ΕΙΜΑΣΤΕ ΜΙΑ ΩΡΑΙΑ ΑΤΜΟΣΦΑΙΡΑ

«Κούρεμα» με την... ψιλή

Νέα φάση αβεβαιότητας και αναμονής άρχισε με την προχθεσινή απόφαση των ηγετών της Ευρωζώνης για "κούρεμα" κατά 50% των ελληνικών ομολόγων που βρίσκονται στα χέρια ιδιωτών - δηλαδή ιδιωτικών τραπεζών, ασφαλιστικών ταμείων, ασφαλιστικών εταιρειών, ιδρυμάτων διαχείρισης κεφαλαίων κ.λπ. Αυτό σε καμιά περίπτωση δεν σημαίνει ότι το ελληνικό δημόσιο χρέος θα μειωθεί κατά 50% και από 360 δισεκατομμύρια ευρώ που είναι θα γίνει μόνο 180 δισεκατομμύρια. Ούτε κατά διάνοια δεν θα συμβεί αυτό επειδή ομόλογα αξίας τουλάχιστον 160 και ίσως 200 δισεκατομμυρίων ευρώ θα εξαιρεθούν από το "κούρεμα". Αμφιβάλλουμε εντονότατα αν όντως το ελληνικό δημόσιο χρέος μειωθεί έστω κατά 100 δισεκατομμύρια που ισχυρίζεται η κυβέρνηση Παπανδρέου. Δικός της είναι αυτός ο υπολογισμός, δεν αναφέρεται πουθενά στην απόφαση των ηγετών της Ευρωζώνης.

Σφοδρότατη ανησυχία προκαλεί η παντελής έλλειψη αναφοράς στα ελληνικά ασφαλιστικά ταμεία, τα οποία θα υποστούν βαρύτατο πλήγμα 10 ή και 15 δισεκατομμυρίων ευρώ, αν τα ομόλογα που έχουν στα αποθεματικά τους "κουρευτούν" κατά 50%, όπως πλέον φαίνεται πιθανότατο. Ολόκληρο παράρτημα της απόφασης αναφέρεται στις τράπεζες, αλλά ούτε λέξη για τα ασφαλιστικά ταμεία.

Δεν θα έχουν λεφτά τα Ταμεία να χορηγούν συντάξεις, αν μειωθεί κατά 50% η αξία των ομολόγων τους. Λογικό είναι να αναμένει κανείς ότι τουλάχιστον τους πρώτους μήνες, η κυβέρνηση θα τα χρηματοδοτήσει για να δώσουν συντάξεις και να μην προκληθεί κοινωνική αναταραχή. Δεδομένου όμως ότι η περαιτέρω δραστική μείωση των συντάξεων των Ελλήνων αποτελεί στρατηγικό στόχο τόσο της κυβέρνησης όσο και της ΕΕ, αναδύεται ένας μεγάλος κίνδυνος.

Μέχρι πότε θα χρηματοδοτεί το κράτος συντάξεις με δανεικά από το εξωτερικό, ειδικά τώρα που λεηλάτησε την περιουσία των ταμείων με το "κούρεμα" κατά 50% των ομολόγων τους; Το επιχείρημα αυτό θα ακούγεται λογικοφανές μετά από λίγο καιρό. Ούτως ή άλλως λεφτά δικά του δεν έχει το κράτος. Από αυτά που θα δανείζεται θα δίνει και για συντάξεις. Τώρα όμως η κυβέρνηση Παπανδρέου έβαλε τη χώρα και υπό το καθεστώς "κατοχικής διοίκησης" του Γερμανού γκαουλάιτερ Χορστ Ράιχενμπαχ. Θα αφήσει η "κομαντατούρα" την Αθήνα να "σπαταλάει" τα λεφτά για συντάξεις αντί να... πετάει τους γέρους στον Καιάδα της κοινωνικής εξαθλίωσης;

