ΠΑΝΗΓΥΡΙΚΗ ΑΘΩΩΣΗ ΤΩΝ ΜΕΛΩΝ ΤΟΥ ΔΣ ΤΗΣ ΠΑΕ ΠΑΝΣΕΡΡΑΪΚΟΣ, ΔΡΑΣΤΗΣ ΜΟΝΟΝ Ο ΘΕΟΔΩΡΙΔΗΣ
Αθώοι κρίθηκαν χθες από το Μονομελές Πρωτοδικείο Σερρών oι
12 εκ των μελών του Διοικητικού Συμβουλίου της ΠΑΕ ΠΑΝΣΕΡΡΑΪΚΟΣ των περιόδων
2008 - 2011 οι οποίοι κατηγορούνταν ότι χορηγούσαν
στον Πρόεδρο Πέτρο Θεοδωρίδη, τμηματικά προκαταβολές μετρητών που έφθασαν το
ποσό των 2.660.000 ευρώ παρά την απαγόρευση του νόμου "περί
Ανωνύμων Εταιρειών" και εν συνεχεία συνέτασσαν παράνομους Ισολογισμούς της
ΠΑΕ. Επίσης κατηγορούνταν ότι σε τρεις κλήσεις του Υπουργείου Ανάπτυξης
αρνήθηκαν να προσκομίσουν τα στοιχεία που αφορούσαν αυτές τις προκαταβολές και
να ανασυντάξουν νομίμως τους Ισολογισμούς των ετών αυτών.
.
Το δικαστήριο έκανε δεκτό των ισχυρισμό των κατηγορουμένων ότι συμμετείχαν τυπικά στο Διοικητικό Συμβούλιο της ΠΑΕ ,
δεν γνώριζαν τίποτε για το θέμα των αναλήψεων των προκαταβολών και ότι ο
Θεοδωρίδης ως Πρόεδρος ενεργούσε αυτοβούλως, εισπράττοντας τα χρήματα αυτά από
το Ταμείο της ΠΑΕ με την αιτιολογία ότι θα πραγματοποιούσε
μεταγραφές, τις οποίες ουδέποτε πραγματοποίησε.
Η ΦΕΝΑΚΗ ΤΟΥ ΕΥΡΩ ΚΑΙ Η ΜΕΓΑΛΗ ΑΠΑΤΗ ΜΕ ΤΟ
ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΧΡΕΟΣ
Μια ξεχωριστή άποψη παρουσιάζει το www.ramnousia.com σχετικά με το φλέγον δίλλημα των ημερών.
Σας το παρουσιάζουμε αυτούσιο και τα συμπεράσματα δικά σας...
Στο δίλημμα "ευρώ ή
δραχμή" θα μπορούσα να απαντήσω μονολεκτικά λέγοντας: ΔΡΑΧΜΗ. Βέβαια,
αμέσως μετά θα έγραφα σελίδες επί σελίδων για τα πλεονεκτήματα του εθνικού
νομίσματος, επικαλούμενος βιβλιογραφία, οικονομικά στοιχεία και παραδείγματα...
Αλλά θα μου επιτρέψετε να θέσω μια σειρά από άλλα ερωτήματα, που θεωρώ ότι
αναδεικνύουν το μέγεθος της πολιτικής απάτης που έχει στηθεί πίσω από αυτό το
δίλημμα.
Ποιος είπε ότι το ευρώ δημιουργήθηκε για να υπάρχει για πάντα?
Ποιος είπε ότι το ίδιο το ευρώ δεν έχει ημερομηνία λήξης?
Ποιος είπε ότι το εφεύρημα του ευρώ δεν επιτέλεσε ήδη το καθήκον του και είναι
η ώρα σιγά-σιγά να αποσυρθεί στο χρονοντούλαπο της ιστορίας?
Ποιος είπε ότι μπήκαμε στο ευρώ για να ... μείνουμε κιόλας?
Ποιος είπε ότι δεν πέτυχε η είσοδός μας στο ευρώ?
Εξηγούμαι:
1. Το ευρώ από τη φύση του και από τη λειτουργία του είναι ένα χρεωστικό νόμισμα.
Παράγεται σε ειδικό χαρτί και μελάνια της ΕΚΤ, δηλαδή με ελάχιστο κόστος. Είναι αποσυνδεδεμένο πλήρως από τον λεγόμενο "χρυσό κανόνα" και
επομένως, η αξία του είναι ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ λογιστική. Η αξία του νομίσματος δεν
αντιστοιχεί σε χρυσό.
Δηλαδή είναι ...αέρας. Δεν πρόκειται περί πραγματικής αξίας αλλά περί
λογιστικών συμψηφισμών αξιών στις συναλλαγές.
2. Περαιτέρω, το ευρώ είναι νόμισμα που παράγει από την στιγμή της παραγωγής
του, χρέος. Πώς γίνεται αυτό;
Να η απάντηση:
Το ευρώ "κόβεται" από την ΕΚΤ.
Αλλά η ΕΚΤ (από τις ιδρυτικές συμβάσεις της ΟΝΕ) δεν μπορεί να είναι απευθείας
δανειστής κρατών.
Η ΕΚΤ υποχρεούται να δανείζει με το βασικό παρεμβατικό επιτόκιο (αυτή τη στιγμή
0,75%) τις εμπορικές τράπεζες κάθε κράτους.
Στη συνέχεια, οι τράπεζες δανειοδοτούν τα κράτη, είτε με τη σύναψη δανειακών
συμβάσεων (οπότε το επιτόκιο δανεισμού κυμαίνεται μεταξύ 3% και 6% και καθορίζεται
με διμερείς διαπραγματεύσεις) είτε με την αγορά ομολόγων χρέους (οπότε το
επιτόκιο δανεισμού προσδιορίζεται από τις χρηματαγορές κατ΄ αρχή επάνω στο
δίπολο "προσφορά-ζήτηση" και ανάλογα με την επικινδυνότητα της
τοποθέτησης , αυτά είναι τα διαβόητα spreads).
Άρα, τελικά, ο αέρας που παράγει η ΕΚΤ καταλήγει να αποτελεί προϊόν δανεισμού,
ο οποίος επιβαρύνει επιτοκιακά ένα κράτους περί το 4%-5%.
Παράδειγμα: Έστω ότι η ΕΚΤ έκοψε 100€. Αυτά τα δανείζει στην τράπεζα Τ με
επιτόκιο 0,75%. Η Τράπεζα Τ τα δανείζει με τη σειρά της στο κράτος Κ με
επιτόκιο 5%. Άρα το κράτος, όταν θα έρθει η ώρα της αποπληρωμής, θα πρέπει να
αποπληρώσει 105€. Από αυτά τα 105€, τα 4,25 θα τα κρατήσει η τράπεζα Τ, ως
απόδοση του επιτοκίου της. Και τα υπόλοιπα 100,75€ θα πρέπει να τα αποδώσει
στην ΕΚΤ.
Ας το δούμε με ερωταπαντήσεις για να γίνει σαφές τι σημαίνουν όλα τα παραπάνω: Ερώτηση: Άρα, ποιος κερδίζει με τον τρόπο λειτουργίας του ευρώ?
Απάντηση: Οι τράπεζες και η ΕΚΤ.
Ερώτηση: Επομένως, το ευρώ παράγει χρέος?
Απάντηση: Ασφαλώς ναι! Άλλωστε, για να αποδοθεί 5% τόκος σημαίνει ότι
απαιτείται ανάπτυξη περίπου 8%-10% στο ΑΕΠ της χώρας, ώστε αφαιρουμένων των
λειτουργικών εξόδων, να απομένει κέρδος από την ανάπτυξη της τάξης του 5% που
μπορεί να αποπληρώσει τους δανειστές.
Αλλά τέτοιας έντασης αναπτύξεις ΠΟΤΕ δεν παρουσιάστηκαν στα κράτη της ΟΝΕ, από
την δημιουργία της μέχρι και σήμερα.
Ερώτηση: Επομένως, το ευρώ, δεν ευνοεί κράτη αλλά τράπεζες;
Απάντηση: Όχι, λάθος! Το ευρώ στην λειτουργία του ως δανειακό προϊόν, ευνοεί
τις Τράπεζες. Αλλά ως μέσο συναλλαγών ευνοεί την παραγωγική υπερδύναμη της ΟΝΕ,
την Γερμανία.
