Ε.Ι.Χ.Ε. - ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΚΑΤΑΝΑΛΩΤΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΤΡΑΠΕΖΙΚΗ ΑΥΘΑΙΡΕΣΙΑ

Μήνυμα Προέδρου, Προστασία καταναλωτή,τραπεζικά δάνεια, πιστωτικές κάρτες, τραπεζικά χρέη, ρύθμιση τραπεζικών χρεών δανείων,τράπεζες

Το ΕΙΧΕ είναι ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΣ  διεθνής οργανισμός ελεύθερων πολιτών με έδρα την Πολιτεία Delaware (HΠA) που χρηματοδοτείται ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ και ΜΟΝΟ από τις συνδρομές των μελών του. Γραφείο Αντιπροσωπείας του ΕΙΧΕ λειτουργεί στην Αθήνα. Η στήριξή σας και η εγγραφή σας στα μέλη του ΕΙΧΕ έξασφαλίζει την ανεξαρτησία μας και διασφαλίζει την επιτυχή πορεία των πρωτοβουλιών μας για το καλό όλων. 

Λέμε ένα ξεκάθαρο «ΟΧΙ» στις τράπεζες-τοκογλύφους, στη προδοσία του ΄Ελληνα πολίτη, στην αφόρητη μετριότητα του Κράτους, στην τραγική ανεπάρκεια της πολιτικής εξουσίας, στην υποτέλεια και στην υποδούλωση όλων στο χρέος, στους άθλιους τραπεζίτες και στους πάρα πολλούς υποταγμένους στα διαπλεκόμενα συμφέροντα εγχώριους επιτηδευματίες της πολιτικής που τους υπηρετούν. Και, βέβαια, λέμε ένα ξεκάθαρο και Ελληνικότατο ΟΧΙ στην Παγκοσμιοποίηση.

Εμείς οι Έλληνες, αρνούμαστε να επιλέξουμε τοκογλύφους και διεφθαρμένους πατρώνους. Απορρίπτουμε και τη τοκογλυφία, την διαφθορά και την πατρωνία αλλά  και τις αλυσίδες που αυτές εξασφαλίζουν. Γιατί οι αλυσίδες δεν ταιριάζουν στους Έλληνες. Ούτε και η Παγκοσμιοποίηση στον Ελληνισμό.

Με ιδιαίτερη εκτίμηση,

Τάκης Χριστοδουλόπουλος
Πρόεδρος Δ.Σ.

(Μάϊος 2009)

ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΣ, Ο ΑΘΑΝΑΤΟΣ ΙΕΡΑΡΧΗΣ

«Κράτα γερά μέσα σου τα ζώπυρα της πίστεως που παρέλαβες από τους γονείς σου. Η Ελλάδα είναι η χώρα των μεγάλων αγώνων για την κατίσχυση των μεγάλων ιδανικών. Μην αφήσεις τη χώρα σου να χάσει το χαρακτήρα της και να μετατραπεί σε μάζα ανθρώπων, χωρίς συνείδηση, χωρίς εθνικότητα και χωρίς ταυτότητα. Μέσα σ' αυτή τη μάζα κινδυνεύεις να γίνεις ένα νούμερο, ένας αριθμός, να χάσεις την ελευθερία της προσωπικότητάς σου. Αδελφοί, μείνατε εδραίοι και αμετακίνητοι σε όσα μάθατε και σε όσα επιστώθητε. Μείνατε σταθεροί στην πίστη και στα ιδανικά του Γένους.  Αυτό είναι το χρέος μας.»

« Περί του μη δειν δανείζεσθαι»

 Ένας εθνικός, ο Πλούταρχος και ένας άγιος, ο Νύσσης Γρηγόριος, ανατέμνουν το έγκλημα της επονείδιστης τοκογλυφίας. 

Του Στέλιου Παπαθεμελή 

Εφημερίδα "Ο Κόσμος του Επενδυτή" 1 και 2/10/2011

Το αμαρτωλό και τρισάθλιο χρηματοπιστωτικό σύστημα, πολιορκητικός κριός του καταστροφικού καπιταλισμού, επιμένει ακόρεστο να κερδοσκοπεί σε βάρος του λαού μας, καθιστώντας το δυσβάστακτο φορτίο της απεχθούς τοκογλυφίας με διαρκώς προστιθέμενα νέα ασήκωτα πια βάρη, τραγικά αβάσταχτο. Οι διαρκώς πολλαπλασιαζόμενοι τόκοι των σαδιστών δανειστών μας σκοτώνουν κάθε δυνατότητα εξόδου της χώρας από τις «φυλακές υψίστης ασφαλείας» στις οποίες μας έχουν κλείσει.Πρέπει να σπάσουμε τα σίδερα και πια μόνο με την παράτολμη δύναμη του απελπισμένου.

Η μόνη πολιτική που γνωρίζουν οι τοκογλύφοι μας είναι η αφαίμαξη. Ακόμη και το δυσώνυμο αρχικό Μνημόνιο, τώρα το βρίσκουν πολύ… φιλελληνικό και… φιλολαϊκό και το αντικαθιστούν με άλλο πνιγηρότερο. Βέβαια το πρόβλημα είμαστε εμείς. «Κανείς δεν πρόκειται να ανεβεί στην πλάτη σου, αν εσύ δεν σκύψεις», ξεσήκωνε ο Μάρτιν Λούθερ Κίνγκ τους δικούς του. Και οι «όρθιοι» εκλέγουν τώρα Πρόεδρο στις ΗΠΑ.

Η τοκογλυφία έχει αείποτε διαλύσει χώρες, κοινωνίες και οικογένειες.

Θέλουμε να φωτίσουμε το θέμα με τη σοφία δυο κορυφαίων της Ελληνικής Γραμματείας. Ενός εθνικού της ύστερης αρχαιότητας του Πλουτάρχου και ενός εκ των μεγάλων Πατέρων της Εκκλησίας, του Γρηγορίου Νύσσης.

Πλούταρχος ο Χαιρωνεύς (45-120 μ.Χ.) ανέλυσε σ’ ένα σύντομο μελέτημά του (Ηθικά, περί του μη δειν δανείζεσθαι, προσιτό στην έκδοση της ΝΕΦΕΛΗΣ, Οι συμφορές του δανεισμού μετάφρ.-σχόλια Πολυξ. Παπαπάνου) αυτό που ο Μένανδρος αιώνες πριν συνόψισε στις Μονόστιχες Γνώμες του «τα δάνεια τους ελευθέρους δούλους ποιεί».

Και τότε, όπως στις μέρες μας, οι πολίτες (και τα κράτη) είχαν καταληφθεί από ένα αμόκ δανεισμού. Ενώ έχουν αρκετά, δανείζονται με υψηλούς τόκους («έχοντες λαμβάνουσι επί πολλώ παρ’ ετέρων»). Οι τοκιστές δανείζουν σ’ αυτούς που παρέχουν εγγυήσεις. Στους φτωχούς όχι. «Τοις γαρ απόροις ου δανείζουσι».
Οι τοκογλύφοι κομίζουν συμβόλαια (διάβαζε Μνημόνια) δεσμά εναντίον της Ελλάδος («ώσπερ πεδών επί την Ελλάδα») και σπέρνουν χρέη. Και τα χρέη που επιβάλλουν αυτοί οι απατεώνες και βάρβαροι, γεννούν προτού καν συλλάβουν («πριν ή συλλαβείν τίκτει»). Στην περίπτωση από το τίποτα γεννιέται τόκος («εκ του μηκέτι όντος μηδ’ υφεστώτος γεννάται τόκος»). Οι δανειστές είναι απαίσιοι πλεονέκτες. Διακατέχονται από το πάθος της απληστίας.

