ίδια προσόντα (άριστα σε πτυχίο και μεταπτυχιακά σε εξαιρετικά πανεπιστήμια) έχει και μια κοπέλα που προσλάβαμε πέρυσι σαν βοηθό γραμματέα της γραμματέως σε ένα τμήμα που διευθύνω στο Στάνφορντ. Δεν κάνω αυτή τη σύγκριση για να τη μειώσω, η κοπέλα είναι ικανότατη και πανέξυπνη. Απλώς δεν ξεκινάνε όλα τα παιδιά την καριέρα τους από διευθυντής τραπεζικού ομίλου και πάνω. 

Γνωρίζετε βέβαια ότι από ακαδημαϊκή άποψη υπάρχουν πάνω από 200 χιλιάδες Έλληνες με μεγαλύτερη απήχηση από εσάς στην επιστημονική βιβλιογραφία, κυρίως νεότεροι, και πολλοί από αυτούς άνεργοι ή υποαπασχολούμενοι σε πράγματα άσχετα με την επιστήμη τους. Γνωρίζετε επίσης ότι από επαγγελματική άποψη υπάρχουν ακόμα περισσότεροι Έλληνες με άριστες περγαμηνές και μεγαλύτερη εργασιακή εμπειρία από εσάς που όμως είναι άνεργοι ή απελπιστικά χαμηλόμισθοι. Απλώς εσείς τα καταφέρατε και πήγατε μπροστά, και εύγε. Αυτοί ακόμα δυστυχώς ψάχνονται - ελπίζοντας να μη χρειαστεί να ψάχνουν και σκουπιδοντενεκέδες. Σας παρακαλώ, όσο ψηλά κι αν φτάσει το άστρο σας, μην ξεχάσετε όλους αυτούς τους αποτυχημένους που ίσως τελικά θα έπρεπε να έχουν καλύτερη τύχη, αν υπήρχε στοιχειώδης ισοπολιτεία και αξιοκρατία. 

Άκουσα την ομιλία στην κοινουβουλευτική ομάδα του κόμματός σας. Γενικά τα είπατε πολύ ωραία, είστε ικανός ρήτορας. Στρωτός λόγος και αρκετά λογικά ή έστω λογικοφανή επιχειρήματα. Ειδικά όταν είπατε ότι τιμάτε την αριστεία, κόντεψα να λιποθυμήσω απ' τη χαρά μου. Όμως γρήγορα συνήλθα, ενθυμούμενος ότι οι κομματικοί σας σύντροφοι κατέχουν εξίσου πολλά από τα πανελλήνια ρεκόρ αναξιοκρατίας και μετριοκρατίας όσο και οι κομματικοί σας αντίπαλοι - με βάση την προσωπική μου εμπειρία από τον ελληνικό πανεπιστημιακό χώρο. Επίσης σας χειροκροτήσανε μεν οι από κάτω, αλλά αυτοί οι καλοί καγαθοί άνθρωποι στα έδρανα δεν μου φάνηκαν και πολύ χαρούμενοι με τη ζωή τους. Πολλές κατεβασμένες φάτσες και πολλή βλεφαρόπτωση με κροκοδειλίσιο βλέμμα διαπίστωσα. Πολλοί βήχανε, και δεν έφταιγε μόνο η χειμερινή έξαρση ιώσεων για τα συγκοπτικά βηχαλάκια.

Αυτό που μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση είναι, όταν είπατε ότι η πολιτική δημιούργησε το πρόβλημα και η πολιτική θα το λύσει.

Δεν ξέρω τι ακριβώς εννοείτε. Το μεγάλο πρόβλημα της Ελλάδας είναι ένα: ότι διέθετε και συνεχίζει να διαθέτει τέλειους πολιτικούς. Απλώς δε διαθέτει τίποτε άλλο. Οι πολιτικοί της είναι τόσο τέλειοι και καταλαμβάνουν τόσο χώρο στο κοινωνικό γίγνεσθαι που δεν αφήνουν τίποτε άλλο να ανθίσει. Αν ο τέλειος πολιτικός ορίζεται ως αυτός που μπορεί να πείθει, ο λαός μας παράγει αστείρευτα ταλέντα. Τετριμμένα γνωστό παράδειγμα: χαρισματικός ασύλληπτος ιδεοληπτικός καταστρέφει με εντατικούς ρυθμούς την Ελλάδα επί επτά μήνες, καταπατά ασύστολα όλα όσα είχε υποσχεθεί, δίνει ρεσιτάλ διαχειριστικής ανικανότητας. Έστω κι έναν Έλληνα (πέρα από τα ξαδελφάκια του) να έπειθε να τον ξαναψηφίσει, θα του έβγαζα το καπέλο για μεγαλοφυία στην τέχνη της πειθούς. Κι όμως έπεισε κάπου 2 εκατομμύρια και ξαναεκλέχτηκε πρωθυπουργός. Η απατεωνιά μαγικά μεταμορφώνεται σε χάρισμα. 

Άλλο λαμπρό παράδειγμα: αρρενωπό μοντέλο που λανσάρει κομμώσεις γουλί, παρδαλά πουκάμισα και σακάκια με κόκκινη ρίγα πείθει εκατομμύρια Έλληνες και ακόμα περισσότερους ξένους ότι είναι διαπρεπής οικονομολόγος, χωρίς να έχει δημοσιεύσει ποτέ έστω και μια επιστημονική δημοσίευση σε ένα από τα 30 καλύτερα περιοδικά οικονομικών επιστημών. Τον αναφέρω γιατί αυτός ήταν ο προηγούμενος κάτοχος του τίτλου του καλύτερου βιογραφικού της χώρας στα τοπικά καλλιστεία μετριότητας.

