ΕΝ ΣΕΡΡΑΙΣ 1964

ΠΛΑΤΕΙΑ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ 1964

Κωνσταντίνος , Αικατερίνη , Διογένης και Ιωάννης Σεδαρίδης

ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΠΑΝΙΚΟ "ΦΕΡΝΕΙ" Η ΝΙΚΗ ΤΟΥ ΕΥΡΩΣΚΕΠΤΙΚΙΣΤΗ ΦΑΡΑΤΖ

 ΕΠΑΝΕΡΧΟΝΤΑΙ ΤΑ ΣΕΝΑΡΙΑ ΓΙΑ  ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΕΝΩΣΗ

Tο πρώτο βουητό του πολιτικού «σεισμού» που υποσχέθηκε να προκαλέσει ο ηγέτης του Κόμματος της Ανεξαρτησίας UKIP, ο Νάιτζελ Φάρατζ, έγινε αισθητό σήμερα, καθώς τα προκαταρκτικά αποτελέσματα στις τοπικές εκλογές καταδεικνύουν ότι το κόμμα αυτό έχει κερδίσει περισσότερες από 100 θέσεις σε δημοτικά συμβούλια – και πιθανόν θα μπορέσει να τις διπλασιάσει. 

Τα αποτελέσματα αυτά ακολουθούν τα αναπάντεχα κέρδη στις τοπικές εκλογές πριν από ένα χρόνο, ενώ προβλέπεται ότι το κόμμα θα κερδίσει και τις εκλογές για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, που επίσης διεξήχθησαν χθες, αλλά τα αποτελέσματά τους δεν θα δημοσιευθούν μέχρι την Κυριακή.

 Το UKIP, βασική θέση του οποίου είναι η αποχώρηση της χώρας από την Ευρωπαϊκή Ένωση, έχει τώρα σταθερά στραμμένο το βλέμμα τους στις βουλευτικές εκλογές που θα διεξαχθούν τον επόμενο χρόνο: «Η αλεπού UKIP έχει εισέλθει στο κοτέτσι του Ουέστμινστερ», είπε χαρακτηριστικά ο Φάρατζ. Είναι η πρώτη φορά που ένα κόμμα το οποίο στηρίζεται σε οργανώσεις βάσης απειλεί τα μεγάλα κόμματα εδώ κι έναν αιώνα. Κι ενώ το εκλογικό σύστημα που ισχύει στη Βρετανία στις βουλευτικές εκλογές καθιστά δύσκολο το να εισέλθουν στο βρετανικό Κοινοβούλιο νέα πολιτικά κόμματα, όλα τα μεγάλα κόμματα – οι Συντηρητικοί, οι Εργατικοί και οι Φιλελεύθεροι Δημοκράτες – δεν κρύβουν την ανησυχία τους.

 Οι πολιτικοί των κομμάτων αυτών έχασαν την επαφή με τους ψηφοφόρους, δήλωσε η υπουργός των Φιλελεύθερων Δημοκρατών, Λιν Φεδερστόουν: «Ήμασταν τόσο περιχαρακωμένοι και τόσο προσηλωμένοι στην πολιτική γραμμή του κόμματος που χάσαμε την ανθρωπιά μας», είπε. Τα μέλη του UKIP, από την άλλη, «κατάφεραν να ακουστούν ως ανθρώπινα όντα», υποστήριξε μιλώντας στο βρετανικό δίκτυο BBC. Το κόμμα της, το ήσσον κόμμα στον κυβερνητικό συνασπισμό με τους Συντηρητικούς, ανησυχεί πραγματικά καθώς κινδυνεύει να χάσει περίπου 300 δημοτικούς συμβούλους και να δει τα συνολικά ποσοστά του να κατακρημνίζονται στο χαμηλότερο επίπεδο εδώ και 3 δεκαετίες. Ο ηγέτης του, ο Νικ Κλεγκ, αναγκάστηκε να τονίσει ότι δεν θα παραιτηθεί, ενώ έριξε το φταίξιμο σε «ένα πολύ ισχυρό αίσθημα που υφίσταται εναντίον της πολιτικής» για τις κακές επιδόσεις του κόμματός του. 

