ΤΟ ΕΓΚΛΗΜΑ ΤΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ (1999 - 2011)

Πού βρίσκεται στην περίπτωση της Ελλάδας το έγκλημα της εξουσίας; 

Σε ποια περίοδο αναζητάμε την προδοσία; Στην εποχή εκείνη, που επέτρεψαν στις ιδιωτικές τράπεζες και στους ξένους τοκογλύφους να βάλουν τον πρώτο "σωλήνα" εισαγωγής ξένων κεφαλαίων στην ελληνική οικονομία ...Έναν "σωλήνα", ο οποίος ήταν πρακτικά ανεξέλεγκτος. Δεν δόθηκαν προδιαγραφές για την εισαγωγή αυτών των κεφαλαίων. Δεν τα προσανατόλισαν υποχρεωτικά σε παραγωγικές επενδύσεις. Δεν τα περιόρισαν σε συγκεκριμένους κλάδους της οικονομίας.

Εκμεταλλεύτηκαν την "ξηρασία" της ελληνικής οικονομίας και άφησαν το "νερό" όχι να γίνει χρήσιμο, αλλά να "πνίξει" τα πάντα. Όχι μόνον δεν "πότισαν" νέα "φυτά" ανάπτυξης και απασχόλησης, αλλά "σάπισαν" και τα ήδη υπάρχοντα. Με αυτό τον "σωλήνα" δημιούργησαν τη "φούσκα" του χρηματιστηρίου. Εκεί παρέσυραν τον λαό και του έφαγαν τις "καταθέσεις". Γιατί λέμε του έφαγαν; Γιατί τα όργανα της Πολιτείας δεν έλεγξαν τα κεφάλαια των τοκογλύφων. Δεν τους εμπόδιζαν να παίζουν παιχνίδια μέσα στο χρηματιστήριο. Δεν τους υποχρέωναν σε μια ελάχιστη παραμονή σε κάποια συμμετοχή. Δεν τους υποχρέωναν να κάνουν εκθέσεις επενδυτικών στόχων, προκειμένου να τους επιτρέψουν να επενδύσουν στο χρηματιστήριο.

Με αυτόν τον τρόπο οι τοκογλύφοι παρίσταναν τους "επενδυτές" και μετέτρεψαν το Χρηματιστήριο σε Καζίνο. Όμως, στο Καζίνο το πλεονέκτημα το έχει αυτός, ο οποίος έχει τα πολλά χρήματα και άρα ήταν θέμα χρόνου να την "πατήσουν" οι φουκαράδες, οι οποίοι δεν κατάλαβαν ότι οι τοκογλύφοι το "ανέβαζαν", για να τους παρασύρουν. Τριάντα τρις δραχμές έφαγαν από τον απλό κόσμο οι ελληνικές τράπεζες και οι διεθνείς τοκογλύφοι μέσα σε ελάχιστα χρόνια. Η πολιτική εξουσία όχι μόνον δεν προστάτευσε τον ελληνικό λαό, αλλά τον βύθισε άλλο τόσο στην αθλιότητα. Επέτρεψε στα ασφαλιστικά του ταμεία να "τζογάρουν" κι αυτά μέσα στο χρηματιστήριο και να φύγουν από αυτό με τεράστιες ζημιές. Επέτρεψε στις τράπεζες να παρασύρουν τους αφελείς -οι οποίοι έχασαν τις καταθέσεις τους- σε νέα δάνεια, προκειμένου να κάνουν "σπλιτ" και "μουαγιέ" ...και άλλες "εξωτικές" επινοήσεις των τοκογλύφων και των απατεώνων.

Η εξουσία είναι συνένοχη σ' αυτό το έγκλημα ...Συνειδητά συνένοχη, εφόσον επέτρεψε στις ιδιωτικές τράπεζες να μπουν σε όλους τους χώρους της οικονομίας χωρίς κανέναν έλεγχο. Γι' αυτόν τον λόγο κάναμε ιδιαίτερη αναφορά στα στεγαστικά δάνεια. Από τη στιγμή που τους επέτρεψε να μπουν στον χώρο των στεγαστικών δανείων, ήταν δεδομένο ότι θα δημιουργηθεί "φούσκα" στην αγορά ακινήτων. Όταν την τράπεζα, η οποία "πουλάει" χρήμα, την ενδιαφέρει να γίνονται ακριβές αγοραπωλησίες στα όρια του παραλόγου, είναι θέμα χρόνου η "φούσκα". "Φούσκα" στην πιο βασική, ακριβή και απαραίτητη ανάγκη της κοινωνίας είναι έγκλημα ...Το απόλυτο έγκλημα.

Το ίδιο έγινε και με την υπόλοιπη αγορά. Η προδοτική πολιτική ηγεσία επέτρεψε στις ιδιωτικές τράπεζες να παρασύρουν τον κόσμο στην υπερκατανάλωση, εφόσον τους επέτρεψε να δίνουν ανεξέλεγκτα καταναλωτικά δάνεια ...Δάνεια, για να χρηματοδοτήσουν ηλιθιότητες και όχι επενδύσεις ...Δάνεια, για να χρηματοδοτήσουν ακριβά σχολεία εις βάρος των δημοσίων ...Δάνεια, για να χρηματοδοτήσουν ακριβές γέννες εις βάρος των δημοσίων μαιευτηρίων ...Δάνεια, για να χρηματοδοτήσουν ό,τι ηλιθιότητα μπορούσε να σκεφτεί κάποιος.

Κατάλαβε ο αναγνώστης το έγκλημα; ...Τα ίδια ελληνικά σπίτια αγοράζαμε και σε κάθε αγορά βάζαμε και τον Σόρος να μας δανείζει δεκάδες εκατομμύρια ...Τα ίδια γράμματα μάθαιναν τα παιδιά και σε κάθε νέα εγγραφή στα ιδιωτικά σχολεία βάζαμε τον Σόρος να μας δανείζει νέα εκατομμύρια ...Τα ίδια παιδιά γεννούσαμε και σε κάθε νέα γέννα βάζαμε τον Σόρος να μας δανείζει νέα εκατομμύρια. Στα ίδια μέρη πηγαίναμε διακοπές και σε κάθε εξόρμησή μας βάζαμε τον Σόρος να μας δανείζει νέα εκατομμύρια ...Κάναμε τα ίδια ακριβώς πράγματα που κάναμε πάντα, βάζοντας έναν "νταβατζή" πάνω από το κεφάλι μας. Δεν μπορούσαμε πλέον να κάνουμε τίποτε με τον φτηνό τρόπο. Δεν μπορούσαμε να κάνουμε τίποτε, χωρίς να πληρώσουμε κεφαλικό φόρο στη διεθνή τοκογλυφία ...Η "αναπνοή" μας πλέον είχε αρχίσει να γίνεται επώδυνη.

Όμως, αυτό δεν μπορεί να γίνεται επ’ άπειρον. Ο ένας χρωστάει στον άλλο μέχρι να μην μπορεί κάποιος ν' ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις του και τότε "σπάει" ο "κύκλος". Αυτό δεν είναι μακριά όταν συνδυάζεται με μια καλπάζουσα ανεργία. Δανείζεται κάποιος και ξοδεύει τις αποταμιεύσεις του ...Στη συνέχεια ξαναδανείζεται και υποθηκεύει την ιδιοκτησία του. Στο τέλος δεν έχει τίποτε άλλο να βάλει "υποθήκη" και προκαλεί αυτό, το οποίο σήμερα γνωρίζουμε ως "πιστωτικό" γεγονός. Αυτό ήταν το ζητούμενο για τους τοκογλύφους. Γιατί; Γιατί θα έφταναν τους Έλληνες στα όριά τους και μετά θα τους έλιωναν ως λαό. Θα τους "έτρωγαν" τις ιδιωτικές καταθέσεις και θα τους υποθήκευαν τις προσωπικές τους περιουσίες. Αυτό ήταν το ζητούμενο, γιατί, μετά την καταστροφή των ιδιωτών, θ' ακολουθούσε η καταστροφή του κράτους τους. Οι Έλληνες ιδιώτες θα έφταναν στο σημείο να μην μπορούν ν' ανταπεξέλθουν στις υποχρεώσεις τους και αυτό θα έφτανε ως "απειλή" στις τράπεζες.

Από εδώ ξεκινάει το "κόλπο". Οι τράπεζες των συνενόχων των πολιτικών είχαν φροντίσει από την αρχή για την άμυνά τους. Αυτές θα οδηγούσαν τον λαό στη χρεοκοπία, αλλά δεν θα αφήνονταν να χρεοκοπήσουν οι ίδιες ...Για το "καλό" της οικονομίας και του έθνους θα λάμβαναν βοήθεια από το κράτος. Θα τις βοηθούσε το κράτος με το άλλοθι ότι προστατεύει τις ιδιωτικές καταθέσεις. Θα τις βοηθούσε "αυτές", για να κάνει καλό σε "εμάς". Το ιδιωτικό χρέος των εκατομμυρίων αφελών θυμάτων θα γινόταν δημόσιο χρέος ενός αφελούς κράτους ...Ενός κράτους όμως, το οποίο είχε αμύθητη περιουσία ...Ενός κράτους, το οποίο είχε την εξουσία να διαχειρίζεται ΔΕΗ, ΟΤΕ, ΟΠΑΠ, γη αμύθητης αξίας, αρχαιολογικούς χώρους τεράστιας χρηματοληπτικής αξίας, ορυχεία, μεταλλεία, πετρελαϊκά κοιτάσματα, εθνικές οδούς κλπ..

Όλα αυτά όμως, για να τα καταφέρουν οι τραπεζίτες, έπρεπε να έχουν υπό την ομηρία τους τον "αφελή" ...Τον λαό. Μόνον εξαιτίας αυτής της "ομηρίας" μπορούσαν να εξασφαλίζουν την "προστασία" του κράτους ...Την "προστασία" εκείνη, την οποία είχαν ανάγκη και τα αφεντικά τους, εφόσον μόνον έτσι μπορούσε να δημιουργηθεί η "γέφυρα" μεταξύ ιδιωτικού χρέους και δημόσιου χρέους. Αν δεν υπήρχε η "ομηρία", η κάθε "κανονιά" τού κάθε Έλληνα, ο οποίος δεν θα μπορούσε ν' ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις του, θα "χτυπούσε" τις ελληνικές Τράπεζες και από εκεί τους ξένους τοκογλύφους, οι οποίοι κρύβονταν πίσω τους.

Ο κάθε αδύναμος δανειολήπτης, φτάνοντας στο σημείο να αδυνατεί ν' ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις του, θα έκανε ζημιά σ' αυτόν, ο οποίος έκανε το λάθος να του "δανείσει" ...και αυτός ήταν ο τοκογλύφος. Αυτό όμως οι τοκογλύφοι δεν το δέχονταν. Οι τοκογλύφοι δεν θα δέχονταν να πληρώσουν τα λάθη τα δικά τους. Δεν θα δεχόταν να πληρώσουν τις αδυναμίες των Ελλήνων. Γιατί να τις πληρώσουν, όταν υπήρχε ένα ολόκληρο κράτος να λάβουν σαν αποζημίωση; Αυτό ήταν το κόλπο ...Το συνολικό ιδιωτικό χρέος των Ελλήνων στις τράπεζές τους να γίνει κρατικό χρέος στους διεθνείς τοκογλύφους.

Όμως, για να γίνουν όλα αυτά εφικτά, θα έπρεπε να υπάρχει δικαιολογία ...Θα έπρεπε να υπάρχει δικαιολογία, ώστε το κράτος να τρέξει να καλύψει με τη δική του περιουσία τα "λάθη" των Ελλήνων τραπεζιτών, τα οποία έγιναν υπέρ των διεθνών τοκογλύφων. Γι' αυτόν τον λόγο αναζητήσαμε πιο πάνω ένα "άλλοθι". Το "άλλοθι" αυτό ήταν οι ιδιωτικές καταθέσεις των Ελλήνων. Με τις καταθέσεις αυτές οι ιδιωτικές τράπεζες διατηρούν τον λαό υπό την "ομηρία" τους. Για να μην χαθούν αυτές οι ιδιωτικές καταθέσεις, χρηματοδοτούμε με κρατικά χρήματα τις επιχειρήσεις των εγκληματιών, για να μην καταρρεύσουν.

