ΑΥΤΟΙ ΕΥΘΥΝΟΝΤΑΙ ΓΙΑ ΤΟ ΧΡΕΟΣ

ΣΤΑΣΗ ΠΛΗΡΩΜΩΝ ΤΩΡΑ ΚΑΙ ΕΠΑΝΑΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΣΗ ΤΟΥ ΧΡΕΟΥΣ

29 Απρ 2010
Στάση πληρωμών τώρα? ή μετά την τριετία?

Με επιτόκιο 5% 135 δις ευρώ θα φέρει στάση πληρωμών μετά την τριετία με χρέος όχι πια 300 δις αλλά 450 ... Και θα κάνουμε και (κυρίως) τους Γερμανούς πιο πλούσιους. Πολύ καθαρά ο δημοσιογράφος του ρίζο , Μπογιόπουλος πριν λίγες μέρες στο alter ρωτάει ποιόν ενδιαφέρεται να σώσει το ΔΝΤ? τους δανειστές μας. Δηλαδή η πρεμούρα μας είναι να βάλουμε κουμανταδόρους τους Γερμανους πάνω από το κεφάλι μας? Άν είναι έτσι , ... τότε γιατί "τους διώξαμε" το '44? Τι σημαίνει δανεισμός με 5%? Ζείστε τρία χρόνια. Αποπληρώστε τους δανειστές σας και πηγαίνετε σε στάση πληρωμών μετά την τριετία (διότι ΟΥΤΕ μετά από τρία χρόνια θα έχουν πέσει τα spreads, και άλλωστε γιατί να πέσουν? Δεν θα έχει εξυγειανθεί το οικονομικό μας πρόβλημα. Απλά θα είμαστε μέσα 450 δις!) Μήπως πρέπει να ξανασκεφτούμε ότι προτιμότερο από τον δανεισμό ΜΕ 5% είναι η στάση πληρωμών? Αν δεν μπορούμε να διαπραγματευτούμε τα επιτόκια δανεισμού στα επίπεδα που δανείζεται η Γερμανία (έστω με ένα 0.5% παραπάνω max.) μην υπογράψετε "ΤΟ ΠΑΚΕΤΟ". Αποπληρωμή 450 δις ευρώ είναι τριακονταετής σκλαβιά για τα παιδιά μας.Κύριοι βουλευτές, η τύχη της Ελλάδος για να διορθώσετε όλες τις στραβοτιμονιές που κατόρθωσε ο πρωθυπουργός μέσα σε εφτά μήνες (πρωτόγνωρο και αυτό) είναι στα χέρια σας.

ΠηγήΔιαβάστε περισσότερα: http://taxalia.blogspot.com/2010/04/blog-post_6250.html#ixzz0mNj9mZhw

ΕΙΝΑΙ ΑΝΕΥΘΥΝΟΙ ΠΑΠΑΤΖΗΔΕΣ

«Σκουπίδια» τα ελληνικά κρατικά ομόλογα

Το άρθρο έχει συνταχθεί την Τετάρτη, 28 Απριλίου, 2010 - AΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ

«Σκουπίδια» αποτελούν πλέον για τις αγορές τα ελληνικά κρατικά ομόλογα. Το τελικό χτύπημα έδωσε χθες στην ελληνική οικονομία ο διεθνής οίκος Standard & Poors που υποβάθμισε το ελληνικό χρέος κατά τρεις βαθμίδες, στην κατηγορία ΒΒ. Τι σημαίνει αυτό στη γλώσσα των αγορών. Ότι όποιος έχει ελληνικά ομόλογα στα χέρια του έχει πλέον «junk» (σκουπίδια). Αυτή είναι η ονομασία που δίνουν οι επενδυτές σε ομόλογα με αυτή τη διαβάθμιση.

Ειδικότερα ο οίκος υποβάθμισε τη μακροπρόθεσμη και βραχυπρόθεσμη πιστοληπτική αξιολόγηση της Ελλάδας σε «ΒΒ+» και «Β» αντίστοιχα, από «ΒΒΒ+» και «Α-2» προηγουμένως. Σύμφωνα με όσα αναφέρθηκαν από τον οίκο μετά την υποβάθμιση της Ελλάδας σε «σκουπίδι» το πραγματικό ΑΕΠ θα μείνει σχεδόν αμετάβλητο την περίοδο 2009-2016, ενώ το επίπεδο του ονομαστικού ΑΕΠ ενδεχομένως να μην επιστρέψει στα επίπεδα του 2008 πριν από το 2017. Σχετικά με το πρόγραμμα διάσωσης της Ελλάδας, ο οίκος κρατά «μικρό καλάθι» και σημειώνει: «Περιμένουμε ότι ένα πολυετές πρόγραμμα στήριξης από τη ζώνη του ευρώ και το ΔΝΤ είναι πιθανό, και θα πρέπει, κατά την άποψή μας, να αμβλύνει σημαντικά τις βραχυπρόθεσμες προκλήσεις ρευστότητας για την Ελλάδα. Ωστόσο, κατά την άποψή μας, οι πιέσεις για πιο επιθετικά και ευρέα μέτρα δημοσιονομικής προσαρμογής αυξάνονται, εν μέρει λόγω της πρόσφατης ανόδου στα επιτόκια της αγοράς. Στις αναθεωρημένες προβλέψεις μας προβλέπουμε το δημόσιο χρέος της Ελλάδας να αυξηθεί στο 124% του ΑΕΠ το 2010 και 131% του ΑΕΠ το 2011. Η S&P τέλος ανακοίνωσε πως υποβαθμίζει τη μακροπρόθεσμη αξιολόγηση πιστοληπτικής ικανότητας της Efg Eurobank, της Alpha bank και της Τράπεζας Πειραιώς σε «ΒΒ+» από «ΒΒΒ+» και τη βραχυπρόθεσμη αξιολόγηση πιστοληπτικής ικανότητας σε «Β» από «Α-2». Επίσης, ο οίκος υποβάθμισε τη μακροπρόθεσμη αξιολόγηση πιστοληπτικής ικανότητας της Εθνικής σε «ΒΒ+» από «ΒΒΒ+» και τη βραχυπρόθεσμη αξιολόγηση πιστοληπτικής ικανότητας της τράπεζας σε «Β» από «Α-2».

«Απολύτως εγγυημένες οι καταθέσεις»

«Οι καταθέσεις στις τράπεζες είναι απολύτως εγγυημένες» διαβεβαίωσε χθες ο υπουργός Οικονομικών Γ. Παπακωνσταντίνου.

Τώρα πως γίνεται , να θεωρούνται "σκουπίδια" στις χρηματαγορές τα ελληνικά ομόλογα , να υποβαθμίζεται η πιστοληπτική ικανότητα των ελληνικών Τραπεζών και να είναι απολύτως εγγυημένες οι καταθέσεις ... μόνο ο κ. Παπακωνσταντίνου το ξέρει

ΑΝΙΚΑΝΟΙ... ΠΑΝΗΓΥΡΤΖΗΔΕΣ... ΕΝΣΥΝΕΙΔΗΤΟΙ ΨΕΥΤΕΣ ΚΑΙ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟΙ

ΑΝΙΚΑΝΟΙ... ΠΑΝΗΓΥΡΤΖΗΔΕΣ... ΕΝΣΥΝΕΙΔΗΤΟΙ ΨΕΥΤΕΣ ΚΑΙ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΑ ΕΡΑΣΙΤΕΧΝΕΣ

( Νομίζω ότι η ΜΟΝΗ MAΣ ΕΛΠΙΔΑ είναι Η "ΔΡΑΧΜΗ" και η επαναδιαπραγμάτευση του χρέους ώστε να έχουν αντίκρυσμα οι θυσίες μας ως λαός)


Γιατί παραμένουν λυσσασμένες οι αγορές και εκτινάσσουν τα spreads στα ύψη;

του ΓΙΑΝΝΗ ΤΡΙΑΝΤΗ

Πρώτον, γιατί έτσι συνεχίζουν το κερδοσκοπικό πάρτι.

Δεύτερον, διότι θεωρούν ανυπόληπτη και αναξιόπιστη την ελληνική κυβέρνηση.

Και τρίτον, διότι είδαν από την πρώτη στιγμή ότι ο περίφημος Μηχανισμός Στήριξης κινείται μεταξύ φιάσκου και εφιάλτη.

Γιατί ζορίστηκε ξαφνικά η Κριστίν Λαγκάρντ και μιλάει για σκληρή αντιμετώπιση της Ελλάδος (παράλληλα με την ενεργοποίηση του Μηχανισμού), ενώ ταυτόχρονα ξόρκισε την πιθανότητα να επαναδιαπραγματευθεί το χρέος της η Ελλάδα;
Διότι ενδεχόμενη χρεωκοπία της Ελλάδος θα σημάνει αναπόφευκτη επαναδιαπραγμάτευση του χρέους και, μοιραία, απώλεια ικανού μέρους χρημάτων για γαλλικές τράπεζες, ασφαλιστικούς οργανισμούς

Γιατί η Ελλάδα κατέληξε να είναι εξωφρενικά ακριβή μετά την... ...εισδοχή στην ΟΝΕ;

Διότι οι «εκσυγχρονιστές» που κυβερνούσαν τότε με αλχημείες και ψέματα, δεν κατέβαλαν καμιά προσπάθεια να αναχαιτιστεί η αγριότης.

Ανίκανοι, αμέριμνοι και πανηγυρτζήδες -το νου τους τον είχαν στην προπαγάνδα και στο ψέμα- άφησαν να παγιωθεί η κατάσταση και να δεχθεί καίριο πλήγμα τόσο ο Ελληνας καταναλωτής όσο και η ανταγωνιστικότητα της Οικονομίας, με πρώτο θύμα τον Τουρισμό (... Κι έχει το θράσος να εμφανίζεται σήμερα τιμητής ο ανεκδιήγητος Σημίτης, που φόρτωσε στον πρόθυμο διάδοχό του μια εκλογική ήττα και στη χώρα μια καταρρακωμένη οικονομία)

Γιατί διάλεξε το Καστελλόριζο και το γαλάζιο φόντο ο πρωθυπουργός για να αναγγείλει τη μαύρη εξέλιξη, την υπαγωγή στο ΔΝΤ (χωρίς καν να αναφέρει τη λέξη), συνοδεύοντας την αναγγελία με Οδύσσειες και Ιθάκες και άλλα εύηχα συναφή;
Διότι ο άνθρωπος νομίζει ότι βρίσκεται ακόμη στις ανθισμένες ημέρες της αντιπολίτευσης, τότε που με θηριώδη λαϊκισμό έταζε ασύστολα, εψεύδετο ενσυνειδήτως και θεωρούσε ότι αρκούν τα προπαγανδιστικά τρυκ για να γίνει η «δουλειά»...
«Ηθελα να 'ξερα -γράφει ο Λευτέρης Παπαδόπουλος στα «Νέα»- ποιος γράφει για τον Πρωθυπουργό τέτοιου είδους μαθητικές εκθέσεις και τον βάζει επιπλέον με φόντο τη θάλασσα και τις βαρκούλες του Καστελλόριζου σε μια τόσο κρίσιμη στιγμή για τη χώρα»
«Πάμε», έλεγε προεκλογικά ο Γ. Παπανδρέου, προκαλώντας φρενίτιδες ενθουσιασμού...
Και πήγαμε.
Στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο...

