Ερχεται μια στιγμή σε πολλές κρίσεις χρέους, όταν η δίνη των γεγονότων είναι εκτός ελέγχου. Όπως σύνδρομα πανικού, οι αποδόσεις των ομολόγων, αβοήθητο αηδώς προς τα πάνω και εξαπλώνεται τον φόβο σε μετοχές και νομίσματα. Τον Σεπτέμβριο του 2008 η αποτυχία της μετά-Lehman Brothers αστρικά σχεδόν ανέτρεψαν τον τραπεζικό σύστημα στον κόσμο. Μια δεκαετία νωρίτερα, χαοτική προεπιλογή της Ρωσίας για την δημόσιου χρέους της τάραξε τα πιστωτικές αγορές, υλοτόμηση Long Term Capital Management, μια τεράστια κερδοφόρα αμερικανικό hedge fund. Όταν το αδιανόητο γίνεται ξαφνικά το αναπόφευκτο, χωρίς παύσεις στη σφαίρα της απίθανο, τότε έχετε μετάδοσης.
Η ελληνική κρίση-ή πιο σωστά κυριαρχικών-χρέους κρίση της Ευρώπης, μοιάζει επικίνδυνα κοντά σε αυτό (βλέπε άρθρο). Ακόμη και ως διαπραγματευτές από την Ευρωπαϊκή Ένωση και το ΔΝΤ είναι παζάρι με την ελληνική κυβέρνηση για ένα διαρκώς αυξανόμενο πακέτο bail-out, η απόδοση του ελληνικού χρέους έχει ballooned: διετή ομόλογα αυξήθηκε σε 20% αυτήν την εβδομάδα. το κόστος δανεισμού της Πορτογαλίας πήδηξε. χρέος της Ισπανίας ήταν υποβαθμισμένη, μαζί με την Πορτογαλία και την Ελλάδα, η Ιταλία και ήρθε ανησυχητικά κοντά σε μια αποτυχημένη δημοπρασία του χρέους. Ευρωπαϊκή χρηματιστήρια έχουν σωριάζεται και το ίδιο το ευρώ έπεσε στο χαμηλότερο επίπεδο της σε ένα έτος έναντι του δολαρίου.
Ο δρόμος στον Άδη ...
Θα απεργία περίπου ως περιπλέκοντας ότι μια μικρή, περιφερειακή οικονομία θα πρέπει να απειλούν ξαφνικά μεγαλύτερη οικονομική ζώνη στον κόσμο. Ωστόσο, αν και είναι μόλις 2,6% της ευρωζώνης το ΑΕΠ, η Ελλάδα ακούγεται τρεις προειδοποιήσεις που φτάνουν πολύ πέρα από τα σύνορά της.
Το πρώτο είναι η οικονομική. Η Ελλάδα έχει γίνει το σύμβολο του δημοσίου χρέους της χώρας. Αυτή η κρίση ξεκίνησε τον περασμένο Οκτώβριο, όταν η νέα κυβέρνησή της παραδέχθηκε ότι η προκάτοχός της είχε παραποιηθεί των εθνικών λογαριασμών. Είναι δουλεύοντας με δημοσιονομικό έλλειμμα 13,6% και το απόθεμα του χρέους ίσο με το 115% του ΑΕΠ. Δεν μπορεί να αναπτυχθεί έξω από το πρόβλημα, λόγω των φορολογικών περικοπών και της έλλειψης ανδρεία των εξαγωγών. Δεν μπορεί να υποτιμήσουν, επειδή είναι στη ζώνη του ευρώ. Και όμως οι άνθρωποι του φαίνεται απρόθυμη να αντέξει τις περικοπές στους μισθούς και τις υπηρεσίες προκειμένου να καταστεί η οικονομία ανταγωνιστική. Εν ολίγοις, η Ελλάδα φαίνεται προτομή.
