ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΑ ΤΑΜΕΙΑ : ΠΟΙΟΙ ΤΑ ΦΑΓΑΝ ΤΑ ΛΕΦΤΑ ;

Η ΚΑΤΑΛΗΣΤΕΥΣΗ ΤΩΝ  ΑΠΟΘΕΜΑΤΙΚΩΝ ΤΩΝ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΩΝ ΤΑΜΕΙΩΝ

Πού πήγαν τα λεφτά; Ποιοι τα έφαγαν;

Ένα «προφητικό»  άρθρο του Χρήστου Ποτόλια, όπου γίνεται μια σύντομη αλλά ουσιαστική αναδρομή για το πως φαγώθηκαν τα χρήματα των ταμείων, ώστε σήμερα να οδηγούνται σε μειώσεις συντάξεων, με πρόφαση την εξυγίανση και τον εξορθολογισμό.

Το θέμα αυτό επαναφέρει στην επιφάνεια το ζήτημα της χρόνιας καταλήστευσης των ασφαλιστικών ταμείων (από ποιους όμως;). Τα «δομημένα ομόλογα», αποτελούν την κορυφή του παγόβουνου της διαχρονικής ληστείας των Ταμείων.

Σε όλη την ιστορική διαδρομή της «διαχείρισης»» των αποθεματικών των ταμείων, οι μορφές άλλαζαν, η αφαίμαξη όμως συνεχιζόταν και πάντα ίδιοι ήταν οι χαμένοι και ίδιοι οι κερδισμένοι. Οι μόνιμα χαμένοι ήταν τα ασφαλιστικά ταμεία των εργαζομένων, οι μόνιμα κερδισμένοι ήταν οι μεγάλες επιχειρήσεις και το μεγάλο κεφάλαιο.

Το χρονικό της λεηλασίας

1. Η πρώτη μεγάλη «νόμιμη» ληστεία ξεκίνησε με τον αναγκαστικό νόμο 1611/1950, η ισχύς του οποίου έληξε το 1994. Ο νόμος επέβαλλε την κατάθεση των αποθεματικών των Ταμείων στην Τράπεζα της Ελλάδας. Οι τόκοι που ορίζονταν επί δεκαετίες ήταν αρκετά χαμηλότεροι του πληθωρισμού και του επιτοκίου τραπεζικών καταθέσεων. Μόνο για την περίοδο 1951-1975 οι απώλειες υπολογίζονται σε 58 δισ. ευρώ.

Τις τεράστιες απώλειες επιβεβαιώνουν ακόμα και στελέχη των αστικών κυβερνήσεων. Ο Μ. Νεκτάριος, πρώην διοικητής του ΙΚΑ, σε κείμενό του στο περιοδικό «Σπουδαί», το 2007, επισημαίνει ότι: «το 1955-1973 η Νομισματική Επιτροπή όρισε ένα επιτόκιο 4% για τα αποθεματικά των Ταμείων, όταν τα επιτόκια των καταθέσεων κυμαίνονταν μεταξύ 5% και 9,5% (…) Οι μεγαλύτερες απώλειες των Ταμείων προκλήθηκαν στην περίοδο 1974-1994, όταν ο πληθωρισμός αυξήθηκε δραστικά στο επίπεδο του 20% περίπου. Σε όλη αυτή την περίοδο, τα ειδικά επιτόκια της Τράπεζας της Ελλάδος ήταν κατώτερα των τρεχόντων επιτοκίων καταθέσεων».

Επίσης, το Οικονομικό Επιμελητήριο της Ελλάδας σε κείμενό του αναφέρει μεταξύ άλλων: «Ενδεικτικό είναι ότι τα τελευταία χρόνια της δικτατορίας το επιτόκιο έμεινε στο 4%, ενώ ο πληθωρισμός εκτινάχθηκε στο 15,5% το 1973 και στο 26,8% το 1974(αφιερωμένο σε όσους λένε ότι επί χούντας δεν είχαμε σκάνδαλα). Μόνο στα δύο αυτά έτη τα πλεονάσματα των Ασφαλιστικών Ταμείων έχασαν το 1/3 της αξίας τους».

2. Στη δεκαετία του 1990 αρχικά με το νόμο 2076/1992 η κυβέρνηση της ΝΔ έδωσε τη δυνατότητα να τοποθετούν οι διοικήσεις των ασφαλιστικών ταμείων μέχρι και το 20% των αποθεματικών τους στο χρηματιστήριο. Ύστερα ήρθε το ΠΑΣΟΚ και με το νόμο 2676/1999 αύξησε το ποσοστό στο 23%.

