ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΚΟΙ ΕΦΙΑΛΤΕΣ

Μετά την κατάρευση των κουμμουνιστικών καθεστώτων των χωρών της Ανατολικής Ευρώπης και την ένταξη των περισσοτέρων στην Ευρωπαϊκή Ένωση , η Ελλάς παραμένει το τελευταίο προπύργιο του υπαρκτού κρατισμού. Δεν γράφουμε «σοσιαλισμού» διότι ο τελευταίος είναι έννοια τελείως διαστρεβλωμένη.

 Αυτό που χαρακτηρίζει την σύγχρονη Ελλάδα είναι ο κρατισμός σε όλες του τις εκφάνσεις : Πολυνομία , γραφειοκρατία , ασφυκτικός έλεγχος της ιδιωτικής επιχειρηματικής πρωτοβουλίας , παρεμβάσεις παντού και βεβαίως ένα θηριώδες κράτος που κατασπαταλά χρήματα χωρίς λόγο.

Στο τελευταίο τεύχος του το περιοδικό Economist αφιερώνει ολόκληρη μία ολοκληρη σελίδα στις δυσκολίες και τα εμπόδια που αντιμετωπίζουν οι επιχειρήσεις καιοι επιχειρηματίες που δραστηριοπούνται στην Ελλάδα . Τίτλος του δημοσιεύματος «Καταραμένοι οι τυροπαραγωγοί» και υπερτιτλος «Επιχειτηματικοί Εφιάλτες». Όπως αναφερεται χαρακτηριστικά στην Ελλάδα υπάρχει υποχρλέωσης αναγραφής στα τροφιμα (πχ τυριά) που διατίθενται στα σούπερ μαρκετς έννέα διαφορετικών τιμών , όπως το κόστος πριν και μετα τις δαπάνες προβολής , με ή χωρίς φόρο, τιμή ανα χιλόγραμμο κ.ο.κ. Η υποχρέψση αυτή θεσμοθετήθηκε επί κυβερνήσεως της Νέας Δημοκρατίας ή δε σημερινή κυβέρνηση που υποτίθεται ότι απλουστεύει τα πράγματα , τα κατέστησε πιό περίπλοκα.

Το δημοσίευμα του Economist στηλιτεύει την υπερφορολόγηση των ελληνικών επιχειρήσεων , γεγονός που συνιστά αντικίνητρο για κασθε είδους επένδυση και έχει οδηγήσει πολλές επιχειρήσεις είτε σε συρρίκνωση της δραστηριότητάς τους με κλείσμο των υποκαταστημάτων ή και σε γενικό κλείσιμο. Αναφέρεται σε σχετική έρευνα του Ιδρύματος Οικονομικών και Βιομηχανικών Ερευνών (ΙΟΒΕ) που απαρίθμησε 250 αντικίνητρα τα οποία δυσχεραίνουν την λειτουργία των επιχειρήσεων. Και όπως τονίζεται , ενώ κάποια απο αυτά έχουν αρθεί υπό την πίεση του Μνημονίου που υπέγραψε η κυβέρνηση για να εξασφαλίσει το δάνειο των 110 δις ευρώ, πολλα άλλα παραμένουν. Με αποτέλεσμα η Ελλάς να πέση φέτος στην 109η θέση της παγκοσμίου κατατάξεως για την επιχειρηματικότητα.

Όποιος ξένος ασχοληθεί με τα πράγματα στην Ελλάδα αυτό παρατηρεί. Την παρεμβατικότητα του κράτους. Σε επίπεδο συμμετοχής του στην οικονομία, σε επίπεδο φορολογίας, σε επίπεδο γραφειοκρατίας και ρυθμίσεως των πάντων .

•  Ως προς την συμμετοχή του δημοσίου τομέα στιν οικονομία εκτιμάται ότι εμμέως ή αμέσως συνδέεται με τοκράτος ποσοστό άνω του 50% του ΑΕΠ. Παρ όλα αυτά οσάκις εκδηλώνεται η προθεσις περιορισμού του κράτους εγείρονται τεράστιες αντιδράσεις . Οι κρατιστές ζητούν την διαιώνηση του καθεστώτος ποπυ οδήγησε το ελληνικό δημόσιο στα πρόθυρα της πτωχεύσεως.
• Ως προς την φορολογία, λίγοι έχουν συνειδητοποιήσει ότι οι φόροι που επιβαρύνουν υην ελληνική επιχείρηση είναι εξοντωτικοί. Ίσως γιαυτό και να υπάρχει τόσο εκτεταμένη φοροδιαφυγή. Η ουσία είναιότι με τόσο υψηλούς φόρους δεν μπορεί να λειτουργήσει τίποτε. Ο΄ύτε επενδύσεις πραγματοποιούνται, ούτε νέες θέσεις απασχολήσεως δημιουργούνται, ούτε αναπτυξις επέρχεται.
• Ως προς την γραφειοκρατία , όλοι γνωρίζουν πως καταταλαιπωρεί τους πάντες στον τόπο μας και τι πρόσθετο κόστος επιφέρουν στις επιχειρήσεις. Ακόμη και οιπολύ μικρές επιχειρήσεις αναγκάζονται να χρησιμοποιούν ειδικούς λογιστές για να καλύπτουν τις απαιτήσεις της δαιδαλώδους φορολογικής νομοθεσίας. Όλα είναι περίπλοκα και δυστυχώς περιπλέκονται περισσότερο.

Η πεμπτουσία του κρατισμού που βρίσκεται στον αντίποδα του φιλελευθερισμού είναι ότι το κράτος ελέγχει και ρυθμίζει τα πάντα. Δεν αφήνει στο άτομο να αναλαμβάνει πρωτοβουλίες χωρίς μα το κατευθύνει. Το κράτος «πατερούλης» γνωρίζει τα πάντα ενώ οι ιδιώτες είναι εκ προϊμίου κακοί και συνιστούν την «ασύδοτη αγορά» . Αυτή είναι η κυρίαρχη αντίληψη στην Ελλάδα. Και γιαυτό οι πολίτες δραστηριοποιύνται όλοκαι λιγότερο επιχειρηματικά.

Επανερχόμαστε στο Economist . Στην κατακλείδα του άρθρου αναφέρει ότι οι Έλληνες , ως μετανάστες στην Αμερική , την Αυστραλία και σε άλλα μέρη του κόσμου έχουν δημιουργήσει παράδοση για την επιχειρηματική τους δραστηριότητα και δημιουργησαν ισχυρές επιχειρήσεις. Στην Ελλάδα εν τιούτοις δεν δραστηριοποιούνται ανάλογα. Αιτία είναι το ισχύον πλαίσιο. Αυτό που ευστόχως χαρακτηρίζει το περιοδικό «επιχειρηματικοί εφιάλτες».

Από την εφημερίδα ΕΣΤΙΑ της 22-3-2011