Αναρτήθηκε από ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΦΟΡΟΥΜ

ΜΙΚΗΣ ΘΕΟΔΩΡΑΚΛΗΣ : MAKAΡΙ ΝΑ ΕΧΩ ΑΔΙΚΟ

«Με τον κοινό νου που διαθέτω, δεν μπορώ να εξηγήσω και ακόμα περισσότερο να δικαιολογήσω την ταχύτητα με την οποία κατρακύλησε η χώρα μας από τα επίπεδα του 2009 σε τέτοιο σημείο, ώστε με το ΔΝΤ να απολέσουμε ένα μέρος της εθνικής μας κυριαρχίας και να τεθούμε σε καθεστώς κηδεμονίας…
Και είναι περίεργο ότι κανείς έως τώρα δεν ασχολήθηκε με το πιο απλό, δηλαδή την οικονομική μας διαδρομή με αριθμούς και στοιχεία από τότε έως τώρα, ώστε να καταλάβουμε κι εμείς οι αδαείς τους πραγματικούς λόγους αυτής της πρωτοφανούς και ιλιγγιώδους εξελίξεως, που έχει ως αποτέλεσμα την απώλεια της εθνικής μας αυτοτέλειας και μαζί της τη διεθνή ταπείνωση.
Ακούω για το χρέος των 360 δισεκατομμυρίων, όμως συγχρόνως βλέπω ότι τα ίδια και μεγαλύτερα χρέη έχουν πολλές άλλες χώρες. Άρα δεν μπορεί να είναι αυτή η βασική αιτία της κακοδαιμονίας. Επίσης με προβληματίζει το στοιχείο της υπερβολής στα διεθνή χτυπήματα με στόχο την χώρα μας, μαζί με ένα τόσο καλά εναρμονισμένο συντονισμό εναντίον μιας ασήμαντης οικονομικά χώρας, που καταντά ύποπτος. Έτσι οδηγούμαι στο συμπέρασμα ότι κάποιοι μας ντρόπιασαν και μας φόβισαν, για να μας οδηγήσουν στο ΔΝΤ, που αποτελεί βασικό παράγοντα της επεκτατικής πολιτικής των ΗΠΑ και όλα τα άλλα περί ευρωπαϊκής αλληλεγγύης ήταν στάχτη στα μάτια μας, για να μη φανεί ότι πρόκειται για μια καθαρά αμερικανική πρωτοβουλία, για να μας ρίξει σε μια εν πολλοίς τεχνητή οικονομική κρίση, ώστε να φοβηθεί ο λαός μας, να φτωχύνει, να χάσει πολύτιμες κατακτήσεις και τέλος να γονατίσει, έχοντας δεχθεί να τον κυβερνούν ξένοι. Όμως γιατί; Για να εξυπηρετηθούν ποια σχέδια και ποιοι στόχοι;
Παρ’ ό,τι υπήρξα και παραμένω οπαδός της ελληνοτουρκικής φιλίας, εν τούτοις πρέπει να πω ότι με φοβίζει αυτή η αιφνίδια σύσφιξη των κυβερνητικών σχέσεων, οι επαφές υπουργών και άλλων παραγόντων, οι επισκέψεις στην Κύπρο και η έλευση του Ερντογκάν. Υποψιάζομαι ότι πίσω απ’ αυτά κρύβεται η αμερικανική πολιτική με τα ύποπτα σχέδιά της, που αφορούν στο γεωγραφικό μας χώρο, την ύπαρξη υποθαλάσσιων κοιτασμάτων, το καθεστώς της Κύπρου, το Αιγαίο, τους βόρειους γείτονές μας και την αλαζονική στάση της Τουρκίας, με μόνο εμπόδιο την καχυποψία και την εναντίωση του ελληνικού λαού.
Όλοι γύρω μας, ποιος λίγο ποιος πολύ, είναι δεμένοι στο άρμα των ΗΠΑ. Η μόνη παραφωνία εμείς, που από την επιβολή της Χούντας και την απώλεια του 40% της Κύπρου ως τους εναγκαλισμούς με τα Σκόπια και τους υπερεθνικιστές Αλβανούς, δεχόμαστε συνεχώς χτυπήματα δίχως να βάλουμε μυαλό.
Θα έπρεπε λοιπόν να καταργηθούμε ως λαός και αυτό ακριβώς γίνεται σήμερα. Καλώ τους οικονομολόγους, πολιτικούς, αναλυτές να με διαψεύσουν. Πιστεύω ότι δεν υπάρχει άλλη λογικοφανής εξήγηση παρά το γεγονός ότι υπήρξε μια διεθνής συνωμοσία, στην οποία συμμετείχαν και οι Ευρωπαίοι φιλοαμερικανοί τύπου Μέρκελ, η ευρωπαϊκή Τράπεζα, ο διεθνής αντιδραστικός τύπος, που όλοι μαζί συνωμότησαν για το «μεγάλο κόλπο» της υποβάθμισης ενός ελεύθερου Λαού σε υποτελή. Τουλάχιστον εγώ δεν μπορώ να δώσω καμμία άλλη εξήγηση. Παραδέχομαι όμως ότι δε διαθέτω ειδικές γνώσεις αλλά μιλώ βασισμένος στον κοινό νου. Ίσως και πολλοί άλλοι να σκέφτονται όπως εγώ κι αυτό ίσως το δούμε στις μέρες που θα ‘ρθουν.
Πάντως θα ήθελα να προετοιμάσω την κοινή γνώμη και να τονίσω ότι εάν η ανάλυσή μου είναι ορθή, τότε η οικονομική κρίση (που όπως είπα μας επεβλήθη) δεν είναι παρά μόνο το πρώτο πικρό ποτήρι στο λουκούλειο γεύμα που θα ακολουθήσει και που αυτή τη φορά θα αφορά σε ζωτικά και κρίσιμα εθνικά μας θέματα, που δεν θα ήθελα ούτε να φανταστώ πού θα μας οδηγήσουν.
Μακάρι να έχω άδικο.»
Πηγή: troktiko.blogspot.com

ΣΟΚ ΚΑΙ ΔΕΟΣ ... ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΕΠΤΩΧΕΥΣΑΜΕ

Μέτρα - σοκ για την έξοδο της χώρας από την κρίση, προτείνει ο πρώην υπουργός Οικονομικών Αλέκος Παπαδόπουλος. Μιλώντας σήμερα το πρωί σε εκδήλωση της "Πρωτοβουλίας Εκσυγχρονισμού του Κοινωνικού Κράτους" σε κεντρικό ξενοδοχείο της Αθήνας, ο κ. Παπαδόπουλος εξέφρασε ευθέως τη διαφωνία του με την πρόταση για "σταδιακές αλλαγές".

"Δε συμφωνώ με όσους προτείνουν, προφανώς από πολιτική αδυναμία, τον δρόμο των χαμηλών και σταδιακών μεταρρυθμίσεων. Κατά τη γνώμη μου, οι βραδείες μεταρρυθμίσεις σπανίως επιτυγχάνουν τον σκοπό τους, γιατί στην πορεία εκφυλίζονται", είπε χαρακτηριστικά, αντιπροτείνοντας την συγκρότηση από την κυβέρνηση και την ψήφιση άμεσα από τη Βουλή ενός σοβαρού πενταετούς Προγράμματος Εθνικής Ανασυγκρότησης, που θα οδηγήσει τη χώρα σε υγιή πεδία οικονομικής ανάπτυξης.

Σύμφωνα με τον πρώην υπουργό -το όνομα του οποίου ολοένα και περισσότερες φωνές από πολλές παρατάξεις προτείνουν για συμμετοχή στην κυβέρνηση το τελευταίο διάστημα - αναφέρθηκε και σε συγκεκριμένα, εκτεταμένα και επώδυνα μέτρα που θα πρέπει να περιλαμβάνει το εν λόγω Πρόγραμμα, με σκοπό την ανάταξη της εθνικής οικονομίας. Μεταξύ αυτών, μίλησε για ανάγκη :

- εκτεταμένων παρεμβάσεων στα πεδία του Ασφαλιστικού και της αγοράς εργασίας

- μειώσεων μισθών και στον ιδιωτικό τομέα και παράλληλης μείωσης των τιμών

- καθολικών αποκρατικοποιήσεων

- σύμπτυξης των τραπεζών σε δύο πόλους

- διευκόλυνσης των ξένων επενδύσεων

- δραστικού περιορισμού των μισθοδοτούμενων υπαλλήλων στον στενό και ευρύτερο Δημόσιο, στα Νομικά Πρόσωπα και τους ΟΤΑ

- αποκεντρωμένης διοικητικής συγκρότησης της χώρας

- ολιστικών μέτρων διαρθρωτικών αλλαγών για την ανάταξη της Παιδείας, της Υγείας, της Κοινωνικής Προστασίας και της Δικαιοσύνης.

Σε μια προσπάθεια να "προλάβει" τους επικριτές του, σημείωσε ότι δεν έχει κανένα προσωπικό πρόβλημα χαρακτηρισμού του, που άλλωστε έχει ήδη υποστεί και πως "ο καθένας κρίνεται από την ιστορία και τον τρόπο ζωής του". Προχώρησε μάλιστα σε μία αυστηρή όσο ποτέ κρίση των αντιλήψεων που ‘κυριάρχησαν και δυνάστευσαν’ όπως είπε τη χώρα τα τελευταία χρόνια, τονίζοντας πως "μπορεί να είναι χρήσιμες για να διοικήσεις οικονομίες σαν της Βόρειας Κορέας, σίγουρα όμως είναι καταστροφικές για να διοικήσεις οικονομία της Ευρωζώνης".

Για να γίνει δε εντελώς αντιληπτό το νόημα όσων είπε, εξήγησε ότι ονομάσαμε αναδιανομή του εισοδήματος τη διανομή των δανείων και των πόρων της ΕΕ. "Η αναδιανομή θέλει πολιτικό σθένος. Για τη διανομή των δανειακών, αρκεί το πολιτικό θράσος", σημείωσε χαρακτηριστικά, χρησιμοποιώντας ιδιαιτέρως σκληρή γλώσσα.

Όλη η ομιλία έχει ως εξής:

"Κυρίες και κύριοι,

Εάλω το ψεύδος. Από την Παρασκευή η χώρα βρίσκεται υπό Διεθνή Οικονομικό Έλεγχο. Δεν επιθυμώ να μιλήσω τώρα για τα συναισθήματα που προκαλούνται στο Έθνος απ’ αυτή την εξέλιξη.

Είναι όμως εύλογο όλοι να ρωτούν πλέον, τι πρέπει να κάνουμε για να ξεφύγουμε από την βαθειά οικονομική κρίση, που ενέσκηψε στη χώρα. Απαντώ:

Να εφαρμόσουμε το τρίπτυχο: Εθνική Αυτογνωσία - Εθνική Απόφαση - Εθνική Αξιοπρέπεια.

Πρέπει να καταλάβουμε και να εξηγήσουμε την πορεία της μεταπολίτευσης και το πώς οδηγήθηκε η χώρα μας στη σημερινή περιπέτεια.

Η μεταπολίτευση υπήρξε ένα ιδιαίτερα σημαντικό ιστορικό γεγονός για τη χώρα. Δεν αποκατέστησε απλώς τη Δημοκρατία. Την στερέωσε και έχτισε τις δημοκρατικές ελευθερίες, τα δημοκρατικά δικαιώματα και την ελευθερία της έκφρασης χωρίς καμία δυνατότητα επιστροφής σε κάποιο καθεστώς που θα τις αμφισβητούσε, όπως γινόταν στο παρελθόν.

Ταυτόχρονα, όμως καλλιέργησε τον πολιτικό ναρκισσισμό, την αμεριμνησία, τον λαϊκισμό, την δημοκοπία, τον ψευδοπροοδευτισμό, τον συντεχνιασμό, την αδυναμία συγκρότησης πολιτικών, τον πολιτικό ερασιτεχνισμό, τα σύνδρομα του πολιτικού κόστους, την προσωποποιημένη αντίληψη της πολιτικής, τις αναξιοκρατικές επιλογές, την υποκατάσταση της πολιτικής από την προπαγάνδα και την εντυπωσιοθηρία, την οικοδόμηση της ευημερίας όχι στο μόχθο και στην προσπάθεια αλλά σε δανειακά κεφάλαια.

Δηλαδή, κυρίες και κύριοι, μεθυσμένοι από την απόλαυση της Δημοκρατίας αρχίσαμε να περιφρονούμε προκλητικά τον μόνο τελικά σταθερό μηχανισμό διάσωσης της χώρας, που είναι η εθνική μας αυτογνωσία.

Το αποτέλεσμα είναι ότι ο λαός μας αυτή τη στιγμή δεν γνωρίζει την πραγματική αλήθεια, το βάθος και την έκταση του προβλήματος που αντιμετωπίζει. Απλώς υποψιάζεται ότι κάτι κακό συμβαίνει στην χώρα αλλά δεν γνωρίζει όλες τις παραμέτρους, ούτε και τα πραγματικά αίτια της κρίσης. Συστηματικά καλλιεργείται η εντύπωση ότι διερχόμαστε μια οικονομική περίοδο δύσκολη μεν, αλλά που κάποια στιγμή σύντομα θα ξεπεραστεί και θα επανέλθουμε εις την προτέραν μακαρίαν κατάσταση. Αυτό δεν πρόκειται να γίνει και πρέπει να του το εξηγήσουμε.