Τα χωράφια που κατάσχουν απ’ τους οφειλέτες δεν τα καλλιεργούν, τα σπίτια από τα οποία τους πέταξαν έξω, δεν τα κατοικούν. Σημερινή είδηση: Στις ΗΠΑ οι Τράπεζες έχουν κατάσχει 3.500.000 σπίτια. Θα τα κάνουν τί;

Αν οι ελληνικές κυβερνήσεις συμβουλεύονταν τον Πλούταρχο δεν θα δανείζονταν ασύδοτα και αστόχαστα. «Το δανείζεσθαι της εσχάτης αφροσύνης και μαλακίας» (=πράξη υπέρτατης αφροσύνης και μαλθακότητας).

Έχεις; ρωτά ο σοφός, μη δανείζεσαι, γιατί δεν θα ξεπληρώσεις το χρέος σου. Δανειζόμαστε «ου δια την πενίαν (ουδείς γαρ δανείζει πένητι) αλλά διά την πολυτέλειαν».

Αυτήν την πολυτέλεια πληρώνει ο λαός με βαρύτατο τίμημα σήμερα. Την χλιδή π.χ. των Ολυμπιακών, την ξιπασιά των λαμόγιων, την αδωσίλογη κατασπατάληση του δημοσίου χρήματος απ’ τους διαχειριστές του και την εμφύτευση αυτού του «παραδείγματος» στη συνείδηση του καθενός.

Και ο συνετός κανόνας: «Ει γαρ ηρκούμεθα τοις αναγκαίοις προς τον βίον, ουκ αν ην γένος δανειστών». Αν αρκούμασταν, δηλαδή, στα απαραίτητα οι δανειστές δεν θα υπήρχαν ως είδος.

Η ανθρωπότητα ολόκληρη, και η Ελλάς ως επιλεγμένο πειραματόζωο της διεθνούς κερδοσκοπίας απειλείται από καθολική απανθρωποποίηση. Μόνο η ενδυνάμωση της πνευματικότητάς μας μπορεί να μας οπλίσει με τα μέσα υπεράσπισης του προσώπου κατά της δαιμονολατρίας.

Στις βάρβαρες ώρες που περνούμε, η καταφυγή μας στις πηγές της πίστης των πατέρων μας είναι σωτήρια. Αν ο Θεός των Χριστιανών απουσιάζει από την κίνηση της ιστορίας που ζούμε «είναι γιατί οι Χριστιανοί δεν συνάντησαν ακόμη το Θεό του Ιησού Χριστού» λέει ο Λατινοαμερικανός Φρέϊ Μπέτο.

Είναι τρομερή η επικαιρότητα της σκέψης των Μεγάλων Εκκλησιαστικών Πατέρων. Βασίλειος, Χρυσόστομος, Αστέριος Αμασείας, Γρηγόριος Νύσσης, Μέγας Φώτιος και νεότεροι όπως ο Νικόλαος Καβάσιλας χρησιμοποιούν σκληρή γλώσσα κατά τοκογλύφων και της σύνολης ολιγαρχίας. Επιλέξαμε τον Κατά Τοκιζόντων λόγον του Γρηγορίου Νύσσης (σειρά ΕΠΕ, Γρηγορίου Νύσσης Έργα, 10, σ.264 επ. από όπου και η μετάφραση).

Νομίζει κανείς ότι γράφηκε σήμερα. Βέβαια οι αιώνες αντιγράφουν και θα αντιγράφουν αλλήλους «έως αν η αυτή φύσις ανθρώπων η» (Θουκυδίδης). Την αναγκαία αλλαγή του έσω ανθρώπου ευαγγελίζονται οι Πατέρες.

Η προσευχή του τοκογλύφου, όπως εκείνη του Φαρισαίου «υπόμνησις μισανθρωπίας εστί» κατά τον άγιο. Οι Πατέρες της Ορθόδοξης Εκκλησίας από τον 4ο αιώνα ανέπτυξαν μιαν εκπληκτική «πολιτική Θεολογία» που οι Λατινοαμερικανοί επαναστάτες κληρικοί πρόβαλαν μόλις στον 20ο αιώνα. Απευθύνεται στον τάχα και ελεήμονα κερδοσκόπο (π.χ. Σόρος, Μπάφετ, Μέρκελ, Σαρκοζύ… Καλά τους έψαλλε προχθές ο Ντελόρ) και του λέει ότι την χορηγία σου την κάνεις από τη σκληρή και μισάνθρωπη κερδοσκοπία σου, γεμάτη από τα δάκρυα και τους στεναγμούς των ξένων συμφορών.

«Εάν εγνώριζεν ο πένης πόθεν αρέγεις την ελεημοσύνιν, ουκ ανεδέξατο ως αδελφικών σαρκών γεύεσθαι μέλλων και αίματος οικείων» (=θα την απέρριπτε γιατί θα ήταν σα να έτρωγε σάρκες αδελφικές και αίμα δικών του).

Και το τρομερό συμπέρασμα του αγίου: «Εμή πλήθος ην τοκιστών, ουκ αν ην το πλήθος των πενομένων. Λύσον σου την φατρίαν και πάντες έξομεν την αυτάρκειαν». Ο εστί μεθερμηνευόμενων: Αν δεν υπήρχε το πλήθος των τοκιστών, δεν θα υπήρχε το πλήθος των φτωχών. Διάλυσε την συμμορίαν σου και θα αποκτήσουμε όλη αυτάρκεια… 

Αυτάρκεια, ουσιώδες ευαγγελικό ιδεώδες και όρος ειρηνικού και δίκαιου κοινωνικού βίου. Προϋποθέτει διάλυση της συμμορίας των τοκογλύφων, διεθνών και επιχωρίων.

Το αρχιστρατηγείο της σύγχρονης Συμμορίας των Κερδοσκόπων είναι ως γνωστόν η Wall Street.

Καθυστερημένα, αλλά κάλλιο αργά παρά ποτέ, πολλοί οικονομολόγοι αφυπνίζονται και αναζητούν έναν κόσμο χωρίς την Wall Street (βλ. το ομώνυμο μελέτημα του François Morin) και προτείνουν ένα νέο παγκόσμιο οικονομικό σύστημα να αποβλέπει στην απελευθέρωσή μας από την κυριαρχία των αγορών. Έτσι θα περάσουμε στην αναγέννηση της κοινωνίας.

Οι τόκοι κατά τον Νύσσης Γρηγόριον είναι «τα μοχθηρά των δανεισμάτων τέκνα».

Tα δανεικά δίνουν εφήμερη χαρά, αλλά σε λίγο έρχεται ο λογαριασμός τους ως «πικρόν δηλητήριον». Οι δανειστές κερδίζουν απ’ αυτόν που βρίσκεται σε δυσκολία. Απογυμνώνουν περισσότερο τον γυμνό και ξανατραυματίζουν τον τραυματισμένο… Οι τοκογλύφοι όσους δεν δανείζονται τους θεωρούν εχθρούς και όσους δανείζονται τους καταστρέφουν για να διαρπάσουν το βιος τους.

Στηλιτεύει ο άγιος τα Ομόλογα των λεφτάδων. Βλέπεις, λέει τον πλούσιο δεν έχει ούτε ένα νόμισμα, αλλά η περιουσία του είναι «εν ομολογίαις» (=ομόλογα, συμβόλαια), μηδέν έχων και πάντα κατέχων ο «σφόδρα αναίσχυντος δανειστής».

Λοιδορεί τους περιβόητους χορηγούς, οι οποίοι «καλούσι την αμαρτίαν σεμνοίς ονόμασι φιλάνθρωπον» όπως οι αρχαίοι κάποιες δαιμονικές αιμοβόρες υπάρξεις τις λέγανε Ευμενίδες.

Την τραγωδία των θυμάτων της τοκογλυφίας περιγράφει με μελανά χρώματα ο ιερός συγγραφέας. Πόσοι κρεμάσθηκαν, πόσοι πνίγηκαν στα ποτάμια. Οι «χρηστοί τοκογλύφοι» (ειρωνεία) ούτε τότε λυπούνται το δυστυχισμένο σπίτι και σέρνουν τους κληρονόμους που κληρονόμησαν «την σχοίνον μόνην του βρόχου» (=το σχοινί της θηλειάς) και απαιτούν χρήματα απ’ αυτούς που βρίσκουν το ψωμί τους από ελεημοσύνη.

Εν κατακλείδι ο άγιος προτρέπει «κούρεμα των χρεών» και εφεξής να δανείζουν δωρεάν. Οι δανειστές απειλούν να σταματήσουν κάθε δάνειο. Το τελευταίο ο Νύσσης λέει ότι είναι «αναιδής ένστασις (=εναντίωση) προς το δίκαιον, φιλονεικία μανιώδης (=λυσσασμένη αμφισβήτηση του δικαίου) προς Θεόν έρις (=μάχη) και πόλεμος».

Τέτοιοι είναι οι δικοί μας δανειστές!

Ο γνωστός αναλυτής Τζων Λάντσεστερ εξαίρει το γεγονός ότι με τα στοιχεία του προηγούμενου τριμήνου (Νέα, 2/9/11) η μόνη χώρα ανάμεσα σε πολλές (ΗΠΑ, ΕΕ) που είχε αισθητή αύξηση του ΑΕΠ 0,7% είναι το Βέλγιο που 1 1/2 χρόνο δεν έχει Κυβέρνηση που θα επέβαλε εξοντωτική λιτότητα όπως η δική μας. Τελικά οι κυβερνήσεις βλάπτουν και την ανάπτυξη και την ευημερία των λαών…

Ο συγγραφέας προτείνει μεταξύ άλλων και η πρόταση είναι στο κλίμα των λόγων Πλουτάρχου-Γρηγορίου Νύσσης άμεση μεταρρύθμιση του χρηματοπιστωτικού συστήματος στο υπόδειγμα των δημοσίων υπηρεσιών Κοινής Ωφελείας. Στο ίδιο μοντέλο λειτουργίας και οι Τράπεζες.

Από το στόμα του και στου Θεού τ’ αυτί…

 

EΦΥΓΕ ΕΝΑΣ ΑΓΝΩΣΤΟΣ ΜΕΓΑΛΟΣ ΕΛΛΗΝΑΣ

Με μεγάλες τιμές, ακόμη και τον αποχαιρετισμό από τον τούρκο πρωθυπουργό, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, "έφυγε για το αιώνιο ταξίδι" ο Λευτέρης Αντωνιάδης, ο ελληνικής καταγωγής κορυφαίος ποδοσαφιριστής της Τουρκίας όλων των εποχών.

  

Πέθανε το βράδυ της Παρασκευής, σε ηλικία 87 ετών, ένας από τους θρύλους του τουρκικού ποδοσφαίρου, ο ελληνικής καταγωγής ποδοσφαιριστής Λευτέρης Αντωνιάδης (Lefter Kucukandonyadis).

Γεννημένος  το 1925 στην Κωνσταντινούπολη, ο «Λεφτέρ» αγωνίστηκε 46 φορές με την εθνική ομάδα της Τουρκίας από το 1948 ως το 1963, από τις οποίες τις εννιά ως αρχηγός και είναι μέχρι σήμερα ο δεύτερος σκόρερ του τουρκικού εθνικού συγκροτήματος με 20 γκολ, πίσω από τον Χακάν Σουκούρ.

Γνωστός ως ο «προφέσορας» του τουρκικού ποδοσφαίρου, υπήρξε εμβληματικός ποδοσφαιριστής της Φενέρμπαχτσε, με την οποία κατέκτησε πέντε πρωταθλήματα και από το 1947 έως το 1964 αγωνίστηκε σε 615 ματς, σκοράροντας 423 γκολ.  Το 1964 ήλθε στην Αθήνα με μετεγγραφή στην ΑΕΚ, με την οποία αγωνίστηκε μόνο σε πέντε ματς και σε ηλικία 39 ετών τερμάτισε λόγω τραυματισμού την ποδοσφαιρική καριέρα του. Προηγουμένως είχε αγωνιστεί με τη φανέλα της Φιορεντία στην Ιταλία και της Νις στη Γαλλία. Ήταν ο πρώτος ποδοσφαιριστής της Τουρκίας που πήρε μετεγγραφή σε ευρωπαϊκή ομάδα. Εργάστηκε ως προπονητής, αρχικά στην στο Αιγάλεω και έπειτα στη Νότια Αφρική, στη Supersport United του Γιοχάνεσμπουργκ. Το 1967 επέστρεψε στην Τουρκία και προπόνησε διάφορες ομάδες.

Ο Λευτέρης Αντωνιάδης ζούσε στη νήσο Πρίγκηπο της Κωνσταντινούπολης.

 «Μια ξεχωριστή μορφή της Πολίτικης Ρωμιοσύνης εξέλιπε με τον θάνατο του θρυλικού ποδοσφαιριστή Λευτέρη «(Αντωνιάδη ), δήλωσε ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος που εξέφρασε την βαθύτατη θλίψη του για τον θάνατο του ομογενή ποδοσφαιριστή.

Ο Λευτέρης Αντωνιάδης, μεγάλο όνομα του τουρκικού ποδοσφαίρου και σύμβολο της ομάδας Φενέρμπαχτσε, πέθανε την Παρασκευή, 13 Ιανουαρίου, σε ηλικία 87 ετών σε νοσοκομείο της Κωνσταντινούπολης όπου νοσηλευόταν το τελευταίο διάστημα.

Η κηδεία του Λευτέρη Αντωνιάδη έγινε το μεσημέρι, στη γενέτειρα του Πρίγκηπο, από τον Μητροπολίτη Προύσης Ελπιδοφόρο, ηγούμενο της Ιεράς Μονής Αγίας Τριάδος Χάλκης.

«Απλός και σεμνός, με πολλούς φίλους και πιο πολλούς θαυμαστές, έβαλε τη σφραγίδα του στη ζωή της ομογένειας και του αθλητισμού της χώρας αυτής και πλήρης ημερών επλήρωσε το κοινόν χρέος. Αιωνία ας είναι η μνήμη του», είπε ακόμη ο Πατριάρχης.

Πηγή : www.epikaira.gr

O TΑΤΟΥΛΗΣ ΚΑΤΑΓΓΕΛΕΙ ΣΤΗΝ Ε.Ε. ΤΑ ΧΑΡΑΤΣΙΑ ΜΕΣΩ ΔΕΗ

Με επιστολή του προς τον επίτροπο της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την...

Εσωτερική Αγορά, Μισέλ Μπαρνιέ, ο περιφερειάρχης Πελοποννήσου Πέτρος Τατούλης καταγγέλλει την ελληνική κυβέρνηση για το ειδικό τέλος ακινήτων, που εισπράττεται μέσω των λογαριασμών της ΔΕΗ, αλλά και για τη διακοπή ρεύματος σε πολίτες που αδυνατούν να καταβάλουν το τέλος. Στην επιστολή του προς τον Ευρωπαίο επίτροπο, ο Π. Τατούλης χαρακτηρίζει αντισυνταγματικό το τέλος, γιατί παραβιάζονται και οι διατάξεις του Συντάγματος και των διεθνών συμφώνων που κατοχυρώνουν το σεβασμό της περιουσίας και της ιδιοκτησίας, καθώς επιβάλλονται υπέρμετρες φορολογικές επιβαρύνσεις στην ακίνητη περιουσία, είτε αυτή παράγει εισόδημα είτε όχι, οδηγώντας ουσιαστικά σε αποστέρησή της. Επιπλέον αναφέρει ότι η ανάθεση άσκησης δημόσιας εξουσίας σε ανώνυμη εταιρεία όπως είναι η ΔΕΗ, παραβιάζει τη διάκριση των εξουσιών, καθώς και τη φορολογική ισότητα των πολιτών και το δικαίωμα δικαστικής προστασίας, ενώ επισημαίνει ότι γίνεται διπλή φορολόγηση του ίδιου αντικειμένου εντός του ίδιου έτους, πράγμα που απαγορεύεται.

MIA ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΠΡΟΦΗΤΕΙΑ

Από το...1952 ξέραμε τι θα συμβεί στην Ελλάδα!

  Τι έγραφαν για το...κοινό νόμισμα, την Ελλάδα, την Ιταλία, την Ισπανία...τα χρέη, το "κούρεμα' και τα...πετρέλαια! Τέτοιες μέρες είναι καλό να θυμόμαστε αυτά που οι άλλοι έχουν ξεχάσει.

Ήταν Γενάρης του 1952, όταν ο Ισίδωρος Πόσδαγλης ολοκλήρωνε το πόνημά του "Πατριωτική Οικονομική Πολιτική", ένα μικρό βιβλιαράκι που "κάποιοι" φρόντισαν να εξαφανιστεί. Αντίτυπά του μοιράζονταν από χέρι σε χέρι μέχρι και τα τέλη της δεκαετίας του 1980, περίπου τρεις δεκαετίες μετά την πρώτη του έκδοση από τις οικονομικές εκδόσεις "Μπιστιρλή", το γνωστό στους μυημένους εξειδικευμένο εκδοτικό οίκο που από τις αρχές του αιώνα εξέδιδε τα πλέον προχωρημένα επιστημονικά συγγράμματα για λίγους και εκλεκτούς.ν, στον "Όμιλο Ελεύθερης Σκέψης"

Αυτά για την ιστορία. Απλά να προσθέσουμε ότι αρκετοί Έλληνες που εργάζονται σε μεγάλους διεθνείς Οίκους - που σήμερα κάποιοι εξ΄αυτών των Οίκων μας ταλανίζουν - έχουν δει στις βιβλιοθήκες Διευθυνόντων Συμβούλων και άλλων κορυφαίων στελεχών το βιβλιαράκι του Ισίδωρου Πόσδαγλη. Του μεγάλου Αγωνιστή και Οικονομολόγου. Ίσως κάποια στιγμή αξίζει να ασχοληθούμε και να αναφέρουμε πολύ περισσότερα για ένα από τα μεγαλύτερα οικονομικά μυαλά που γέννησε αυτός ο τόπος.

Τι έγραφε στο βιβλίο του ο Πόσδαγλης

 και γιατί δεν θέλουν να το ξέρουμε;

Μερικές μόνο αναφορές από το βιβλίο του Πόσδαγλη - το οποίο θυμίζουμε γράφτηκε στα 1952 - είναι ικανές να ανατρέψουν, κυριολεκτικά να τινάξουν στον αέρα το σάπιο οικοδόμημα της αδιέξοδης οικονομικής πολιτικής που ακολουθείται. Διαβάστε:

Στο δεύτερο κεφάλαιο με τίτλο "Εθνικό Χρέος και Εθνικό Έλλειμμα" σημειώνει ο Πόσδαγλης, στις σελίδα 17:

"Όταν τα δανεισμένα κεφάλαια του διεθνούς καπιταλισμού βρεθούν στο όριο της απόδοσής τους τότε ακολουθεί μια απομείωση του Εθνικού Χρέους, που επιβάλλουν δια της βίας. Τότε θα επικαλεστούν την ανάγκη πλέριας συμμετοχής όλων των δανειστών, εννοώντας μ΄ αυτά τα λόγια ότι πρέπει να πληρώσουν οι αποταμιεύσεις των εργατών, των αγροτών και του λαού. Κυλάνε έτσι το χρέος τους από το Κράτος που στέρεψε από απόδοση στο γόνιμο χωράφι του αγρότη για να πάρουν κι από εκεί κέρδη."

Και συνεχίζει ο Πόσδαγλης πιο κάτω, στη σελίδα 22 στο ίδιο κεφάλαιο:

"Όταν η Ευρώπη μετά τον Πόλεμο θα φτιάσει το Νόμισμα για να απορροφήσει τα λαϊκά κεφάλαια, τότες θα στραφούν προς την Ελλάδα να της κόψουν το Χρέος που θα της έχουν φορτώσει, με σκοπό να τραβήξουν από τους εργαζόμενους και τους αγρότες ότι θα έχουν μαζέψει από το τέλος του Πολέμου και μετά". Αν βρίσκετε εντυπωσιακό να προβλέψει κανείς το κοινό νόμισμα από ένα κρατητήριο στα 1952 περιμένετε να δείτε παρακάτω:

"Ελλάδα, Πορτογαλία, Ιρλανδία, Ισπανία και Ιταλία θα γίνουν στόχος του διεθνούς κεφαλαίου μόλις φτιάσουνε το Νόμισμα. Το άθροισμα των δικών τους χρεών - που με τέχνη και κόπο θα τους έχουν φορτώσει - θα ισορροπεί, θα αντιπροσωπεύει το Χρέος μιας ψευτο-ένωσης, ώστε να ισοφαρίζει τα κέρδη των Γερμανο-Γάλλων και των ιμπεριαλιστών συμμάχων τους.". Σελίδα 24!

Αυτά γράφει ο Πόσδαγλης, με στοιχεία, αριθμούς και διαγράμματα, είπαμε από το 1952!

Στο τέταρτο κεφάλαιο "Τα Κόμματα" γράφει ο Πόσδαγλης στη σελίδα 121:

"Όταν ο λαός πρέπει να καθοδηγηθεί προς την απομείωση του Χρέους τότε χρειάζεται μια γενικής φύσης Κυβέρνηση (Σ.Σ.: Ο Πόσδαγλης μάλλον εννοεί μια Κυβέρνηση συνεργασίας), που θα αντιπαλεύει τα λαϊκά συμφέροντα σ' όλο το πλάτος της ιδεολογικής αντιπάλης. Ο διεθνής παράγοντας του καπιταλισμού θα φροντίσει ώστε να μην υπάρχουν δυνατότητες άλλες απ΄αυτές που θα λέει η γενικής φύσης Κυβέρνηση." Μήπως σας θυμίζει κάτι;

Γιατί όμως στην Ελλάδα; Τα εξηγεί όλα ο Πόσδαγλης:

"Αμερικανοί και Γερμανοί δεν μπορούν να ζήσουν πιο πέρα απ΄ το τέλος του αιώνα γιατί θαναι τόση η ανάγκη τους για κεφάλαια, όπως βλέπουμε ακριβώς στον πίνακα πιο πάνω, που θα πρέπει να βγάλουν τα πετρέλαια για τα οποία οι ίδιοι οι Γερμανοί ήρθαν να κάνουν Κατοχή στην Πατρίδα μας. Θα δείτε να ξαναβρίσκονται Σύμμαχοι, να συγκεντρώνουν και πάλι τις δυνάμεις τους και να ασχολούνται με το χάρτη που ξέρουν όλοι τους και τον έχουν κλεισμένο στα συρτάρια τους.Και οι ξένοι και οι ντόπιοι συνεργάτες τους."

Σε ποιο χάρτη αναφέρεται αυτός ο μεγάλος και ξεχασμένος αγωνιστής; Ίσως τα πούμε σε ένα άλλο άρθρο...

πηγή:  enwtheite.blogspot.com

ΗΛΙΟΒΑΣΙΛΕΜΑ ΣΤΗΝ ΜΟΝΗ ΞΕΝΟΦΩΝΤΟΣ

ΗΛΙΟΒΑΣΙΛΕΜΑ ΠΑΡΑΜΟΝΗ ΘΕΟΦΑΝΕΙΩΝ 18-1-2012

ΣΤΙΣ ΔΑΓΚΑΝΕΣ ΤΟΥ ΣΔΟΕ ΤΟ ΔΣ ΤΗΣ ΠΑΕ ΠΑΝΣΕΡΡΑΪΚΟΣ

      http://dexiextrem.blogspot.com/2011/04/blog-post_6792.html

     Eνα από τα θέματα που δεν επιθυμούσε να συζητηθούν στην Ετήσια Τακτική Γενική Συνέλευση της ΠΑΕ ΠΑΝΣΕΡΡΑΪΚΟΣ ο κ. Πετρος Θεοδωρίδης και για τον λόγο αυτό πραξικοπηματικά απέκλεισε την συμμετοχή τριών μικρομετόχων από αυτήν.

Το θέμα για μας τώρα ξεκινάει 

 

H NEAΡΗ ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ ΠΟΥ ΕΣΩΣΕ ΤΗΝ ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΑΓΟΡΑ

Mαρία Κιοκπάσογλου: Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη στις 4/10/1979. Αποφοίτησε από το Αμερικάνικο Κολέγιο. Από το 2005 ασκεί ενεργή δικηγορία και ασχολείται κυρίως με θέματα αστικού και διοικητικού δικαίου. Έχει κάνει μεταπτυχιακές σπουδές στο Πανεπιστήμιο του Leeds του Ηνωμένου Βασιλείου στις Δημόσιες σχέσεις και το Marketing. Έχει εργαστεί επίσης στο Υπουργείο Κοινωνικής Ασφάλισης. Ύπηρξε υποψήφια μέλος του δικηγορικού συλλόγου Θεσσαλονίκης. Από το Σεπτέμβριο του 2011 συνεργάζεται με το δικηγορικό γραφείο του κ. Ευθύμιου Αναγνώστου στη Θεσσαλονίκη.

 

Η νεαρή δικηγόρος Θεσσαλονίκης που χειρίστηκε με επιτυχία την υπόθεση της Δημοτικής Αγοράς και πέτυχε την έκδοση της προσωρινής διαταγής στο Συμβούλιο της Επικρατείας για την παύση των εργασιών κατεδαφισης του ιστορικού κτηρίου.

ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΑΓΟΡΑ

    Η ΕΙΣΗΓΗΤΙΚΗ ΕΚΘΕΣΗ ΠΑΡΑΛΑΒΗΣ ΤΩΝ  ΠΡΟΣΧΕΔΙΩΝ ΤΗΣ ΔΗΜΟΤΙΚΗΣ ΑΓΟΡΑΣ ΤΟ 1962

ΠΟΥ ΣΥΝΤΑΧΘΗΚΑΝ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΕΣ
κκ Ν. ΜΟΥΤΣΟΠΟΥΛΟ -Θ.ΑΡΓΥΡΟΠΟΥΛΟ - Μ. ΑΡΓΥΡΟΠΟΥΛΟΥ.

ΜΝΗΜΕΙΑΚΗ ΧΑΡΑΚΤΙΡΙΖΕΤΑΙ Η ΜΕΛΕΤΗ ΣΥΝΤΑΞΗΣ ΤΩΝ ΠΡΟΣΧΕΔΙΩΝ  ΤΗΣ ΔΗΜΟΤΙΚΗΣ ΑΓΟΡΑΣ ΑΝΤΑΠΟΚΡΙΝΟΜΕΝΗ ΣΤΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ ΤΩΝ ΣΕΡΡΩΝ

ΑΠΟ ΤΑ ΓΕΝΙΚΑ ΑΡΧΕΙΑ του ΚΡΑΤΟΥΣ - ΑΡΧΕΙΑ ΝΟΜΟΥ ΣΕΡΡΩΝ

H ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΔΗΜΟΤΙΚΗΣ ΑΓΟΡΑΣ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΑ ΓΕΝΙΚΑ ΑΡΧΕΙΑ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ

ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΑΓΟΡΑ : Χώρος ζωντανής ιστορικής μνήμης της πόλης μας


  Αξιόλογη  παρουσίαση του Κώστα Χ. Πασχάλη , πρώην Προέδρου της "ΔΙΑΒΑΣΗΣ ΠΕΖΩΝ"

Εδώ και χρόνια το θέμα της αξιοποίησης του χώρου που καταλαμβάνει η Δημοτική Αγορά, στην πλατεία Εμπορίου, βρίσκεται στις προτεραιότητες των ενδιαφερόντων των τοπικών Αρχών. Τις τελευταίες, τουλάχιστον τρεις τετραετίες με πρωτοβουλίες των Δημάρχων που αλληλοδιαδέχονται το θώκο της Δημαρχίας, έχουν κατατεθεί σκέψεις και προτάσεις για την κατεδάφιση του υπάρχοντος οικοδομήματος και την ανέγερση στη θέση του ενός νέου κτιρίου, το οποίο και θα κατασκευαστεί με τη μέθοδο της αυτοχρηματοδότησης.

Η πιθανότερη χρήση ενός τέτοιου κτιρίου θα είναι αυτή του εμπορικού κέντρου (εκ των πραγμάτων καμιά άλλη χρήση δεν θα συνέφερε στον ιδιώτη επενδυτή) ενώ σύμφωνα με τις υπάρχουσες προτάσεις θα διαθέτει και χώρο στάθμευσης αυτοκινήτων, περιορισμένου αριθμού θέσεων, λόγω και πάλι του ιδιαίτερα υψηλού κόστους κατασκευής και συντήρησής του. Ενώ λοιπόν τα παραπάνω αποτελούν θέμα ημερήσιας διάταξης (χωρίς αντίκρισμα μέχρις στιγμής), αυτό που προκαλεί εντύπωση είναι η παντελής απαξίωση του σημερινού οικοδομήματος της Δημοτικής Αγοράς. 

Αντιμετωπίζεται (και δυστυχώς όχι μόνον από τη Δημοτική Αρχή) ως ένα οικοδόμημα ευτελούς έως ανύπαρκτης αρχιτεκτονικής αξίας, που «προσβάλλει την αισθητική» της πόλης και των κατοίκων της, που θα πρέπει για το λόγο αυτό θα πρέπει πάραυτα να γκρεμιστεί.

Για ποια αισθητική όμως έχουμε το απύθμενο θράσος να μιλούμε σ’ αυτή την πόλη, όταν την έχουμε κυριολεκτικά αλώσει από το μπετόν και την άναρχη ανάπτυξη, όταν έχουμε εκποιήσει από καιρό και τα τελευταία δείγματα της πολιτισμικής και αρχιτεκτονικής κληρονομιάς της, όταν έχουμε διαρρήξει με τον πλέον βάναυσο τρόπο τις σχέσεις μας με το παρελθόν της, όταν έχουμε καταστρέψει ή απειλούμε να καταστρέψουμε και τους τελευταίους μνημειακούς της τόπους, που συνιστούν και τα καίρια σημεία αναφοράς μας.

Η Δημοτική Αγορά, για να επανέλθουμε στο κυρίως θέμα αυτού του κειμένου, μπορεί να μην συνιστά μνημειακό τόπο ιδιαίτερης ιστορικής αξίας, αλλά σίγουρα είναι ένα από τα σημεία αναφοράς στον τόπο μας που πιστεύουμε πως αξίζει να γνωρίσουμε καλύτερα, ώστε να έχουμε και περισσότερο ολοκληρωμένη γνώμη και άποψη για τα όποια σχέδια κατεδάφισής της.

Μιλώντας δε, για μνημειακούς τόπους, εννοούμε χώρους και οικοδομήματα δημόσιου κυρίως χαρακτήρα (χωρίς βέβαια να αποκλείουμε ιδιωτικούς χώρους) που σηματοδοτούν την ιστορική συνέχεια αυτού του τόπου, τα οποία στην πόλη μας είναι ελάχιστα. Η αξία αυτών των μνημειακών τόπων δεν καθορίζονται αποκλειστικά και μόνον από τον αρχιτεκτονική τους φυσιογνωμία, αλλά από το ρόλο που διαδραμάτισαν στο τοπικό οικονομικό, κοινωνικό και πολιτισμικό γίγνεσθαι της πόλης. Και είναι βέβαιο πως το οικοδόμημα της Δημοτικής

Αγοράς υπήρξε εξ’ αρχής ένα εμβληματικό κτίριο που κατασκευάστηκε για να ικανοποιήσει συγκεκριμένες ανάγκες. Ήταν και παραμένει κομμάτι της οικονομικής ιστορίας της πόλης μας.

Σύντομη ιστορική αναδρομή Εστιάζοντας λοιπόν το ενδιαφέρον μας στη Δημοτική Αγορά της πόλη μας να πούμε πως πρόκειται για ένα από τα μεγαλύτερα και δαπανηρότερα μεταπολεμικά έργα δημόσιου χαρακτήρα και οφέλους που έχουν εκπονηθεί στο Δήμο μας, με πρωτοβουλία πάντα των τοπικών Αρχών.

Το ύψος του συνολικού κόστους ανέγερσης της Δημοτικής Αγοράς, σύμφωνα πάντα με τους μελετητές του έργου, προϋπολογίζονταν στο ποσό των 2.470.000 δραχμών.

Αν επιχειρήσουμε να εκτιμήσουμε την σημερινή αξία του ποσού αυτού, χρησιμοποιώντας ως μονάδα μέτρησης την ισοτιμία της χρυσής λίρας και δραχμής στα μέσα της δεκαετίας του 1960 και την αντίστοιχη σημερινή καταλήγουμε στο ποσό των 1.410.000 Ευρώ (480.457.500 δρχ.)

Η νέα Αγορά κτίστηκε στη θέση της παλιάς, που στους παλαιότερους ήταν γνωστή ως το «σκεπαστό».

To «σκεπαστό» αποτελούνταν από δύο παράλληλα επιμήκη κτίρια, που επικοινωνούσαν μεταξύ τους. Ήταν διαμπερή και διέθεταν από δύο εξόδους – εισόδους το καθένα. Η στέγη τους ήταν εξ’ ολοκλήρου κατασκευασμένη με λαμαρίνες. Λειτουργούσε ως κλειστή Αγορά, που σημαίνει πως η εξυπηρέτηση του καταναλωτικού κοινού γίνονταν στο εσωτερικό της, όπου και φιλοξενούνταν το σύνολο σχεδόν των κρεοπωλείων, οπωρολαχανικών και ιχθυοπωλείων της ευρύτερης περιοχής (στα πρότυπα των αντίστοιχων Αγορών, άλλων μεγάλων πόλεων). Η παλαιότητα του κτιρίου από τη μία και η μη ικανοποίηση των όρων υγιεινής από την άλλη, υποχρέωσε τις δημοτικές Αρχές να προσανατολιστούν στη δημιουργία μιας νέας σύγχρονης Αγοράς, της οποίας η λειτουργία θα ανταποκρίνονταν με τον καλύτερο τρόπο στις σύγχρονες απαιτήσεις.

Οι επαφές, οι διεργασίες και οι τελικές αποφάσεις για την κατασκευή της Δημοτικής Αγοράς ξεκίνησαν στις αρχές της δεκαετίας του ’60 (Δήμαρχοι : Σταυρίδης,’59 – ’62, Μουταφτσής ’62 – ’64) και ολοκληρώθηκαν το 1965 (Ανδρέου, ’64 – ’67), όταν και μπήκαν τα θεμέλια του νέου έργου. Τα έργα ανοικοδόμησης κράτησαν τρία χρόνια και η Αγορά παραδόθηκε στους πρώτους Σερραίους ενοικιαστές της στα τέλη του ’68 (Βασιλείου, ’67 – ’69). Για την παράδοση, όμως και τη λειτουργία της Αγοράς θα αναφερθούμε εκτενέστερα στη συνέχεια.

Η όλη διαδικασία ανέγερσης της Δημοτικής Αγοράς, βρίσκεται αποτυπωμένη σε δύο μεγάλους φακέλους που «φιλοξενούνται» στα ΓΑΚ (Γενικά Αρχεία του Κράτους). Εδώ να τονίσουμε, παρότι δεν είναι του άμεσου ενδιαφέροντος αυτού του κειμένου, πως η δουλειά που γίνεται στο χώρο αυτόν είναι πραγματικά εξαιρετική.

Χάρις στις άοκνες προσπάθειες του κ. Γιάννη Τσαρουχά, ένα σημαντικό κομμάτι της ιστορίας του τόπου μας (πολλές φορές παραπεταμένο από τις ίδιες τις υπηρεσίες στα αζήτητα) βρίσκεται στη διάθεση του κάθε ενδιαφερόμενου.

Στους φακέλους, λοιπόν, τους οποίους και ανατρέξαμε (με τη συνδρομή του κ. Τσαρουχά) βρίσκονται καταχωρημένα όλα τα έγγραφα, καθώς και το σύνολο της αλληλογραφίας με τα αρμόδια υπουργεία και τις υπηρεσίες, που αφορούν στο ιστορικό της ανέγερσης της νέας αγοράς. Επειδή η αποδελτίωση αυτού υλικού θα προϋπόθετε πλήρη απασχόληση πολλών ημερών, θα περιοριστούμε στην κατάθεση τριών μόνον εγγράφων που δίνουν με ενδεικτικό τρόπο το ξεκίνημα και το τέλος της διαδικασίας για την ανέγερση της αγοράς.

1ο έγγραφο

ΕΙΣΗΓΗΤΙΚΗ ΕΚΘΕΣΗ

Οι υπογεγραμμένοι Νικόλαος Μουταφτσής, Πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου Σερρών και Πρόεδρος της επιτροπής δια την μελέτην της Δημοτικής Αγοράς, Γεώργιος Μόσχου, Ν. Νικολάου, Δημοτικοί Σύμβουλοι μέλη της ως άνω επιτροπής και Αλ. Δεσποτίδης, Πολιτικός Μηχανικός μέλος ωσαύτως της ως άνω επιτροπής συνήλθομεν σήμερον την 10ην Ιουλίου 1962 ημέραν της εβδομάδας Τρίτην ώραν 8ην εσπερινήν εν τω Δημοτικώ καταστήματι με

Θέμα:

Παραλαβή των αποσταλέντων Προσχεδίων της Δημοτικής Αγοράς εκπονηθέντων από των αρχικτεκτόνων κ.κ. Μουτσόπουλου – Θ. Αργυρόπουλου – Μαίρης Αργυρόπουλου.Επί του ως άνω θέματος η επιτροπή εξετάσεως τα ως άνω προσχέδια, τα οποία προβλέπουσι Υπόγειον Αγοράν εξ εξήκοντα δύο καταστημάτων και βοηθητικών χώρων και όροφον εξ ένδεκα χώρων Γραφείων – Αιθούσης, ων η λειτουργία προφανώς ευχερής και απλή, προβλεπομένης εσωτερικής οδού δια κυκλοφορίαν φορτηγών αυτοκινήτων μονής τροχιάς, ανέτου κλιμακοστασίου τοποθετημένου εις το εσωτερικόν της αγοράς, φωτισμού αρτίως μελετημένου, εξωτερικής δε μορφής συμφώνως προς το σύγχρονον πνεύμα μη παραλειφθέντος Βυζαντινού τινός τόνου διά της προβλεπομένης κυλινδρικής μορφής απολύτως εναρμονισθέντος προς το όλον συγκρότημα και το ιστορικόν παρελθόν των Σερρών, κρίνει ταύτα ως απολύτως ικανοποιητικά επαινούσα τους δια τα περαιτέρω. Γίνεται μνεία των αποσταλέντων τριών σειρών Προσχεδίου εκ πέντε σχεδίων έκαστης σειράς, ήτοι : 1) Κάτοψιν Ισογείου, 2) Κάτοψιν ορόφου, 3 και 4) όψεις και 5) Τομαί ως ως ενός προπλάσματος (μακέτα).

2ο έγγραφο

Σέρραι τη 22-8-1962

Προς

το Υπουργείον Δημοσίων Έργων

Τμήμα Αρχιτεκτονικόν

ΑΘΗΝΑΣ

ΘΕΜΑ: Προσχέδια Δημοτικής Αγοράς

Λαμβάνομεν την τιμήν να υποβάλωμεν:

1. Προσχέδια ανεγέρσεως κτιρίου ΔΗΜΟΤΙΚΗΣ ΑΓΟΡΑΣ της πόλεως…

2. Αντίγραφον της υπ’ αριθ. 5/1/1962 αποφάσεως του Δημοτικού Συμβουλίου

3. Εισηγητικήν Έκθεσιν της αρμόδιας Επιτροπής Σχεδίου Πόλεως

4. Συμφωνητικόν εκπονήσεως Αρχιτεκτονικής μελέτης, προσχεδίου κ.λ.π. μεταξύ του Δημάρχου Σερρών και των αρχιτεκτόνων.

Παρακαλούμεν όπως τα ανωτέρω ΠΡΟΣΧΕΔΙΑ και η όλη μελέτη του έργου τεθή υπόψει του αρμοδίου Αρχιτεκτονικού Τμήματος προς έλεγχον, θεώρησιν και επιστροφήν

Ο Δημαρχών

ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΧΑΤΖΗΪΑΚΩΒΟΥ

Το ενδιαφέρον, κυρίως, της εισηγητικής έκθεσης βρίσκεται στην περιγραφή των προσχεδίων της νέας Αγοράς, που σύμφωνα με τα μέλη της επιτροπής χαρακτηρίζονται ως απολύτως ικανοποιητικά, ενώ η μελέτη χαρακτηρίζεται ως μνημειακή που ανταποκρίνεται με τον καλύτερο τρόπο στην ιστορία του τόπου μας.

Στο σημείο αυτό οφείλουμε μια σύντομη αναφορά σ’ έναν από τους μελετητές του έργου, που φέρει και την ευθύνη της αρχιτεκτονικής του φυσιογνωμίας, του κ. Νίκου Μουτσόπουλου. Πρόκειται για έναν από τους γνωστότερους Έλληνες αρχιτέκτονες, που διαθέτει πολύ πλούσιο βιογραφικό, μικρό μέρος του οποίου σας παραθέτουμε σε διπλανή στήλη.

Αυτό που αξίζει να σημειωθεί είναι πως η περίπτωση της αρχιτεκτονικής παρέμβασης που επιχείρησε στην Δημοτική Αγορά της πόλης μας ο κ. Μουτσόπουλος, έχει ως μοναδικό μέτρο σύγκρισης την αντίστοιχη παρέμβασή του, στο ίδρυμα Πατριαρχικών Μελετών της Μονής Βλατάδων της Θεσσαλονίκης.

Και στις δύο περιπτώσεις κυρίαρχο στοιχείο είναι οι μεγάλες αψίδες που «σκεπάζουν» τα οικοδομήματα, οι οποίες και παραπέμπουν ευθέως στη Βυζαντινή τεχνοτροπία, στην οποία άλλωστε θήτευσε επί μακρόν και με μεγάλη επιμονή ο κ. Μουτσόπουλος. Το πιθανότερο για την περίπτωση της Μονής είναι πως μετέφερε ελαφρώς τροποποιημένη την αρχική σχεδιαστική αντίληψη που διέκρινε το σχέδιο που εκπόνησε για τη Δημοτική Αγορά των Σερρών. Αυτό επιβεβαιώνεται και από τη μαρτυρία του ίδιου (σε τηλεφωνική επικοινωνία που είχαμε μαζί του) καθώς και από το ότι και τα δύο έργα άρχισαν να οικοδομούνται την ίδια ακριβώς χρονιά (1965), που σημαίνει πως οι προμελέτες είχαν κατατεθεί στην ίδια περίπου χρονική περίοδο.

H αποτίμηση της συγκεκριμένης δουλειάς του, σαφώς και δεν είναι αρμοδιότητά μας. Εξάλλου και να το επιθυμούσαμε θα ήταν εξαιρετικά δύσκολο αφού είναι χαρακτηριστικό πως στην πολύ πλούσια βιβλιογραφία του ίδιου του κ.Μουτσόπουλου δεν καταφέραμε να βρούμε την οποιαδήποτε αναφορά για αυτές τις δύο αρχιτεκτονικές του παρεμβάσεις.

Το βέβαιο όμως είναι πως η Δημοτική Αγορά, ως ενιαίο σύνολο, συνιστά ένα εμβληματικό κτίριο, ίσως το μοναδικό με τα παραπάνω χαρακτηριστικά σ’ όλη την Ελλάδα, που αξίζει αναμφισβήτητα της προσοχής μας.

Τα παραπάνω επιβεβαιώνονται και από την εικόνα της αρχικής μακέτας, όπου και αποτυπώνεται με καθαρότητα το μέγεθος και ο όγκος της. Τη μακέτα αυτή την παρουσιάζουμε σε δύο μορφές: η πρώτη, όπως ήταν στην αρχική της μορφή και η δεύτερη, επιχρωματισμένη (ώστε να αποδοθεί καλύτερα η αρχιτεκτονική της φυσιογνωμία).

Η (επίσημη)παραλαβή του έργου

3ο έγγραφο

Εν Σέρραις τη 17/6/1970

Περίληψις: Γνωστοποιείται το πέρας των εργασιών του έργου «Ανέγερσις Νέας Δημοτικής Αγοράς Σερρών»

(1ον Στάδιον εργασιών)

Προς

Τον κ. Νομάρχην Σερρών

Ενταύθα

Λαμβάνομεν την τιμήν να γνωστοποιήσωμεν υμιν ότι επερατώθη τα εν έτι επικεφαλίδι έργον εκτελεσθέν εργολαβικώς υπό του Παύλου Κούστα Εργολάβου Δ.Ε. και ότι ως μέλος του Δημοτικού Συμβουλίου δια την επιτροπήν του ως άνω έργου έχει ορισθή ο Δημοτικός Σύμβουλος κ. Ιωάννης Μωϋσιάδης.

Ο Δήμαρχος Σερρών

ΔΗΜ. ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΔΗΣ

ως η προς χρήση παράδοση της Αγοράς πραγματοποιήθηκε στα τέλη του 1968. Πρόκειται για την πάγια τακτική, αυτή της ετεροχρονισμένης παραλαβής που ακολουθούν οι εκάστοτε Δημοτικές Αρχές όταν πρόκειται να παραλάβουν μεγάλα έργα.

Εγκατάσταση των πρώτων ενοικιαστών της Αγοράς

Σύμφωνα με την προφορική μαρτυρία του κ. Γιώργου Μαντιού, κρεοπώλη, που υπήρξε ένας από τους πρώτους που ενοικίασαν κατάστημα στην Αγορά (το οποίο και διατηρεί με την ίδια επαγγελματική ιδιότητα μέχρι και σήμερα), η πρώτη εγκατάσταση των ενοικιαστών της έγινε στα τέλη του 1968 για να ολοκληρωθεί μέσα στην επόμενη χρονιά.

Με προτροπή της Δημοτικής Αρχής η ενοικίαση των καταστημάτων έγινε με γνώμονα την δημιουργία μιας κλειστής αγοράς κρεάτων και ψαριών, της οποίας η λειτουργία θα εξασφάλιζε τους όρους εξυπηρέτησης του καταναλωτικού κοινού και φυσικά αυτούς της υγιεινής.