Η Γερμανία με τον ισχυρό εξαγωγικό προσανατολισμό της, συγκεντρώνει τεράστια
ποσά από τις εξαγωγές, τα οποία οι χώρες με ισχνή παραγωγική δομή αναγκάζονται
να καταβάλλουν για να αποκτούν αυτά που χρειάζονται.
Από την άλλη πλευρά, οι χώρες που δεν έχουν ισχυρή παραγωγική δομή παρουσιάζουν
εμπορικά ελλείμματα, τα οποία προσπαθούν να τα καλύψουν από την παροχή
υπηρεσιών (πχ από τον τουρισμό ) και από τον δανεισμό.
Επομένως, η Γερμανία κεφαλαιοποιεί το κέρδος που παράγει το ευρώ, πουλώντας τα
προϊόντα της, ενώ εμείς χρεωνόμαστε προκειμένου να τα αγοράσουμε, καθώς το
έλλειμμα του εμπορικού μας ισοζυγίου δεν μας επιτρέπει την δημιουργία
αποθεματικών κεφαλαίου από τον τομέα της παροχής υπηρεσιών. Ερώτηση: Αυτό όμως είναι φαύλος κύκλος. Όποιος χρεώνεται διαρκώς κάποτε θα
καταρρεύσει. Επομένως, το ευρώ, δημιουργώντας συνεχώς χρέη προς όφελος των
ισχυρών, είναι τελικά ένα εργαλείο εκπόρθησης κρατών;
Απάντηση: Ασφαλώς. Το ευρώ φτιάχτηκε με τέτοιο τρόπο και λειτουργεί με τέτοιο
τρόπο που δεν είναι μόνο οικονομικό μέγεθος. Είναι και πολιτικό όπλο.
Δημιουργώντας χρέη, επιβάλλει πολιτικές. Και εν τέλει, αναγκάζει σε απώλεια
εκφάνσεων της εθνικής κυριαρχίας των κρατών, προκειμένου για την εξυπηρέτηση
των χρεών. Επομένως, όταν το ευρώ θα έχει επιτελέσει τη λειτουργία του, δεν θα
υπάρχει και λόγος ύπαρξής του. Ερώτηση: Άρα η ίδια η Γερμανία μπορεί αν φύγει πρώτη από το ευρώ;
Απάντηση: Ήδη στη Γερμανία η σχετική κουβέντα έχει ξεκινήσει και μάλιστα,
ακούγεται πολύ το moto "εμείς ότι είχαμε να κερδίσουμε από την κρίση το
κερδίσαμε, τώρα μπορούμε να αποχωρήσουμε από το ευρώ".
Ερώτηση: Άρα εμείς γιατί κοπτόμεθα για το ευρώ τόσο πολύ;
Απάντηση:
1. Γιατί οι πολιτικοί μας έχουν βγάλει τα λεφτά τους στο εξωτερικό και σε
ενδεχόμενο επανόδου σε εθνικό νόμισμα και με την εφαρμογή αυστηρής νομισματικής
πολιτικής, δεν θα μπορέσουν ΠΟΤΕ να επαναπατρίσουν αυτά τα κεφάλαια, και
2. Γιατί είμαστε τα ιδανικά θύματα και ψώνια, ευρωλιγούρηδες και ξενομανείς,
κομπεξικοί και φραγκογλύφτες...
"Ο ΧΡΥΣΟΥΣ ΚΑΝΟΝΑΣ" ΚΑΙ "Η ΧΡΥΣΗ ΔΡΑΧΜΗ"
Σχετικό είναι και το θέμα μιας πρότασης που υποβάλλουμε αρκετοί (μεταξύ αυτών
κι εγώ ήδη με την σημείωσή μου αυτή) σχετικά με την δυνατότητα ή ίσως και την
αναγκαιότητα έκδοσης χρυσής δραχμής, τουλάχιστον για τις εξωτερικές μας
συναλλαγές, ως κράτος.
Το ζήτημα της χρυσής δραχμής και του χρυσού κανόνα είναι περίπου ίδια αλλά και
πολύ διαφορετικά.
Ειδικότερα: Ένα νόμισμα που κυκλοφορεί ως αξία αντιστοιχούσα σε χρυσό, σημαίνει
ότι, αν το πας στην τράπεζα της Ελλάδας και ζητήσεις την αξία του νομίσματος σε
πραγματικό χρυσό, τότε θα πάρεις τον αντίστοιχο χρυσό.
Επομένως, θα πρέπει το ύψος των κυκλοφορούντων νομισμάτων, το σύνολο του
χρήματος που κυκλοφορεί σε μια χώρα, να αντιστοιχεί σε αποθεματικά χρυσού. Αυτό
είναι ο λεγόμενος "χρυσός κανόνας".
Πχ αν το ευρώ ήταν νόμισμα σε αξία χρυσού, τότε εσύ θα μπορούσες να μεταβείς
στην τράπεζα της Ελλάδας με ένα χαρτονόμισμα των 100€ και να ζητήσεις να λάβεις
την αντίστοιχη ποσότητα χρυσού.
Περίπου όμοια είναι η λειτουργία του χρυσού νομίσματος αλλά είναι επίσης και
εντελώς διαφορετική ταυτόχρονα. Ο λόγος είναι απλός:
Το χρυσό νόμισμα δεν αποτελεί νόμισμα σε αντικατάσταση αξίας, αλλά αποτελεί το
ίδιο το νόμισμα αξία καθ' εαυτή, αφού είναι χρυσό.
Επομένως, η συναλλακτική συμπεριφορά στις 2 περιπτώσεις είναι εντελώς
διαφορετική. Στην πρώτη περίπτωση (του χρυσού κανόνα) συναλλάσσεσαι
συμπράττοντας σε ΥΠΟΣΧΕΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΠΡΑΞΙΑ, εκτιμώντας ότι η λογιστική αξία του
νομίσματος αντιστοιχεί σε αποθεματικό χρυσού.
Στην δεύτερη περίπτωση, όμως συναλλάσσεσαι με ΕΚΠΟΙΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΠΡΑΞΙΑ, αφού
στην πραγματικότητα συναλλάσσεσαι με χρυσό. Δηλαδή στην πρώτη περίπτωση
μετατρέπεις την λογιστική αξία σε χρυσό, ενώ στη δεύτερη περίπτωση, μετατρέπεις
το χρυσό σε λογιστική αξία.
Έτσι, η πρότασή μου για κυκλοφορία εθνικού χρυσού νομίσματος λαμβάνει υπόψη της
μια άκρως αντίθετη παράμετρο σε σχέση με την έκδοση λογιστικής δραχμής.
Η έκδοση λογιστικής δραχμής (που δεν θα αντιστοιχεί σε αποθέματα χρυσού) σημαίνει
ότι θα πρέπει να επιβληθούν αυστηροί νομισματικοί κανόνες για την εισροή και
εκκροή συναλλάγματος καθώς επίσης και να διασφαλιστεί ότι το νέο νόμισμα δεν θα
γίνει αντικείμενο συναλλαγών στις χρηματαγορές, ώστε να μην δεχτεί πιέσεις και
αναγκαστεί σε υποτίμηση.
Αλλά η έκδοση χρυσής δραχμής απαιτεί το νόμισμα να γίνει αντικείμενο συναλλαγών
στις χρηματαγορές, ώστε λόγω ακριβώς της ενσωματωμένης αξίας του πολύτιμου
μετάλλου από το οποίο έχει δημιουργηθεί και λόγω της τεράστιας ζήτησης σε
χρυσό, να δεχτεί υπερτιμητικές πιέσεις και τελικά να ανατιμηθεί!
Έτσι η χρυσή δραχμή, αν ξεκινήσει στην ισοτιμία 1 χρυσή δραχμή =1200 ευρώ, τότε
με την είσοδο του νομίσματος στις χρηματαγορές, το νόμισμα αυτό, λόγω ζήτησης
θα αποκτήσει αυτόματα προστιθέμενη αξία λόγω ζήτησης που τουλάχιστον θα
διπλασιάσει την αξία του μέσα σε λίγες ώρες!
Για να το καταστήσω πρακτικό το ζήτημα, ώστε να γίνει αντιληπτό:
Η Ελλάδα εκτιμάται ότι έχει διαθέσιμα κοιτάσματα χρυσού, ύψους περίπου 28 δις
ευρώ. Εάν αυτό τον χρυσό τον μετατρέψουμε σε χρυσό νόμισμα, τότε μέσα σε λίγες
ώρες και με την τεράστια υπερτιμητική πίεση που θα ασκηθεί στο νόμισμα (λόγω
ζήτησης) η Ελλάδα θα μπορεί να διπλασιάσει ή ακόμα και να τριπλασιάσει την
λογιστική αξία του νομίσματος και επομένως να κεφαλαιοποιήσει κέρδος, το οποίο
θα προέρχεται ουσιαστικά από την εμπορία χρυσού.
Ωστόσο, αυτό το κέρδος είναι διπλό για τον επίσης απλό λόγο:
Στις χρηματαγορές δεν θα ρίξουμε ΟΛΟ το ποσό των χρυσών δραχμών, γιατί αυτό
αφενός θα δημιουργούσε πληθωριστικές τάσεις στο νόμισμα και αφετέρου λόγω
υπερπροσφοράς δεν θα αποκτούσε την αναμενόμενη προστιθέμενη αξία.
Ρίχνοντας στις αγορές ένα ποσό ικανό να κάνει τους πάντες να ελπίζουν ότι
"θα αγοράσουν χρυσό" αλλά ταυτόχρονα πολύ μικρό σε σχέση με το
υπόλοιπο του αποθεματικού μας, τότε... θα είχαμε διπλασιάσει ή και τριπλασιάσει
την αξία του χρυσού που θα είχαμε στα χέρια μας! Δηλαδή θα είχαμε διπλασιάσει ή
και τριπλασιάσει την οικονομική ισχύ της χώρας, χωρίς ποτέ να μεταβιβάσουμε τον
χρυσό της!
Πάντως, το σημαντικό ΔΕΝ είναι το πώς θα διαχειριστούμε εμείς μια εθνική, λαϊκή
δραχμή αλλά το πώς διαχειρίζονται κάποιοι το ευρώ. Εχθές δεν πρόλαβα να σας
γράψω ότι ίσως το ευρώ να είναι ένα -από τη φύση του- θνησιγενές νόμισμα, από
το οποίο πρώτη η Γερμανία θα θελήσει να αποχωρήσει για να κεφαλαιοποιήσει τα
οφέλη της.
Οπότε τώρα, έχετε ακόμα περισσότερες ενδείξεις για το ποια θα πρέπει να είναι η
επιλογή μας στο δίλημμα "ευρώ ή δραχμή" και πόσο άσχημο παιχνίδι
παίζεται στην πλάτη του λαού, από λαμόγια, δημοκόπους (όχι δεν έκανα λάθος, δημοκόπους
ήθελα να γράψω) και ύαινες που τόσα χρόνια ζουν και δρουν παρασιτικά επάνω στο
σώμα αυτής εδώ της χώρας και τώρα κόπτονται να μας πείσουν να μείνουμε στο
ευρώ...
ΑΚΟΜΗ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΣΥΝΤΑΧΘΕΙ Ο ΙΣΟΛΟΓΙΣΜΟΣ ΕΝΑΡΞΗΣ ΤΗΣ ΕΚΚΑΘΑΡΙΣΗΣ
Αν και οι δύο εκκαθαριστές
διορίστηκαν από την επαναληπτική Εκτακτη Γενική Συνέλευση των μετόχων της
31-3-2014 κατόπιν πρότασης του Προέδρου αυτής κ. Τσιοτσιαλα αποδεχόμενοι τον
διορισμό τους εν τούτοις καταχώρησαν την πραξη διορισμού τους στο ΓΕΜΗ
την 22-9-2014 ενώ δεν έχουν συντάξει ακόμη τον Ισολογισμό έναρξης της
Εκκαθάρισης όπως και τον πρώτο Ισολογισμό Εκκαθάρισης της 30-6-2014.
Επίσης οι δύο Εκκαθαριστές δεν συγκάλεσαν όπως εκ του νόμου είχαν υποχρέωση την
Τακτική Γενική Συνέλευση των μετόχων την 31-12-2014 για την έγκριση αυτού.
Επίσης όπως είναι γνωστό με απόφαση της Έκτακτης Γενικής Συνέλευσης των μετόχων την οποία συγκάλεσε εκπρόθεσμα με καθυστέρηση τριών μηνών το Διοικητικό Συμβούλιο της ΠΑΕ ΠΑΝΣΕΡΡΑΪΚΟΣ ΤΗΝ 26-3-2014 , ΛΥΘΗΚΕ ΚΑΙ ΤΕΘΗΚΕ ΣΕ ΕΚΚΑΘΑΡΙΣΗ ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΑ η ΠΑΕ ενώ τα μέλη του Σιοικητικού Συμβουλίου δεν απαλλαχθηκαν από την ευθύνη τους για αποζημίωση της Εταιρείας.
Τέλος ανοιχτό παραμένει ακόμη και το θέμα των αξιώσεων της ΠΑΕ εκ των προκαταβολών ποσού ύψους 2.600.000 ευρώ περίπου που είχαν χορηγηθεί στον εκλιπόντα Πρόεδρο του ΠΑΝΣΕΡΡΑΪΚΟΥ Πέτρο Θεοδωρίδη την περίοδο 2005-2010
Είναι προφανές ότι οι δύο Εκκαθαριστές είχαν ρητή υποχρέωση εκ του νόμου να αναζητήσουν τις ευθύνες των μελών του Διοικητικού Συμβουλίου υπό τον Πρόεδρο Λάζαρο Θεοδωρίδη και να ασκήσουν τις σχετικές αγωγές για την αποκατάσταση της ζημίας της Εταιρείας
Οι παραλήψεις αυτές των δύο Εκκαθαριστών αποτελούν και ποινικές παραβάσεις
του ν. 2190/1920 αλλά και άλλων διατάξεων του πονικού κώδικα ενώ αναπάντητο ερωτηματικό παραμένει προς
το παρόν η στάση αυτή των δύο Εκκαθαριστών αλλά η σκοπιμότητα των άστοχων αυτών ενεργειών τους.
16 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 1999: "Η ΜΑΥΡΗ ΚΗΛΙΔΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ …"
Εκείνο το
πρωινό ο ελληνικός λαός ξυπνούσε μουδιασμένος. Ντροπιασμένος.
Εξευτελισμένος.
Η είδηση περνούσε από στόμα σε στόμα. Την προηγούμενη
νύχτα, στην Κένυα, είχε συντελεστεί το έγκλημα:Ο Οτσαλάν είχε πέσει στα χέρια της Τουρκίας, με εμπλοκή της τότε ελληνικής κυβέρνησης… Οι εικόνες έκαναν το γύρο του κόσμου. Ο Οτσαλάν σιδηροδέσμιος. Με τα μάτια καλυμμένα με τσιρότα, εν μέσω των πρακτόρων της ΜΙΤ. Εικόνες ντροπής... Στις 16 Φεβρουαρίου 1999,
σαν σήμερα, πριν από 16 χρόνια, ο Οτσαλάν βρισκόταν ήδη έγκλειστος στο
νησί Ιμραλί. Το «νησί των σκύλων» όπως το αποκαλούν στην Τουρκία. Εκεί,
στο Ιμραλί, οδηγούσαν οι επικεφαλής του στρατοκρατικού καθεστώτος της
Άγκυρας τους μελλοθάνατους. Κι άλλες εικόνες ντροπής. Δεν ήταν οι μόνες... Σε ένδειξη
διαμαρτυρίας για τη στάση της ελληνικής κυβέρνησης, οι Κούρδοι
πολιτικοί πρόσφυγες – για πρώτη φορά στην ιστορία του ελληνικού κράτους -
αυτοπυρπολούνται μπροστά στις ελληνικές πρεσβείες ανά την Ευρώπη. Την ίδια
ώρα, στην Ελλάδα, στην Αθήνα, η κυβέρνηση του Σημίτη δίνει εντολή για
ανελέητο χτύπημα των Κούρδων προσφύγων έξω από τη Βουλή. Δίνει διαταγή
για την έναρξη των εκκαθαριστικών επιχειρήσεων κατά των Κούρδων μεταναστών
της πλατείας Κουμουνδούρου. Τους στοίβαξαν μέσα στις αστυνομικές
κλούβες και τους περιέφεραν επί ένα μερόνυχτο στα περίχωρα της Αττικής. Εικόνες ντροπής. Ήταν 16 Φεβρουαρίου. Το μούδιασμα, το αρχικό σάστισμα του ελληνικού λαού στο άκουσμα της είδησης έγινε βουή. Έγινε οργή. Έγινε σεισμός. Η κυβέρνηση Σημίτη με όσα είχε διαπράξει κηλίδωνε τη συνείδηση, το φιλότιμο και την ιστορία του ελληνικού λαού. Σύσσωμος ο ελληνικός λαός βρέθηκε στους δρόμους για να καταγγείλει την ύβρη και τον πρωτοφανή διασυρμό της χώρας.