"Χωρίς αξιοπρέπεια στο προτεκτοράτο της Ευρώπης" είναι ο βαθύτατα απαξιωτικός για τη χώρα μας αλλά και για τον πρωθυπουργό τίτλος της γερμανικής εφημερίδας "Ζιντόιτσε Τσάιτουνγκ", σε μια ανάλυσή της που περιγράφει την κατάσταση στην Ελλάδα μετά την απόφαση της συνόδου κορυφής της Ευρωζώνης. Οταν η ίδια η καγκελάριος Ανγκελα Μέρκελ δηλώνει ευθέως ενώπιον του γερμανικού κοινοβουλίου ότι πρέπει "να υπάρξει μια μόνιμη επιτήρηση της Ελλάδας γιατί δεν αρκεί να πηγαίνει εκεί η τρόικα κάθε τρεις μήνες", για ποια εθνική αξιοπρέπεια της χώρας μας μπορεί να γίνει λόγος;

Καμιά ελπίδα δεν αφήνει το δημόσιο χρέος, που αυξάνεται αφηνιασμένα υπό το καθεστώς του Μνημονίου, του Μεσοπρόθεσμου, του πολυνομοσχεδίου, του "κουρέματος". Ο Γ. Παπανδρέου μας είπε ότι η χώρα ήταν ουσιαστικά χρεοκοπημένη επειδή το χρέος της ήταν ίσο με το 115% του ΑΕΠ όταν αυτός ανέλαβε την πρωθυπουργία. Στα δύο χρόνια εξουσίας του όμως το εκτόξευσε στο... 160%!

Πώς μας "έσωσε" όταν μετά το "κούρεμα", ο στόχος είναι το 2020, μετά από μια ολόκληρη δεκαετία ανείπωτων δεινών και λεηλασίας των εισοδημάτων του ελληνικού λαού, το δημόσιο χρέος της Ελλάδας να πέσει στο... 120% του ΑΕΠ - να είναι δηλαδή όσο όταν ο πρωθυπουργός μάς κήρυξε σε χρεοκοπία; Κοροϊδευόμαστε;

Τίποτα δεν λύθηκε στη Σύνοδο της Τετάρτης. Ούτε για την Ελλάδα ούτε για την Ευρώπη. Οι αντιθέσεις βρίσκονται σε παροξυσμό. Οι ηγέτες της Ευρωζώνης συμπεριφέρθηκαν απέναντι στους τραπεζίτες "όπως στα πιο ωραία μαφιόζικα φιλμ" γράφουν οι "Φαϊνάνσιαλ Τάιμς" στη γερμανική τους έκδοση. "Η συμμορία της Μέρκελ κέρδισε τη μάχη για μια μικρή φράση, όχι όμως τον πόλεμο" έγραψε με μίσος η γαλλική οικονομική εφημερίδα "Λα Τριμπίν". "Είμαστε μια ωραία ατμόσφαιρα"!

Η ΕΛΛΑΔΑ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ 1940

ΜΙΑ ΠΕΡΙΕΡΓΗ ΣΥΓΚΑΤΟΙΚΗΣΗ

Αυτό, το οποίο κινδυνεύουν να πάθουν οι ιμπεριαλιστές στην Ελλάδα, είναι πρωτοφανές.

 
Σχεδίασαν το τέλειο έγκλημα και κινδυνεύουν να αποτύχουν παταγωδώς, επειδή έδωσαν τον ρόλο του "δολοφόνου" στον απόλυτα ηλίθιο άνθρωπο. Δεν σκέφτηκαν αυτό, που πρέπει πάντα να σκέφτεται ένας άνθρωπος, όταν κάνει κάποιους σχεδιασμούς, οι οποίοι απαιτούν κάποιες στοιχειώδεις ικανότητες, προκειμένου να μπορέσουν να εφαρμοστούν ...Δεν σκέφτηκαν ότι δεν αρκεί πάντα να θέλει κάποιος να γίνει προδότης ...Πρέπει να μπορεί και να προδώσει.

Μπορείς να δώσεις ένα αυτοκίνητο-"βόμβα" σε κάποιον που δεν γνωρίζει να οδηγεί απλά και μόνον επειδή είναι διατεθειμένος να γίνει "μάρτυρας"; Πώς θα γίνει "μάρτυρας", όταν δεν υπάρχει εξασφάλιση ότι θα μπορέσει να φτάσει στο "θυσιαστήριο"; Αυτό ακριβώς έπαθαν οι ιμπεριαλιστές με τον Γιωργάκη. Στο τέλειο έγκλημα έδωσαν τον πρωταγωνιστικό ρόλο σε έναν ηλίθιο. Τώρα προσπαθούν να σώσουν την "παρτίδα", δίνοντας τον πρωταγωνιστικό ρόλο στον Βενιζέλο. Τον πανηλίθιο Γιωργάκη τον αντικατέστησαν με τον πανάθλιο Βαγγέλη ...Έναν από τους πιο απεχθείς ανθρώπους, που έχουν γεννηθεί ποτέ στην Ελλάδα.