Τα μαχαίρια έχουν βγει και για τον ηγέτη των Εργατικών Εντ Μίλιμπαντ, καθώς το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης απέτυχε να εκμεταλλευτεί προς όφελός του την οργή για την κυβέρνηση ενός κουρασμένου από τη λιτότητα εκλογικού σώματος και ενώ αυξάνονται οι φόβοι ότι θα έλθει δεύτερο, μετά το UKIP, στις ευρωεκλογές. «Η αφήγηση σχετικά με τον Εντ Μίλιμπαντ – επειδή αυτή είναι η αλήθεια –, είναι ότι δείχνει περίεργος, ακούγεται περίεργος, είναι περίεργος» έγραψε η εφημερίδα The Times επικαλούμενη ένα «ανώτατο στέλεχος των Εργατικών». 

 Ο βουλευτής των Εργατικών Γκρέιαμ Στρίνγκερ καταδίκασε «τόσο την παρουσίαση των πολιτικών μας όσο και την οργάνωση της εκστρατείας» ενώ ο συνάδελφός του Ντέιβιντ Λάμι προσέθεσε: «Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία για αυτό, το UKIP αποσπά μικρά κομμάτια από την ψήφο της εργατικής τάξης υπέρ των Εργατικών». Από την άλλη πολλά στελέχη των Συντηρητικών του πρωθυπουργού Ντέιβιντ Κάμερον βλέπουν την επιτυχία του UKIP ως μια ένδειξη ότι η υπόσχεση ενός δημοψηφίσματος για την Ευρωπαϊκή Ένωση αποτελεί κλειδί για να ξανακερδίσουν τους ψηφοφόρους, παρά τις δημοσκοπήσεις που καταδεικνύουν ότι η Ευρώπη δε βρίσκεται ψηλά στην κατάταξη με τις ανησυχίες των ψηφοφόρων.

 Για αυτό ακριβώς το λόγο ο πρωθυπουργός πέρυσι υποσχέθηκε να επαναδιαπραγματευτεί τη σχέση της Βρετανίας με την ΕΕ και να διεξάγει ένα δημοψήφισμα για τη βρετανική συμμετοχή έως το 2017, εφόσον επανεκλεγεί. 

 Αφότου τα αποτέλεσμα άρχισαν να διαρρέουν από τις τοπικές εκλογές σήμερα, κάποιοι Συντηρητικοί απηύθυναν νέες εκκλήσεις για μια συμφωνία με το UKIP αφήνοντας να εννοηθεί ότι τα δύο κόμματα θα κατέβουν με κοινούς υποψηφίους του χρόνου προκειμένου να αποτρέψουν τον κίνδυνο να διασπάσουν την ψήφο της κεντροδεξιάς. «Εάν ο Ντέιβιντ Κάμερον μιλά σοβαρά για μια ψήφο παραμονής/εξόδου το 2017, όπως υποστηρίζει, και εάν ο Νάιτζελ Φάρατζ μιλά σοβαρά για το Brexit όπως υποστηρίζει, οι δυο τους πρέπει να έλθουν σε συμφωνία» έγραψε ο βουλευτής του Συντηρητικού κόμματος Ντάγκλας Κάρσγουελ στο μπλογκ που γράφει στην ηλεκτρονική έκδοση της εφημερίδας Daily Telegraph. «Εάν η εναλλακτική είναι ο Εντ Μίλιμπαντ ως πρωθυπουργός, και (δεν υπάρχει) καμία περίπτωση για ένα δημοψήφισμα, δεν αξίζει σίγουρα κανείς να σκεφθεί το ενδεχόμενο μιας συμφωνίας;» προσέθεσε ο ίδιος. 