Από την
ελληνική πρεσβεία στην Κένυα, ο Οτσαλάν πέρασε στα χέρια των Τούρκων.
Είχε προηγηθεί η ατέρμονη περιήγησή του στους αιθέρες της Ευρώπης καθώς
τα 15 κράτη που αποτελούσαν τη «δημοκρατική» ΕΕ – με τις 13
«κεντροαριστερές» κυβερνήσεις τότε - δεν του χορηγούσαν άσυλο. Ο Οτσαλάν
λίγες μέρες νωρίτερα είχε εκδιωχθεί από την Ιταλία. Τον είχε εκδιώξει ο
«κεντροαριστερός» Ντ’ Αλέμα. Η τύχη του πέρασε κατόπιν στα χέρια ενός
άλλου «κεντροαριστερού»: Του Σημίτη. Η κυβέρνηση Σημίτη
οδήγησε τον Κούρδο ηγέτη εκεί που συνωθούνταν περισσότεροι Αμερικανοί
πράκτορες από κάθε άλλο σημείο του πλανήτη. Περισσότεροι κι από τα γραφεία του FBI, μέσα στις ΗΠΑ. Οδήγησε τον Οτσαλάν στο αμερικανοκρατούμενο Ναϊρόμπι. Για να τον σώσει… Το ίδιο βράδυ
που σε όλο τον πλανήτη δέσποζε η είδηση πως ο Οτσαλάν από τα ελληνικά
χέρια είχε πέσει στα χέρια των διωκτών του, ο Κ. Σημίτης στο διάγγελμά
του ισχυριζόταν: «Κάναμε το χρέος μας με τον καλύτερο τρόπο
απέναντι στην Ελλάδα και τα συμφέροντά της, απέναντι στο κουρδικό ζήτημα
και τον ίδιο τον Οτσαλάν»!
Στο ίδιο εκείνο διάγγελμα ο τότε πρωθυπουργός έλεγε: «Είμαστε
αντίθετοι σε κάθε είδους αποσχιστικά κινήματα. Είμαστε κατά των ένοπλων
ανταρσιών και των πράξεων τρομοκρατίας και βίας»! Κι όμως,
είναι αλήθεια: Την ίδια μέρα που ο Οτσαλάν οδηγείτο στο Ιμραλί, την
ημέρα που ο Σημίτης έπρεπε να απολογείται, εκείνος επέλεξε να αποκηρύξει
τον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα του κουρδικού λαού! Να τον αποκαλέσει «ανταρσία»,«αποσχιστικό κίνημα», «τρομοκρατία»…
Ένα μήνα μετά τη σύλληψη του Οτσαλάν, ήρθε στη δημοσιότητα η έκθεση Κωστούλα, του Έλληνα πρέσβη στην Κένυα. Στην έκθεση περιγραφόταν λεπτό προς λεπτό το ιστορικό τούτης της αδιανόητης αθλιότητας.
Από εκεί μάθαμε ότι γνώση της επιχείρησης είχε κι ένας… «μεγάλος τραγουδιστής». Έτσι αποκαλούσαν οι πράκτορες της ΕΥΠ στις ενδοσυνεννοήσεις τους τον τότε υπουργό Εξωτερικών, τον Θ.Πάγκαλο. Από
εκεί μάθαμε ότι οι ελληνικές αρχές σκέφτονταν ακόμα και την διά της
βίας εκδίωξη του Οτσαλάν από την ελληνική πρεσβεία της Κένυας. Μέχρι και
γορίλες, μέχρι και μπράβους ήθελαν να προσλάβουν οι «εκσυγχρονιστές» για να πετάξουν τον Οτσαλάν έξω από την πρεσβεία! «Σάββα παιδί μου, πέτα τους έξω»! Αυτή
ήταν η εντολή των επικεφαλής της ΕΥΠ προς τους ανθρώπους τους, στην
Κένυα. Τελικά, πράγματι, ο Οτσαλάν από τα ελληνικά χέρια έπεσε στα χέρια
των Τούρκων. Αυτή η ντροπή, αυτή η μαύρη
σελίδα που γράφτηκε σαν σήμερα από τους πρώην «ταγούς» αυτού του τόπου
(σσ: πολλοί εξ αυτών πρωταγωνίστησαν σε μια σειρά ακόμα δράματα που
ακολούθησαν) δεν θα ξεχαστεί ποτέ. Θα τους κυνηγάει για πάντα.
"ΝΕΟ ΠΑΡΑΛΗΡΗΜΑ ΜΙΣΑΛΛΟΔΟΞΙΑΣ" Νο2, ΑΛΛΑ ΜΕ ΕΠΙΛΕΚΤΙΚΗ ΜΝΗΜΗ , ΔΙΕΓΝΩΣΕ Η ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ "ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΣ"
Ο Δημοτικός Σύμβουλος του Δήμου Σερρών, Αντώνης Αναστασιάδης συνεχίζοντας την αντιπαράθεσή του (δια μέσου επιστολών) για το θέμα του Σεΐχη Μπεντρεντιν μας έστειλε απαντητική επιστολή στην (προ μηνός) επιστολή της κυρίας Γεωργιάδου. Αδυνατώντας να παρακολουθήσουμε το μισαλλόδοξο παραλήρημά του και τα «επιχειρήματα» που επικαλείται, την δημοσιεύουμε αυτούσια για την πληροφόρησή σας:
ANTΩΝΗΣ ΑΝΑΣΤΑΣΙΑΔΗΣ , ΔΗΜΟΤΙΚΟΣ ΣΥΜΒΟΥΛΟΣ ΣΕΡΡΩΝ
ΑΠΑΝΤΗΤΙΚΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ του κ. ΑΝΤΩΝΙΟΥ ΑΝΑΣΤΑΣΙΑΔΗ
Σχετική με το θέμα του Σεϊχη Μπεντρεντιν και τις Αναλήθειες της κ. Γεωργιάδου που δημοσιεύθηκαν τον Σερραϊκό Τύπο
Προς την κα Σοφία Γεωργιάδου Ενταύθα
Κοινοποίηση : κον Αγγελίδη Πέτρο Δήμαρχο Σερρών
Δημοτικό Συμβούλιο Σερρών
Υπ’ οψιν Προέδρου κου Παπαβασιλείου Βασίλη
Τοπικά Μ.Μ.Ε.
κα Σοφία Γεωργιάδου,
απαντώντας στην επιστολή σας που δημοσιοποιήσατε ως πρόεδρος της Πολιτιστικής Εταιρείας «ΜΟΥΣΙΚΟΙ ΟΡΙΖΟΝΤΕΣ» σχετικά με την αίτησής μου με θέμα :
«ΜΗ ΠΑΡΑΧΩΡΗΣΗ ΤΗΣ ΑΙΘΟΥΣΗΣ ΤΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΘΕΑΤΡΟΥ ΑΣΤΕΡΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΟΠΟΙΗΣΗ ΗΜΕΡΙΔΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΡΑΣΗ ΤΟΥ ΤΟΥΡΚΟΥ ΣΕΪΧΗ ΜΠΕΝΤΡΕΝΤΙΝ ΣΤΙΣ ΕΤΑΙΡΕΙΕΣ Ε.Μ.Ε.Ι.Σ. ( Εταιρεία Μελέτης και Έρευνας της Ιστορίας των Σερρών) ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ «ΜΟΥΣΙΚΟΙ ΟΡΙΖΟΝΤΕΣ»
Οφείλω να επιστήσω την προσοχή σας για τις φοβερές αναλήθειες που αναφέρονται στην απαντητική επιστολή σας, διαστρεβλώνοντας σκοπίμως τα γεγονότα σχετικά με το Επιστημονικό Συνέδριο της ΔΕΠΚΑ που έγινε στις Σέρρες 6-9 Απριλίου 2006, ότι δηλαδή «εγώ ήμουν Δημοτικός Σύμβουλος της Δημοτικής Αρχής του κου Μωυσιάδη την περίοδο εκείνη» Η αλήθεια είναι άλλη , ότι εγώ την περίοδο εκείνη δεν ήμουν Δημοτικός Σύμβουλος του κου Μωυσιάδη διότι είχα ανεξαρτητοποιηθεί από τον συνδυασμό της πλειοψηφίας «ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ» από την 1 Μαίου2003 (ΤΡΙΑ ΧΡΟΝΙΑ ΠΡΙΝ) και δεν είχα καμία σχέση με τις πολιτικές επιλογές αυτής της Δημοτικής Αρχής , ενώ όλοι οι Σερραίοι γνωρίζουν ότι την εποχή εκείνη είχα σφοδρή αντιδικία με τον Δήμαρχο κο Μωυσιάδη για την .καλή πορεία της πόλης μας και τα δίκαια της.