Λίγοι, εάν υπάρχουν, οι ευρωπαϊκές χώρες υποφέρουν από όλα τα κακά στην Ελλάδα, αλλά και πολλοί επενδυτές τρομάζουν. Η Πορτογαλία έχει ένα υψηλό έλλειμμα του προϋπολογισμού και είναι χρόνια ανταγωνιστική. Η Ισπανία έχει χαμηλό ύψος του δημοσίου χρέους, αλλά φαίνεται ότι αδυνατούν να αναδιαρθρώσει την οικονομία της. Έτσι και η Ιταλία, η οποία είναι υπερχρεωμένη στην μπότα. Μη ευρωζώνη η Βρετανία έχει αφήσει πτώση του νομίσματός της, αλλά και το δημοσιονομικό της έλλειμμα είναι εξασθενίζει.
Το δεύτερο μάθημα είναι η πολιτική. Πριν από δύο εβδομάδες, αφού κατέληξε στο συμπέρασμα ότι ένα ενδεχόμενο ελληνικό αναδιάρθρωσης ήταν σχεδόν αναπόφευκτη, είπαμε ηγέτες της Ευρώπης "είχαν τρία χρόνια για να αποθηκεύσετε το ευρώ". Εμείς θεωρείται ότι θα παρέχεται γρήγορα προτεινόμενη € 45000000000 ($ 60 δισ.) συμφωνία για την εξορκίσει άμεση και χαοτική ελληνική προεπιλογή, αγοράζοντας χρόνο για την ομαλή αναδιάρθρωση των χρεών και για τις άλλες αδύναμες οικονομίες να αρχίσουν καθυστερήσει οι διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις. Έχουμε υπερεκτιμήσει την κοινή λογική τους.
Ο ένοχος επικεφαλής είναι η Γερμανία. Όλα μαζί, η ίδια προσπάθησε να μεριμνήσει για τη με κάθε τρόπο-να υποστηρίξει την Ελλάδα, αλλά να τον τιμωρήσει για τα λάθη της? Για τη στήριξη της ελληνικής οικονομίας, αλλά να μην δαπανήσει τα χρήματα που κάνουν έτσι? Να αντιμετωπίσει αυτό ως μόνο ελληνικό πρόβλημα, όταν οι Γερμανοί τράπεζες και Γερμανοί πολίτες, οι οποίοι προσφέρονται για την Ελλάδα, θα χάσουν χρήματα. Γερμανικά ψηφοφόροι δεν ευνοούν αυτουργία Ελλάδα. Αλλά αντί να τους εξηγήσετε γιατί είναι προς το συμφέρον της Γερμανίας, η καγκελάριος, Άγκελα Μέρκελ, έχει τρέξει φοβάται να ανατρέψουν τους πριν από ένα μεγάλο περιφερειακό εκλογές στις 9 Μαΐου.
Παίζοντας για το χρόνο που έχει απέτυχε. Τώρα το έκανε για το σχέδιο διάσωσης έχει αναρριχηθεί πάνω από € 100 000 000 000, επειδή δεν ιδιωτικά κεφάλαια είναι διαθέσιμα. Όσο περισσότερο διστάζουν της ζώνης του ευρώ οι κυβερνήσεις, τόσο πιο δανειστές αμφιβολία για τις υποσχέσεις τους για να σώσουν Ελλάδα αξίζουν τίποτα. Κάθε φορά οι πολιτικοί κατηγορούν "κερδοσκόπους" (βλέπε άρθρο), οι επενδυτές αναρωτιούνται αν καταλάβουν πόσο άσχημα τα πράγματα είναι (ή ακόμα και ότι οι επενδυτές έχουν τη δυνατότητα επιλογής). Ευρωζώνης ηγέτες αρχικά αρνήθηκε να ζητήσει βοήθεια του ΔΝΤ, διότι θα ήταν ταπεινωτική. ανικανότητα τους έχει κάνει πολύ περισσότερα από την ενδεχόμενη απόφασή τους να θέσουν υπό το ΔΝΤ να βλάψει το ευρώ.