(σσ : ο νόμος 2676/1999 είναι στο ΦΕΚ Α’1/05.01.1999 και όπως μπορεί να αντιληφθεί ο καθ’ ένας,  ψηφίστηκε ΠΡΙΝ να σκάσει η φούσκα του χρηματιστηρίου και να χαθούν τα ανάλογα χρήματα των ταμείων)

Υπολογίζεται ότι οι ζημιές των ασφαλιστικών ταμείων στο χρηματιστήριο την περίοδο 1999-2002 ήταν πάνω από 3,5 δισ. ευρώ. Ταυτόχρονα, οι οφειλές του κράτους προς τα Ταμεία, λόγω μη καταβολής της τριμερούς χρηματοδότησης, έφθασαν, μέχρι το 2002 που άλλαξε το σύστημα, τα 2 δισ. ευρώ.

Πρόσθετη σημείωση για τους παλιούς ασφαλισμένους του ΤΕΒΕ : Το 1999, ενοποιείται το ελλειμματικό ΤΣΑ, με το πλεονασματικό ΤΕΒΕ. Τα ελλείμματα τα κληρονόμησε το νέο ταμείο ο ΟΑΕΕ, παρά τις υποσχέσεις της τότε κυβέρνησης για εξυγίανση. Στη συνέχεια, ακολούθησαν και άλλα μικρότερα, επίσης ελλειμματικά, ταμεία. Να γιατί πανηγύριζε η τότε κυβέρνηση για την κοσμογονία της ενοποίησης. Το λογαριασμό τον φόρτωσε στην πλάτη των ασφαλισμένων ( από άλλο άρθρο, ΕΔΩ ) 

3. Το 2012 η κυβέρνηση επιβάλει το «κούρεμα» των αποθεματικών των Ταμείων, με αποτέλεσμα να χαθούν σε μια νύχτα πάνω από 13 δισ. ευρώ.

Εκτός από τα παραπάνω, σύμφωνα με στοιχεία της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Συλλόγων Εργαζομένων ΙΚΑ (ΠΟΣΕ ΙΚΑ), το Σεπτέμβρη του 2013, οι βεβαιωμένες ανείσπρακτες εισφορές των επιχειρήσεων προς το ΙΚΑ ανέρχονταν το 2010 στα 4,8 δισ. ευρώ. Το 2013 το ύψος των οφειλών αυτών είχε ξεπεράσει τα 8 δισ. ευρώ. Σε αυτά πρέπει να προστεθεί και η στέρηση εσόδων από τη «μαύρη» εργασία, που ξεπερνά τα 2 δισ. ευρώ σε ετήσια βάση.

Πάνω σε αυτή τη χρόνια λεηλασία στηρίχθηκαν οι κυβερνήσεις του κεφαλαίου για να δικαιολογήσουν το πέρασμα των αντιασφαλιστικών μεταρρυθμίσεων. Φροντίζοντας, βέβαια, κάθε φορά να συγκαλύπτουν ότι η οικονομική κατάσταση των Ταμείων οφείλεται στο σύνολο της φιλομονοπωλιακής πολιτικής τους. Η πολιτική αυτή θα συνεχιστεί, όπως μαρτυρούν οι κατευθύνσεις που έχουν χαράξει οι κυβερνήσεις και η Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά και η ίδια η πραγματικότητα που βιώνουν εκατομμύρια συνταξιούχοι και ασφαλισμένοι.

Η πορεία της Κοινωνικής Ασφάλισης στη χώρα μας, οι σχεδιασμοί που υπάρχουν, αλλά και η ανάγκη του κεφαλαίου να κάνει ακόμα πιο φτωχή την τιμή της εργατικής δύναμης, δείχνουν ότι οι εργαζόμενοι θα βρεθούν και πάλι μπροστά σε μια νέα αντιασφαλιστική μεταρρύθμιση, που και πάλι θα θέσει ζήτημα αύξησης των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης, μείωσης των συντάξεων, συρρίκνωσης ή και κατάργησης παροχών που αφορούν σε στοιχειώδεις ανάγκες. Οι εργαζόμενοι μπορούν και πρέπει από τώρα να προετοιμαστούν. Να οργανώσουν τον αγώνα τους για να εμποδίσουν την εφαρμογή αντεργατικών – αντιλαϊκών μέτρων.

ΣΗΜ.: Τα λεφτά των ταμείων συνεπώς δεν τα έφαγαν τα «λαμόγια» οι πολιτικοί, αλλά με την πολιτική τους τα «πέρασαν» από τις τσέπες μας, στις τσέπες των συμφερόντων που υπηρετούν και βάση αυτών των συμφερόντων που εκπροσωπούν και υπηρετούν πρέπει να κρίνονται πολιτικοί και κόμματα!

…

σσ : αν και το άρθρο έχει σαφές πολιτικό στίγμα είναι από τα ελάχιστα στο διαδίκτυο που αναφέρονται με συγκεκριμένα οικονομικά στοιχεία για το πως φαγώθηκαν τα αποθεματικά των ταμείων. Ανάλογη είναι και η φωτογραφία που χρησιμοποιήθηκε στο άρθρο και αποτυπώνει τα διαχρονικά πολιτικά παιχνίδια των κομμάτων σε βάρος των ταμείων και των ασφαλισμένων.…

…

πηγή : kavalapress