Τα παραπάνω επαληθεύονται και από τα πρακτικά του Συνεδρίου της ΔΕΠΚΑ που πραγματοποιήθηκε την 6-9 Απριλίου 2006 στις Σέρρες και δεν είχα καμία σχέση με αυτό και με τον συνδυασμό του κου Μωυσιάδη , γι’ αυτό η κα Γεωργιάδου πρέπει να ντρέπεται αφού με τέτοιες ψεύτικες δηλώσεις προσπαθεί να περάσει την άποψη ότι εγώ ήμουνα δημοτικός σύμβουλος της τότε δημοτικής αρχής, επιδιώκοντας με τον τρόπο αυτό να παραπλανήσει την Σερραϊκή κοινωνία επί του θέματος αυτού.
Προφανώς η κα Γεωργιάδου νομίζει ότι εμείς οι περήφανοι Σερραίοι είμαστε ακόμη ραγιάδες ,αλλά πρέπει να μάθει ότι εμείς θα αγωνιζόμαστε πάντα για την εθνική μας αξιοπρέπεια. Για ποιές αλήθειες τολμά και μιλά άραγε η κα Γεωργιάδου όταν εγώ αιτιολογώντας το δίκαιο της αιτήσεώς μου αναφέρθηκα στα πραγματικά ιστορικά γεγονότα που συνέβησαν στις Σερρες την περίοδο από 19 Απριλίου 1383 μέχρι την 13 Ιουνίου1913, ΠΕΝΤΑΚΟΣΙΑ ΤΡΙΑΝΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΒΑΡΒΑΡΗΣ ΚΑΙ ΑΠΑΝΘΡΩΠΗΣ ΣΚΛΑΒΙΑΣ των Σερραίων από τους Τούρκους.
Φαίνεται ότι η κα Γεωργιάδου «βαδίζει στους ατραπούς» της κας Ρεμπούσηκαι ενοχλείται από την δημόσια και αντίδραση και αντίθεση που εκφράζω στην άστοχη πρωτοβουλία της. Προφανώς στα πλαίσια μιας ελευθερης προοδευτικής και πολυφωνικής κοινωνίας την οποία φραστικά υπεραμύνονται δεν αντέχουν την αντίθετη άποψη, η οποία εκφράζεται και από την πλειοψηφία της Σερραϊκής κοινωνίας.
Εύγε κα Γεωργιάδου για την δημοκρατικότητά σας ! Πρέπει δηλαδή όλοι να υφιστάμεθα και να συμφωνούμε με τις «φαεινές εμπνεύσεις» μιας ομάδας ομοϊδεατών σας;
Όπως πολύ καλά γνωρίζετε κα Γεωργιάδου δεν είμαι μόνος εγώ αντίθετος στην ιδέα τοποθέτησης του μνημείου – «Αναμνηστικής Επιγραφής», στην Πλατεία Ελευθερίας και στην διεξαγωγή της ημερίδας για τον Τούρκο Μπεντρεντίν στο κινηματοθέατρο «ΑΣΤΕΡΙΑ» αλλά το σύνολο της Σερραϊκής Κοινωνίας όπως εκφράστηκε μέσα από όλους τους Πολιτιστικούς Συλλόγους των Σερρών, τον Εμπορικό Σύλλογο, τον Σύλλογο Γονέων και Κηδεμόνων της Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης του τόπου μας και λοιπών φορέων.
Σε ότι αφορά τους καθηγητές που προσκαλέσατε στο περίφημο Συνέδριο για τον Μπεντρεντίν, δεν είναι Βέλγοι, ούτε Δανοί ή Σουηδοί, είναι Τούρκοι και η χώρα τους επιβουλεύεται στην πατρίδα μας και την Ορθοδοξία απροκάλυπτα. Η Τουρκία βρίσκεται μονίμως εν αναμονή πολεμικής σύρραξης με την πατρίδα μας από την στιγμή που το κοινοβούλιο της έχει ψηφίσει από την 8-6-1995 ως «Αιτία Πολέμου» κάθε προσπάθεια της Ελλάδος να ασκήσει τα κυριαρχικά της Δικαιώματα που απορρέουν από το Διεθνές Δίκαιο, την επέκταση των χωρικών της υδάτων στα 12 μίλια. Γνωρίζετε πολύ καλά κα Γεωργιάδου και κ. Δημούδη, πρωτεργάτες της ηρωιοποίησης του Τούρκου Μπεντρεντίν, αλλά το αποσιωπάτε από τον Σερραϊκό λαό ότι ο «εκλεκτός σας» Αμερικανός Καθηγητής ΗΕΑΤΗ W. LOWRY (εκ των εισηγητών στο Συνέδριο της ΔΕΠΚΑ) ηγήθηκε εκστρατείας για να αποτρέψει την αναγνώριση της Γενοκτονίας του Ελληνισμού της Μ. Ασίας των Ποντίων και των Αρμενίων.
Σας θυμίζω ότι ο «έγκριτος Οθωμανολόγος» σας, Καθηγητής ΗΕΑΤΗ W. LOWRY κατέβαλε συστηματική προσπάθεια να απαξιώσει τα ιστορικά στοιχεία που κατέγραψε και παρέδωσε ως γνώση στην ανθρωπότητα ο Αμερικάνος Πρέσβης στην Οθωμανική Αυτοκρατορία Ε. Morgenthau , τα οποία αποτελούν την σημαντικότερη ίσως πηγή πληροφοριών για τα εγκλήματα που διέπραξε το Κεμαλικό Καθεστώς σε βάρος τω Ελλήνων της Μικράς Ασίας και του Πόντου. Φυσικά το γεγονός ότι Καθηγητής ΗΕΑΤΗ W. LOWRY κατέχει την Έδρα «ΚΕΜΑΛ ΑΤΑΤΟΥΡΚ» στο Πανεπιστήμιο του PRINCETON από το 1993 ( Πηγή: Θεοδ. Σπινέλης Εφημερίδα Χρονόμετρο Καβάλας 23/3/2011)
Σε ότι αφορά δε το «ξαφνικό» και περίεργο ενδιαφέρον σας για τον τουρισμό της πόλης μας και την τόνωση της Σερραϊκής αγοράς από τους Τούρκους σας παραπέμπω στον τρόπο λειτουργίας του Τουρκικού Προξενείου στην Κομοτηνή που υποδαυλίζει την σταθερότητα στην περιοχή ενώ η γνωστή Τουρκική Τράπεζα που εγκαταστάθηκε στην Θράκη δανειοδοτεί αφειδώς τους μουσουλμανικούς πληθυσμούς ακόμη και με μηδενικά επιτόκια για την αγορά της Ελληνικής γής των Ελλήνων που την εκποιούν χτυπημένοι από την οικονομική κρίση.
Όμως για όλα αυτά «έχουν γνώση οι φύλακες» γιαυτό εφιστούμε την προσοχή σας όταν εκφράζεστε για λογαριασμό μιας ολόκληρης πόλης και εάν έχετε το σθένος εσείς και οι ομοιδεάτες σας να αξιώσετε τους Τούρκους όποτε τους επισκέπτεστε και συναντιώσαστε ΝΑ ΖΗΤΗΣΟΥΝ ΣΥΓΝΩΜΗ ΕΚ ΜΕΡΟΥΣ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΤΩΝ για τις προκλήσεις και τις επιθετικές ενέργειες σε βάρος της πατρίδας μας και θα πρέπει να γνωρίζετε ότι με τις συμπεριφορές σας αυτές «κουβαλάτε νερό στον μύλο της Άγκυρας» ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΣΕΡΡΑΙΟΙ ΔΕΝ ΣΑΣ ΤΟ ΕΠΙΤΡΕΨΟΥΜΕ.