Η εθνική αυτογνωσία επιβάλλει μια πλήρη και ακριβή περιγραφή του προβλήματος. Η πρώτη αλήθεια που πρέπει να ειπωθεί είναι ότι η Ελλάδα κατέκτησε τις προηγούμενες δεκαετίες την συμπόρευσή της με τ’ άλλα ευρωπαϊκά έθνη κυρίως με την ένταξή της στη ζώνη του Ευρώ. Σήμερα, οκτώ χρόνια μετά παραδέρνει κάτω από το βάρος των ανομημάτων της, των θεσμικών αδυναμιών της Ευρωζώνης και της διεθνούς οικονομικής κρίσης,

Φοβούμαι ότι η σημερινή οικονομική κρίση που πλήττει την χώρα οδηγεί την Ελλάδα στην κατηγορία των τριτευρωπαϊκών χωρών. Η πορεία αυτή πρέπει ν’ ανατραπεί άμεσα.

Ο ελληνισμός πρέπει να παύσει να εξελίσσεται ως το ανάπηρο καθυστέρημα της Ευρώπης.

Εθνική Αυτογνωσία σημαίνει να συνειδητοποιήσει η ελληνική κοινωνία ότι η χώρα εισήλθε σε μια βαθειά και αγνώστου διαρκείας περίοδο μεγάλης δυσπραγίας και απομείωσης, όχι μόνο λόγω του υψηλού δημοσίου χρέους, αλλά συνδυαστικά και περισσότερο λόγω του υψηλού ελλείμματος στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών, δηλαδή λόγω της αποξηραμένης οικονομίας μας και της χαμηλής εδώ και χρόνια ανταγωνιστικότητάς της.

Το πνιγηρό οικονομικό μας πρόβλημα δεν είναι μόνο ένα συγκυριακό αποτέλεσμα ανεύθυνων οικονομικών επιλογών. Βεβαίως, η λαίλαπα της τελευταίας πενταετούς δεξιάς διακυβέρνησης το επιδείνωσε ποιοτικά και δραματικά. Το κεντρικό όμως αίτιο είναι η βαθειά αυτοκαταστροφική επιλογή που σημάδευσε την μεταπολιτευτική περίοδο, παράγοντας ένα ελληνικό φαινόμενο, το οποίο δυστυχώς δεν είναι πρωτοφανές γιατί το ζήσαμε και σε άλλες εποχές της ιστορίας μας, όταν η χώρα οδηγήθηκε στη χρεοκοπία.

Κυρίες και κύριοι,

Η ιδεολογία και ο πολιτισμός του φαινομένου ταυτίζεται με το έμβλημά του σε όλη τη διάρκεια της μεταπολίτευσης: «ένας λαός που έχει το ένα χέρι με υψωμένη γροθιά και το άλλο στη ζητιανιά». Η υψωμένη γροθιά εξέφραζε το μεταδικτατορικό σφρίγος της κοινωνίας, που ξοδεύτηκε όμως άδοξα με την παραγωγική απενεργοποίηση της χώρας και την αναζήτηση δανείων από τις διεθνείς αγορές και πόρων από την Ευρωπαϊκή Ένωση από το άλλο χέρι. Υπεύθυνη του φαινομένου αυτού είναι όλη η πολιτική τάξη της χώρας με κεντρική ευθύνη και του ίδιου του ΠΑΣΟΚ. Στην αντίληψη αυτή προσχώρησαν και όλες οι πολιτικές δυνάμεις. Τόσο η ιστορικά πάντα λαϊκίστικη ελληνική Δεξιά, όσο και η απροσάρμοστη και παρωχημένη ελληνική Αριστερά. Αν υπήρξαν πολιτικές διαφωνίες μεταξύ τους, αφορούσαν μόνο στην πλειοδοσία των παροχών και σε ανούσιες διαδικασίες. Αυτός ο συνδυασμός ήταν το εκρηκτικό μείγμα στη σύγχρονη Ελλάδα, που επέφερε κοινωνικές αλλοιώσεις, γέννησε απληστία, αφυδάτωσε το πολιτικό σύστημα, κατασκεύασε καρπωτές παράνομων και «νομιμοφανών» προσόδων, σώρευσε επιρροή σε παραθεσμικά κέντρα εξουσίας.

Το μεταπολιτευτικό κονσένσους γέμισε με πρωτοφανή ακαταστασία αυτή την γκρίζα ζώνη και δημιούργησε μια ψεύτικη ενότητα του λαού όχι με βάση το γενικό καλό αλλά με βάση τη διανομή προνομίων και την διαχείριση συμφερόντων, ενισχύοντας έτσι τον ατομισμό και τον αυτισμό της κοινωνίας. Όλα αυτά, μάλιστα, χωρίς αιδώ τα ονομάσαμε νέα προοδευτικότητα.

Από το 1972 (πετρελαϊκή κρίση) μέχρι και σήμερα υιοθετήσαμε άκριτα και εφαρμόσαμε ένα οικονομικό μοντέλο ανάπτυξης, που στηρίχθηκε στις παροχές και στην αλόγιστη πιστωτική επέκταση με στόχο την ενθάρρυνση της κατανάλωσης. Αυτός είναι και ο λόγος που στη δεκαετία του ’70 και του ’80 ανεχθήκαμε ή και υποδαυλίσαμε την πλήρη σχεδόν αποβιομηχανοποίηση της χώρας ενώ στις μέρες μας παρακολουθούμε ως απλοί παρατηρητές (α) την εξοντωτική, λόγω της κρίσης, αποβιοτεχνοποίηση της χώρας, δηλαδή το τέλος των μικρών και μεσαίων επιχειρήσεων που επέζησαν τα τελευταία χρόνια με ακριβό παραγωγικό κόστος και κυρίως χάρις στην φοροδιαφυγής και (β) την κατάρρευση του αγροτικού τομέα.

Αυξήσαμε μεν επί 35 χρόνια ανορθόδοξα τα αγροτικά εισοδήματα μέσα κυρίως από τις κοινοτικές εισροές, μετατρέποντας τους αγρότες από μαχητές του κάμπου σε εισοδηματίες. Επί 35 χρόνια επίσης η πολιτική τάξη έπαιξε πελατειακά με τις χωρίς όρια παροχές στην υπόλοιπη κοινωνία μέσω του κρατικού δανεισμού και των κοινοτικών πόρων. Όταν μάλιστα είχε ξεκινήσει η αποβιομηχανοποίηση, διογκώσαμε τις προβληματικές επιχειρήσεις και τον δημόσιο τομέα νομίζοντας ότι μ’ αυτό τον τρόπο επιλύαμε το πρόβλημα της απασχόλησης. Όλα αυτά τ΄ αποκαλούσαμε κοινωνική πολιτική με δανεικά. Ονομάσαμε αναδιανομή του εισοδήματος την διανομή των δανείων και των πόρων της Ε.Ε. Η αναδιανομή θέλει πολιτικό σθένος. Για την διανομή των δανεικών, αρκεί το πολιτικό θράσος.

Αντιπολίτευση σ’ αυτή την κυριαρχούσα άποψη και ιδεολογία περί αναδιανομής δεν υπήρξε. Ίσως ακούγαμε κάποιες φωνές ορθολογισμού από κάποιους ελάχιστους, συνήθως εκσυγχρονιστές αστούς πολιτικούς, που εμφανίζονταν όμως ως λογιστές ή γραφικοί τύποι, και επίσης κάποιες άλλες άναρθρες κραυγές από τον χώρο της ακροαριστεράς και των αντιεξουσιαστών. Τίποτε άλλο. Ούτε από την ευγνωμονούσα συνήθως διανόηση, ούτε από τις άλλες ελίτ της χώρας. Όλοι, μηδέ και της νομιμόφρονης Αριστεράς εξαιρουμένης, πλειοδοτούσαν στην βασική αυτή παράμετρο. Μπορούμε να αναφέρουμε παραδείγματα κάποιων λίγων εξαιρέσεων αλλά δεν έχει νόημα.

Αυτή τη στιγμή ήρθε το σοκ της αυτογνωσίας. Θα ερχόταν ούτως ή άλλως, απλώς η κρίση το έφερε πιο γρήγορα. Ήρθε όμως. Ευτυχώς ή δυστυχώς, η χώρα δεν θα χρεοκοπήσει τυπικά, ούτε θα βγει από το ευρώ γιατί δεν μας αφήνουν προς το παρόν - οι εταίροι μας για δικούς τους λόγους. Μολονότι μπορούσαν να μας οδηγήσουν εκεί με τις προβλεπόμενες από την Συνθήκη ποινές, δεν το κάνουν γιατί αυτό θα σήμαινε σοβαρή αποσταθεροποίηση της Ευρωζώνης και του χρηματοπιστωτικού της συστήματος. Δεν το θέλει, όμως, και η συντριπτική πλειοψηφία του λαού μας. Ακόμα και η Αριστερά δεν τολμά να ζητήσει να βγούμε από το ευρώ, αν και όσα προτείνει εκεί οδηγούν.

Το πολιτικό μας σύστημα είναι αυτή την στιγμή παγιδευμένο από τους δύο αυτούς παράγοντες και προσαρμόζεται στον βαθμό που μπορεί να συνειδητοποιήσει το μέγεθος του προβλήματος. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ότι όταν η κυβέρνηση έλαβε πρόσφατα κάποια μέτρα είπε απολογητικά ότι αυτά «δεν ταιριάζουν στην ιδεολογία μας». Οι δε υπόλοιπες πολιτικές δυνάμεις της είπαν, στα πλαίσια του εντυπωσιασμού, ότι: «λέτε ψέματα, διότι δεν είσαστε εσείς οι πραγματικοί ιδεολόγοι της διανομής των δανεικών, εμείς είμαστε!!»

Κυρίες και κύριοι,

Όταν έχεις μια τόσο μεγάλη εξάρτηση από τις διεθνείς κεφαλαιαγορές για να επιβιώσεις, δεν μπορείς να συμπεριφέρεσαι ή να καλλιεργείς απαιτήσεις σαν να είσαι μέλος της λέσχης G7 των πλουσίων του πλανήτη. Με ξένα χρήματα δεν μπορείς να παριστάνεις τον πλούσιο. Ούτε αντιμετωπίζεις τις αγορές όπως τους ψηφοφόρους σου. Οι αγορές δεν διατάσσονται. Απαιτούν πολιτικές αποφάσεις και αποτελέσματα από ανθρώπους που πιστεύουν σ’ αυτές. Το κόστος δανεισμού δεν μειώθηκε ποτέ με διπλωματικά μέσα. Από δω και πέρα, τουλάχιστον ας ξέρουμε «μέχρι που φτάνει η κάπα μας».

Όπως μας δίδαξε πριν 60 χρόνια ένας σημαντικός Έλληνας, ο ευπατρίδης Κυριάκος Βαρβαρέσος «Εγώ δεν πιστεύω εις την εικόνα αυτήν της πατρίδος μου. Πιστεύω εις μίαν άλλην Ελλάδα, την Ελλάδα των εντίμων, εργατικών και ολιγαρκών Ελλήνων. Πιστεύω επί πλέον ότι η Ελλάς αυτή θα επικρατήσει και θα επιβληθεί εν τέλει και διά τούτο είμαι αισιόδοξος δια το μέλλον της χώρας». Δεν επικράτησε όμως αυτή η Ελλάδα.

Το βασανιστικό ερώτημα είναι αν υπάρχει ελπίδα και που θα την αναζητήσουμε.