Αυτή η πολιτική και οικονομική αποτυχία οδηγεί στο τρίτο ελληνικό προειδοποίηση: η μετάδοση μπορεί να εξαπλωθεί μέσα από ένα μεγάλο αριθμό διαδρομών. Ένα τρέχει σε ελληνικές τράπεζες είναι δυνατή. Έτσι, είναι μια «ξαφνική στάση» των κεφαλαίων προς άλλες πιο αδύναμες χώρες της ευρωζώνης. Επιχειρήσεων και των τραπεζών στην Ισπανία και την Πορτογαλία θα μπορούσε να βρει κλεισμένοι από παγκόσμιες αγορές κεφαλαίου, όπως πανικός των επενδυτών να εξαπλωθεί από κρατικών χρεωστικών τίτλων. διατραπεζική αγορά της Ευρώπης θα μπορούσε να αξιοποιήσει πάνω, αβέβαιος οποία οι τράπεζες θα πληγούν από κυρίαρχα προεπιλογές. Ακόμη και η Βρετανία θα μπορούσε να υποφέρουν, ιδιαίτερα εάν το 6ης Μάη εκλογές είναι αναποφάσιστοι.
Τι λοιπόν πρέπει να γίνει; Η διαρκώς αυξανόμενη κρίση-και το γεγονός ότι η Ελλάδα δεν θα είναι σχεδόν βέβαιο ότι πληρώνουν όλοι πίσω στο χρόνο, θα ανανεώσει μερικές κλήσεις για να το εγκαταλείψει. Αυτό θα σήμαινε χάος για την Ελλάδα, οι ευρωπαϊκές τράπεζες και άλλες ευρωπαϊκές χώρες: το αποτέλεσμα θα είναι πράγματι η Lehman-όπως. Εξ ου και η αναγκαιότητα, ακόμη και σε αυτό το στάδιο, από μια επίδειξη της οικονομικής ισχύος, που συνδέονται με την κατασκευή μιας ισχυρότερης τείχος ανάμεσα στην Ελλάδα και άλλες επισφαλής Ευρώπης χώρες. Η προτεραιότητα για την ευρωπαϊκή χάραξη πολιτικής είναι να κάνει το ίδιο, καθώς οι κυβερνήσεις τελικά έκανε και με τις τράπεζες: να πάρει μπροστά από την κρίση και να πείσει τους επενδυτές ότι θα περάσουν ό, τι είναι απαραίτητο.
... Και το ακριβό δρόμο της επιστροφής
Η οικονομία αρχίζει με την πολιτική. Η Ευρώπη δεν θα σταματήσει αυτό το κρίσης εκτός μηχανισμό λήψης αποφάσεων της είναι ανανεωθούν και η Γερμανία αλλάζει ριζικά μελωδία του. Η κ. Μέρκελ θα πρέπει να πάει στη γερμανική τηλεόραση και να εξηγήσει στους πολίτες της, τα όσα διακυβεύονται, για τη θέσπιση πόσο η Γερμανία έχει κερδίσει από το ευρώ και τι έχει να χάσει από έναν καταρράκτη της χαοτικής κυρίαρχων προεπιλογές. Γερμανοί πρέπει να κατανοήσουν τους κινδύνους για το τραπεζικό σύστημα και την ευημερία τους. Θα πρέπει να καταλάβουν ότι η κρίση του χρέους που προκύπτουν στην Ελλάδα είναι λιγότερο πράξη ελεημοσύνης από ό, τι της ιδιοτέλειας. Ωστόσο, φαίνεται άδικο και το λιτό Γερμανοί είναι έξω φρενών, όπως για την ασυλλόγιστη Έλληνες, όπως ο υπόλοιπος κόσμος ήταν περίπου τραπεζίτες-α bail-out δικαιολογείται στην ίδια λογική: να μην κάνουμε τίποτα θα τους κόστιζε περισσότερο.