Την 19/01/2015 η κα Γεωργιάδου αποστέλλει μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου την επιστολή της – απάντηση στην δική μου πρωτοβουλία, επιλεκτικά σε εφημερίδες των Σερρών με κοινοποίηση στον . κ. Δημούδη Δημήτριο. Ο κ. Δημούδης κοινοποιεί την επιστολή της κα Γεωργιάδου σε όλες τις υπόλοιπες τοπικές εφημερίδες, στους τοπικούς τηλεοπτικούς σταθμούς στο Επιμελητήριο Σερρών , στην εφημερίδα ΕΘΝΟΣ, στον Ευρωβουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ κο Χρυσόγονο και σε πολυπληθή ομάδα συμπολιτών μας.
Δεν παρέλειψε όμως η Πρόεδρος της ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ «ΜΟΥΣΙΚΟΙ ΟΡΙΖΟΝΤΕΣ» να με προδώσει στους Τούρκους φίλους της, αφού κοινοποίησε την επιστολή της η κ. Γεωργιάδου στον VELI –XATZI- AIDIN (aydinveli@hotmail.com)
Κυρία Γεωργιάδου,
Είναι θλιβερό το γεγονός η Πρόεδρος μιας Πολιτιστικής Εταιρείας να στοχοποιεί συμπολίτες του και «να λογοδοτεί» για τα πεπραγμένα σας σε ακατάλληλα πρόσωπα., στους Τούρκους. Οι εμπνευστές αυτής της ενέργειας την σκοπιμότητα και την σημειολογία της οποίας δεν μπορώ να κατανοήσω οφείλουν εξηγήσεις, στην Σερραϊκή κοινωνία.
Η Αγία Σοφία είναι το πρώτο κτίσμα
που χτυπάει στα μάτια του επισκέπτη, καθώς εισέρχεται από την Προποντίδα. Το
ξεχωριστό αυτό σημείο είχαν επιλέξει για να χτίσουν τους ναούς τους, αιώνες
πριν από τους Βυζαντινούς, οι ειδωλολάτρες.
Ο πρώτος ναός της Αγίας Σοφίας
θεμελιώθηκε από τον Μεγάλο Κωνσταντίνο το 330 μ.Χ. όταν ονόμασε τη μετέπειτα
Κωνσταντινούπολη πρωτεύουσα της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας. Η ανέγερση του ναού ολοκληρώθηκε από τον γιο του Κωνστάντιο
και τα εγκαίνια έγιναν στις 15
Φεβρουαρίουτου 360.
Κατά την εποχή του Αρκαδίου, το
404, η πρώτη Αγιά Σοφιά πυρπολείται και θα κτισθεί εκ νέου από τον Θεοδόσιο Β'.
Τα εγκαίνια θα γίνουν στις 10
Οκτωβρίου του 415, όμως ο ναός θα πυρποληθεί και πάλι το 532, κατά τη Στάση του Νίκα. Έτσι, ο
αυτοκράτορας Ιουστινιανός Α' αποφασίζει να κατασκευάσει την εκκλησία από την
αρχή, στον ίδιο χώρο, αλλά πολύ πιο επιβλητική, για να δεσπόζει στη
Βασιλεύουσα. Τα θεμέλια αυτού του μεγαλοπρεπή ναού θα μπουν στις 23 Φεβρουαρίουτου 532, με
σχέδια που εκπόνησαν οι αρχιτέκτονες Ανθέμιος Τραλλιανός και Ισίδωρο ο
Μιλήσιος.
Για την ολοκλήρωση του κολοσσιαίου
έργου δούλεψαν αδιάκοπα επί έξι χρόνια 10.000 τεχνίτες, ενώ ξοδεύτηκαν 320.000
λίρες (περίπου 120.000.000 ευρώ). Από κάθε σημείο όπου υπήρχε Ελληνισμός, έγινε
προσφορά: Τα πράσινα μάρμαρα από τη Μάνη και την Κάρυστο, τα τριανταφυλλιά από
τη Φρυγία και τα κόκκινα από την Αίγυπτο. Από τον υπόλοιπο κόσμο προσφέρθηκαν
τα πολύτιμα πετράδια, ο χρυσός, το ασήμι και το ελεφαντόδοντο, για τη
διακόσμηση του εσωτερικού.
Τα εγκαίνια έγιναν στις 27 Δεκεμβρίουτου 537 από τον
Ιουστινιανό, ο οποίος βλέποντας την υπεροχή της Αγίας Σοφίας έναντι του
ξακουστού ναού του Σολομώντα, αναφωνεί: «Δόξα των Θεώ το καταξιωσάντι με
τελέσαι τοιούτον έργον. Νενίκηκά σε Σολομών».
Για χίλια και πλέον χρόνια (537-1453),
η Αγία Σοφία θα αποτελέσει το κέντρο της ορθοδοξίας και του ελληνισμού. Εκεί, ο
λαός θα γιορτάσει τους θριάμβους, θα θρηνήσει τις συμφορές και θα αποθεώσει
τους νέους αυτοκράτορες.
Η τελευταία λειτουργία τελέστηκε
στις 29 Μαΐου του 1453. Ο
αυτοκράτορας Κωνσταντίνος Παλαιολόγος ΙΑ' Δραγάτης, αφού προσευχήθηκε μαζί με
το λαό και ζήτησε συγνώμη για λάθη που πιθανόν έκανε, έφυγε για τα τείχη, όπου
έπεσε μαχόμενος. Μετά την άλωση
της Κωνσταντινούπολης, η Αγία Σοφία έγινε τζαμί και με την επανάσταση του Κεμάλ Ατατούρκ μετατράπηκε σε
μουσείο.
Σύμφωνα με δημοσιεύματα εφημερίδων περίπου 65.000 Έλληνες δανειολήπτες θίγονται από την απόφαση της
Κεντρικής Τράπεζας της Ελβετίας να απελευθερώσει την ισοτιμία του
εθνικού της νομίσματος από το όριο του 1,20 €, που ήταν κλειδωμένη εδώ και δύο
περίπου χρόνια. Πρόκειται για δανειολήπτες – καταναλωτές, στις δανειακές
συμβάσεις των οποίων προβλέπεται ρήτρα αποπληρωμής του δανεισθέντος ποσού με
βάση την εκάστοτε συναλλαγματική ισοτιμία του Ελβετικού φράγκου σε σχέση με το
Ευρώ. Έτσι, με την απελευθέρωση του Ελβετικού φράγκου και την ακόλουθη ενίσχυσή του κατά περίπου 30% σε σχέση με
το ευρώ αυξήθηκαν κατά αντίστοιχο ποσοστό τόσο οι συνολικές οφειλές όσο
και οι μηνιαίες δόσεις των συγκεκριμένων δανειοληπτών. Με την υπ’ αρ. 23/2014 απόφασή του σε σχετική
υπόθεση δανειολήπτη το Πολυμελές Πρωτοδικείο Ξάνθης έκρινε τέτοιο γενικό όρο συναλλαγών
(ΓΟΣ) ως καταχρηστικό και, συνεπώς, άκυρο, με την αιτιολογία του αδιαφανούς
χαρακτήρα του. Άνοιξε έτσι ένα σημαντικό παράθυρο ανακούφισης για χιλιάδες
δανειολήπτες και τις οικογένειές τους, που βλέπουν τις δόσεις των δανείων τους
να φεύγουν εκτός ελέγχου.
Σαν σήμερα, 15η Φεβρουαρίου το 399 π.Χ., ο Σωκράτης καταδικάζεται να πιει το κώνειο.
Το 399 π.Χ ο Σωκράτης ήπιε το κώνειο, έχοντας καταδικαστεί σε θάνατο
από το Δικαστήριο της Ηλιαίας, που αποτελούνταν
από 500 Αθηναίους πολίτες, με τις κατηγορίες της αμφισβήτησης και ασέβειας των
θεών και τη διαφθορά των νέων της πόλης της Αθήνας.
Ο Σωκράτης έζησε στην
Αθήνα (το 470 π.Χ. ή 469 π.Χ. – 399 π.Χ.) ήταν Έλληνας Αθηναίος φιλόσοφος και
μία από τις σημαντικότερες φυσιογνωμίες του Ελληνικού και παγκόσμιου πνεύματος
και πολιτισμού και ένας από τους ιδρυτές της Δυτικής φιλοσοφίας.