Η πρώτη απάντηση είναι «ναι, υπάρχει ελπίδα και την αναζητούμε πρώτα στον εαυτό μας». Επειδή κάποιοι αναμένουν την διάσωση της χώρας μόνο από την Ευρώπη και το ΔΝΤ, υπενθυμίζω απόσπασμα ομιλίας του Χαριλάου Τρικούπη κατά την πριν της χρεωκοπίας περίοδο:

«Εάν θέλωμεν και ημείς να ειπή η Ευρώπη ότι η Ελλάς ζη, πρέπει να αποδείξωμεν εις αυτήν ότι κατόπιν των δοκιμασιών, δι ων διήλθομεν, έχομεν την δύναμιν να αναλάβωμεν πάσας εκείνας τας θυσίας άνευ των οποίων δεν δυνάμεθα να υπάρξωμεν.»

Και πιο κάτω «Δεν αρκεί όπως δια συνδυασμών αληθών ή ψευδών, φαινομένων ή πραγματικών, οικονομίσωμεν τα πράγματα επί τινα έτη, και ζήσωμεν έστω και χρεωκοπούντες∙ διότι και ο χρεωκόπος ζη∙»

Κυρίες και κύριοι,

Δεν υπάρχουν 'επτασφράγιστα μυστικά' που θα γιατρέψουν την οικονομία, ούτε εδώ ούτε στο εξωτερικό για να τ’ αναζητήσουμε. Ούτε σωτήρες υπάρχουν για ν’ ανακληθούν εκ της εφεδρείας. Ούτε πιστεύω ότι τα οικουμενικά σχήματα σωτηρίας ή τα σχήματα εκτάκτων αναγκών θα μας βγάλουν από την κρίση. Στην αποτελεσματική εφαρμογή στέρεων αποφάσεων πιστεύω μόνο.

Απαιτούνται συθέμελες αλλαγές για να απελευθερωθούν οι σχολάζουσες δυνάμεις της οικονομίας αλλά και η ίδια η κοινωνία από τα στερεότυπα που την διατηρούν καθηλωμένη. Δεν είναι καιρός για δισταγμούς και καιροσκοπισμούς. Δεν συμφωνώ μ’ όσους προτείνουν, προφανώς από πολιτική αδυναμία, τον δρόμο των χαμηλών και σταδιακών μεταρρυθμίσεων. Κατά τη γνώμη μου οι βραδείες μεταρρυθμίσεις σπανίως επιτυγχάνουν το σκοπό τους, γιατί στην πορεία εκφυλίζονται.

Σε περιόδους κρίσης, η πολιτική αρετή επιβάλλει ότι όταν πρέπει να πάρεις μέτρα σοβαρά, να μη διστάσεις να τα πάρεις αμέσως και ολοκληρωμένα. Ν’ αδιαφορήσεις για τα τυχόν σε βάρος σου αναθέματα της πολιτικής δημοκοπίας, έστω κι αν γνωρίζεις ότι είναι πιθανόν μετά να εξοστρακιστείς. Επίσης, αν πρέπει να λάβεις μέτρα επώδυνα, πρέπει πρώτα να τα πιστεύεις για να μπορείς και να τα εφαρμόσεις.

Ο τραγικός ρεαλισμός της ιστορίας λειτουργεί ερήμην των βραδυπορούντων.

Συμπέρασμα πρώτο: Δεν μπορείς να μιλάς για πολιτική διαχείριση της οικονομίας αν πρώτα δεν μιλήσεις για Εθνική Αυτογνωσία και για την διαχείριση του πολιτιστικού σου προτύπου ως κοινωνία.

Κυρίες και κύριοι,

Αποτελούσε αφέλεια και αυταπάτη όσων πίστευαν ότι θα μπορούσαμε τελικά να αποφύγουμε την υπαγωγή μας στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και στους όποιους μηχανισμούς διάσωσης του Eurogroup και της Κεντρικής Ευρωπαϊκής Τράπεζας. Η χώρα εδώ και καιρό έχει ουσιαστικά χρεοκοπήσει. Ας μην παριστάνουμε τις μωρές παρθένες. Ας μην παριστάνουμε τους έκπληκτους? και τους απορούντες.

Με την υπαγωγή μας πλέον σε καθεστώς Διεθνούς Οικονομικού Ελέγχου, η χώρα θα χρειαστεί αναγκαστικά έναν άλλο τύπο και κυρίως ένα άλλο πνεύμα διακυβέρνησης.

Αυτό σημαίνει ότι το αμέσως επόμενο διάστημα πρέπει να συγκροτηθεί από την Κυβέρνηση και να ψηφιστεί από τη Βουλή ένα σοβαρό πενταετές Πρόγραμμα Εθνικής Ανασυγκρότησης, που θα οδηγήσει τη χώρα συντεταγμένα σε υγιή πεδία οικονομικής ανάπτυξης. Είναι αναγκαίο:

(α) για να έχει συγκεκριμένο προορισμό και πλεύση η χώρα,

(β) για να γνωρίζουν, συγκεκριμένα και δεσμευτικά και όχι με γενικόλογους στόχους, τόσο η ελληνική κοινωνία όσο και οι εταίροι μας και οι διεθνείς κεφαλαιαγορές ότι η χώρα ξέρει πλέον τι πρέπει να κάνει και κυρίως πως.

Το ισχύον Πρόγραμμα Σταθερότητας είναι αδύναμο για να θεωρείται πλαίσιο πορείας. Είναι πλέον μικρότερο των περιστάσεων.

Το Πρόγραμμα Εθνικής Ανασυγκρότησης θα πρέπει να περιλαμβάνει συγκροτημένες και πειθαρχημένες πολιτικές ανατροπής σε όλες τις λειτουργίες της χώρας. Να περιλαμβάνει εξειδικευμένα, εκτεταμένα και επώδυνα μέτρα ουσιαστικής ανάταξης της οικονομίας και της διοίκησης της χώρας. Τα μέτρα που μέχρι σήμερα έχουν ληφθεί ή έρχονται στο φως της δημοσιότητας είναι αλυσιτελή ημίμετρα που δεν οδηγούν σε σταθερά αποτελέσματα. Το πλέγμα των μεταρρυθμίσεων σοκ που θα προβλέπεται και θα τελούν είτε το θέλουμε είτε όχι υπό τον Διεθνή Οικονομικό Έλεγχο θα περιλαμβάνει ενδεικτικά, πρώτον:

• (α) εκτεταμένες παρεμβάσεις στα πεδία του Ασφαλιστικού και της αγοράς εργασίας,
• (β) καθολικές αποκρατικοποιήσεις,
• (γ) δραστικό περιορισμό των μισθοδοτουμένων υπαλλήλων στο στενό και ευρύτερο Δημόσιο, στα Νομικά Πρόσωπα και στους ΟΤΑ,
• (δ) ολιστικά μέτρα διαρθρωτικών αλλαγών για την ανάταξη των ευτελισθέντων χώρων της Παιδείας, της Υγείας, της Κοινωνικής Προστασίας και της Δικαιοσύνης.
• Δεύτερον, θα πρέπει οι ελληνικές τράπεζες να συμπτυχθούν σε δύο τραπεζικούς πόλους, προκειμένου να ανταπεξέλθουν στον διεθνή ανταγωνισμό.
• Τρίτον, επειδή είμαστε στη ζώνη του ευρώ και αδυνατούμε να προχωρήσουμε σε νομισματική υποτίμηση προκειμένου να ενισχύσουμε την ανταγωνιστικότητά της, θα οδηγηθούμε αντ’ αυτού στην δημοσιονομική και εισοδηματική υποτίμηση με τον περιορισμό της διαθέσιμης καταναλωτικής δυνατότητας των μισθωτών τόσο του δημοσίου όσο και του ιδιωτικού τομέα καθώς και στον αποπληθωρισμό των τιμών. Θα καταργηθεί ο διοικητικός καθορισμός από το κράτος των τιμολογίων ελεύθερων επαγγελμάτων.
• Τέταρτον, να γίνουν άμεσα επιμέρους δραστικές παρεμβάσεις στους τομείς διευκόλυνσης των ξένων επενδύσεων, στην λειτουργία του ανταγωνισμού, στην απελευθέρωση των αγορών κλπ.
• Τέλος, απαιτείται αποκεντρωμένη διοικητική συγκρότηση της χώρας στη βάση 6 αυτοδιοικούμενων περιφερειών, έναντι των σημερινών 13 που προτείνονται, με κεντρική ευθύνη την ενδογενή τοπική ανάπτυξη. Σε αυτές θα μεταταχθούν όλοι οι πλεονάζοντες διοικητικοί υπάλληλοι των Υπουργείων και των κεντρικών οργανισμών. Τα νέα επιτελικά Υπουργεία εφ’ εξής θα στελεχώνονται σταδιακά μόνο από ολιγάριθμους νέους υπαλλήλους ειδικών προσόντων. Στο πλαίσιο αυτό βεβαίως θα πρέπει άμεσα να συγκροτηθούν και να λειτουργήσουν σύμφωνα με τις σύγχρονες ελεγκτικές μεθόδους νέες διοικητικές και δικαστικές μορφές ελέγχου και κολασμού όσων παρανομούν σε βάρος του δημοσίου, των πολιτών και του δημοσίου συμφέροντος γενικότερα.

Τα μέτρα αυτά, που παρότι επώδυνα εγώ προτείνω ως απολύτως αναγκαία, ίσως δαιμονοποιηθούν από κάποιους. Δεν έχω κανένα προσωπικό πρόβλημα χαρακτηρισμού μου. Εξάλλου τους έχω υποστεί ήδη. Ο καθένας κρίνεται από την ιστορία του και τον τρόπο ζωής του. Οι αντιλήψεις που κυριάρχησαν και δυνάστευσαν τα τελευταία χρόνια τη χώρα μπορεί να είναι χρήσιμες για να διοικήσεις οικονομίες σαν της Βόρειας Κορέας, σίγουρα όμως είναι καταστροφικές για να διοικήσεις οικονομία της Ευρωζώνης.

Κυρίες και κύριοι,

Στο σημείο αυτό θέλω να κάνω δύο επισημάνσεις.

(α) Δεν διανοούμαι ότι υπάρχουν αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα κάποιοι που μπορεί να σκέφτονται την έξοδό μας από το ευρώ. Μια τέτοια επιλογή θα ήταν καταστροφική για τη χώρα και ταυτόχρονα θα σάρωνε τα εισοδήματα των μεσαίων και φτωχότερων στρωμάτων.

(β) Πρέπει να σταματήσει αμέσως η ανεύθυνη και επικίνδυνη συζήτηση περί αναδιάρθρωσης του δημοσίου χρέους. Αυτή η νέα νεοελληνική πονηρία μας κάνει ήδη τεράστια ζημιά διεθνώς. Αναδιάρθρωση σημαίνει ότι δηλώνεις πρώτα στάση πληρωμών και μετά είτε (α) δίνεις λιγότερα απ’ αυτά που χρωστάς στους δανειστές σου είτε (β) τους υποχρεώνεις σε επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής τους. Και οι δύο περιπτώσεις συνιστούν δήλωση πτώχευσης. Γνωρίζουν άραγε οι ανεύθυνοι αυτοί διακινητές τι θα γινόταν π.χ. με τις ελληνικές τράπεζες και τα ασφαλιστικά ταμεία, που έχουν ελληνικά χρεόγραφα στα χαρτοφυλάκιά τους; Μπορούν να μας απαντήσουν ποιος θα μας δάνειζε ξανά για να μπορέσουμε να ζήσουμε;

Το μόνο που πρέπει να κάνουμε είναι ν’ αποδείξουμε ότι διαθέτουμε το σθένος και έχουμε πάρει την στέρεα απόφαση για μια άλλη οικονομική πορεία της χώρας από την σημερινή, ώστε να κερδίσουμε ξανά την εμπιστοσύνη των δανειστών μας και να καταφέρουμε έτσι να δανειζόμαστε μακροχρόνια και χαμηλότοκα. Αλλιώς κινδυνεύουμε, ως άλλη Αργεντινή, από διαδοχικές υποβαθμίσεις να μείνουμε εκτός πρόσβασης στις διεθνείς κεφαλαιαγορές για μεγάλο διάστημα, με ανυπολόγιστες για την χώρα συνέπειες.

Κυρίες και κύριοι,

Ας συνειδητοποιήσουμε ότι για τουλάχιστον 5 χρόνια θα συμβιώσουμε με το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και τους μηχανισμούς του Eurogroup και της E.C.B.