 Την πρόταση αυτή απέρριψε πάντως σθεναρά ο Κάμερον: «Εμείς είμαστε το Συντηρητικό Κόμμα. Δεν συνάπτουμε συνθήκες και συμφωνίες. Θα παλέψουμε με όλες μας τις δυνάμεις για τη νίκη στις βουλευτικές εκλογές» υποστήριξε.

http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=22769&subid=2&pubid=64012118

«Η ΤΡΙΣΕΥΓΕΝΗ» του ΚΩΣΤΗ ΠΑΛΑΜΑ

ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΗ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΑΠΟ ΤΟ 4ο ΛΥΚΕΙΟ ΣΕΡΡΩΝ

 

ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΗΝ ΜΑΧΗ ΤΟΥ ΚΛΕΙΔΙΟΥ

ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΜΕΛΕΤΗΣ ΚΑΙ ΕΡΕΥΝΑΣ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΤΩΝ ΣΕΡΡΩΝ

Η ΕΛΛΑΔΑ ΤΗΣ ΚΑΤΑΘΛΙΨΗΣ

ΑΣ ΜΑΣ ΑΚΟΥΣΟΥΝ ΓΙΑΤΙ ΑΛΛΙΩΣ ... ΞΕΡΟΥΜΕ ΝΑ ΚΑΤΕΒΑΖΟΥΜΕ ΣΗΜΑΣΙΕΣ !

Χρήστος Πασαλάρης

ΕΛΛΑΣ το μεγαλείο σου!!! Οι ουρές της Τετάρτης στις λαϊκές αγορές έκαναν τον γύρο του κόσμου! Και αν το λέει η ψυχούλα του κ. Γιάννη Στουρνάρα, δεν έχει παρά να προβάλει το σχετικό βίντεο στο αυριανό «Γιουρογκρούπ», όπου και θα ζητήσει (ή μήπως θα ζητιανέψει;) τη ρύθμιση του ελληνικού χρέους. Οι βαρόνοι των Βρυξελλών θα έβλεπαν δεκάδες χιλιάδες θύματα των μνημονίων τους, με τα λαχανικά στα δίχτυα τους, να δοξάζουν τον Υψιστο (και τους απεργούς των λαϊκών αγορών) για τα πολύτιμα τρόφιμα που τους χάρισαν και που λείπουν από τα παιδιά τους…

ΟΙ ΟΥΡΕΣ της Τετάρτης ήσαν η μικρογραφία της Ελλάδας της κατάθλιψης, του ενός τρίτου των πολιτών στα όρια της φτώχειας, του ενάμισι εκατομμυρίου ανέργων, των 6.000 πολιτών που έθεσαν τέρμα στη ζωή τους, των 80.000 νέων που ξενιτεύτηκαν. 

 

Αλλά και… μυριάδων ψηφοφόρων της «Νέας Δημοκρατίας» και του ΠΑΣΟΚ που, αν δεν κατέφυγαν στη «Χρυσή Αυγή», στο «Ποτάμι» και στον ΣΥΡΙΖΑ, κρατάνε την οργή τους για τις ευρωεκλογές της 25ης Μαΐου. Και, όπως όλα δείχνουν, η οργή τους θα εκφρασθεί ή με «μαύρο-κατράμι» ή με αποχή…

ΚΑΘΩΣ η εκλογική δοκιμασία πλησιάζει, οι πολίτες, λυτρωμένοι πλέον από τους παραταξιακούς φανατισμούς και τις κομματικές εμπάθειες παλαιοτέρων εποχών, λοξοκοιτάζουν τους μονομάχους ζυγιάζοντας τι από όσα λένε είναι ψέματα και τι αλήθειες. Ψέματα είναι οι επαγγελίες των «αποδώ» ότι δεν θα υπάρξουν άλλες περικοπές στους μισθούς και στις συντάξεις. Η αλήθεια είναι ότι οι επικουρικές συντάξεις θα ψαλιδιστούν μέχρι μηδενισμού. Οτι απολύσεις θα γίνουν. Οτι τα ασφαλιστικά ταμεία είναι δεμένα στην κλίνη του Προκρούστη. Οτι οι τράπεζες μειώνουν οδυνηρά τα επιτόκια των καταθέσεων. Οτι οι τιμές των ειδών πρώτης ανάγκης μένουν εκδικητικά υψηλές. Οτι οι νοικοκυρές έφτασαν να αγοράζουν ΜΙΑ ντομάτα και ΕΝΑ κρεμμύδι!..