Η συνέχεια βέβαια θα αποδειχθεί διαφορετική των αρχικών προθέσεων (όπως άλλωστε συμβαίνει μονίμως στη χώρα μας). Κατόπιν έντονων πιέσεων των κρεοπωλών που είχαν πάρει το σύνολο, σχεδόν των καταστημάτων που είχαν «πλάτη» στην Πλατεία Εμπορίου και με πρόσχημα τον αθέμιτο ανταγωνισμό σε βάρος τους από την λειτουργία άλλων κρεοπωλείων που παρέμειναν στη γύρω περιοχή, η Δημοτική Αρχή αναγκάστηκε να «ανοίξει» τη βόρεια πλευρά της Αγοράς δίνοντας στους καταστηματάρχες πρόσοψη την Πλατεία.

Αυτό αποδυνάμωσε εξ’ αρχής το πλαίσιο λειτουργίας της, αφού εντέλει υποβάθμισε την αξία των καταστημάτων που ήταν στο εσωτερικό της. Έτσι ενώ ενοικιάστηκαν όλα τα καταστήματα που «έβλεπαν» έξω (αλλά και μέσα, αφού διέθεταν πλέον δύο εισόδους), από αυτά που βρισκόταν στο εσωτερικό της και δη στην νότια πλευρά της ενοικιάστηκαν δύο μόνον καταστήματα τα οποία και λειτούργησαν ως ψαράδικα ενώ στη συνέχεια προστέθηκε η λειτουργία μίας ταβέρνας. Τα υπόλοιπα καταστήματα μετατράπηκαν με το πέρασμα του χρόνου σε αποθήκες που εξυπηρετούσαν τους καταστηματάρχες ή τις επί μέρους ανάγκες του Δήμου.

Η εικόνα αυτή όχι μόνον καταστρατηγούσε τους αρχικούς σχεδιασμούς της Δημοτικής Αρχής, αλλά δυστυχώς για το μέλλον της Αγοράς, καθόρισε εντέλει και τη τελική της φυσιογνωμία, αυτή που μέχρι και σήμερα μπορούμε να διακρίνουμε.

Έτσι ένα ακόμη μεγάλο στοίχημα, ίσως το μεγαλύτερο μεταπολεμικά, για τη δημιουργία μιας πρότυπης Δημοτικής Αγοράς, με προδιαγραφές σύγχρονες και αποδοτικές, θα χάσει τον αρχικό του προσανατολισμό για να μεταπέσει σε έναν χώρο που απλώς θα «φιλοξενεί» για δεκαετίες καταστήματα υγειονομικού ενδιαφέροντος.

Βέβαια για να επανέλθουμε στην μαρτυρία του κ. Μαντιού, η κατασκευή της νέας Δημοτικής Αγοράς, που τουλάχιστον στο ξεκίνημά της θεωρήθηκε ένα πραγματικό «κόσμημα» για την πόλη, ανέβασε κατακόρυφα την αγοραστική κίνηση στην Πλατεία Εμπορίου, καθιστώντας την έναν από τους δυναμικότερους άξονες διακίνησης αγαθών.

Χαρακτηριστικό των νέων δεδομένων που δημιουργούσε η νέα Δημοτική Αγορά ήταν και τα ενοίκια που κατέβαλαν οι ενοικιαστές της Αγοράς (στην αρχή τουλάχιστον), το ύψος των οποίων ξεπερνούσε κατά πολύ αυτά των καταστημάτων της γύρω περιοχής. Εξίσου χαρακτηριστικό είναι πως ο υψηλός κύκλος εργασιών που δημιουργούνταν από το καταναλωτικό κοινό που συνέρρεε στην Αγορά, μετέφερε έναν μεγάλο όγκο οικονομικών

δραστηριοτήτων στη γύρω περιοχή, συμβάλλοντας έτσι στη σταδιακή αναβάθμισή του.

Σταδιακά, βέβαια και με ευθύνη πρωτίστως των Δημοτικών Αρχών (αλλά και των ίδιων των ενοικιαστών), η Δημοτική Αγορά αφέθηκε στο έλεός της. Η μόνη ουσιαστική παρέμβαση αισθητικού κυρίως χαρακτήρα ήταν αυτή που επιχειρήθηκε επί δημαρχίας του κ. Γεωργούλα. Για πρώτη φορά μετά από πολλά χρόνια το κτίριο γνώρισε μια πρώτη ουσιαστική συντήρηση. Μάλιστα με την λειτουργία στον ανώγειο χώρο Πνευματικού Κέντρου και δημιουργίας χώρων πολλαπλών δραστηριοτήτων, η Δημοτική Αγορά έγινε και πάλι σημείο αναφοράς, χωρίς όμως αυτό να αφορά στις επί μέρους επαγγελματικές της χρήσεις που παρέμειναν ως είχαν.

Σήμερα η Αγορά έχει περιέλθει στο μεγαλύτερό της μέρος σε άθλια κατάσταση που προβληματίζει όχι μόνον τους δημότες, αλλά και όσους από τους καταστηματάρχες έχουν απομείνει. Την παραπάνω δυστυχώς κατάσταση ανέχονται (αν δεν την πριμοδοτούν) και οι ίδιες οι Δημοτικές Αρχές, προσβλέποντας την πλήρη απαξίωσή της, ώστε ανενόχλητα να προχωρήσουν στην κατεδάφισή της.

Φυσικά ουδείς εξ’ αυτών που διοικούν αυτόν τον τόπο έχουν προβληματιστεί έστω και στο ελάχιστο για το αν και κατά πόσο θα μπορούσαν μέσα από κάποιο πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων να αντλήσουν πόρους για την εκ βάθρων αναπαλαίωση του οικοδομήματος. Προσβλέποντας στη λύση της αυτοχρηματοδότησης (παραχώρηση εν λευκώ δημοτικής περιουσίας σε ιδιώτη με πλήρη αποδοχή των δικών του όρων) εγκαταλείπουν ένα ακόμη κομμάτι της ιστορικής κληρονομιάς της πόλης μας, στο όνομα της «αξιοποίησής» με τη δημιουργία ενός αμφίβολης σκοπιμότητας και αισθητικής εμπορικού κέντρου.

Τη στιγμή που στην Ευρώπη, στην οποία μονίμως απευθυνόμαστε όταν διεκδικούμε επιδοτήσεις, κάθε κτίριο δημοσίου ενδιαφέροντος που εκφράζει με εμβληματικό τρόπο συγκεκριμένες ιστορικές περιόδους τυγχάνει της άμεσης φροντίδας και προσοχής τους, εμείς κινούμαστε ακόμη με τη λογική της «μπουλντόζας» και αντιπαροχής. «Όλα με το μαχαίρι».

"για την αντιγραφή

Σεδαρίδης Ιωάννης"

(εις εκ των 13 Σερραίων δημοτών που προσέφυγαν στο ΣτΕ τους οποίους αποκάλεσε "αισχρή μειοψηφία" ο Δήμαρχος Σερρών)

H ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΜΙΛΗΣΕ ! Η ΚΑΤΕΔΑΦΙΣΗ ΣΤΑΜΑΤΑΕΙ

   ΕΚΔΟΘΗΚΕ Η ΠΡΟΣΩΡΙΝΗ ΔΙΑΤΑΓΗ ΑΠΟ ΤΟ ΣτΕ  

ΜΕ ΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΑΝΑΣΤΕΛΛΟΝΤΑΙ 

ΟΙ ΕΡΓΑΣΙΕΣ ΚΑΤΕΔΑΦΙΣΗΣ ΤΟΥ ΚΤΗΡΙΟΥ ΤΗΣ ΔΗΜΟΤΙΚΗΣ ΑΓΟΡΑΣ

κ. ΑΓΓΕΛΙΔΗ , 
Η ΕΠΑΡΣΗ ΚΑΙ Η ΑΛΛΑΖΟΝΕΙΑ ΕΙΝΑΙ
Ο ΧΕΙΡΟΤΕΡΟΣ ΣΥΜΒΟΥΛΟΣ