Θεωρώ λοιπόν ότι είναι επωφελέστερο τόσο για την αξιοπιστία της χώρας όσο και για την ταχύτερη έξοδό μας από την κρίση, τις μεταρρυθμίσεις-σοκ να τις προτείνουμε πρώτοι και να τις καθοδηγήσουμε εμείς οι ίδιοι κι όχι ρυμουλκούμενοι, παριστάνοντας τους μελωδούντες και υποδυόμενοι τους βαρυγκομούντες να εμφανιζόμαστε ως απλοί αθώοι διεκπεραιωτές των επαχθών αποφάσεων του ΔΝΤ. Το νέο πνεύμα διακυβέρνησης, που πρέπει να κυριαρχήσει, μας επιβάλλει και το αίσθημα της Εθνικής Αξιοπρέπειας.

Χρειαζόμαστε αυτή την μεταβατική περίοδο να προχωρήσουμε σε συθέμελες μεταρρυθμίσεις-σοκ για έναν πολύ σοβαρό λόγο. Είναι ο φόβος του μακροχρόνιου οικονομικού παγετώνα, που είναι πιθανόν να επικαθήσει επί της χώρας. Και εξηγούμαι: είναι σχετικά εύκολο για παράδειγμα να απομειώσεις το έλλειμμά σου από το 14% πχ που είναι σήμερα στο 9% μέσα σ’ ένα χρόνο. Για να το πας όμως από το 9% στο 5% και πολύ περισσότερο όσο πας προς τον πυρήνα, τα πράγματα γίνονται πολύ δύσκολα. Κι αν η οικονομία σου είναι σε ύφεση είναι ακόμα δυσκολότερα. Αν, ακόμη χειρότερα, τα μέτρα που θα λάβεις είναι σχετικά ήπιας μορφής, τότε είναι απολύτως βέβαιο ότι ούτε σε θετικό δημοσιονομικό αποτέλεσμα θα οδηγηθείς, ούτε κι από την ύφεση θα εξέλθεις, ούτε ανάπτυξη θα οικοδομήσεις. Ακριβώς εκεί κρύβεται ο μεγάλος κίνδυνος να σχηματιστεί ο γνωστός ως παγετώνας της οικονομίας, που θα καθηλώσει τη χώρα στην φτώχια για πάρα πολλά χρόνια. Γι’ αυτό η γνώμη μου είναι, αν θέλουμε πραγματικά να θέσουμε τη χώρα μας σε αναπτυξιακή τροχιά, να προχωρήσουμε τώρα σ’ επώδυνες διαρθρωτικές αλλαγές τεράστιας έκτασης και βάθους, εν γνώσει μας ότι η χώρα θα δυσπραγήσει αρχικά για κάποιο διάστημα. Μόνο έτσι θα δημιουργηθούν νέες προϋποθέσεις οικονομικής ανάπτυξης. Μόνο έτσι θ’ απελευθερωθούν οι εσωτερικές δυνάμεις για ενδογενή ανάπτυξη σ’ όλους τους τομείς. Μόνο έτσι θα γίνουμε ελκυστικοί στις ξένες επενδύσεις.

Συμπέρασμα δεύτερο: Δεν μπορείς να μιλάς για πολιτική διαχείριση της οικονομίας αν δεν μιλήσεις για Εθνική Απόφαση, να λάβεις επώδυνα και ολοκληρωμένα μέτρα για την οικονομική ανάπτυξη και διοικητική εξυγίανση της χώρας. Το γεμάτο αρρώστιες δέντρο πρέπει να το κλαδέψεις πολύ για να ξαναφουντώσει και να ξανακαρπίσει.

Κυρίες και κύριοι,

Συμμερίζομαι την άποψη εκείνων που πιστεύουν ότι το μεταπολιτευτικό οικονομικό μοντέλο ανάπτυξης της χώρας μας αν δεν απεβίωσε ήδη, πνέει τα λοίσθια. Το παράδοξο όμως είναι ότι η μεταπολιτευτική πολιτική τάξη της χώρας, που υιοθέτησε, αναπαρήγαγε και αναπαρήχθη μαζί του, είναι και εκείνη, η οποία διεκδικεί και εκ των πραγμάτων καλείται να διαχειριστεί τη νέα ιστορική περίοδο που ανοίγει με την υπαγωγή μας υπό Διεθνή Οικονομικό Έλεγχο. Για να το πετύχει όμως χρειάζεται τουλάχιστον αυτή τη φορά να προχωρήσει σ’ έναν άλλο τύπο διαχείρισης των προσδοκιών του Έθνους, κάτω από τις νέες δύσκολες περιστάσεις. Πρέπει ν’ αποδείξει ότι έχει την πολιτική ικανότητα να κατευθύνει και να εστιάσει τις προσδοκίες των πολιτών στον τελικό στόχο. Αν οι προσδοκίες της κοινωνίας δεν εστιαστούν στο επιδιωκόμενο αποτέλεσμα, θα υπάρξουν αντιθέσεις, τριβές και συγκρούσεις. Το παιχνίδι που άνοιξε δεν μπορεί παρά να είναι ?καθαρό?, διαφορετικά δεν θα βγει.

Κυρίες και κύριοι,

Ανήκω κι εγώ σ’ έναν πολιτικό χώρο και δικαιούμαι και θέλω να μιλήσω για λίγο μόνο γι’ αυτόν. Το ΠΑΣΟΚ, η μεγάλη προοδευτική και δημοκρατική παράταξη, η οποία παρήγαγε έργα αξιομνημόνευτα σε ορισμένες περιόδους, έχει κάνει, σε όλη την διαδρομή της, ακόμη και μέχρι σήμερα, και μεγάλα λάθη. Έχει προχωρήσει σε λάθος κατεύθυνση. Να πάψουμε αυτό να το κρύβουμε, να σταματήσουμε να το δικαιολογούμε ή να το υποβαθμίζουμε. Έχουμε προχωρήσει σε λάθος επιλογές και πρέπει να το αναγνωρίσουμε. Πρέπει όλοι οι φορείς και οι εκφραστές της δημοκρατικής παράταξης, από τον πολίτη έως τον βουλευτή, από τους κορυφαίους της πολιτικής έως τους ανθρώπους της διανόησης και των επιχειρήσεων, ν’ αρθούμε στο ύψος των περιστάσεων. Θέλει και η παράταξή μας την δική της αυτογνωσία. Πρέπει εμείς ν’ απαντήσουμε στο ερώτημα: «Που πήγε η παράταξη λάθος τα τελευταία χρόνια;» Στην απάντηση που πρέπει να δώσουμε θα το αναγνωρίσουμε εύκολα: Συμβιβασμοί, λάθος πολιτικό πρότυπο, έλλειψη τόλμης και βαθειάς ανάλυσης των συμφερόντων της χώρας, απουσία σχεδίου και σταθερών προσανατολισμών, παράδοση στον παραδοσιακό και στον νεωτερικό λαϊκισμό, ρηχότητα, εξοβελισμό του πνεύματος του εκσυγχρονισμού και πολιτικές επιλογές ευκολίας κλπ.

Το ΠΑΣΟΚ, που ασκεί σήμερα την κυβερνητική ευθύνη, μόνο μέσω της αυτογνωσίας και της μετεξέλιξης του σ’ ένα πολιτικό χώρο ριζοσπαστικών μεταρρυθμίσεων μπορεί να λειτουργήσει ως ο αναγεννητικός χώρος και να οδηγήσει την χώρα σε μια νέα αλλαγή. Αν δεν το κάνει, εκπνέον τότε θα περιοριστεί στο να διαχειριστεί μόνο - και για ένα διάστημα - την ηττημένη πραγματικότητα της εποχής μας.

Συμπέρασμα τελευταίο: όταν μιλάς για την πολιτική διαχείριση της οικονομίας, δεν μιλάς μόνο για λογαριασμούς, διαγράμματα και statistics. Μιλάς για το νέο πνεύμα που πρέπει να κυριαρχήσει στη χώρα από αύριο, Δευτέρα 26 Απριλίου 2010. Μιλάς για Εθνικό Αυτοσεβασμό. Για να μην ζήσουμε ως ζητιάνοι, που κανείς δεν θα μας δανείζει, παρά μόνο τον οίκτο του.

Σας ευχαριστώ πολύ."

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ ΣΕ ΟΜΙΛΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΙΩΑΝΝΗ ΜΕΤΑΞΑ

Η Ιωάννα Φωκά είναι εγγονή του Ιωάννη Μεταξά

ΟΝΤΩΣ «ΛΕΦΤΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ» !!!!

Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΑΥΤΟΔΙΑΨΕΥΔΕΤΑΙ Διπλασίασαν τους μισθούς των προέδρων ΕΡΤ και ΔΕΗ! Και όλων των οργανισμών ΝΠΙΔ και κατά 20% των προέδρων και αντιπροέδρων των ανεξάρτητων αρχών (!), όπως καθορίζει εγκύκλιος-σκάνδαλο του υπουργείου Οικονομικών Μόνο για τους... πληβείους ισχύουν τα πλαφόν και οι περικοπές... Να που για τους δικούς τους υπάρχουν λεφτά...

Από την πίσω πόρτα ΔΙΠΛΑΣΙΑΖΟΥΝ τους μισθούς των προέδρων και διευθυνόντων συμβούλων των Νομικών Προσώπων Ιδιωτικού Δικαίου (ΝΠΙΔ), δηλαδή της ΕΡΤ, της ΔΕΗ, της ΔΕΠΑ, του ΔΕΣΦΑ και όποιων άλλων οργανισμών έχουν τη μορφή ΝΠΙΔ!

Επίσης... επιτρέπεται η υπέρβαση κατά 20% (!) του ορίου των αποδοχών, που έχει καθοριστεί ως... ανυπέρβλητο, για τους γενικούς γραμματείς υπουργείων και το οποίο ανέρχεται σε 5.981,40 ευρώ (μεικτά), για τους προέδρους και αντιπροέδρους των Ανεξάρτητων Δοικητικών Αρχών και τους διοικητές και προέδρους Νομικών Προσώπων Δημοσίου Δικαίου (ΝΠΔΔ). Δηλαδή χωρίζονται σε δύο κατηγορίες οι κατέχοντες υψηλόβαθμες καρέκλες, οι... πληβείοι των 5.981,40 ευρώ (καθαρά γύρω στις 4.200 ευρώ) και οι πατρίκιοι που θα παίρνουν μέχρι και διπλάσια! Εκτός βέβαια των πολλαπλάσιων που απολαμβάνουν από τις πιστωτικές κάρτες που τους παρέχουν η ΔΕΗ, η ΕΡΤ, η ΔΕΠΑ κ.λπ. ΝΠΙΔ! Κι όλα αυτά δεν στηρίζονται σε πληροφορίες που είναι στον αέρα. Καταγράφονται λεπτομερέστατα στην υπ' αριθμ. 2/14924/0022 ερμηνευτική εγκύκλιο του υπουργείου Οικονομικών που εκδόθηκε μάλιστα... πρωταπριλιάτικα (χωρίς να είναι δυστυχώς πρωταπριλιάτικο ψέμα) και... πασχαλιάτικα (για να φάνε με όρεξη το αυγό τους οι πρόεδροι και οι διευθυντές ΝΠΙΔ), την 1η Απριλίου! Και τώρα αποδεικνύεται ότι ήταν απόλυτα ειλικρινείς οι επιλεγέντες για πρόεδροι ή διευθύνοντες σύμβουλοι δημόσιων οργανισμών, όταν κατά την «ανάκρισή» τους από την Επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας της Βουλής, στις επίμονες ερωτήσεις βουλευτών όλων των κομμάτων, με πιο απαιτητικό τον πρώην πρόεδρο της Βουλής Απόστολο Κακλαμάνη, αλλά και τον νυν Φίλιππο Πετσάλνικο, απαντούσαν ότι δεν ξέρουν πόσα χρήματα θα παίρνουν τον μήνα! Και προκαλούσαν εύλογες απορίες, πώς είναι δυνατόν να συζητάς να προσληφθείς σε μια θέση και να μην έχεις ζητήσει το αυτονόητο, που είναι και το πρώτο ζητούμενο, ποιες θα είναι οι αποδοχές σου; Και θυμίζουμε ότι είχε προκαλέσει την οργή του κ. Κακλαμάνη και του κ. Πετσάλνικου ο κ. Γαμπρίτσος, ο νέος διευθύνων σύμβουλος της ΕΡΤ, και ο κ. Μαυροκέφαλος, που πήγε πρόεδρος στον ΔΕΣΦΑ, όπως και ο κ. Ζερβός της ΔΕΗ, όταν είπαν ότι δεν ξέρουν τι θα παίρνουν... Τώρα ξεκαθαρίζεται απόλυτα, διαψεύδοντας η ίδια η κυβέρνηση τον εαυτό της, όταν ανακοινώνοντας την εισοδηματική πολιτική για το 2010 καθόριζε ότι ο μεγαλύτερος μισθός στον δημόσιο τομέα δεν θα υπερβαίνει (μεικτά) τις 5.981,40 ευρώ. Και ιδού τώρα τα παράθυρα που ανοίγει ο υπουργός Οικονομικών κ. Παπακωνσταντίνου με την ερμηνευτική εγκύκλιο που έστειλε με τον χαρακτηρισμό «ΕΞ. ΕΠΕΙΓΟΝ» σε όλες τις υπηρεσίες του υπουργείου του: «3. Σύμφωνα με τις διατάξεις της παρ. 3, με κοινή απόφαση του Υπουργού Οικονομικών και του καθ' ύλην αρμόδιου υπουργού, επιτρέπεται υπέρβαση του ορίου που καθορίζεται στην παράγραφο 1 και μέχρι ποσοστού είκοσι τοις εκατό (20%), ανάλογα με τα ειδικά προσόντα ή τις ειδικές συνθήκες απασχόλησης, στον Πρόεδρο και στον Αντιπρόεδρο Ανεξάρτητης Διοικητικής Αρχής, στον Διοικητή και στον Πρόεδρο ΝΠΔΔ και μέχρι του διπλάσιου του ορίου της παρ. 1, στον Πρόεδρο ή στον Διευθύνοντα Σύμβουλο ΝΠΙΔ». Θα ζητήσουν τα ίδια τώρα και οι δικαστές και μετά οι βουλευτές Έπειτα απ' αυτά τα παράθυρα, που άνοιξε η ίδια κυβέρνηση, το επόμενο βήμα θα είναι να το εκμεταλλευτούν οι δικαστές και μάλιστα νόμιμα, σύμφωνα με τη συνταγματική επιταγή όπου το ανώτατο όριο μεικτών αποδοχών και πρόσθετων αμοιβών ή απολαβών είναι οι εκάστοτε μεικτές αποδοχές του προέδρου του Αρείου Πάγου, που έχουν οριστεί από 1-1-2010 σε 8.594,40 ευρώ. Επομένως δεν μπορεί να παίρνει ο διευθύνων σύμβουλος της ΕΡΤ, της ΔΕΗ, της ΔΕΠΑ κ.ά. ΝΠΙΔ, 5.981,40Χ2 ήτοι 11.962,80 ευρώ και ο πρόεδρος του Αρείου Πάγου 8.594,40 ευρώ. Έτσι δεν είναι, κύριε πρωθυπουργέ και κύριε Γ. Παπακωνσταντίνου; Και στη συνέχεια θα ζητήσουν αναπροσαρμογή προς τα πάνω οι βουλευτές, αφού κατά το Σύνταγμα ο μισθός τους ορίζεται στο επίπεδο των αποδοχών του προέδρου του Αρείου Πάγου! Και τη νύφη της χρεοκοπίας, στην οποία μας οδήγησαν ΟΛΕΣ οι κυβερνήσεις, την πληρώνουν μόνο οι απλοί, χωρίς οφίκια εργαζόμενοι, οι συνήθεις ύποπτοι, τα κορόιδα! ΤΟ ΠΑΡΟΝ της Κυριακής [18-04-2010]

ΠΑΡΕΛΑΣΗ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΣΤΗΝ ΛΙΣΤΑ ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΑΚΟΥ

Το αποκαλυπτικό ημερολόγιο του Μιχάλη Χριστοφοράκου

Τα ραντεβού του προέδρου με τους πολιτικούς, τα δώρα, οι συνομιλίες και οι συνωνυμίες

Ν. ΧΑΣΑΠΟΠΟΥΛΟΣ | Κυριακή 25 Απριλίου 2010

Δύο στήλες είχε το περίφημο ημερολόγιο 7.000 σελίδων που διατηρούσε η επί 20 έτη οικονομολόγος και εξ απορρήτων γραμματέας του κ. Μ. Χριστοφοράκου κυρία Κατερίνα Τσακάλου, 46 ετών, και στις σελίδες αυτές κατέγραφε τα πάντα. Στην πρώτη στήλη, όπως έλεγαν οι βουλευτές της Εξεταστικής Επιτροπής, κατέγραφε τα ραντεβού του τότε «αφεντικού» της Siemens- όπου υπάρχουν αρκετάπολιτικά ονόματα- και στη δεύτερη τα τηλεφωνήματα που δεχόταν ή πραγματοποιούσε ο κ. Χριστοφοράκος.

Τη δεύτερη στήλη, αυτή των τηλεφωνημάτων, η κυρία Τσακάλου τη χρησιμοποιούσε και ως στήλη «υπενθύμισης του προέδρου». Τόσο μεγάλη εμπιστοσύνη της είχε που της έλεγε να του υπενθυμίσει και πότε να αγοράσει οδοντόκρεμα, πότε θα πάει στον οδοντίατρο, πότε θα πληρώσει τα κοινόχρηστα, αν έχουν τελειώσει ή όχι τα γαλατάκια του καφέ, πότε θα βγάλει αεροπορικά εισιτήρια και αν θα προμηθευτεί εισιτήρια της Εθνικής ή του Ολυμπιακού για να τα δωρίσει εν συνεχεία σε πολιτικούς. Η πρώτη και σημαντική στήλη, αυτή δηλαδή με τα ραντεβού, είχε μια ιδιομορφία: ποτέ κανένα ραντεβού, κυρίως με τους πολιτικούς, δεν γινόταν στο γραφείο του κ. Χριστοφοράκου. Απλώς ο κ. Χριστοφοράκος πήγαινε και συναντούσε τους πολιτικούς είτε στα γραφεία τους είτε στα υπουργεία τους ή ακόμη και σε κεντρικά πολυτελή ξενοδοχεία.

Μα καλά, θα πείτε, αυτό το απόρρητο ημερολόγιο δεν της ζητήθηκε, για ευνόητους λόγους και για την ασφάλεια του πρώην αφεντικού της, να το καταστρέψει; Της ζητήθηκε, όπως η ίδια παραδέχθηκε, αλλά δεν το έκανε επειδή ήταν πολλές οι σελίδες. Αυτός ήταν ο λόγος; ή μήπως όντως το κατέστρεψε εκτελώντας την εντολή του κ. Χριστοφοράκου αλλά κράτησε και η ίδια ένα αντίγραφο διά παν ενδεχόμενο, όπως αναρωτήθηκαν οι βουλευτές-μέλη της Εξεταστικής Επιτροπής; Το γεγονός πάντως ότι η κυρία Τσακάλου εμφανίστηκε ενώπιον της Εξεταστικής χαρακτηρίζοντας το πρώην αφεντικό της «εγωπαθή» και καταγγέλλοντας ότι απειλείται ( «ποικιλοτρόπως») η ζωή της ίσως να συνηγορεί στο ότι το ημερολόγιο αυτό θα αποτελέσει και το σημαντικότερο ντοκουμέντο στην απόδοση ευθυνών- πολιτικών και ποινικών. Αυθεντικό ημερολόγιο

1. Στις 11 Φεβρουαρίου 2004 το ημερολόγιο της κυρίας Κατερίνας Τσακάλου έχει σημειωμένο δύο φορές στην πρώτη στήλη (αυτή με τα ραντεβού) το όνομα «Μπακογιάννη». Το πρώτο ραντεβού στις 13.15 και το δεύτερο στις 8 το βράδυ. Στην ίδια σελίδα και η υπενθύμιση για αγορά οδοντόκρεμας και η... Χρυσή Βελόνα. Σε άλλες σελίδες αναφέρονται συχνά κάποιες επιδιορθώσεις... φούστας. Υπάρχει, τέλος, υπενθύμιση για μια παρουσίαση που θα κάνει ο «Ρουσόπουλος»

Αλλωστε, όπως είπε η ίδια και είναι καταγεγραμμένο στα πρακτικά της Βουλής, ο μόνος πολιτικός που αναγράφεται στην πρώτη στήλη, ο οποίος έσπασε το «πρωτόκολλο Χριστοφοράκου» και τον επισκέφθηκε στο γραφείο του ήταν ο κ. Αν. Μαντέλης. Οι υπόλοιποι της πρώτης στήλης συναντούσαν τον κ. Χριστοφοράκο εκτός Siemens, ακόμη και εκτός Ελλάδος. Οταν κάποια στιγμή ρωτήθηκε αν το ημερολόγιο αυτό είναι αυθεντικό, απάντησε χωρίς δισταγμό με ένα ξερό «ναι». Οι βουλευτέςμέλη της Εξεταστικής Επιτροπής τής υπενθύμισαν ότι είναι μάρτυρας που έχει ορκιστεί και αυτή με γαλήνιο ύφος επανέλαβε ότι το ημερολόγιο είναι όντως αυθεντικό και αφορά την περίοδο που ήταν ιδιαιτέρα γραμματέας του κ. Χριστοφοράκου. Ορισμένα σημαντικά ραντεβού που έκλεινε ο κ. Χριστοφοράκος αναγράφονταν με συνθηματικό ή χωρίς να αναφέρονται τα πλήρη στοιχεία του ανθρώπου που θα συναντούσε. Οπως το ραντεβού της 28ης Φεβρουαρίου 2003 με τον κωδικό «Πέτρος». Για λόγους ασφαλείας ο κ. Χριστοφοράκος σημείωνε ορισμένες φορές μόνο την τοποθεσία του ραντεβού, χωρίς να αναφέρει με ποιον επρόκειτο να συναντηθεί, όπως συνέβη στις 10 Νοεμβρίου 2004, στις 12.30 μ.μ., που συναντήθηκε με κάποιον στη «Βιβλιοθήκη», στην πλατεία Κολωνακίου. Ή ακόμη στις 15 Ιανουαρίου 2004, στις 6.30 το απόγευμα, οπότε ο κ. Χριστοφοράκος είχε ραντεβού με κάποιον άλλον στο «Πεντελικόν» στην Κηφισιά.