ΨΕΥΤΙΚΑ είναι τα «νταϊλίκια» των «αποκεί» ότι, αν γίνουν κυβέρνηση, θα πιάσουν από τον λαιμό τους βαρόνους των Βρυξελλών. Οτι αν η Μέρκελ δεν υποχωρήσει θα μας γυρίσουν πίσω, στη δραχμή! Οτι θα ακυρώσουν όσες συμφωνίες, συμβάσεις και δεσμεύσεις της κυβέρνησης θεωρούν «αμαρτωλές» (πόσο θυμίζουν όλα αυτά το... «ξήλωμα των βάσεων» του Ανδρέα!). Αποφεύγουν όμως να απειλήσουν ότι θα στήσουν δικαστήριο δωσιλόγων για τους υπευθύνους της κρίσης, αφού άλλωστε κάποιοι εκ των ενόχων εμφωλεύουν και στο δικό τους «μαγαζί»… 

ΟΣΟ για τους κορυφαίους της εξουσίας, απορεί κανείς που δεν έχουν τη λεβεντιά να κάνουν επί τέλους μια γενναία αυτοκριτική, να εξομολογηθούν ανοιχτά στον λαό και να πουν: «Ναι, ακόμη και εμείς που σας κυβερνάμε, έχουμε τις ευθύνες μας τόσο για τις προηγούμενες δεκαετίες όσο και για τη σημερινή υποδούλωση της πατρίδας στους ξένους “προστάτες”. Τώρα όμως κάνουμε ό,τι μπορούμε για να διορθώσουμε τα λάθη μας. Είμαστε δε αποφασισμένοι, ακόμη και να κλείσουμε την πολιτική πορεία μας, αν αποδειχθεί ότι αυτή είναι η επιθυμία του λαού μας!»… Ο κόσμος θα εκτιμούσε μια τέτοια παλικαριά...

ΘΕΛΟΥΝ δεν θέλουν, όμως, οι «αποδώ» και οι «αποκεί», η πατρίδα τρέχει λαχανιασμένη να βγει από το τούνελ. Η ανάκαμψη είναι γεγονός. Οι δύο πρώτοι αριθμοί από το μονάκριβο εξαπλό λαχείο της κερδίζουν πολλά: Ο ΤΟΥΡΙΣΜΟΣ (με τα 20 εκατομμύρια τουριστών το 2014) και η ΕΝΕΡΓΕΙΑ, με τον υπόγειο πλούτο, με τις ΑΟΖ και με τα περάσματα φυσικού αερίου. Μένει να προσφέρουν τα δικά τους κέρδη η πρώτη στον κόσμο ΝΑΥΤΙΛΙΑ μας (ώρα είναι να ξεπεράσουν και οι σημερινοί εφοπλιστές τον Ωνάση, τον Νιάρχο και τον Ευγενίδη), ο μοναδικός στην Ευρώπη ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ μας,η καίρια ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΜΑΣ ΘΕΣΗ και αυτός ο πανέξυπνος, εφευρετικός, ανυπότακτος, ΛΑΟΣ ΜΑΣ, έστω και αν κάποτε… πιάνεται από τη μύτη!..

ΚΑΙ ΤΩΡΑ η πρόβλεψη: Είναι σίγουρο ότι και αυτή τη φορά η δόλια πατρίδα όχι μόνο θα σωθεί αλλά και θα μεγαλουργήσει. Ως το 2021 (στα 200 χρόνια της ανεξαρτησίας της) θα γίνει το διαμάντι της ευρωπαϊκής κοινότητας. Στο «μαντρί» της οποίας την έβαλε ο Καραμανλής Μάιο του 1979. Οπως Μάιο του 1864 τα Επτάνησα ενώθηκαν με την Ελλάδα. Μάιο του 1941 η Κρήτη αντιστάθηκε γενναία στους Γερμανούς και ο Γλέζος με τον Σάντα κατέβασαν τη σβάστικα από την Ακρόπολη. Μάιο του 1973 έγινε η ανταρσία του Ναυτικού κατά της χούντας και Μάιο του 1941 -Πρωτομαγιά- εκτέλεσαν οι Γερμανοί τους 200 πατριώτες στην Καισαριανή, έγκλημα που σήμερα η Μέρκελ το ξεχνάει, όπως «ξεχνάει» τα ληστρικά δάνεια και τις πολεμικές επανορθώσεις…

ΚΑΛΟ όμως είναι να τα θυμάται και να τα θυμίσει όλα αυτά ο Γιάννης Στουρνάρας αύριο στους βαρόνους των Βρυξελλών και ιδιαίτερα στην καγκελάριο Μέρκελ. 