Θέλετε κι άλλα παραδείγματα; Δημοσιογράφος που χρειάζεται διερμηνέα για να συνεννοηθεί με αγγλόφωνους επενδυτές ηγείται απτόητος κόμματος που πείθει εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες ότι εκπροσωπεί την ευρωπαϊκή προοπτική της χώρας. Άλλη αρχηγός κόμματος, συνταξιούχος από τα σαράντα κάτι, πείθει εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες ότι στοχεύει στην παραγωγική ανάπτυξη. Άλλος καλός κύριος πείθει εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες ότι ο Στάλιν ζει. Άλλοι πείθουν τόσους ή και περισσότερους για ακόμα πιο απίθανα πράγματα.

Σίγουρα έχουμε τέλειους πολιτικούς, να το χωνέψουμε αυτό. Μπορούμε όμως να έχουμε και τίποτε άλλο; Υπάρχει κάποια πιθανότητα να αφήσουμε ανθρώπους που ξέρουν το αντικείμενό τους και που δεν έχουν καμία διάθεση, κανένα ταλέντο, καμία κλίση για την πολιτική, το συνδικαλισμό, την κομματική συμμετοχή, τις επιτροπές και τα γραφεία των κομματαρχών, να κάνουν τη δουλειά τους και να προσφέρουν το έργο τους; Υπάρχει περιθώριο για κάποιο έργο, δημιουργία, ποιότητα, καινοτομία εκτός από την πολιτική στη χώρα; Κάτι αντίστοιχο είχα ρωτήσει παλιότερα και τον κ. Τσίπρα σε ένα κείμενό μου και απάντησε σαφέστατα με τις πράξεις του: Όχι. Κάτι τέτοια δυσοίωνα ερωτήματα εξακολουθώ να θέτω, ο απαισιόδοξος. Και εκεί πάνω έρχεστε κι εσείς, κύριε Μητσοτάκη, με το καλύτερο βιογραφικό της χώρας. Κάποιες φορές που σας ακούω, λέω, «Κοίτα, λες αυτός να είναι αληθινός αξιοκράτης επιτέλους, απίστευτο!» Αλλά έπειτα ακούγεται το κοφτό βηχαλάκι, κοιτάω ποιοι σας συντροφεύουν ολόγυρα, και θυμάμαι πάλι περί τίνος πρόκειται. 

Αγαπητέ κύριε Μητσοτάκη, αγαπητέ Κυριάκο, εύχομαι καλή επιτυχία, και σε εσάς και σε όλους τους ταλαντούχους Έλληνες πολιτικούς όλων των κομματικών χώρων. Είστε τόσο τέλειοι που, με τις αρχές του υγιούς ανταγωνισμού που πρεσβεύετε και όπως προβλέπει η θεωρία επιβίωσης του καταλληλότερου, έχετε επιτυχημένα εκδιώξει σχεδόν όλους τους υπόλοιπους πολίτες από τη χώρα κυριολεκτικά ή ψυχικά. Να μην ανησυχείτε καθόλου, δεν πρόκειται για γενοκτονία, μια μικρή εθνοκάθαρση είναι μόνο, όπως θα έλεγε και ο αιώνιος φοιτητής υπουργός παιδείας. 

Κοιτάξτε να μας διαιωνίσετε εσείς οι πολιτικοί τουλάχιστον, μιας κι εμείς οι Έλληνες σβήνουμε. Η Ελλάδα είναι πανέμορφη χώρα, να την χαίρεστε και να τη νέμεστε, την κερδίσατε με το σπαθί σας, με τα καλύτερα βιογραφικά σας. Είμαι βέβαιος ότι μαζί με εσάς, θα βρούνε δουλειές και οι τηλεπερσόνες, τα παραθρησκευτικά και κοσμικά μέντιουμ, και οι υπάλληλοι τηλεφωνικών κέντρων Siemens για πολιτική διαφήμιση. Ίσως αρκούν αυτά τα μοντέρνα επαγγέλματα για τη χώρα. 

Ελπίζω τελικά να σταθείτε συνεπής στις αξίες σας, όποιες κι αν είναι αυτές. Δεν ξέρω όμως αν μπορείτε. Τι να πω, προσπαθήστε. Για παράδειγμα, με βάση το αξιακό σας σύστημα, στις ΗΠΑ μια επιχείρηση που χρωστάει τεράστια ποσά και βλάπτει κραυγαλέα το δημόσιο συμφέρον, δεν αλλάζει απλώς κτίριο headquarters για να πληρώνει λιγότερο ενοίκιο. Κανονικά, θα πρέπει να κηρυχθεί χρεοκοπημένη και οι ηγέτες της να οδηγηθούν σε δίκη και πιθανότατα στη φυλακή. Με βάση αυτές τις αξίες, ένα κόμμα που χρωστάει πάνω από 100 εκατομμύρια Ευρώ θα έπρεπε να κηρύξει χρεοκοπία και οι ηγέτες του να οδηγηθούν στη δικαιοσύνη. Δεν ξέρω αν το συνειδητοποιήσατε καλά ακόμα, αλλά είστε πλέον ο ηγέτης αυτού ακριβώς του κόμματος.