Ολες οι δραστηριότητες του ανθρώπου που πρωταγωνίστησε στο μεγαλύτερο σκάνδαλο μετά τη Μεταπολίτευση περνούν μέσα από τις 7.000 σελίδες αυτού του ημερολογίου. «Πρόκειται για μια γραμματέαέμπιστη, οργανωμένη, ιδανική για αυτή τη δουλειά» λένε οι περισσότεροι βουλευτές-μέλη της Εξεταστικής που της υπέβαλαν τις ερωτήσεις τους όταν την περασμένη Πέμπτη το απόγευμα εμφανίστηκε ενώπιόν τους. «Μας έδωσε την εντύπωση ότι αυτό που είχε προγραμματίσει να μας πειαυτό μας είπε, τίποτε περισσότερο» συμπλήρωσαν και σε αυτό συμφωνούν τόσο οι βουλευτές της ΝΔ, όπως ο κ. Κ. Τζαβάρας , όσο και του ΠαΣοΚ, όπως ο κ. Γ. Νικητιάδης. OΔΟΝΤΟΚΡΕΜΕΣ ΚΑΙ ΠΟΡΣΕ

2. Ο κ. Χριστοφοράκος έπαιζε, όπως φαίνεται, Τζόκερ. Στις 24 Φεβρουαρίου 2003υπάρχει υπενθύμιση στο ημερολόγιο της γραμματέως να μην ξεχάσει το Τζόκερ. Την ίδια ημερομηνία στη στήλη των ραντεβού είναι σημειωμένο και το όνομα «Βερελής»

Oλα καταγράφονταν στις 7.000 σελίδες του ημερολογίου. Ακόμη και τα πιο ασήμαντα που προορίζονταν για προσωπική χρήση του κ. Χριστοφοράκου. Θέλετε ορισμένα παραδείγματα; Στις 17 Απριλίου 2003 τον ειδοποιούσε να πληρώσει τα κοινόχρηστα. Την ίδια ημέρα, να φροντίσει για το ακουστικό βαρηκοΐας μιας κυρίας Βαρβάρας και να της ανανεώσει την κάρτα κινητής τηλεφωνίας. Στις 16 Ιανουαρίου 2003 υπάρχει σημειωμένο «στάμνα γιαούρτι» αλλά και σημείωση για μια Πόρσε, πιθανότατα είτε για ενοικίαση είτε για αγορά. Στις 23 Νοεμβρίου 2004 υπάρχει σημείωμα για την προμήθεια, όπως αναγράφεται, σε... «κρουασανάκια και φρυγανιές». Στις 21 Δεκεμβρίου 2004 σημείωση για χαρτί κουζίνας, στις 13 Φεβρουαρίου 2003 αναφέρεται σε ένα laptop και στην αγορά από το φαρμακείο (προφανώς ο κ. Χριστοφοράκος είχε κρυολογήσει) Vicks με ευκάλυπτο χωρίς ζάχαρη. Την ίδια ημέρα είχε ειδοποιηθεί και ο υδραυλικός να πάει στο σπίτι του κ. Χριστοφοράκου. Τον Αύγουστο του 2003 το αυτοκίνητο του κ. Χριστοφοράκου παρουσίασε βλάβη. Τι είδους; «Βλάβη μηχανισμούπου τυλίγει το σκέπασμα του μοτέρ» - και αυτό το συμβάν καταγράφηκε στο ημερολόγιο. Στις 31 Ιουλίου 2003 καταγράφηκε ότι «το καπάκι της καταπακτής είναι μισάνοιχτο και σάπισε η τρόμπα», ενώ την ίδια ημέρα καλείται και πάλι ο υδραυλικός. Στις 10 Ιουνίου 2003 χάλασε και ο απορροφητήρας.

ΔΩΡΑ ΚΑΙ ΤΑΞΙΔΙΑ

3. Στις 10 Οκτωβρίου 2003 είναι σημειωμένα στο ημερολόγιο του κ. Χριστοφοράκου εισιτήρια Εθνικής μαζί με τα γαλατάκια του καφέ και τα μπισκότα αλλά και το όνομα «Μαντέλη»

Δώρα προς πολιτικούς η έμπιστη γραμματέας του κ. Χριστοφοράκου δεν αρνήθηκε ότι υπήρχαν. Η ίδια, άλλωστε, όπως παραδέχθηκε, αναλάμβανε τις σχετικές διαμεσολαβήσεις «επειδή ήταν λεπτός ο χειρισμός», όπως είπε, φράση όμως που εν συνεχεία ζήτησε να διαγραφεί από τα πρακτικά. Κατέθεσε ότι ο κ. Χριστοφοράκος της εφιστούσε την προσοχή «να μη γίνουν διαρροές πληροφοριών και να μην εκτεθούν». Τι είδους δώρα ήταν αυτά; Ηλεκτρικός εξοπλισμός (ψυγεία, δηλαδή, κουζίνες, τηλεπικοινωνιακός εξοπλισμός κτλ.) και εκείνη φαίνεται ότι μεσολαβούσε για την επίσπευση των σχετικών διαδικασιών, είτε για κάποιο δώρο είτε για έκπτωση αγοράς της τάξεως του 30%. Οπως είπε, ο κ. Χριστοφοράκος, ο οποίος γνώριζε την κυρία Μπακογιάννη από το γυμνάσιο, έστελνε δώρα «στις ονομαστικές εορτές ή σε γάμους των παιδιών της ή τα Χριστούγεννα» . Τα περίφημα αεροπορικά εισιτήρια για το ματς της Εθνικής μας είπε ότι τα έκλεισε για τον κ. Λιάπη ο κ. Χριστοφοράκος. Δεν γνωρίζει όμως ποιος τα πλήρωσε. Αλλά δεν ήταν τα μόνα. Στις 18 Οκτωβρίου 2003 σημειώνεται στο ημερολόγιο η λέξη «γήπεδο». Με πτήση της Lufthansa αναμένει σημαντικό πρόσωπο από τη Γερμανία και εν συνεχεία υπάρχει η φράση «Ονειρο Studios». Στις 10 Ιουνίου 2003 υπάρχει υπενθύμιση για εισιτήρια Ολυμπιακών Αγώνων. Στις 28 Ιουλίου 2003 υπάρχει καταγεγραμμένο ένα πάρτι εισιτηρίων διαρκείας του Ολυμπιακού στο Στάδιο Καραϊσκάκη.. ΤΖΟΚΕΡ ΚΑΙ ΦΙΛΑΝΘΡΩΠΙΑ

4. «Πέτρος», ραντεβού στις 9 το πρωί με τον κ. Χριστοφοράκο στις28 Φεβρουαρίου 2003. Ούτε επίθετο ούτε άλλο στοιχείο ταυτότητας δίνεται. Δύο ώρες αργότερα την ίδια ημέρα καταγράφεται ραντεβού με το όνομα «Βερελής»

Στις 30 Ιουλίου 2003 είχε ο προϊστάμενός της τηλεφωνικές επικοινωνίες με έναν τούρκο δικηγόρο. Την ίδια ημέρα ειδοποιείται ότι κάποιος Αποστόλου μετακομίζει. Στις 21 Ιουνίου 2003 δίνεται εντολή «να μετρηθούν οι πλάκες», στις 18 Δεκεμβρίου 2003 (πλησίαζαν Χριστούγεννα) αρχίζει και φιλανθρωπικό έργο αφού δίνεται εντολή «να μαζευτούν χρήματα για θεραπευτική κοινότητα», ενώ την ίδια ημέρα πραγματοποιείται και ένα «Gala Dinner» και κλείνονται δύο τραπέζια 12άρια και δόθηκε μάλιστα και 500 ευρώ ως προκαταβολή. Τέλος, υπάρχουν υπενθυμίσεις (11 Ιουλίου 2003) για επίσκεψη σε οδοντίατρο, για την προμήθεια μιας μπαταρίας και μιας... φούστας από γνωστό κατάστημα στο Κολωνάκι. Ακόμη και... τζόκερ έπαιζε ο κ. Χριστοφοράκος, όπως αναφέρεται στο ημερολόγιο. Στις 3 Φεβρουαρίου 2004 θα υπήρχε κλήρωση Τζόκερ και ο κ. Χριστοφοράκος μάλλον ήλπιζε σ΄ αυτήν. Τέσσερις ημέρες νωρίτερα, στις 30 Ιανουαρίου 2004, «έριξε» και ένα άλλο δελτίο Τζόκερ - προφανώς είχε σημειωθεί τότε κάποιο τζακ-ποτ!

«ΦΟΒΑΜΑΙ ΓΙΑ ΤΗ ΖΩΗ ΜΟΥ»

5. Στις 23 Νοεμβρίου 2004 ήταν σχετικά ήρεμη μέρα για τον κ. Χριστοφοράκο. Αν εξαιρέσει κανείς τον αγώνα του Ολυμπιακού με τη Λα Κορούνια που έχει σημειωμένο στο ημερολόγιο να παρακολουθήσει στις 21.45, η υπόλοιπη ημέρα πέρασε με παραγγελίες για κρουασανάκια και φρυγανιές

Ηκυρία Κατερίνα Τσακάλου, η οποία διατηρούσε αυτό το λεπτομερές ημερολόγιο, έχει τεθεί, όπως είπε η ίδια, σε καθεστώς «εταιρικής αμνηστίας». Δηλαδή, δεν απομακρύνθηκε από τη Siemens, αφού, όπως πιστεύεται, έδωσε σημαντικά στοιχεία για τις δωροδοκίες που έγιναν από τη γερμανική αυτή εταιρία. Οι σχέσεις της με τον κ. Χριστοφοράκο ψυχράνθηκαν μετά την αποκάλυψη του σκανδάλου, διότι η ίδια διαχώρισε τη θέση της, υπερασπίστηκε τα συμφέροντα της εταιρείας αποκαλύπτοντας πολλά στοιχεία. Η ίδια, είπε, δεχόταν και δέχεται διάφορες απειλές, τόσες που την ανάγκασαν, όπως αποκάλυψε, να επισκεφθεί τους εισαγγελείς κκ. Ζαγοριανό και Τέντε. Σε μία από τις σελίδες του ημερολογίου της υπάρχει και το όνομα «Παπανδρέου» και όταν ρωτήθηκε είπε: «Δεν νομίζω ότι σχετίζεται, μάλλον είναι συνωνυμία». Είπε ακόμη ότι ο κ. Χριστοφοράκος έβλεπε (σ.σ.: συναντούσε) υψηλόβαθμα στελέχη και όχι μεσαία ή μικρομεσαία. Ηταν η ίδια που με εντολή του κ. Χριστοφοράκου επιμελείτο τις λεγόμενες «λευκές συσκευές», δηλαδή τα ψυγεία, τις κουζίνες και τα πλυντήρια. Και όταν ρωτήθηκε πώς δικαιολογεί τόσες επαφές του κ. Χριστοφοράκου με τους πολιτικούς απάντησε απλώς ότι η εταιρεία της ήταν βασικός προμηθευτής του Δημοσίου. Φαινόταν ψύχραιμη, καλά διαβασμένη, βεβαιώνουν τόσο ο κ. Νικητιάδης του ΠαΣοΚ όσο και ο κ. Τζαβάρας της ΝΔ, και βασιζόταν στις σημειώσεις της στο ημερολόγιο, τις οποίες δεν διέψευδε. Μόνο σε κάποια στιγμή στην πολύωρη εξέτασή της έχασε την ψυχραιμία της, όταν δέχθηκε μια ερώτηση που αφορούσε αν αντελήφθη χρηματισμό πολιτικών προσώπων. Στράφηκε προς τον πρόεδρο της Εξεταστικής Επιτροπής και του είπε: «Μην είστε επιθετικοί», για να της απαντήσουν οι βουλευτές με έντονο ύφος: «Τον τρόπο με τον οποίο θα υποβάλλουμε τις ερωτήσεις θα τον καθορίζουμε εμείς...» και μετά από αυτό απάντησε σχεδόν σε όλες τις ερωτήσεις. Σχεδόν, γιατί σε ορισμένες έλεγε «δεν θυμάμαι», όπως τη φράση από το ημερολόγιό της για τον «αντιτετανικό του Μητσοτάκη»: «Πού να θυμάμαι τι είναι ο αντιτετανικός του Μητσοτάκη...» είπε.

Σύγχυση με τους «Σαμαράδες»
Σε μία από τις σελίδες του ημερολογίου της κυρίας Κατερίνας Τσακάλου, εξ απορρήτων του κ. Μ. Χριστοφοράκου, ήταν σημειωμένο το όνομα «Σαμαράς». Προς στιγμήν υπήρξε πανικός εκ μέρους κυρίως των βουλευτών της ΝΔ που μετέχουν στην Εξεταστική Επιτροπή. Ορισμένοι από τους βουλευές, όπως έλεγαν προχθές στη Βουλή, έκαναν τον κόπο να ελέγξουν αυτό το όνομα, αφού σε κάποιες από τις σελίδες του ημερολογίου δίπλα από το όνομα «Σαμαράς» υπήρχε και ένα κινητό τηλέφωνο. Πήραν τηλέφωνο και αποδείχθηκε ότι επρόκειτο για ιδιοκτήτη μιας εταιρείας που προμήθευε... μελάνια για φωτοτυπικά μηχανήματα. Σε άλλες σελίδες του ημερολογίου ξαναβρέθηκε το όνομα «Σαμαράς», με διαφορετικό τηλέφωνο από το πρώτο. Το έλεγξαν και πάλι, όπως βεβαιώνουν οι βουλευτές της ΝΔ, και αποδείχθηκε ότι ο νέος «Σαμαράς» ήταν ένας αρχιτέκτονας. Τρίτο όνομα «Σαμαράς» βρέθηκε σε άλλη σελίδα του ημερολογίου και αυτός αποδείχθηκε ότι είναι ο ιδιοκτήτης ενός διαμερίσματος στο Κολωνάκι που θέλησε να ενοικιάσει ο κ. Χριστοφοράκος.