 

Γιατί αλλιώς θα βρουν ακόμη μια φορά τον λαό μας έτοιμο να κατεβάζει τις σημαίες τους!..

http://www.real.gr/DefaultArthro.aspx?page=blogitem&eid=28&id=319692

ΣΤΟΝ ΑΠΟΗΧΟ ΤΗΣ ΥΠΟΘΕΣΗΣ ΜΠΑΛΤΑΚΟΥ

AΦΟΒΗ ΑΠΟΡΡΙΨΗ ΤΟΥ ΕΜΠΑΙΓΜΟΥ

ΧΡΗΣΤΟΣ ΓΙΑΝΝΑΡΑΣ

Συμπληρώθηκε χθες μήνας από την «αποκάλυψη Mπαλτάκου». Kαι όλα δείχνουν ότι ακόμα και ένα τέτοιου μεγέθους σκάνδαλο είναι δυνατό να εξουδετερώνεται, να ακυρώνεται η εκρηκτική του ισχύς.

Eσχατου εξευτελισμού ξεγύμνωμα, «εξ ηλιθίου αυθυπαιτιότητος», ενός ολόκληρου κόμματος, του αρχηγού του και πρωθυπουργού της χώρας, αλλά και της δικομματικής κυβέρνησης: 

O γραμματέας του Yπουργικού Συμβουλίου και επιστήθιος του πρωθυπουργού να έχει ανετώτατη αναστροφή με τον πολιτικό υπόκοσμο, την αμεριμνησία να βωμολοχεί μαζί τους όπως με φιλαράκια. Nα φτάνει να τους εκμυστηρεύεται κάτω από ποιες πιέσεις ξένων παραγόντων ενεργούν οι Eλληνες υπουργοί. Kαι αυτό το γεγονός, ο στεντόρειος εξευτελισμός του «συστήματος», να θεωρείται «ως μη γενόμενον». Oύτε γάτα ούτε ζημιά.

Aντανακλαστικά κοινωνικής αντίδρασης ανύπαρκτα, η ελλαδική κοινωνία μοιάζει πεθαμένη. Tο πολιτικό σύστημα δεν λογοδοτεί σε κανέναν, εμπαίζει αδιάντροπα τον λαό, ο λαός δεν έχει θεσμική εκπροσώπηση και ταυτόχρονα ζει βασανιστικό πνιγμό. H λέξη πνιγμός κυριολεκτεί. Eξαιρείται, ασφαλώς, ένα ποσοστό του πληθυσμού, συνδεδεμένο με τους κομματικούς μηχανισμούς και τις διασφαλισμένες προνομίες τους. Aυτή τη μερίδα πληθυσμού η «κρίση», τέσσερα χρόνια τώρα, δεν την άγγιξε, η ζωή, οι συνήθειες, η καταναλωτική ευχέρεια των κομματανθρώπων δεν έχουν αλλάξει. Nα προστεθεί σε αυτούς και η περιορισμένη αλλά πάντοτε (με οποιεσδήποτε συνθήκες) εξασφαλισμένη κοινωνική τάξη των πολύ ευπόρων.

Aπό εκεί και πέρα εκτείνεται η πραγματικότητα του πνιγμού και της απόγνωσης. Oι νέοι άνθρωποι για τους οποίους καμιά σπουδή, καμιά ποιοτική κατάρτιση και κανένα ταλέντο δεν έχουν πια προοπτική και νόημα. Tους έχει αποκλειστεί η δυνατότητα να σχεδιάσουν σταδιοδρομία, να ονειρευτούν καινοτόμες, δημιουργικές πρωτοβουλίες, να φτιάξουν οικογένεια, να χαρούν παιδιά και εγγόνια, να κατακτήσουν διακρίσεις στην επιστήμη, στην Tέχνη, στον επιχειρηματικό στίβο. Tο έγκλημα του υπερδανεισμού της χώρας για χάρη του εξωφρενικού πελατειακού κράτους των κομμάτων, ειδεχθές κακούργημα με παγκοίνως γνωστούς τους φυσικούς και ηθικούς αυτουργούς, είναι η αιτία που καταστράφηκε η ζωή, η χαρά της ζωής, η ελπίδα και το κουράγιο της πλειονότητας των ανθρώπων στον τόπο μας.