ΤΟ ΔΗΘΕΝ "ΡΙΦΙΦΙ" ΛΑΦΑΖΑΝΗ ΣΤΟ ΝΟΜΙΣΜΑΤΟΚΟΠΕΙΟ

Η ΣΥΝΟΜΩΣΙΑ ΤΟΥ ΝΟΜΙΣΜΑΤΟΚΟΠΕΙΟΥ ΚΑΙ ΤΟ ΑΛΗΘΙΝΑ ΕΠΙΔΙΚΟ ΖΗΤΗΜΑ

 

Του Δημήτρη Καζάκη

Πώς θα γελοιοποιηθεί στον έσχατο βαθμό η όποια συζήτηση για εναλλακτικές στο σημερινό φασιστικό ολοκληρωτισμό του ευρώ; Πολύ απλά. Κατασκευάζεται ένα αφελές μέχρις ηλιθιότητας παραμύθι και με τη βοήθεια των μέσων μαζικής εξαπάτησης γίνεται πρώτο θέμα.

Ποιο είναι αυτό; Το γνωστό δήθεν σχεδιαζόμενο "ριφιφί" στο νομισματοκοπείο από τον Λαφαζάνη. Το θέμα κινεί ο γνωστός για την εγκληματική του διαπλοκή με την χρεοκοπία της χώρας κ. Στουρνάρας με τ' όνομα. Το Μαξίμου ψευδώς το επιβεβαιώνει, ώστε να αρχίσει ο μύλος των μέσων μαζικής εξαπάτησης να αλέθει μυαλά.

Βλέπετε παλιά οι χιτλερικοί χρειάζονταν μια στημένη φωτιά στο Ράιχσταγκ για να στήσουν δίκες εναντίον εκείνων που αντιστέκονταν στην φονική εξουσία τους. Σήμερα οι ομογάλακτοί τους επινοούν κάτι αντίστοιχο για να ξεκινήσουν τα τηλεδικία και να φανατίσουν τους αφελείς και ανόητους.

Κάποιοι σκοτεινοί τύποι, συνωμότες εκ φύσεως, κάποιοι "δραχμιστές", σχεδίαζαν να καταλάβουν το νομισματοκοπείο. Έτσι λένε. Το γιατί δεν έχει σημασία, αν και αφήνουν να εννοηθεί ότι έτσι σχεδίαζαν να τυπώσουν δραχμή!

Πραξικόπημα!, φωνάζει ο πολύ γνωστός θεράπων της αδιάβλητης δημοσιογραφίας κ. Κώνστας μαζί με το υπόλοιπο αδέκαστο σινάφι του. Αδιανόητο!, ωρύονται οι γνωστοί μας καθηγηταί οικονομικής, που κατέχουν την ίδια ακριβώς «καλλικέλαδο έδρα του αξιοτίμου κ. Όνου καθηγητού», όπως έγραφε ο Ροΐδης.

Τέτοιοι είναι αυτοί οι σκοτεινοί "δραχμιστές" και κανείς "σοβαρός αριστερός" δεν μπορεί να τα αποδέχεται αυτά, μας λέει το φερέφωνο Κόκκινο. Προφανώς το "σοβαρός αριστερός" είναι μάλλον μια νέα ποικιλία σαυροειδών που ανακάλυψε πρόσφατα η πολιτική ζωολογία, η οποία απ' ότι φαίνεται φωλιάζει στο κυβερνών σχήμα και τα φερέφωνά του. Στις πλείστες των περιπτώσεων πρόκειται για τη μετάλλαξη των γνωστών από παλιά σημητανθρώπων.

Γιατί όμως να σχεδιάσουν κάτι τέτοιο; Τι θα πετύχαιναν οι "συνωμότες" ακόμη κι αν τα κατάφερναν να καταλάβουν το νομισματοκοπείο; Αυτά τα απλά ερωτήματα, δεν πρέπει να απασχολήσουν κανέναν. Έτσι επιτάσσουν οι κανόνες της γκεμπελικής προπαγάνδας. Μόλις η λογική παραμερίσει την εντύπωση, τότε πάει στράφι η όλη επιχείρηση συκοφαντίας, παραπλάνησης και τρομοκρατίας.

Ποιος στα σοβαρά μπορεί να πιστέψει ότι η κατάληψη του νομισματοκοπείου είναι μια απλή υπόθεση; Ποιος στα σοβαρά μπορεί να πιστέψει ότι μια τέτοια επιχείρηση μπορεί να γίνει χωρίς την αρωγή του στρατού; Και τέλος άντε να δεχθούμε ότι οι σκοτεινοί συνωμότες με την αρωγή κομάντο κατέλαβαν το νομισματοκοπείο, για να κάνουν τι; Για να τυπώσουν χαρτονόμισμα σε ευρώ; Με τι προσόντα; Με ποιους κωδικούς, με τι ειδικό χαρτί, με τι μελάνι, με τι σειρές παραγωγής χαρτονομισμάτων; Όλα αυτά τα κρατά και τα καθορίζει η ΕΚΤ.

Όμως ακόμη κι αν η αχαλίνωτη νοσηρή φαντασία του αδαούς δεχθεί ότι κάπως έτσι θα μπορούσαν να τυπώσουν δραχμή και πάλι δεν βγάζει νόημα. Για να προετοιμαστεί το νομισματοκοπείο προκειμένου να τυπώσει νέο τραπεζογραμμάτιο, νέα δραχμή, χρειάζεται κατ' ελάχιστο 6 μήνες προετοιμασία. Αν λοιπόν το καταλάμβαναν, τι θα έκαναν; Θα το μετέτρεπαν σε Κούγκι μέχρι να μπορέσουν να τυπώσουν; Έλεος!