Στο ημερολόγιο υπάρχει και το όνομα «Αγγέλου», αλλά, όπως αποδείχθηκε έπειτα από έρευνα, δεν ήταν ο κ. Ι. Αγγέλου, διευθυντής του Πολιτικού Γραφείου του κ. Κ. Καραμανλή, αλλά, όπως είπαν βουλευτές της ΝΔ που μετέχουν στην Επιτροπή, ένας άλλος Αγγέλου, παλαιό μέλος του ΔΣ του ΟΤΕ. Τέλος, υπάρχει στο ημερολόγιο και το όνομα «Θανάσης Λιάπης» που κάποτε γράφεται ολογράφως και κάποτε μόνον ως «Λιάπης». Οι βουλευτές της ΝΔ δηλώνουν ότι πρόκειται για έναν δικηγόρο που είχε την εντολή από τον κ. Χριστοφοράκο να του βγάλει το διαζύγιο από την τουρκάλα σύζυγό του. Οι βουλευτές του ΠαΣοΚ ελέγχουν όλα τα παραπάνω στοιχεία...

«Βερελής», «Γείτονας», «Μπακογιάννη»...

Τα ονόματα των κκ. Γ. Αλογοσκούφη (επάνω), Π. Δούκα και Α. Τσοχατζόπουλου εμφανίζονται πολλές φορές στο ημερολόγιο του κ. Χριστοφοράκου

Στο ημερολόγιο του Χριστοφοράκου καταγράφεται μια παρέλαση πολιτικών. Στις 28 Φεβρουαρίου 2003 στην πρώτη στήλη με τα ραντεβού αναφέρεται το όνομα «Βερελής», τον οποίο, όπως εμφανίζεται στο ημερολόγιο, πρέπει να συνάντησε κάπου στις 11 το πρωί. Εκείνο το διάστημα ο κ. Βερελής ήταν υπουργός Μεταφορών και Επικοινωνιών. Το όνομα «Βερελής»αναφέρεται στη στήλη με τα ραντεβού και σε άλλες ημερομηνίες. Στις 16 Ιανουαρίου 2003, στις 15.45, στη στήλη όπου αναγράφονται τα ραντεβού υπάρχει και το όνομα «Γείτονας». Το ίδιο όνομα αναφέρεται και σε άλλες ημερομηνίες. Στις 11 Φεβρουαρίου 2004 στη στήλη των ραντεβού αναφέρεται το όνομα «Μπακογιάννη» σε συνάντηση που έγινε, άγνωστο πού, στις 8 το βράδυ. Τηλεφωνική επικοινωνία με το όνομα «Μπακογιάννη» φαίνεται ότι είχε και στις 16 Ιανουαρίου 2003. Στις 20 Φεβρουαρίου 2003 υπάρχει σημειωμένο στο ημερολόγιο στην πρώτη στήλη το όνομα «Τσουκάτος». Το ίδιο όνομα υπάρχει σημειωμένο και στις 11 Φεβρουαρίου 2003. Υπάρχουν επίσης αναφορές για συναντήσεις με τους κκ. Γ. Αλογοσκούφη, Π.Δούκα και Κωνσταντίνο Μητσοτάκη. Σε κάποια στιγμή ο βουλευτής του ΛΑΟΣ κ. Κ. Αϊβαλιώτης ανέφερε κατά την εξέταση της Τσακάλου στην Επιτροπή: «Υπάρχουν ένα σωρό ονόματα στο ημερολόγιο που μοιάζουν ονόματα πολιτικών». Και τη ρώτησε: «Βλέπω, δηλαδή, πολλές φορές να εμφανίζεται το όνομα Σαμαράς, Τσοχατζόπουλος, Κυριάκος Μητσοτάκης,Σκανδαλίδης,Λιάπης, Γείτονας, Βερελής. Είναι οι πολιτικοί που ξέρουμε;». Αυτή απάντησε μονολεκτικά: «Μάλιστα». Το σημαντικότερο για τις επαφές με τους πολιτικούς η κυρία Τσακάλου το κράτησε για το τέλος, αφήνοντας σαφέστατα να εννοηθεί ότι στο ημερολόγιό της υπήρχαν σημειωμένες σε προεκλογικές περιόδους επικοινωνίες του κ. Χριστοφοράκου με τα «ταμεία» των δύο μεγάλων κομμάτων.

Τόσες κατηγορίες είχε ο κ. Χριστοφοράκος για δωροδοκίες, πού έβαζε και πώς διοχέτευε τα χρήματα; Εδώ τα πράγματα ήταν κάπως νεφελώδη αφού η κυρία Τσακάλου είπε ότι «ούτε μαύρες σακούλες είδε να πηγαινοέρχονταιούτε τούβλα» - ούτε καν χρηματοκιβώτιο είχε στο γραφείο του ο κ. Χριστοφοράκος, είπε. Πώς διακινούνταν συνεπώς όλα τα χρήματα δεν μπόρεσε, δεν γνώριζε ή δεν ήθελε, όπως παρατήρησαν ορισμένοι βουλευτές, να εξηγήσει. Αλλωστε το είπε πολλές φορές η ίδια ότι δεν είχε καμία επικοινωνία με τους πολιτικούς. Απλώς έκλεινε τα ραντεβού ή συνέδεε τηλεφωνικώς τον κ. Χριστοφοράκο με αυτούς. Μόνο μία φορά, όπως αποκάλυψε, ήρθε σε απευθείας επικοινωνία με πολιτικό πρόσωπο και αυτός ήταν ο κ. Κ. Μητσοτάκης, ο οποίος τηλεφώνησε για να ζητήσει να μάθει πώς λειτουργεί μια συσκευή που είχε προμηθευτεί.

ΟΜΟΛΟΓΗΣΕ ΤΗΝ ΑΝΕΠΑΡΚΕΙΑ ΤΟΥ Ο ΓΙΩΡΓΑΚΗΣ

Παραδέχθηκε το λάθος του. Να ελπίζουμε ότι το κατάλαβε κιόλας;

Tου Στεφανου Kασιματη / kassimatis@kathimerini.gr

Ανεπιγνώστως (δεν έχω την παραμικρή αμφιβολία περί αυτού...) ο Γιώργος παραδέχθηκε, στο διάγγελμα από το Καστελλόριζο, την προσωπική ευθύνη του για τον ιστορικό εξευτελισμό της χώρας, που ανακοίνωσε την περασμένη Παρασκευή: «Και εμείς και οι εταίροι μας στην Ε.Ε. ελπίζαμε», είπε, «ότι η απόφαση (σ.τ.σ.: για τη σύσταση του μηχανισμού χρηματοδότησης) θα αρκούσε για να ηρεμήσει και να συνετίσει τις αγορές, ώστε να μπορέσουμε να συνεχίσουμε τη χρηματοδότηση της χώρας μας με χαμηλότερα επιτόκια. Να υπάρξει, δηλαδή, η απαραίτητη νηνεμία, ώστε να αφιερωθούμε στο έργο μας, στις μεγάλες αλλαγές που χρειάζεται η χώρα, για να κάνουμε την οικονομία μας βιώσιμη, ανταγωνιστική. [...] Οι αγορές δεν ανταποκρίθηκαν».

Πώς να ανταποκριθούν, κουτόχορτο τρώνε; Για να ανταποκριθούν, η σωστή σειρά των πραγμάτων έπρεπε να ήταν η αντίστροφη. Πρώτα όφειλε να δείξει η κυβέρνηση ότι καταπιάνεται δυναμικά «με τις μεγάλες αλλαγές που έχει ανάγκη η χώρα» και έπειτα να περιμένει ότι οι αγορές θα ανταποκριθούν. Αντί γι’ αυτό, παρακολουθήσαμε τον πρωθυπουργό να σπαταλά πολύτιμο χρόνο σε επουσιώδεις έως και σαχλές ενασχολήσεις (από το Santo Domingo και την ηλεκτρονική διακυβέρνηση ώς την ατέρμονες διαβουλεύσεις), έπειτα να περνά ένα προς ένα τα στάδια αναγνώρισης της αναπόφευκτης πραγματικότητας (άρνηση, θυμός, διαπραγμάτευση, κατάθλιψη) και είναι πολύ αμφίβολο αν έχει φθάσει ακόμη στο τελικό στάδιο της αποδοχής. Εκτός από τα μέτρα της 3ης Μαρτίου, (που τα έλαβε απαρηγόρητη η κυβέρνησή του...), επί έξι μήνες η κυβέρνηση δεν έχει κάνει τίποτε το ουσιαστικό, ούτε έχει δείξει –παρά τα μεγάλα λόγια περί «πολέμου» και «έκτακτης ανάγκης»– διάθεση προσαρμογής στην κρισιμότητα των συνθηκών. Ακόμη και σήμερα, αρκούν εκατό ασύδοτοι και ημιπαράφρονες συνδικαλιστές για να καταλύσουν το κράτος ανά πάσα στιγμή! Παρά ταύτα, προσδοκούσε ότι οι αγορές θα «συνετισθούν» από εξαγγελίες, αποδεικνύοντας πόσο δίκιο είχε ο Φ. Σ. Φιτζέραλντ, που θεωρούσε ότι η αισιοδοξία δεν είναι παρά η ικανοποίηση των μικρών ανθρώπων που κατέχουν μεγάλες θέσεις...

Το βαρόμετρο της Public Issue για τον ΣΚΑΪ έδειξε ότι, για μία ακόμη φορά, οι πολίτες προηγούνται του πολιτικού κόσμου. Το 91% των ερωτηθέντων γνωρίζει ότι χρειάζονται σκληρότερα μέτρα και, για πρώτη φορά, το ποσοστό εκείνων που δεν εμπιστεύονται τον πρωθυπουργό (52%) υπερβαίνει εκείνο όσων συνεχίζουν να του έχουν εμπιστοσύνη. Αυτό μπορεί να σημαίνει ότι ο κόσμος αντιλαμβάνεται την αιτία της εξοργιστικής αβελτηρίας των κυβερνώντων: ότι προτεραιότητα της κυβέρνησης ήταν η εξασφάλιση της μακροημέρευσής της στην εξουσία, όχι η διάσωση της χώρας. Σύντομα ο πρωθυπουργός θα αρχίσει να κλαίει στ’ αλήθεια – για τον εαυτό του και την οικογενειακή επιχείρηση...

Θράσος!

Αφού περιέγραψε με τα μελανότερα χρώματα την κατάσταση που παρέλαβε η κυβέρνησή του, στην περίφημη δήλωση από το Καστελλόριζο, ο Γιώργος πρόσθεσε το εξής: «Καταστρώσαμε σχέδιο, πήραμε δύσκολα μέτρα, που πολλές φορές πόνεσαν, αλλά ανακτήσαμε την αξιοπιστία μας»! Μα, πού βρίσκει τη διάθεση για αστεία, την ώρα που ανακοινώνει την προσφυγή στο ΔΝΤ;

Τι ειρωνεία!

Καλλιτέχνις η τύχη, το θέλησε η Ελλάδα να προσφύγει στο ΔΝΤ στις 23 Απριλίου, την επέτειο του θανάτου του Κωνσταντίνου Καραμανλή, του πολιτικού που συνέβαλε στην πορεία προς τον εξευρωπαϊσμό της χώρας, περισσότερο κάθε άλλου κατά την περίοδο της Μεταπολίτευσης. Καλλιτέχνης, όμως, και ο Πολ Τζερούλανος, που σκηνοθέτησε τον πρωθυπουργό! Διότι ο υπουργός Πολιτισμού συνέλαβε τη μεγαλοφυή ιδέα να ανακοινώσει ο Γιώργος την προσφυγή στο ΔΝΤ από το Καστελλόριζο, «για συμβολικούς λόγους». Βλέπετε, τα ταπεινά σπιτάκια στο φόντο, το καΐκι στο οποίο ανέβηκε και, βεβαίως, η γειτνίαση με την Τουρκία δείχνουν την πορεία που έχει πάρει η Ελλάδα. (Παρεμπιπτόντως, στο προχθεσινό μνημόσυνο του θείου του, ο Κώστας Καραμανλής –μαυρισμένος– έφθασε τελευταίος και έφυγε πρώτος...)