Την απόγνωσή τους μπορεί να την καταλάβει κάποιος μόνο και μόνο αν παρατηρήσει τα συμβαίνοντα ...Τα παράδοξα, που αφορούν τη σημερινή πολιτική πραγματικότητα στην Ελλάδα. Ποιο είναι το κύριο παράδοξο; Η "αλλαγή" στην οποία αναφερθήκαμε ...Ο Βενιζέλος. Ο πρώην αντίπαλος του Παπανδρέου για την διαδοχή στο ΠΑΣΟΚ εμφανίζεται με ένα παράλογο αυτοκαταστροφικό πάθος να θέλει να "καεί" μαζί του. Αυτό είναι παράδοξο από πολλές πλευρές και όχι μόνον από την πλευρά του Βενιζέλου ως άτομο. Γιατί; Γιατί στην ίδια στρατηγική κίνηση κάποιοι "καίνε" δύο "χαρτιά". Αν, δηλαδή, υποθέσουμε ότι οι ξένοι ιμπεριαλιστές ήθελαν "μάρτυρα" τον Γιωργάκη και τον Βενιζέλο ως αρχηγό της επόμενης "ημέρας", τώρα ο μεν Γιωργάκης —ως "καμένος"— μπαίνει στο περιθώριο ως άχρηστο "αποκαΐδι", ενώ "μάρτυρας" στην ίδια "θυσία" και για το ίδιο "κέρδος" γίνεται κι ο Βενιζέλος.

Με μια κυβέρνηση ενός εξαφανισμένου Πρωθυπουργού αυτός, ο οποίος παίρνει την "ευθύνη" για το ξεπούλημα της πατρίδας μας, είναι εκείνος που υποτίθεται ήταν ο αντίπαλός του. Ο αντίπαλος του Γιωργάκη, δηλαδή, αναλαμβάνει τη "λάντσα" στη θητεία του εχθρού του ...Αναλαμβάνει το πιο δύσκολο κομμάτι αυτής της κυβέρνησης ...Το κομμάτι εκείνο, το οποίο είναι βέβαιο ότι θα τον κάνει λαομίσητο. Αυτό το κάνει εκείνος, ο οποίος θεωρητικά θα είχε όφελος να αποτύχει ο εσωκομματικός του αντίπαλος και άρα να "πέσει" από τη θέση του και βέβαια από την εκτίμηση των ξένων αφεντικών ...Εκείνος, ο οποίος θα έπρεπε όχι απλά να μην βοηθάει, αλλά να υποσκάπτει την προσπάθεια του κυβερνητικού αντιπάλου του.

Όμως, αντί να βλέπουμε αυτό, βλέπουμε —το παράδοξο— να έχει πάρει ο Βαγγέλης στους "ώμους" του όχι μόνον την κυβέρνηση του ηλίθιου, αλλά και τον ίδιο τον ηλίθιο. Όχι απλά δεν "κρύβεται", προκειμένου να εκτεθεί ο αντίπαλός του, αλλά αντίθετα βγαίνει "μπροστά". Όχι απλά δεν υποσκάπτει το κυβερνητικό έργο, αλλά αντίθετα παίρνει πάνω του όλες τις μεγάλες ευθύνες. Αυτά δεν τα κάνει εξαιτίας άγνοιας, αλλά αντίθετα με πλήρη επίγνωση του κόστους τους ...Άλλωστε το δήλωσε και δημοσίως ο ίδιος σε μια αναφορά του για τον Σαμαρά. Γνωρίζει ότι με τη σημερινή του συμπεριφορά καταστρέφει το πολιτικό του μέλλον. Γνωρίζει ότι δεν θα έχει πολιτικό μέλλον μετά τη λήξη αυτής της κυβερνητικής θητείας. Γνωρίζει ότι είναι πρακτικά αδύνατον να πραγματοποιήσει το όνειρό του να γίνει κάποτε Πρωθυπουργός της χώρας. Γνωρίζει ότι με τη σημερινή του στάση αυτοαποκλείεται από επιπλέον φιλοδοξίες.