Αλλού είναι το ζουμί. Το αληθινό ερώτημα είναι άλλο. Υπάρχουν ή δεν υπάρχουν τα διαθέσιμα για να επιχειρήσει η χώρα την ομαλή της μετάβαση σε εθνικό κρατικό νόμισμα, σε νέα δραχμή, αντί να υποστεί ένα νέο και χειρότερο μνημόνιο; Όχι, μας είπε ο πασίγνωστος πλέον για την φιλαλήθειά του κ. Τσίπρας. Θα μου πείτε, τι άλλο θα έλεγε αυτός που παρέδωσε τη χώρα στο 3ο και χειρότερο μνημόνιο;

Για να δούμε τι λένε τα στοιχεία της Τραπέζης της Ελλάδας; Από τους Χρηματοπιστωτικούς Λογαριασμούς της φαίνεται ότι η ίδια η Τράπεζα της Ελλάδας διέθετε στο τέλος του 2014 σχεδόν 59 δις ευρώ σε νόμισμα και καταθέσεις. Δηλαδή διέθετε αποθεματικά χαρτονομίσματος και καταθέσεις από τράπεζες συνολικής αξίας 59 δις ευρώ.

Στο τέλος του 2ου εξαμήνου του 2015 τα αποθεματικά αυτά σε νόμισμα και καταθέσεις είχαν πέσει στο επίπεδο των 42,5 δις ευρώ. Ήταν επαρκή αυτά τα διαθέσιμα για να λειτουργήσουν ως συναλλαγματικό απόθεμα προκειμένου η χώρα να περάσει ομαλά σε εθνικό κρατικό νόμισμα, σε νέα δραχμή, φεύγοντας από το ευρώ; Παραπάνω από αρκετά, αν σκεφτεί κανείς ότι το έλλειμμα στο εξωτερικό ισοζύγιο αγαθών και υπηρεσιών το 2014 ήταν λίγο πάνω από τα 4 δις ευρώ. Ενώ το 1ο εξάμηνο του 2015 το έλλειμμα αυτό ανήλθε στα 1,4 δις ευρώ.

Όμως ακόμη κι αν συμβεί το αδιανόητο, δηλαδή να καταρρεύσει ολόκληρο το εξωτερικό εμπόριο της χώρας και λόγω εξόδου από το ευρώ δεν θα έρθει ούτε ένας τουρίστας, δεν θα δέσει ούτε ένα καράβι στα λιμάνια μας, δεν γίνει ούτε μια διεθνής μεταφορά εμπορευμάτων και δεν θα γίνει ούτε μια εξαγωγή, ακόμη και τότε τα διαθέσιμα είναι αρκετά. Το συνολικό ύψος των ανελαστικών αγορών από το εξωτερικό της ελληνικής οικονομίας (καύσιμα, βιομηχανικά είδη, φάρμακα, κλπ.) δεν υπερβαίνουν τα 20 δις ευρώ.

Επομένως, τα σημερινά διαθέσιμα είναι αρκετά για να υποστηρίξουν ως συνάλλαγμα τις εξωτερικές ανελαστικές αγορές της οικονομίας μας για δυο χρόνια τουλάχιστον. Αρκεί βεβαίως να καταγγείλουμε το χρέος ως παράνομο, απεχθές και ληστρικό με βάση τους κανόνες του διεθνές δικαίου κι έτσι να αρνηθούμε να το πληρώσουμε στο σύνολό του. Μαζί με τις δανειακές συμβάσεις και ότι άλλη δέσμευση σε βάρος του λαού και της χώρας το συνοδεύει.

Τον τρόπο μας τον έχει υποδείξει η Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τα ανθρώπινα δικαιώματα και έχει καταγραφεί στο πρόσφατο πόρισμα της επιτροπής της Βουλής. Το γεγονός ότι ο τρόπος αυτός είναι απόλυτα εφικτός και δόκιμος αποδεικνύεται και από το γεγονός ότι κανένας δεν έχει τολμήσει να αντικρούσει με νομικοπολιτικά επιχειρήματα και να αποδείξει ότι αυτά δεν γίνονται.

Είναι μόνο αυτά τα διαθέσιμα που διατηρεί η ΤτΕ; Όχι βέβαια. Όπως έχουμε ξαναγράψει πολλάκις οι λεγόμενες συστημικές τράπεζες διατηρούν χαρτοφυλάκιο επενδύσεων σε άμεσα μετατρέψιμους τίτλους του εξωτερικού ύψους 56,3 δις ευρώ. Πρόκειται για κυρίως κρατικά ομόλογα Βρετανίας και Λουξεμβούργου. Οι τίτλοι αυτοί μπορούν να ρευστοποιηθούν δίχως κανένα πρόβλημα στη διαδικασία μετάβασης σε εθνικό κρατικό νόμισμα.

Βέβαια, οι παλιοί σημητάνθρωποι που μεταλλάχθηκαν σήμερα σε "σοβαρούς αριστερούς" - όπως επί παραδείγματι ο κ. Καλλωνιάτης - μας λένε ότι αυτοί οι τίτλοι είναι δεσμευμένοι από την ΕΚΤ. Ναι είναι δεσμευμένοι, αλλά όχι παραχωρημένοι. Παραμένουν στα χαρτοφυλάκια των τραπεζών μέχρις ότου ξεπληρώσουν τα δανεικά από την ΕΚΤ.

Πόση ευφυΐα θέλει για να αντιληφθεί ακόμη κι ένας μεταλλαγμένος σημητάνθρωπος, ότι από την στιγμή που θα αποφάσιζε η χώρα να μεταβεί στο δικό της εθνικό κρατικό νόμισμα εγκαταλείποντας το ευρώ, καμιά υποχρέωση δεν θα υπήρχε προς το ευρωσύστημα και την ΕΚΤ. Ιδίως αν η χώρα αξιοποιούσε το άρθρο 49Α της Συνθήκης Λειτουργίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης προκειμένου να ακολουθήσει τη προβλεπόμενη διαδικασία εξόδου από την ΕΕ. Ποιός θα την σταματούσε; Κανείς!

Σε αυτή την περίπτωση - και φυσικά με την προϋπόθεση ότι ΤτΕ και συστημικές θα είχαν τεθεί υπό άμεση δημόσια εκκαθάριση - τι θα εμπόδιζε την μερική ή ακόμη και την ολική ρευστοποίηση; Τίποτε απολύτως!

Ποιος τολμά να μιλήσει για όλα αυτά από τους Ηρακληδείς του ευρώ; Κανείς. Και γι' αυτό σκαρφίζονται όλες αυτές τις ανοησίες για συνωμοσίες εισβολής στο νομισματοκοπείο. Αν και το κακό για δαύτους είναι ότι το καλύτερο δικό μας επιχείρημα δεν φτάνει σε πειστικότητα την καθημερινή εμπειρία κόλασης που ζει η συντριπτική πλειοψηφία του πληθυσμού, προκειμένου η χώρα να παραμείνει αποικία του ευρώ.

Ο Δημήτρης Καζάκης είναι Γενικός Γραμματέας του Ε.ΠΑ.Μ.

ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΑΤΑ ΛΟΙΠΟΝ ΣΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ

 ΦΟΡΟΑΠΟΦΥΓΗ ΜΕΣΩ ΒΟΥΛΓΑΡΙΑΣ

Ενα αποκαλυπτικό θέμα για το πως λειτουργεί η φοροδιαφυγή στην Ελλάδα, ακόμη και από εκείνους που ασκούν πολλές φορές σκληρή κριτική στο κράτος, αποκαλύπει το Εθνος της Κυριακής.

Συγκεκριμένα, για μία συναυλία του Βασίλη Παπακωνσταντίνου στις 16 Δεκεμβρίου στην Ξάνθη, όπως δημοσιοποιήθηκε μέσω της “Διαύγειας”, ο τραγουδιστής πληρώθηκε για τη συμμετοχή του, μέσω… Βουλγαρίας και οι κρατήσεις δεν ξεπέρασαν τα 17 ευρώ! Η καθαρή αμοιβή του καλλιτέχνη ήταν 16.500 ευρώ!

Η υπόθεση απασχόλησε το τελευταίο Δημοτικό Συμβούλιο του Δήμου Ξάνθης, καθώς τέθηκε ως ερώτηση από την αντιπολίτευση, ενώ οι υπεύθυνοι του δήμου ζήτησαν να ελεγχθεί η νομιμότητα της διαδικασίας.

Ο υπεύθυνος του καλλιτεχνικού γραφείου του τραγουδιστή κ. Πατσέλας, μιλώντας στο Mega, υποστηρίζει πως “ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου δεν γνώριζε τίποτα για το οικονομικό. Ο Βασίλης δεν ανακατεύεται με τα οικονομικά του.”

Σύμφωνα με όσα αναφέρει το «Έθνος», δεδομένου ότι η εταιρία βρισκόταν στο άλλο κράτος μέλος της ΕΕ, από την αμοιβή των 16.500 ευρώ έγιναν κρατήσεις μόνο 17 ευρώ και έτσι αποδόθηκαν 16.483 ευρώ. Αντιθέτως, σε περίπτωση που το νομικό πρόσωπο βρισκόταν στην Ελλάδα, η σχετική νομοθεσία προβλέπει κράτηση από το Δήμο ως φόρου το 20% του ποσού, τουτέστιν 3.300 ευρώ τα οποία καταβάλλονται απευθείας στην εφορία.

«Εμείς δεν επιλέγουμε εταιρίες ή μάνατζερ, επιλέγουμε καλλιτέχνες. Με αυτούς συνεργάζεται ο Β. Παπακωνσταντίνου και είναι απολύτως νόμιμο» δήλωσε -σύμφωνα με το «Έθνος»- ο πρόεδρος του Κέντρου Πολιτισμού. 

Ημερησία

 Πηγή:www.dimokratiki.gr

Η ΛΕΗΛΑΣΙΑ ΤΟΥ ΕΜΠΟΡΑΚΟΥ

ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΕΣ ΑΣΦΑΛΙΣΜΕΝΟΙ ΣΤΟΝ ΟΑΕΕ

(έμποροι, βιοτέχνες, αυτοκινητιστές)

Για τους εν λόγω ασφαλισμένους εμπόρους και αυτοκινητιστές σήμερα για τον Κλάδο της Κύριας Σύνταξης προβλέπεται η ένταξή τους σε δέκα (10) υποχρεωτικές ασφαλιστικές κατηγορίες και τέσσερις (4) προαιρετικές, οι οποίες είχαν υπολογιστεί με βάση τεκμαρτά εισοδήματα και συντελεστές. Όσοι ασφαλιστούν για πρώτη φορά στον ΟΑΕΕ κατατάσσονται στην 1η ασφαλιστική κατηγορία και μετατάσσονται στις επόμενες υποχρεωτικές μετά τη συμπλήρωση τριών ετών μέχρι και τη 10η. Έτσι οι εισφορές του ασφαλισμένου υπολογίζονται με βάση τα έτη τα οποία δραστηριοποιείται και όχι το εισόδημά του. Αυτό πολλές φορές επιβαρύνει ασφαλισμένους με χαμηλούς τζίρους και εισοδήματα και κυρίως εκείνους που δεν μπορούν να διακόψουν τη δραστηριότητά τους για φορολογικούς λόγους και συνεχίζουν να φορτώνονται εισφορές ετών. Αντίστοιχα όμως η ανταπόδοση στη σύνταξη είναι ικανοποιητική καθώς ο ΟΑΕΕ και δη το ΤΕΒΕ χορηγούσε από τις υψηλότερες συντάξεις στα μέλη του δίνοντας και ένα ποσό επιπλέον 220€ ως βασική σύνταξη. Επιπρόσθετα οι εν λόγω ασφαλισμένοι κατέβαλαν ένα ποσό προκαθορισμένο στα 92,79 € για την κάλυψή τους για υγειονομική περίθαλψη. 

Με το νέο ασφαλιστικό νομοσχέδιο ο εν λόγω τρόπος καθορισμού των εισφορών ανατρέπεται πλήρως. Οι εισφορές για τον Κλάδο της Κύριας Σύνταξης πλέον θα υπολογίζονται στο 20% επί του μηνιαίου εισοδήματός των ασφαλισμένων όπως αυτό καθορίζεται με βάση το καθαρό φορολογητέο αποτέλεσμα από την ασκούμενη δραστηριότητά τους κατά το προηγούμενο φορολογικό έτος για το οποίο εκδίδονται δελτία παροχής υπηρεσιών, τιμολόγια ή αποδείξεις επαγγελματικής δαπάνης. Έτσι, η υπολογισμένη σε τεκμαρτές κατηγορίες εισφορά καταργείται και τη θέση της παίρνει η εισφορά που είναι άμεσα συνδεδεμένη με το εισόδημα. 

Επιπρόσθετα την πάγια εισφορά υγειονομικής περίθαλψης αντικαθιστά εισφορά σε ποσοστό 6,95% επί του ασφαλιστέου εισοδήματός η οποία βαρύνει εξολοκλήρου τους ασφαλισμένους και κατανέμεται κατά ποσοστό 6,45% για παροχές σε είδος (ιατρικές/φαρμακευτικές) και ποσοστό 0,50 % για παροχές σε χρήμα (επίδομα ασθένειας, επίδομα γυαλιών, έξοδα κηδείας κλπ). Το σύνολο των εν λόγω εισφορών επομένως θα είναι πλέον 26,95% επί του ετήσιου εισοδήματος, δε μπορεί όμως να υπολογίζεται σε ετήσιο εισόδημα μικρότερο των 7.032 € και μεγαλύτερο των 70.320 € (ανώτατο πλαφόν).

Γίνεται σαφές επομένως ότι οι μεγάλοι χαμένοι είναι οι επαγγελματίες που έχουν εισόδημα και δηλώνουν και φορολογούνται για αυτό ετησίως. Αντίστοιχα κερδισμένοι θα είναι όσοι δεν δηλώνουν κάποιο εισόδημα είτε από αδυναμία είτε για άλλους λόγους (φοροαποφυγή). Επίσης είναι σαφές επομένως, ότι ο εν λόγω τρόπος υπολογισμού εισφορών δημιουργεί κίνητρα -και ισχυρά μάλιστα- φοροαποφυγής.

Η επιβάρυνση είναι ακόμη μεγαλύτερη στην περίπτωση που και ο/η σύζυγος είναι ελεύθερος επαγγελματίας, πράγμα που σημαίνει ότι ο οικογενειακός προϋπολογισμός θα υποστεί διπλή επιβάρυνση.

Ας δούμε σε κάποια παραδείγματα τις διαφορές που θα δημιουργηθούν : 

- Επαγγελματίας με δραστηριότητα 15 έτη με εισόδημα ετήσιο 1.000 € σήμερα καταβάλλει ετήσιες εισφορές 4.024 €. Με το νέο ν/σ θα κληθεί να καταβάλει 1.895,12 € ετήσιες εισφορές.

- Επαγγελματίας με δραστηριότητα 15 έτη με εισόδημα ετήσιο 10.000 € σήμερα καταβάλλει ετήσιες εισφορές 4.024 €. Με το νέο ν/σ θα κληθεί να καταβάλει 2.695 € ετήσιες εισφορές.

- Επαγγελματίας με 15 έτη δραστηριότητα με εισόδημα 20.000 € σήμερα καταβάλει 4.024 € ετήσιες εισφορές. Με το νέο ν/σ θα καταβάλει 5.390 €.

- Επαγγελματίας με 30 έτη δραστηριότητα με ετήσιο φορολογητέο εισόδημα 30.000 € ετησίως σήμερα καταβάλλει 5.788 € ετήσιες εισφορές. Με το νέο ν/σ θα καταβάλει 8.085 €.

- Επαγγελματίας με 35 έτη δραστηριότητα με ετήσιο εισόδημα  70.000 € καταβάλλει φέτος ετήσιες εισφορές 6.084 €. Με το νέο ν/σ θα κληθεί να καταβάλει 18.951,2 € (ανώτατο πλαφόν).

TA ΣΥΜΒΟΛΑ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ

ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΛΙΟΝΤΑΡΙ & ΜΟΝΟΓΡΑΜΜΑ

(του ερευνητή νομισματολόγου Αστερίου Τσίντσιφου)

Perix Pangaion Epeiros: ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΛΙΟΝΤΑΡΙ & ΜΟΝΟΓΡΑΜΜΑ

 Με αφορμή μια αναδημοσίευση του φίλου Σαββίδη Δημήτρη, όπου κάπου εμφανίστηκε το όνομα του Αλεξάνδρου μαζί με ένα λιοντάρι (νο 1), θα σχολιάσω για ακόμα μια φορά την ανεπάρκεια αρχαιολόγων που
προβαίνουν σε περιγραφές. Η ανεπάρκεια αυτή έχει απόλυτη σχέση με την άγνοιά τους σε νομισματικά θέματα. Πρέπει να πω, ότι πίσω από πάσης φύσης τέτοιου είδους περιγραφές, υπάρχουν αρχαιολόγοι με δήθεν ειδικότητα στην νομισματολογία. Στην χρονολόγηση, όπου ο «ειδικός» θα έπρεπε να επιβεβαιώσει το πτυχίο του, τα έκανε «μούσκεμα».