Ενδεικτικό της σημασίας του για την
Αρχαία Ελληνική φιλοσοφία
είναι ότι όλοι οι Έλληνες φιλόσοφοι πριν από αυτόν ονομάστηκαν Προσωκρατικοί.
Αναρίθμητοι είναι οι μελετητές που
έχουν ασχοληθεί με τον Σωκράτη, στους αιώνες που ακολούθησαν το θάνατό του,
πολλοί από τους οποίους είναι ιδιαίτερα φημισμένοι, έτσι ώστε ο W.K.C. Guthrie
να γράψει πως «στο τέλος ο καθένας
έχει το δικό του, ως ένα βαθμό Σωκράτη, που δεν είναι ίδιος ακριβώς με τον Σωκράτη
κανενός άλλου».
Είχε έναν πολυάριθμο κύκλο πιστών
φίλων, κυρίως νέων από αριστοκρατικές οικογένειες, απ’ όλη την Ελλάδα.
Ορισμένοι από αυτούς έγιναν γνωστοί ως ιδρυτές φιλοσοφικών σχολών διαφόρων
κατευθύνσεων.
Οι γνωστότεροι ήταν ο Πλάτωνας και
ο Αντισθένης στην Αθήνα, ο Ευκλείδης στα Μέγαρα, ο Φαίδωνας στην Ηλεία και ο
Αρίστιππος στην Κυρήνη.
Οι κυριότερες πηγές για τη ζωή του
είναι κατ’ αρχάς ο μαθητής του Πλάτων, ο ιστορικός Ξενοφών, ο φιλόσοφος
Αριστοτέλης και ο συγγραφέας κωμωδιών Αριστοφάνης.
Στις φιλοσοφικές του έρευνες τον
παρακολουθούσαν πολλοί, ιδιαίτερα νέοι, που ένιωθαν ευχαρίστηση ακούγοντας τον
να μιλάει και να συζητάει για θέματα κοινωνικά, πολιτικά, ηθικά και
θρησκευτικά.
Έτσι σχηματίστηκε γύρω του ένας
όμιλος, που δεν αποτελούσε όμως σχολή, γιατί ο Σωκράτης δεν δίδαξε συστηματικά,
αλλά διαλεγόταν σε κάθε σημείο της πόλης, με ανθρώπους κάθε κοινωνικής τάξης
και σε αντίθεση με τους σοφιστές δεν έπαιρνε χρήματα από τους μαθητές του.
Απέφευγε την εμπλοκή στην πολιτική
και προτιμούσε να πορεύεται τη δική του ανεξάρτητη πορεία. Μόνη εξαίρεση, όταν
η πατρίδα τον καλούσε.
Έτσι έλαβε μέρος σε τρεις
εκστρατείες στη διάρκεια του Πελοποννησιακού πολέμου, στην πολιορκία της
Ποτίδαιας, στο Δήλιο της Βοιωτίας το 424 π.Χ. («ήμουν μαζί του στην υποχώρηση»,
λέει ο Λάχης στον ομώνυμο πλατωνικό διάλογο,«και αν όλοι ήταν σαν τον Σωκράτη,
η πόλη μας ποτέ δε θα πάθαινε εκείνη τη συμφορά.»).
Το 422 π. Χ. στη μάχη της Αμφίπολης
έσωσε τη ζωή του Αλκιβιάδη και έδειξε απίστευτη αντοχή στις κακουχίες, όπως
περιγράφει ο ίδιος ο Αλκιβιάδης στο πλατωνικό Συμπόσιο.
Το 406 π.Χ., στη δίκη των 10
Αθηναίων στρατηγών όταν συνέπεσε η «φυλή» στην οποία ανήκε να έχει την
πρυτανεία, αρνήθηκε να υποκύψει στην απαίτηση να φέρει σε ψηφοφορία στην
Εκκλησία του Δήμου μία παράνομη πρόταση – να δικαστούν ομαδικά και όχι ο
καθένας ξεχωριστά, όπως όριζε ο νόμος οι στρατηγοί που είχαν κατηγορηθεί ότι
δεν περισυνέλεξαν τους ναυαγούς κατά τη ναυμαχία στις Αργινούσες, κάτι
απαράδεκτο νομικά στην αθηναϊκή δημοκρατία.
Το 404 π.Χ. με την ίδια τόλμη
εναντιώθηκε στους Τριάκοντα τυράννους, όταν αρνήθηκε να συλλάβει έναν
δημοκρατικό πολίτη, τον Λέοντα τον Σαλαμίνιο.
Το 399 π.Χ. διατυπώθηκε εναντίον
του κατηγορία για ασέβεια προς τους θεούς και για διαφθορά των νέων.
Ο φιλόσοφος καταδικάστηκε, με βάση την
κατηγορία, σε θάνατο.Ως σκοπιμότητα της κατηγορίας
θεωρήθηκε η διδασκαλία του, η οποία επιδρούσε στους νέους, και με τον
φιλελευθερισμό που τον διέκρινε, θεωρήθηκε ανατρεπτικός.
Ουσιαστικό κίνητρο, όμως, υπήρξε η
αντιζηλία του με σημαντικούς άνδρες της εποχής.
Ενώ ένας από τους βασικούς λόγους
για κατηγορία του, στην πραγματικότητα ήταν ότι ένας από τους μαθητές του, και
μάλιστα από τους πιο σημαντικούς, είχε πάρει μέρος στην εξουσία των τυράννων.
Στη διάρκεια της δίκης ο Σωκράτης
έδειξε θάρρος, ενώ η αναγγελία της ποινής δεν κατάφερε να τον βγάλει από τη
θεϊκή του αταραξία.
Μετά την καταδίκη του παρέμεινε στο
δεσμωτήριο 30 μέρες, γιατί ο νόμος απαγόρευε την εκτέλεση της θανατικής ποινής
πριν από την επιστροφή του ιερού πλοίου από τις γιορτές της Δήλου.
Από τον διάλογο του Πλάτωνα Κρίτων
μαθαίνουμε ότι ο Σωκράτης θα μπορούσε να σωθεί, αν ήθελε, αφού οι μαθητές του
είχαν τη δυνατότητα να τον βοηθήσουν να αποδράσει.
Ο Σωκράτης αρνήθηκε και ως νομοταγής πολίτης και αληθινός φιλόσοφος,
περίμενε τον θάνατο ειρηνικά και γαλήνια.
Ηπιε το κώνειο, όπως πρόσταζε ο
νόμος.
Η ΕΠΑΝΑΛΗΨΗ ΤΗΣ ΔΙΚΗΣ ΤΟΥ ΣΩΚΡΑΤΗ 2.410 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ
Η καταδίκη του όμως πάντα ταλάνιζε
τους μελετητές. Υπήρχε περίπτωση να αθωωθεί ο Σωκράτης από τους Αθηναίους; Το
ερώτημα αυτό δεν έμεινε αναπάντητο. Τον Μάιο του 2011 στην μητρόπολη του
σήμερα, την Νέα Υόρκη, πραγματοπιήθηκε μία νέα πιο σύγχρονη, αλλά πιστή στα
πρώτυπα της αρχαίας δίκης, «Δίκη του Σωκράτους».
Υπό την αιγίδα του ιδρύματος
«Αλέξανδρος Ωνάσης», η αμφιλεγόμενη αυτή για την παγκόσμια Ιστορία δίκη,
μεταφέρεται στο Ομοσπονδιακό Δικαστήριο της Νέας Υόρκης προκειμένου να γίνει
ξανά, μέσα από σύγχρονες αντιλήψεις, μία προσπάθεια αθώωσης ή καταδίκης (ξανἀ)
του Σωκράτη.
Όπως και στην «πρωτότυπη» έτσι και
στην σύγχρονη ο Σωκράτης δίχασε και προκάλεσε το δικαστικό σώμα, με την
κατηγορούσα αρχή να εξαπολύει επιθέσεις ενάντια στις προθέσεις του φιλόσοφου, ο
οποίος σύμφωνα με αυτή, μόνο στόχο είχε να κάνει τους νέους ανυπάκουους και
ασεβείς.
Δικαστές ήταν ο Ντένις Τζέικομπς, ο
οποίος προήδρευσε, η Λορέτα Πρέσκα, και η Κάρολ Μπέγκλεϊ Έιμον. Οι δύο πρώτοι
ψήφισαν υπέρ της αθώωσης του Σωκράτη, ενώ η τρίτη «πιστή» στις ιδέες την
Αθηναίων, τον καταδίκασε.