Γιατί όμως συμβαίνουν όλα αυτά τα παράδοξα; Μιλάμε για περίεργα πράγματα, τα οποία απαιτούν γνώση, ώστε να γίνουν αντιληπτά. Χωρίς γνώσεις δεν μπορεί να καταλάβει κάποιος τι συμβαίνει και κυρίως να καταλάβει τον λόγο που ανέλαβε ο Βενιζέλος αυτήν την "αυτοκτονική" αποστολή ...Μια αποστολή, η οποία βέβαια δεν έχει στόχο να σώσει τον ηλίθιο Γιωργάκη, αλλά τα κοινά τους αφεντικά. Τα κοινά αφεντικά επιχειρεί να σώσει τώρα ο Βενιζέλος, γνωρίζοντας το κόστος αυτής της κίνησής του ...Τα αφεντικά, τα οποία κινδυνεύουν να πάθουν ζημιά στην Ελλάδα ...Τα αφεντικά, τα οποία, εξαιτίας του ηλίθιου, κινδυνεύουν να καταστραφούν από μια Ελλάδα, που πήγαν να καταστρέψουν. Αυτό ακριβώς είναι το πρόβλημα. Τα αφεντικά του δικομματισμού στην Ελλάδα πήγαν για "μαλλί" ...και κινδυνεύουν να φύγουν από την Ελλάδα "κουρεμένα".

100 ΧΡΟΝΙΑ ΕΛΥΤΗΣ

«Δεν γεννήθηκα ν’ ανήκω πουθενά. Τιμαριώτης τ’ουρανού κει πάλι ζητώ ν’ αποκατασταθώ. Στα δίκαιά μου»

Οδυσσέας Ελύτης

(από την ελεγεία της Οξώπετρας)

Η Proton και οι ...άλλες .

Η είδηση πως η Proton Bank έκανε ντεμπούτο στο Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας προκάλεσε αίσθηση στους επενδυτικούς και τραπεζικούς κύκλους. Την ίδια στιγμή φουντώνουν εκ νέου τα σενάρια ότι τον ίδιο δρόμο θα ακολουθήσουν κι άλλες τράπεζες, γεγονός που προκάλεσε ισχυρότατες πιέσεις στις τραπεζικές μετοχές κατά τη συνεδρίαση του Χ.Α. Στην περίπτωση της Proton Bank, κατόπιν εισήγησης της Τράπεζας της Ελλάδος, το υπουργείο Οικονομικών προχώρησε στην εφαρμογή του νέου νόμου περί εξυγίανσης πιστωτικών ιδρυμάτων. Με βάση το νόμο αυτό, ιδρύθηκε "καλή τράπεζα", στην οποία μεταφέρθηκαν το σύνολο των καταθέσεων (ιδιωτών, τραπεζών και Δημοσίου) και το υγιές ενεργητικό (χαρτοφυλάκια δανείων και τίτλων) της παλαιάς τράπεζας. Η νεοϊδρυθείσα "καλή τράπεζα", η οποία θα λειτουργεί υπό το σήμα Proton, έλαβε άδεια λειτουργίας από την Τράπεζα της Ελλάδος και ενισχύθηκε από το Σκέλος Εξυγίανσης του Ταμείου Εγγύησης Καταθέσεων και Επενδύσεων. Το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας παρέσχε τα απαιτούμενα κεφάλαια στην "καλή τράπεζα" και αποτελεί τον μοναδικό μέτοχό της. Η "καλή τράπεζα" είναι κεφαλαιακά ισχυρή, καθώς ο Δείκτης Κεφαλαιακής Επάρκειας υπερβαίνει σημαντικά το εποπτικό όριο 8%, και έχει πρόσβαση σε ρευστότητα από το Ευρωσύστημα μέσω της Τράπεζας της Ελλάδος. Διαθέτει νέο Διοικητικό Συμβούλιο, τα μέλη του οποίου απολαμβάνουν της εμπιστοσύνης του Ελληνικού Δημοσίου, της Τράπεζας της Ελλάδος και του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας.

Επίσης, σύμφωνα με την ανακοίνωση της ΤτΕ, με την εφαρμογή των νέων διατάξεων περί εξυγίανσης πιστωτικών ιδρυμάτων διασφαλίζονται όλες οι καταθέσεις του συνόλου των πελατών της τράπεζας και η αδιάκοπη συνέχεια των εργασιών, οι οποίες υποστηρίζονται από το υπάρχον προσωπικό. Η νέα τράπεζα Proton απαλλαγμένη πλέον από τις αδυναμίες του παρελθόντος, είναι υγιής και συνεχίζει κανονικά τη λειτουργία της". H νέα Proton είναι υγιής, είναι πλήρως κεφαλαιοποιημένη με δείκτη κεφαλαιακής επάρκειας 10,6% και συνεχίζει κανονικά τη λειτουργία της. Ο κ. Στάθης Παπαγεωργίου (πρώην διευθ. σύμβουλος της Τράπεζας FBB) αναλαμβάνει επικεφαλής του νέου διοικητικού συμβουλίου της μεταβατικής τράπεζας.

 

Δεν καθησύχασαν οι διαβεβαιώσεις

Η διάσωση της Proton Bank προκάλεσε ισχυρούς τριγμούς στις τραπεζικές μετοχές, οι οποίες έφτασαν να υποχωρούν ενδοσυνεδριακά έως και 30%, καθώς υπήρξαν πωλήσεις πανικού. Στελέχη του υπουργείου και της εποπτικής αρχής έσπευσαν να διευκρινίσουν ότι η Proton Bank δεν αποτελεί πιλότο για το υπόλοιπο τραπεζικό σύστημα και κυρίως για τις μεγάλες τράπεζες.

Η Ελλάδα δεν σχεδιάζει να αποκρατικοποιήσει άλλες τράπεζες, η Proton ήταν μια ειδική περίπτωση, υπογράμμισε και ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, Ηλίας Μόσιαλος.

«Θα πρέπει να δρομολογηθούν αυξήσεις κεφαλαίου και εφόσον διαπιστωθεί αδυναμία κάλυψής τους από ιδιώτες τότε τις καλύπτει το ΤΧΣ κεφαλαιοποιώντας τις τράπεζες» τονίζει ο ίδιος, σημειώνοντας ότι σε αυτή την περίπτωση ο ιδιώτης βλέπει το ποσοστό του να μειώνεται και όχι να ακυρώνονται οι μετοχές του όπως συνέβη στην περίπτωση της Proton.

 

«Μόνο σε περιπτώσεις που δεν προκύπτει ότι μπορεί να υπάρξει ανακτήσιμη αξία θα επιλεγεί και πάλι το μοντέλο της Proton κάτι που δεν φαίνεται προς το παρόν να ισχύει για τις μεγάλες τράπεζες» σημειώνουν κύκλοι της κεντρικής τράπεζας.

Οι παραπάνω δηλώσεις πάντως δεν κατάφεραν να κατευνάσουν τους φόβους ότι τελικά όλες οι τράπεζες συν το χρόνω θα οδηγηθούν στο Ταμείο και θα κρατικοποιηθούν. Οι συγκεκριμένες ανησυχίες ενισχύονται και από τα γεγονός ότι κάθε μέρα κερδίζει πόντους η τροποποίηση της συμφωνίας της 21ης Ιουλίου και το μεγαλύτερο «κούρεμα» στα ελληνικά ομόλογα. Δεν πρέπει να θεωρείται τυχαίο πως ο υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας, Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, σε συνέντευξή του σε γερμανική εφημερίδα δήλωσε επιφυλακτικός, εάν τελικά είναι επαρκής η μείωση 21% του ελληνικού χρέους που αποφασίστηκε στη Σύνοδο Κορυφής στις 21 Ιουλίου.

Τα χειρότερα έπονται;

 

Η κατάσταση για τις ελληνικές τράπεζες καθίσταται δυσμενέστερη από το ενδεχόμενο μεγαλύτερου «κουρέματος» του δημόσιου χρέους, καθώς θα μπουν σε αρνητική τροχιά και θα πρέπει να κάνουν αυξήσεις μετοχικού κεφαλαίου χωρίς να έχουν χρήματα, οπότε θα καταφύγουν στο Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας και την κρατική επιτροπία. Έτσι οι Έλληνες τραπεζίτες αντιλαμβάνονται πλέον πως η Proton είναι προπομπός σημαντικών εξελίξεων στον κλάδο. Ηδη οι πέντε μεγάλες τράπεζες - Εθνική, Eurobank, Alpha, Πειραιώς και Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο έχουν εγγράψει ζημίες ύψους 4,3 δισ. ευρώ για την συμμετοχή τους στο σχέδιο ανταλλαγής ελληνικού χρέους. Αν οι ελληνικές τράπεζες χρειάζονταν να προχωρήσουν σε κούρεμα 50% ομολόγων αξίας 40 δισ. ευρώ, αυτό θα σήμαινε καθαρές ζημίες ύψους 16 δισ. ευρώ περίπου και επομένως η μόνη επιλογή που θα έχουν τα ιδρύματα είναι να στραφούν στο Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας και να κρατικοποιηθούν. Υψηλόβαθμο τραπεζικό στέλεχος ανέφερε πως με το περαιτέρω «κούρεμα» οι τράπεζες θα χρειάζονταν άμεσα κεφαλαιακή ενίσχυση και, προφανώς, κρατικοποίηση, επειδή οι μέτοχοί τους δεν θα είναι σε θέση να καλύψουν το κενό κεφαλαίων. Οπότε η μοναδική τους επιλογή θα ήταν να εισέλθουν στο ΤΧΣ.

Αγωνία για την Αγροτική

Στο επίκεντρο τώρα βρίσκεται η Αγροτική, η οποία οποία χρειάζεται άμεση κεφαλαιακή ενίσχυση τουλάχιστον 500 εκατ. ευρώ, μετά την «εσπευσμένη» συμμετοχή της στο PSI. Σημειώνεται ότι η Αγροτική από τη συμμετοχή της στο πρόγραμμα ανταλλαγής ομολόγων με το σύνολο του χαρτοφυλακίου της (5,2 δισ. ευρώ) υπέστη ζημιά 836 εκατ. ευρώ. Συνολικά, οι ζημιές της Αγροτικής στο εξάμηνο έφτασαν τα 905,1 εκατ. ευρώ. Η εξέλιξη αυτή, όπως έχει ήδη ανακοινώσει η Τράπεζα, καθιστά αναγκαίες την επικαιροποίηση του προγράμματος αναδιάρθρωσης, καθώς και την περαιτέρω αύξηση του μετοχικού της κεφαλαίου. Γι’ αυτό το λόγο στους τραπεζικούς κύκλους ακούγεται πως η Αγροτική Τράπεζα θα είναι η επόμενη που θα εισέλθει στο Ταμείο. Ωστόσο στην περίπτωση της ΑΤΕ προκειμένου ν' ανοίξει η πόρτα του ΤΧΣ απαιτείται νομοθετική ρύθμιση, καθώς εκ της συστάσεώς του απευθύνεται αποκλειστικά σε ιδιωτικές τράπεζες.

(ΣΟΦΟΚΛΕΟΥΣ 10)

Ο ΣΑΜΑΡΑΣ ΚΑΙ ΤΑ ΦΡΟΚΑΛΑ

H καταστροφή μήπως ευκαιρία

Tου Χρηστου Γιανναρα

Oλα όσα λέει ο κ. Σαμαράς, όταν αγορεύει, είναι κατά βάσιν σωστά. O λόγος του εντελώς, μα εντελώς παλαιοκομματικός, αλλά τα όσα λέει, σωστά. Πότε είναι παλαιοκομματικός ο πολιτικός λόγος; Oταν εξαντλείται σε σωστές γενικότητες. Oταν δεν προσδιορίζει τα συγκεκριμένα ενεργήματα που θα κάνουν πράξη τα γενικώς σκοπούμενα. Oταν αποφεύγει να κατονομάσει τα πρόσωπα που θα διαχειριστούν την ευθύνη της πραγματοποίησης των εξαγγελιών.

O παλαιοκομματικός λόγος φλυαρεί αραδιάζοντας κοινοτοπίες (μιάμιση ώρα η ομιλία του κ. Σαμαρά τον Σεπτέμβρη στη ΔEΘ, με όλα όσα ακούμε, δεκαετίες τώρα, σε μονότονες επαναλήψεις). Διαβαστός από χαρτί, με κάποιο πάθος τεχνητό στη φωνή, στις τυποποιημένες χειρονομίες. Πάθος, σαν του μαθητή στο σχολειό, όταν με τη ζέση της απαγγελίας θέλει να αναπληρώσει την ελλειμματική κατανόηση του μαθήματος.

O κ. Σαμαράς μιλάει για την οικονομία. Eπαγγέλλεται ότι θα επαναδιαπραγματευθεί το «Mνημόνιο», θα αλλάξει τις προτεραιότητες: Oχι πια φορολόγηση, που βυθίζει την οικονομία στην ύφεση και την κοινωνία στην πιο απάνθρωπη αδικία, στην οργή της απόγνωσης.

Προτεραιότητα στην ενίσχυση της παραγωγικότητας, για να ξαναζωντανέψει η αγορά. Σωστό. Aλλά δεν μας λέει το πώς, σε ποια συγκεκριμένα ενεργήματα θα σαρκωθεί η δική του προτεραιότητα. Kαι από ποιους. Σε ποιον θα αναθέσει την ευθύνη της οικονομίας, ποιες κοινωνικές δυνάμεις θα επιστρατεύσει, ποια ανθρώπινη ποιότητα, ποιους αριστείς.

Tον αγορητή Σαμαρά τον βλέπουν οι πολίτες πλαισιωμένον από τις ίδιες και ίδιες φθαρμένες φιγούρες, ξεφωνημένα, ανυπόληπτα πρόσωπα της εφιαλτικής, γαλάζιας πενταετίας. Aυτοί είναι τα «στελέχη», που περιμένουν να χάψει ο παραλογιασμένος λαός τις επαγγελίες Σαμαρά για να υπουργοποιηθούν και πάλι. Nα ξανασκαρφαλώσουν στους θώκους αυτοί που σήμερα κρύβονται, ούτε που ξεμυτίζουν στους δρόμους, για να μην εισπράξουν τη δίκαιη οργή, την ασυγκράτητη αγανάκτηση των πολιτών.

Aλήθεια, τι φαντάζεται ο κ. Σαμαράς: Nομίζει ότι με τις επαγγελίες και μόνο για οικονομική πολιτική διαφορετική από αυτή των ανερμάτιστων αντιπάλων του οι ακροατές του αποσβολώνονται, δεν διερωτώνται με ποιους θα κάνει πράξη τις επαγγελίες του, παύουν να βλέπουν ποια «στελέχη» τον πλαισιώνουν; Aν σε αυτά τα «στελέχη» βασίζεται, δεν καταλαβαίνει ότι προσβάλλει τη νοημοσύνη μας και όση ανθρώπινη αξιοπρέπεια μας απόμεινε; Ποιος σοβαρός άνθρωπος με ενεργά αντανακλαστικά αυτοσυντήρησης, θα δώσει την ψήφο του για να υπουργοποιηθούν και πάλι τα φρόκαλα που συγκροτούν τη «σκιώδη κυβέρνηση» του κ. Σαμαρά; Kαλύτερα το σημερινό χαροπάλεμα της χώρας, ο πασοκικός αμοραλισμός, οι κλασαυχενιζόμενοι σπιθαμιαίοι, χειροκροτητές ολίγιστου, σε βαθμό αναπηρίας, πρωθυπουργού. Mια σωστή καταστροφή, προτιμότερη από μια ακόμα ντροπιασμένη παράταση επιβίωσης.

H ώς τώρα αρχηγική πολιτική του κ. Σαμαρά στη N. Δ. έχει αποδείξει ότι η συντεχνιακή συνοχή τον ενδιαφέρει περισσότερο από τη σωτηρία της πατρίδας του. Bαρύς ο λόγος, αλλά βεβαιωμένος από την εκτεθειμένη σε κοινή θέα συμπεριφορά του. Aν τον ενδιέφερε πρώτα η πατρίδα και ύστερα το κόμμα, θα είχε τολμήσει αυτό που οι δραματικές περιστάσεις απαιτούν: Nα επιστρατεύσει τους αριστείς της ελληνικής κοινωνίας, την ανθρώπινη ποιότητα που θα ξανάδινε στον λαό αίσθηση σιγουριάς. Kαι να οργανώσει επιτελικά τη μεταποίηση της καταστροφής σε ευκαιρία.

Aν τον ενδιέφερε η πατρίδα και όχι η επανεκλογή του πακέτο με τα φρόκαλα, θα είχε διαλύσει τη φοιτητική κομματική του νεολαία και τους κομματικούς του θύλακες στον συνδικαλισμό. Αντί για αδιάντροπες υποσχέσεις επαναδιορισμού της «εφεδρείας», θα είχε απαιτήσει να απολυθούν όσοι διορίστηκαν στο Δημόσιο, χωρίς να κριθούν από το ΑΣΕΠ, τα τελευταία δέκα χρόνια. Εστω και μόνο αυτό, αν έχει ίχνος πατριωτισμού μέσα του, ας το ζητήσει τώρα – είναι πρόκληση: αν την αντιπαρέλθει, δικαιώνει την κοινή δυσπιστία για τον πατριωτισμό του. Και να πάψει να βλασφημεί τσιτάροντας Σεφέρη και Ελύτη στις αγορεύσεις του, στάχτη στα μάτια.

«Γιωργάκης» και «Αντωνάκης», οι σπιθαμιαίοι, χαμαιβάμονες και χαμαίζηλοι της πολιτικής, είναι οι συμβολικές φιγούρες που θα σηματοδοτήσουν ανεξάλειπτα στην Ιστορία την καταστροφή του ελλαδικού κρατιδίου – όπως σηματοδότησε ο Ρωμύλος Αυγουστύλος το τέλος της Παλαιάς Ρώμης, την υποταγή της στα γερμανικά φύλα υπό τον Οδόακρο. Η καταστροφή είναι συμφορά, είναι και ευκαιρία. Ενα λάθος κράτος διαλύεται έχοντας φτάσει στα έσχατα όρια της παρακμής και της καταισχύνης. Αν διασώζεται ακόμα κάποιο ελάχιστο σπέρμα ελληνικής ιδιαιτερότητας στον περίπου ελληνόφωνο πληθυσμό του ρημαγμένου κρατιδίου, είναι τώρα η ευκαιρία να γίνει θεμέλιο για μια καινούργια, ριζικά διαφορετική οικοδομή.

Η λογική του καινούργιου δεν μπορεί να είναι άλλη από τη συνετή πιστότητα στην ελληνική ιδιαιτερότητα. Οχι ιδιαιτερότητα παρελθόντος, τίτλων καταγωγής και άλλων ιδεοληπτικών αφορμών αποβλακωτικού αυτοηδονισμού. Η Ελλάδα θέλει να παραμείνει στην ενωμένη Ευρώπη και η Ευρώπη τη χρειάζεται, γιατί είναι κάτι διαφορετικό από την Ευρώπη, έχει ριζική αλλά γόνιμη διαφορά από το παγκοσμιοποιημένο σήμερα δυτικό μοντέλο οργάνωσης της συνύπαρξης και της παραγωγής.

Διακόσια χρόνια ακολουθήσαμε τη λογική της μίμησης, του μεταπρατισμού, ζώντας την πίκρα των αλυσιδωτών αποτυχιών, το κάτσιασμα της μειονεξίας, την ντροπή της ατίμωσης και τελικά τη σημερινή καταστροφή. Το καινούργιο, αν γεννηθεί, θα θεμελιωθεί στο αντίθετο της μίμησης: στην ενεργό, έμπρακτη, θεσμική, επιτελικά οργανωμένη κατάφαση της ελληνικής ιδιαιτερότητας.

Παρακαλώ τον αναγνώστη να ανατρέξει στο διαδίκτυο, στην ιστοσελίδα http://anamorfosis.net/?p=147  , για να διαβάσει το κείμενο του Αρίστου Δοξιάδη: «Νοικοκυραίοι, ραντιέρηδες, καιροσκόποι». Είναι κείμενο οικονομολόγου, με τον ρεαλισμό του τεχνοκράτη, δίχως την παραμικρή παραχώρηση σε ιδεολογήματα και θεωρητικές προκαταλήψεις. Το πρώτο, για μένα, κείμενο που δείχνει, με συνεπέστατο πραγματισμό, το πώς η σημερινή καταστροφή μπορεί να μεταποιηθεί σε ευκαιρία: Αν κράτος και οικονομία ξαναστηθούν από την αρχή με βάση την αποδοχή της ιδιομορφίας.

Διαβάστε το κείμενο του ρεαλιστή οικονομολόγου. Και τα ξαναλέμε.

"KAΘΗΜΕΡΙΝΗ" (2-10-2011)