Αν γνώριζε την ύπαρξη του νομίσματος νο 2, δεν θα έκανε την χρονολόγηση 331 – 305 πΧ.

                                   

                           

Θα μεταφέρω την περιγραφή του νομίσματος, όπως κάποιος άλλος αρχαιολόγος έδωσε:     

MACEDON, Koinon of Macedon. Pseudo-autonomous issue. Time of Caracalla, AD 198-217, or Severus Alexander, AD 222-235. AV (11mm, 1.48 g, 12h). In the name of Alexander III of Macedon. Struck AD 215-217 or AD 230/1-235. Apparently unique in gold for this size and type.

  

   Το νόμισμα πολύ σωστά εντάσσεται στη λατρεία του Αλεξάνδρου, που καθιέρωσε ο Καρακάλλας στην Μακεδονία. Δεν μπορεί βέβαια να του δώσει ακριβή χρονολόγηση και το τοποθετεί στα χρόνια του Καρακάλλα (215-217 μΧ.) ή στα χρόνια του Αλέξανδρου Σεβήρου (230-235 μΧ.). 

Το βάρος του νομίσματος (1,48γρ) μας υποδεικνύει ότι σωστή χρονολόγηση είναι η δεύτερη. Θέλω να μου επιτρέψετε, αυτό να ισχύει σαν συνεχές ερώτημα προς φίλους αρχαιολόγους.

Επαναδιατυπώνω. Πως το συγκεκριμένο βάρος, μας παραπέμπει χρονολογικά στον Σεβήρο;

 

ΜΟΝΟΓΡΑΜΜΑΤΑ

      Σάλος προκλήθηκε από τα μονογράμματα που
εμφανίστηκαν στον περίβολο του μνημείου Καστά και όχι μόνο. Μη γνωρίζοντας πραγματικά τη σημασία και την ερμηνεία τους, οι φήμες οργίασαν. Αποδόθηκαν  υθαίρετα στον Αλέξανδρο, επειδή εμπεριέχονταν το γράμμα Άλφα. Μάλιστα για του λόγου το αληθές, επιστρατεύτηκε νόμισμα του Αλεξάνδρου με το ίδιο μονόγραμμα επάνω (νο 3).  Όμως σε ένα νόμισμα όπου αναγράφεται ολογράφως το όνομα του Αλεξάνδρου, το μονόγραμμα του ιδίου είναι περιττό. Το μονόγραμμα ανήκει σε άλλον και επειδή αυτό είναι από τα συνηθέστερα και πιο διαχρονικά, δεν είναι απαραίτητο να αναφέρονται στο ίδιο πρόσωπο.  

 Το μονόγραμμα του Αλεξάνδρου, είναι όπως το βλέπουμε σε χρυσό στατήρα του Φιλίππου (νο 4). Εκεί έχει τη σημασία του, που είναι ότι ο Αλέξανδρος έκοψε αυτόν το στατήρα στο όνομα του πατέρα του. 

Η κοπή βέβαια ήταν μεταθανάτια του Φιλίππου. Στο μονόγραμμα μπορούμε να διαβάσουμε το πλήρες όνομα του Αλεξάνδρου, όπως φαίνεται στο νόμισμα νο 3 (Α Λ Ε Ξ Α Ν Δ Ρ Ο Υ). 

 

Αναρτήθηκε από Perix Pangaion Epeiros

Η ΕΥΡΩΠΗ ΕΧΕΙ ΞΕΓΡΑΨΕΙ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

Η αλήθεια για την υπερχρέωση

 από ΒΑΣΙΛΗΣ ΒΙΛΙΑΡΔΟΣ

 

O κύκλος των τελευταίων 200 ετών αποδεικνύει ότι, το ποσοστό των χωρών παγκοσμίως που προέβησαν σε διαγραφή ή αναδιάρθρωση των χρεών τους, φτάνει σε ορισμένες εποχές στο 50% – οπότε άδικα κατηγορείται η Ελλάδα.

«Όταν το δημόσιο χρέος υπερβαίνει ένα ορισμένο ύψος, τότε δεν υπάρχει ούτε ένα και μοναδικό παράδειγμα, από όσα γνωρίζω, όπου να επιτεύχθηκε ποτέ, με δίκαιο τρόπο, η εξ ολοκλήρου αποπληρωμή του.

Σε εκείνες τις σπάνιες περιπτώσεις που έγινε δυνατή σε κάποιο βαθμό η εξυγίανση των δημοσίων οικονομικών, συνέβη με τη χρήση της χρεοκοπίας – την οποία είχε παραδεχθεί κανείς ανοιχτά, χωρίς κανένα δισταγμό. Ακόμη και όταν υπήρξε συχνά μία ονομαστική επιστροφή του χρέους, στην πραγματικότητα επρόκειτο για μία ολοκάθαρη χρεοκοπία» (Adam Smith).

.

Έχουμε κουραστεί να ακούμε συνεχώς πως οι Έλληνες και η χώρα τους είναι ένοχοι για όλα όσα συμβαίνουν – ενώ δεν υπάρχει καμία ελπίδα για το μέλλον, αφού η Ευρώπη έχει ξεγράψει ήδη την Ελλάδα. Έχουμε επίσης κουραστεί να ακούμε την διαμετρικά αντίθετη άποψη: πως δεν φταίνε για τίποτα απολύτως οι Έλληνες, αλλά μόνο η πολιτική τους ηγεσία και το διεφθαρμένο δημόσιο.

Τίποτα από τα δύο δεν αντιπροσωπεύει προφανώς την πραγματικότητα – την αλήθεια που πρέπει να αναζητείται,  με στόχο τη διόρθωση των κακώς κειμένων. Όχι την ανούσια θυματοποίηση ή κακοπροαίρετη κριτική, η οποία δεν βοηθάει στην αντιμετώπιση των προβλημάτων μας.

Η αλήθεια είναι ότι, για ορισμένα πράγματα φταίμε εμείς, για κάποια άλλα οι κυβερνήσεις μας, για την κρίση η πολιτική της Ευρωζώνης, της Γερμανίας και το βρώμικο μυστικό της ΕΚΤ (ανάλυση), ενώ για την ολοκληρωτική καταστροφή της Ελλάδας μετά το 2009 τόσο οι λανθασμένες «συνταγές» της Τρόικας, όπως παραδέχθηκε ακόμη και το ΔΝΤ (άρθρο), όσο και η κακή, σκόπιμα ή μη, εφαρμογή των μνημονίων – όπου επιλέχθηκαν οι μειώσεις μισθών και εισοδημάτων, καθώς επίσης οι υπερβολικές αυξήσεις των (δυστυχώς μη ανταποδοτικών στην πατρίδα μας) φόρων, αντί για τις πραγματικές διαρθρωτικές αλλαγές που απαιτούνται στην οικονομία μας.

Το αποτέλεσμα της ήταν η κατάρρευση του ΑΕΠ, οπότε η είσοδος της χώρας μας στο σπιράλ του θανάτου – από το οποίο δεν υπάρχει καμία δυνατότητα εξόδου, εκτός από την ονομαστική διαγραφή μέρους (50%) των δημοσίων χρεών μας.

Ειδικά όσον αφορά την υπερχρέωση μετά την είσοδο μας στην Ευρωζώνη, ο μεγάλος υπεύθυνος είναι ασφαλώς τα χαμηλά επιτόκια δανεισμού μας – λόγω ακριβώς της συμμετοχής μας στη νομισματική ένωση. Στην Ελλάδα και στην Ιταλία υπερχρεώθηκε το δημόσιο, ενώ στην Ισπανία, στην Ιρλανδία, στην Κύπρο κοκ. ο ιδιωτικός τομέας – όπου όμως η πολιτική που επιβλήθηκε μετά στη χώρα μας, συγκριτικά με τις υπόλοιπες, ήταν εκδικητικά καταστροφική.

Σε κάθε περίπτωση, ο κύκλος της υπερχρέωσης των τελευταίων 200 ετών αποδεικνύει ότι, το ποσοστό των χωρών παγκοσμίως που προέβησαν σε διαγραφή ή αναδιάρθρωση των χρεών τους φτάνει σε ορισμένες εποχές στο 50% (γράφημα, πηγή) – γεγονός που σημαίνει πως είναι ανόητο να κατηγορούμε τη χώρα μας, σαν να είναι η μοναδική, η οποία υπερχρεώθηκε.
 Κρατικό εξωτερικό χρέος (1800-2006). Ποσοστό χωρών που χρεοκόπησαν ή αναδιάρθρωσαν τα χρέη τους (αριστερή στήλη).

.

Όπως τεκμηριώνεται λοιπόν, η επανάληψη του ιδίου λάθους από πολλές χώρες οφείλεται σε δομικές αιτίες – κυρίως στην εισροή και εκροή κεφαλαίων, η οποία καθορίζεται από την εκάστοτε πολιτική επιτοκίων που υιοθετούν τα κράτη. Εδώ οφείλονται οι περισσότερες κρίσεις – όπως η ασιατική, η οποία είχε αλυσιδωτές συνέπειες.

Άλλωστε για το λόγο αυτό επιμένει το ΔΝΤ στον περιορισμό της ελεύθερης διακίνησης των κεφαλαίων (capital controls, πηγή). Η ελεύθερη διακίνηση των κεφαλαίων, το άνοιγμα των συνόρων δηλαδή στους διεθνείς επενδυτές και στα κερδοσκοπικά κεφάλαια, κατ’ απαίτηση των Η.Π.Α., οδήγησε στη δημιουργία βουνών χρεών σε παγκόσμιο επίπεδο – η αντιμετώπιση των οποίων είναι αδύνατη, χωρίς μαζικές διαγραφές.

Από την άλλη πλευρά το παράδειγμα της Ολλανδίας, μέλους της Ευρωζώνης, όπου ο ιδιωτικός της τομέας είναι υπερχρεωμένος (άρθρο), καθώς επίσης της Σουηδίας, η οποία έχει το δικό της νόμισμα (άρθρο), τεκμηριώνουν πως το πρόβλημα εν προκειμένω δεν είναι το ευρώ –  αλλά η πολιτική των τραπεζών και τα επιτόκια που ισχύουν.

Τα μειονεκτήματα του ευρώ οφείλονται κυρίως στην πολιτική του μερκαντιλισμού που έχει υιοθετήσει η Γερμανία (άρθρο) – η οποία παράγει υπερβολικά πλεονάσματα, υποχρεώνοντας σε αντίστοιχα ελλείμματα τους εταίρους της. Επίσης στη μη ολοκλήρωση της ζώνης του ευρώ, με την τραπεζική, δημοσιονομική και πολιτική ένωση της. Ως εκ τούτου, εάν δεν επιλυθούν ριζικά τα δύο αυτά προβλήματα, η Ευρωζώνη θα καταρρεύσει – με δυσάρεστα επακόλουθα για ολόκληρο τον πλανήτη.

.