Δημόσιοι κατήγοροι ήταν ο Αντώνης
Παπαδημητρίου, πρόεδρος του ιδρύματος «Αλέξανδρος Ωνάσης», ο οποίος εκπροσώπησε
την πόλη των Αθηνών, και ο αναπληρωτής εισαγγελέας στην Νέα Υόρκη, Μάθιου
Μπογδάνος.
Συνήγορος υπεράσπισης ήταν ο Έντι
Χέις, ενώ τη Απολογία του Σωκράτη έκανε ο Μπένζαμίν Μπράφμαν, ο οποίος ήταν και
συνήγορος υπεράσπισης του Νομινικ Στρος Καν στο πρόσφατο ερωτικό σκάνδαλο.
Τέλος στην ετυμηγορία συμμετείχαν και οι ένορκοι-θεατές με 185 από αυτούς να
τον αθωώνουν, ενώ 29 να τον καταδικάζουν.
Σε
αποκαλύψεις-φωτιά για το παρασκήνιο του 2010, αλλά και τα ονόματα που
περιλαμβάνονται στη γνωστή ως «λίστα Λαγκάρντ» των Ελλήνων και ξένων που
«φυγάδευσαν» παράνομα τεράστια ποσά στην ελβετική τράπεζα HSBC, προχωρά το
πρώην στέλεχος της τράπεζας Ερβέ Φαλτσιάνι σε βιβλίο του.
Σύμφωνα
με τα αποσπάσματα που δημοσιεύει η ιταλική εφημερίδα Corriere della Sera,
μεταξύ άλλων, ο Φαλτσιανί, από τον οποίο ξεκίνησε το «ταξίδι» του το περιβόητο
στικάκι, έφτασε στα χέρια της Κριστίν Λαγκάρντ και κατέληξε σε ένα συρτάρι
παραπεταμένο κάπου μεταξύ της παράδοσης - παραλαβής στο ελληνικό υπουργείο
Οικονομικών από τον Γιώργο Παπακωνσταντίνου στον Ευάγγελο Βενιζέλο, αποκαλύπτει
την ακριβή του εκτίμηση για το πώς η άφιξη της Τρόικα στην Ελλάδα σχετίζεται με
τη λίστα.
«Ο Παπανδρέου εκβιάστηκε από τον Σαρκοζί»
Ο
Φαλτσιανί υποστηρίζει ότι πρώην πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου έπεσε θύμα
εκβιασμού του τότε Προέδρου της Γαλλίας Νικολά Σαρκοζί, ο οποίος τον ανάγκασε
να δεχθεί να μπει στο ΔΝΤ και κατ' επέκταση υπό τον έλεγχο της Τρόικα με την
απειλή ότι θα αποκάλυπτε πως το όνομα της μητέρας του, Μαργαρίτας, φιγουράριζε
μαζί με αυτά που είχαν βγάλει παράνομα στο εξωτερικό τεράστια ποσά. Σύμφωνα
πάντα με τα αποσπάσματα που δημοσιεύει η ιταλική εφημερίδα, το ποσό που
κατέθεσε η Μαργαρίτα Παπανδρέου στην ελβετική τράπεζα αγγίζει τα 500 εκατ.
ευρώ.
Στο βιβλίο «Χρηματοκιβώτιο των φοροφυγάδων»
Συγκεκριμένα,
στο βιβλίο του, που θα κυκλοφορήσει μέσα στην επόμενη εβδομάδα και
τιτλοφορείται «La cassaforte degli evasori», που στα ελληνικά σημαίνει «το
χρηματοκιβώτιο των απατεώνων», ο Φαλτσιανί γράφει συγκεκριμένα για την Ισπανία
και την Ελλάδα, κατονομάζοντας δύο ανθρώπους: «Ο πιο πλούσιος άνθρωπος της
Ισπανίας, ο Εμίλιο Μποτίν της Τράπεζας
Santander (της οποίας ήταν και ιδιοκτήτης μέχρι και τον θάνατό
του στις 10 Σεπτεμβρίου 2014), ήταν ένας από τους πελάτες της HSBC στη Γενεύη».
Ο
δεύτερος άνθρωπος που κατονομάζεται είναι ο πρώην πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου.
Συγκεκριμένα, η Corriere della Sera γράφει:
«Στη
συνέχεια, ο ίδιος προσθέτει ένα άλλο επώνυμο με σημαντικό λογαριασμό, αυτό της
μητέρας του πρώην πρωθυπουργού της Ελλάδας Γιώργου Παπανδρέου, που “είχε έναν
λογαριασμό της τάξης των 500 εκατ. ευρώ”. Αυτή η λίστα των “χρυσών ανθρώπων”
της HSBC -από διάφορες χώρες και για πολλά χρόνια- θα μπορούσε να αποβεί
χρήσιμη, σύμφωνα με τον Φαλτσιανί, για την επιβολή των πολιτικών λιτότητας σε
άλλες χώρες. Αυτό, σύμφωνα με εκείνον, είναι το λιγότερο η περίπτωση της
Ελλάδας. Ο Φαλτσιανί θυμάται τον Παπανδρέου και κάνει λόγο για “πιέσεις και
εκβιασμούς”. Αποκαλύψεις που προορίζονται να εκραγούν λίγες ώρες πριν από το
Eurogroup, το οποίο αύριο θα αποφασίσει για τη μοίρα της χώρας της οποίας
ηγείται ο Αλέξης Τσίπρας».
«Το
2011, η καθοδήγηση των διαπραγματεύσεων με την Τρόικα για τη διάσωση της
Ελλάδας είχε ανατεθεί στον (σ.σ.: πρώην Πρόεδρο της Γαλλίας)
Νικολά Σαρκοζί, ο οποίος είχε αυτή τη λίστα και, γνωρίζοντας τα ονόματα,
μπορούσε να ασκήσει πίεση στον Παπανδρέου», γράφει ο Φαλτσιανί.
Η απάντηση Παπανδρέου στο δημοσίευμα:
Μόλις
έγινε επισήμως γνωστό το περιεχόμενο της δήλωσης Φαλτσιανί, το γραφείο
Παπανδρέου διευκρίνισε ότι προς το παρόν δεν θα δώσουν καμία δημόσια απάντηση
στο θέμα, αφού το θεωρούν λήξαν, καθώς το ΣΔΟΕ μετά από έρευνες έχει αποφανθεί
ότι ο λογαριασμός με τα αρχικά Μ.Π. που υπάρχει στη λίστα Λαγκάρντ δεν αφορά
τη Μαργαρίτα Παπανδρέου, αλλά είναι χρήματα που ανήκουν σε fund του
επιχειρηματία Σαμπύ Μιωνή.
OI ΠΡΟΕΚΛΟΓΙΚΕΣ ΔΗΛΩΣΕΙΣ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΑ ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ
Τον «θάνατο» προτιμά ο υποψήφιος βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, Γιάνης
Βαραφουφάκης, εάν δεν βρεθεί λύση με τους δανειστές μιλώντας στην γαλλική
εφημερίδα «La Tribune»
Ερωτηθείς
σχετικά με το τι θα συμβεί αν μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ δεν καταφέρει να συμφωνήσει
με τους δανειστές της χώρας ο Έλληνας οικονομολόγος είπε ανέφερε χαρακτηριστώ
ότι «είναι προτιμότερος ο θάνατος»,
σημειώνοντας, μάλιστα, πως το πραγματικό έλλειμμα
της Ελλάδας είναι ένα έλλειμμα αξιοπρέπειας.
Ο
κ. Βαρουφάκης εξήγησε πως εξαιτίας της
έλλειψης αξιοππρέπειας η Ελλάδα δέχθηκε «ανόητα μέτρα», υπογραμμίζοντας πως
αυτό τροφοδότησε έναν φαύλο κύκλο αναξιοπρέπειας «που εμπεριέχει τη δυσαρέσκεια, το φόβο και την αγανάκτηση».
«Όλα αυτά δεν είναι καλά. Πρέπει να ξαναβρούμε την αξιοπρέπειά μας, το
πνεύμα της 28ης 1940 που μας έκανε να πούμε "όχι" στο τελεσίγραφο της
Ιταλίας του Μουσολίνι. Εκείνη τη στιγμή δεν είχαμε τα μέσα να απαντήσουμε
"όχι" αλλά το πράξαμε. Πρέπει να ξαναβρούμε αυτό ακριβώς το πνεύμα», είπε στη γαλλική εφημερίδα.
.JPG)