Η επίλυση δεν μπορεί να σταματά στα σύνορα της Γερμανίας. Οι χρηματοοικονομικές αγορές δεν έχουν καμία ιδέα για το ποιος είναι υπεύθυνος. Βυζαντινή δομή λήψης αποφάσεων της Ευρώπης δεν βοηθούν, αλλά η Γερμανία πρέπει να διασφαλίσει ότι οι αποφάσεις που επιτεύχθηκε γρήγορα, ότι η Ευρώπη μιλά με μία φωνή και ότι ο συντονισμός με το ΔΝΤ είναι ομαλή. Ως ένας τρόπος για να πείσει τις χρηματοπιστωτικές αγορές ότι η πολιτική καιρός έχει αλλάξει, η ζώνη του ευρώ θα πρέπει να συσταθεί μια ενιαία επιτροπή διαχείρισης κρίσεων, με την εξουσία να λαμβάνει αποφάσεις.
Πολιτική βούληση δεν θα λειτουργήσει εάν το υποκείμενο οικονομικό νόημα. Η πρώτη δοκιμή του αυτό είναι το ελληνικό πακέτο. Σε αντάλλαγμα για τις δημοσιονομικές και διαρθρωτικές προσαρμογές που δίνουν στην οικονομία ελπίδα της σταθεροποίησης των χρεών της, αυτό πρέπει να παρέχει αρκετά χρήματα για να αποφευχθεί η αναγκαστική προεπιλογή. Έως € 150 000 000 000 μπορεί να χρειαστούν κατά τη διάρκεια των επόμενων τριών ετών-καλύτερα να σφάλουν, προσφέροντας πάρα πολύ. Αλλά η firebreak ανάμεσα στην Ελλάδα και τις άλλες κατατροπωμένο ηγεμόνες της ζώνης του ευρώ είναι ακόμη πιο σημαντική. Σε οικονομικούς όρους, που δεν πρέπει να είναι πάρα πολύ δύσκολο να δικαιολογηθεί. Παρά τα προβλήματά τους, καμία χώρα δεν πλην Ελλάδα είναι προδήλως προτομή. Η Πορτογαλία έχει το μεγαλύτερο κίνδυνο, αλλά έχει μια καλύτερη ιστορία της δημοσιονομικής προσαρμογής που μπορεί, υπό ρεαλιστικές υποθέσεις, θα μπορούσε να επιτρέψει το χρέος της να σταθεροποιηθεί σε ένα διαχειρίσιμο επίπεδο. Στην Ισπανία και η Ιταλία θα μπορούσε να γίνει σε πτώχευση μετά απο μία μακρά περίοδο υψηλών επιτοκίων. Αλλά κανένας δεν έχει το σχεδόν αναπόφευκτο σεναριο πτώχευσης της Ελλάδα.
Η χάραξη πολιτικής της Ευρώπης πρέπει να καταστήσει αυτές τις διακρίσεις σαφέστερες. Η ευάλωτες οικονομίες πρέπει να επισπεύσουν τις μεταρρυθμίσεις που πρέπει ώστε να χαλιναγωγήσουν τα ελλείμματα για την προώθηση της ανάπτυξης. Η Πορτογαλία, ιδιαίτερα, χρειάζεται τέτοια δράση. Η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα θα πρέπει να αποδείξει ότι διαθέτει τα μέσα για τη διατήρηση της ρευστότητας, ακόμη και αν υπάρχει πανικός. Εντός της Ζώνης του ευρώ οι κυβερνήσεις θα πρέπει προληπτικά δημιουργούν διακυβερνητικές γραμμές ρευστότητας. Χάρη στην εξαιρετική ανικανότητα, οι ηγέτες της Ευρώπης έχουν σχεδόν εξασφαλίσει ότι η ελληνική επιχείρηση απέτυχε πριν καλά καλά αρχίσει. Πληρώνουν γι 'αυτό σήμερα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου