ΙΩΑΝΝΗΣ ΜΕΤΑΞΑΣ : O ΠΕΡΙΕΡΓΟΣ ΘΑΝΑΤΟΣ ΤΟΥ ΕΘΝΙΚΟΥ ΚΥΒΕΡΝΗΤΗ

Το 1940 τελειώνει με τους Έλληνες νικητές και με την Δόξα να στεφανώνει τα Ελληνικά όπλα στα αιματοβαμμένα βουνά της Βορείου Ηπείρου. Έρχεται ένας νέος χρόνος, το 1941, ένας χρόνος που οι πρώτες του εβδομάδες είναι γεμάτες έντονη διπλωματική κινητικότητα τόσο από πλευράς Άγγλων, όσο και από πλευράς Γερμανών. Οι Γερμανοί προσπαθούν να επιτύχουν ανακωχή και να μετατρέψουν την Ελλάδα σε ουδέτερη περιοχή, σε «νεκρή ζώνη» και αυτό με σκοπό να μη φθάνουν τα αγγλικά αεροπλάνα στα πετρέλαια της Ρουμανίας. Οι Άγγλοι από την πλευρά τους προσφέρονται να ενισχύσουν την πολεμική προσπάθεια της Ελλάδος επίσημα, μεταφέροντας δικά τους στρατεύματα στην Ελλάδα. Γράφει ο Ιωάννης Μεταξάς δώδεκα μόνον ημέρες πριν πεθάνει στο ημερολόγιό του:

Ημερολόγιο Ιωάννου Μεταξά – 17 Ιανουαρίου 1941, Παρασκευή – 82α ημέρα: Άγγλοι επιμένουν να έλθουν Θεσσαλονίκην με μικράς δυνάμεις πυροβολικού. – Κάμνω το σχέδιον της διπλωματικής μου ενεργείας. Εις Παύλον Γιουγκοσλαυΐας διαβεβαιώ ότι δεν θα γίνη μέτωπον Θεσσαλονίκης υπό Άγγλων, εκτός εάν Γερμανοί διέλθωσι Δούναβιν και εισέλθωσι Βουλγαρίαν. Εις Άγγλους (Πάλαιρετ αρχάς και κατόπιν και Χέϋγουντ) να μη έλθωσι με τας μικράς των δυνάμεις Θεσσαλονίκην, εκτός εάν Γερμανοί διέλθωσι Δούναβιν. – Πιθανώς να σταματήση το πράγμα…»

Αυτή είναι και η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ εγγραφή του Ιωάννου Μεταξά στο ημερολόγιό του. Στην συνέχεια ασθένησε βαριά και πέθανε… Μία ημέρα μετά την τελευταία εγγραφή στο ημερολόγιό του επίσημα ανακοινώνει προς την Αγγλική κυβέρνηση ότι δεν επιθυμεί να έλθουν αγγλικά στρατεύματα στην Ελλάδα! Από την διακοίνωση αυτή του Έλληνος πρωθυπουργού και το παρακάτω επίμαχο απόσπασμα:

Διακοίνωσις του Έλληνος Πρωθυπουργού Ι. Μεταξά

Προς την Βρετανικήν Κυβέρνησιν

18 Ιανουαρίου 1941

Είμεθα αποφασισμένοι να αντιμετωπίσωμεν καθ’ οιονδήποτε τρόπον και με οιασδήποτε θυσίας ενδεχομένην γερμανικήν επίθεσιν, αλλ’ ουδόλως επιθυμούμεν να την προκαλέσωμεν, εκτός εάν η Μεγάλη Βρεττανία θα ηδύνατο να μας παράσχη εις Μακεδονίαν την απαιτουμένην βοήθειαν. Εξεθέσαμεν δια μακρών εις τον στρατηγόν Ουέϊβελ ποία θα έπρεπε να είναι η έκτασις της βοηθείας αυτής. Η προσφερομένη βοήθεια (24 πυροβόλα εκστρατείας, 12 βαρέα πυροβόλα, περί τα 40 αντιαεροπορικά πυροβόλα, 24 αντιαρματικά πυροβόλα και 65 άρματα μεσαία και ελαφρά) είναι απολύτως ανεπαρκής, ασχέτως της πλήρους απουσίας δυνάμεων πεζικού. Συνεπώς, ενώ η μεταφορά της δυνάμεως ταύτης εις Μακεδονίαν θα απετέλει πρόκλησιν, η οποία θα επέφερε την άμεσον επίθεσιν εναντίον μας των Γερμανών και πιθανώς και των Βουλγάρων, η ανεπάρκεια της δυνάμεως αυτής καθιστά ασφαλή την αποτυχίαν της αντιστάσεώς μας. Επί πλέον, μας εδηλώθη κατηγορηματικώς ότι η Γιουγκοσλαυΐα, διατεθειμένη σήμερον να αμυνθή κατά ενδεχομένης διαβάσεως του γερμανικού στρατού δια του εδάφους της, θα απέσυρε την διαβεβαίωσιν ταύτην εις περίπτωσιν γερμανικής επιθέσεως προκαλουμένης υπό της αποστολής βρεττανικών στρατευματών εις Μακεδονίαν…»

Αυτή είναι επίσης και η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ επίσημη διακοίνωση που υπέγραψε σαν πρωθυπουργός ο Ιωάννης Μεταξάς!

Λίγες ημέρες πριν σε έκθεση του Foreign Office, έκθεση των αρχών του Ιανουαρίου του 1941, αναφέρονται τα παρακάτω χαρακτηριστικά:

“Μπορεί να αποδειχθεί δύσκολο να κάνουμε τους Έλληνες να κηρύξουν τον πόλεμο στην Γερμανία εάν η Γερμανία πρώτα δεν προχωρήσει σε κάποια επιθετική ενέργεια. Φαίνεται, επομένως, ότι στόχος μας πρέπει να είναι να κάνουμε τους Γερμανούς να προβούν σε μια τέτοια ενέργεια. Αυτό θα είναι πιθανότερο εάν εδραιωθούμε γερά στην Ελλάδα. Γι’ αυτό το λόγο πρέπει να προχωρήσουμε το ζήτημα των αεροδρομίων το συντομότερο δυνατόν”…

Έτσι, φθάσαμε στις 29 Ιανουαρίου 1941 και στον πολύ περίεργο θάνατο του πρωθυπουργού της χώρας Ιωάννου Μεταξά, έναν θάνατο για τον οποίον πολλοί λίγοι έχουν μιλήσει και κανένας δεν θέλησε να πει όλη την αλήθεια, ακόμη και από τα πρόσωπα του στενού του περιβάλλοντος. Ο λόγος προφανής: Το δίκαιον των νικητών γνώριζε να ανταμείβει ή τουλάχιστον να μην ενοχλεί αυτούς που σιωπούσαν και γνώριζε να τιμωρεί αυτούς που μιλούσαν.

Ο υπουργός ασφαλείας του καθεστώτος του Ιωάννου Μεταξά Κωνσταντίνος Μανιαδάκης είχε δηλώσει μετά τον πόλεμο ότι εάν ο Ιωάννης Μεταξάς νοσηλευότανε στην τρίτη θέση ενός δημόσιου νοσοκομείου, θα ζούσε… Το αρχείο του Κωνσταντίνου Μανιαδάκη ουδείς γνωρίζει που βρίσκεται. Ένα μέρος του τόσο σημαντικού αυτού αρχείου βρέθηκε μετά τον θάνατο του Μανιαδάκη στα χέρια γνωστού πολιτικού, ο οποίος ήταν γνωστό ότι είχε άριστες σχέσεις με την Αγγλία και υπήρξε στενός συνεργάτης του Βασιλέως Γεώργιου του Β’. Το αρχείο του Κωνσταντίνου Μανιαδάκη δεν είδε ποτέ το φως της δημοσιότητος…”