Για να μην καταρρεύσουν οι τράπεζες, "βυθίζεται" το κράτος και οδηγείται σαν πρόβατο στη σφαγή των τοκογλύφων. Για να μην βραχεί το τοκογλυφικό "αμόνι", το οποίο μας απειλεί με "πνιγμό", το σηκώνουμε ψηλά και βυθιζόμαστε εμείς οι ίδιοι. Με αυτόν τον τρόπο μετατρέπεται το ιδιωτικό χρέος σε δημόσιο. Μετατρέπεται το ιδιωτικό χρέος -και άρα ακίνδυνο χρέος- σε δημόσιο -και άρα επικίνδυνο για την επιβίωσή μας χρέος-. Αντί να τρέμουν οι τοκογλύφοι για την ασφάλειά τους, εξαιτίας της αδυναμίας των ιδιωτών πελατών τους να τους ξεπληρώσουν, τρέμουν οι λαοί για την ασφάλειά τους, επειδή τα κράτη αναλαμβάνουν τα "βάρη" και μπορούν να τους ξεπληρώσουν εις βάρος των λαών τους.

Κατάλαβε ο αναγνώστης τι λέμε; Με παράνομο και ολέθριο τρόπο οι τοκογλύφοι μπήκαν μέσα στην ελληνική κοινωνία και την έβαλαν να πληρώνει για την "αναπνοή" της. Αντί όμως αυτή η παράλογη πράξη να εμπεριέχει την έννοια του ρίσκου γι' αυτούς που παρανομούν, γίνεται ο απόλυτος εφιάλτης για το κράτος. Αντί αυτοί, οι οποίοι παρανόμως δανειοδοτήθηκαν -απλά γιατί "υπάρχουν"-, να σταματήσουν να πληρώνουν και άρα να σταματήσει εκεί το πρόβλημα, αυτό "μεταφέρεται" και γίνεται πρόβλημα του κράτους. Γιατί; Γιατί το κράτος έχει να πληρώσει. Γιατί η ζημιά του βλάκα, ο οποίος πήρε δάνεια, για ν' αγοράσει υπερτιμημένο σπίτι, πολυτελές αυτοκίνητο και να πάει πολυτελείς διακοπές, δεν γίνεται ζημιά του εγκληματία τοκογλύφου που του τα έδωσε, αλλά γίνεται δάνειο του κράτους.

Κατάλαβε ο αναγνώστης τον λόγο που οι πολιτικοί και οι τραπεζίτες δεν ήθελαν ούτε μία τράπεζα υπό κρατικό έλεγχο; ...Τον λόγο που βλέπουν με μίσος το σημερινό Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο ή την Αγροτική Τράπεζα; Γνωρίζουν ότι, ακόμα και μία κρατική τράπεζα να υπάρχει, τους απειλεί. Γιατί; Γιατί σταδιακά -για λόγους ασφαλείας- όλοι οι Έλληνες καταθέτες θα μπορούσαν να μετακινήσουν προς αυτές τις καταθέσεις τους. Για να εξασφαλίσουν την εγγύηση του κράτους, θα μετακινούσαν τις καταθέσεις τους εκεί όπου θα μπορούσε το κράτος να τους βοηθήσει άμεσα, ως επιχειρηματίας και το ίδιο.

Αυτό όμως θα ήταν τραγικό για τις ιδιωτικές τράπεζες, γιατί θα έχαναν τον "όμηρό" τους. Μια τέτοια εξέλιξη θα άφηνε τις ιδιωτικές τράπεζες "γυμνές" από ασφάλεια. Άρα; Άρα θα αφήνονταν να πληρώσουν την ηλιθιότητά τους και άρα να χρεοκοπήσουν ...Να χρεοκοπήσουν για τα εκατομμύρια αναίτια και περιττά δάνεια, τα οποία μοίραζαν, προκειμένου να εισπράττουν μπόνους τα εγκληματικά στελέχη τους. Όταν αυτά τα εκατομμύρια δάνεια δεν θα μπορούσαν να τα εισπράξουν, θα έβαζαν λουκέτο και πολλοί από αυτούς θα κατέληγαν στη φυλακή.

Όμως, αυτό το ενδεχόμενο το απέτρεψαν με τη γενική και απόλυτη ιδιωτικοποίηση του τραπεζικού συστήματος. Αυτό το ενδεχόμενο το απέτρεψαν με τη συνομωσία εις βάρος των υπό κρατικό έλεγχο τραπεζικών ιδρυμάτων ...Των ιδρυμάτων εκείνων, τα οποία, αν οι Έλληνες πολίτες ήταν πονηροί, θα έπρεπε ήδη να έχουν μεταφέρει εκεί τις καταθέσεις τους. Αυτήν την αθλιότητα εξασφάλισαν οι ιδιώτες τραπεζίτες με τη "συνεργασία" τους με τους πολιτικούς. Μια "συνεργασία" εντελώς παράνομη, την οποία τη γνωρίζουν όλοι, εκτός από τους κατά τον νόμο αρμόδιους, που είναι οι δικαστικές αρχές.

Γιατί μιλάμε για παράνομες συνεργασίες και για δικαστικές αρχές; Για τον εξής απλό λόγο. Ένα κόμμα είναι το πιο απλό -μέχρι γελοιότητας- νομικό "πρόσωπο". Δεν έχει καν ΑΦΜ, όπως έχει ένας πολιτιστικός σύλλογος ...Και όμως, αυτά τα κόμματα, χωρίς ΑΦΜ και άρα χωρίς κατά τον νόμο υπεύθυνους διαχειριστές, οι τράπεζες τα έχουν δανειοδοτήσει με εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ. Ποιες τράπεζες; Οι κρατικές, εφόσον είναι υπό τον δικό τους έλεγχο και οι διαπλεκόμενες, οι οποίες θέλουν να τα εκβιάζουν. Μόνον τα δύο μεγάλα κόμματα χρωστάνε στην Αγροτική Τράπεζα πάνω από 220 εκατομμύρια ευρώ. Μυθικό ποσό. 73 δις δραχμές. Χρέος, το οποίο δεν είχαν ούτε οι μεγάλες βιομηχανίες της εποχής της δραχμής. Τα υπόλοιπα δεκάδες εκατομμύρια ευρώ τα χρωστάνε στις τράπεζες της διαπλοκής. Πώς και με ποια δικαιολογία τούς δόθηκαν τόσα πολλά χρήματα από τους τραπεζίτες;

Ποιο κόμμα δεν θα τους "εξυπηρετήσει", όταν αυτοί οι τραπεζίτες μπορούν να το εκβιάζουν με πλήρη καταστροφή και τον πρόεδρό του με φυλάκιση; Ποιο κόμμα δεν θα τους "εξυπηρετήσει", όταν τα περισσότερα στελέχη του εκλέγονται με τις χορηγίες των τραπεζιτών; Ένα εκατομμύριο Ευρώ δόση έχει η ΝΔ τον μήνα από τραπεζικά δάνεια. Πώς θα τα πληρώσει; Με κουπόνια; Περιμένει να της χαριστούν σε "αντάλλαγμα" "εξυπηρετήσεων". Πώς περιμένει ο κόσμος να τον προστατεύσουν οι πολιτικοί του ηγέτες από τα "κοράκια" των τοκογλύφων; Ποιος μπορεί ν' αμφισβητήσει ότι ο ίδιος ο Σόρος μπορεί να δίνει απευθείας εντολές στην πολιτική μας ηγεσία. Αυτός, ο οποίος δανείζει στους δανειστές των κομμάτων, ελέγχει τους πάντες ...Απλά πράγματα, τα οποία δείχνουν το πώς γίνονται οι σύγχρονες προδοσίες.