Tης πλειονότητας. Διότι στην καταστροφή της ζωής πρέπει να λογαριάσουμε και τον ατιμωτικό εξευτελισμό, την ανυπόφορη απόγνωση, μισθωτών και συνταξιούχων. Aνθρώπων που εμπιστεύτηκαν το κράτος (την κοινωνία της πατρίδας τους) και υπέγραψαν συμβόλαιο μαζί του, να το υπηρετήσουν σαν λειτουργοί του. Tο θεώρησαν αξιόπιστο να διαχειριστεί την αποταμίευση του μόχθου τους, δηλαδή τη σύνταξή τους και την ασφαλιστική τους κάλυψη. Aλλά το κράτος των κατά καιρούς Mπαλτάκων, κράτος σήψης, διαφθοράς, διαπλοκής με τον κάθε είδους υπόκοσμο, καταλήστεψε, σαν κοινός λωποδύτης, το βιος αυτών που το εμπιστεύθηκαν. Kατάστρεψε τη ζωή τους, ρήμαξε την αξιοπρέπεια και το κουράγιο τους.

Tώρα οι δυνάστες μας εξουδετερώνουν και τη βόμβα μεγατόνων, την «αποκάλυψη Mπαλτάκου». Aποφασίζουν από μόνοι τους οι εξουσιαστές μας ότι οι πολίτες-ψηφοφόροι είμαστε οπωσδήποτε ηλίθιοι, θα καταπιούμε και την ανυπαρκτοποίηση του κινηματογραφημένου τεκμηρίου, που είδαμε με τα μάτια μας και ακούσαμε με τα αφτιά μας. Θα μπορέσει επομένως να συνεχιστεί θριαμβικά η προεκλογική, οργανωμένη επίσης για ηλιθίους, παροχολογία και διανομή μπουναμάδων. Mοιράζουν επιταγές: το έκανε και πάλι η N.Δ. το 1981, το κάνει όποτε οσφραίνεται εκλογική πανωλεθρία.

Tώρα μοιράζουν, με την εξευτελιστική του πολίτη λογική της ελεημοσύνης, το πολυδιαφημισμένο σαν κυβερνητικό κατόρθωμα «πρωτογενές πλεόνασμα». Που όλοι καταλαβαίνουμε ότι προήλθε από τη βάναυση μείωση των εισοδημάτων, είναι το κλεμμένο βιος του μισθωτού και του συνταξιούχου – μοιράζουν χάντρες και καθρεφτάκια σε κάφρους. Διαλαλούν ότι η κρίση τελείωσε, ότι βγαίνουμε από το Mνημόνιο, ενώ έχουν υπογράψει, πριν ελάχιστες μέρες οι αθεόφοβοι, την τέταρτη «επικαιροποίηση» του δεύτερου Mνημονίου, με δημοσιονομικά μέτρα για το 2015 και το 2016 («K» 6.4.2014).

Eίναι πρωτεύουσα ανάγκη να απαντήσουμε οι πολίτες στο ερώτημα: Πώς τολμάνε να ζητούν και πάλι την ψήφο μας οι ίδιοι αυτοί που κατάστρεψαν τη ζωή μας; Nα συγκροτούν κομματικά ψηφοδέλτια για την Eυρωβουλή, για την κάθε περιφέρεια, για κάθε δήμο; Σημαίνει ότι πιστεύουν ενεργή ακόμα και αξιόπιστη την κομματική ετικέτα: Oτι συνεχίζει το όνομα και μόνο των συντεχνιών της ανικανότητας, της διαφθοράς, της αφροσύνης του υπερδανεισμού να λογαριάζεται από κάποιους ψηφοφόρους ως εχέγγυο (!) αξιοσύνης για να συνεχίσουν να κυβερνάνε οι υπαίτιοι του πνιγμού μας. Tο κόμμα του Mπαλτάκου, το κόμμα του Tσοχατζόπουλου, η ΔHMAP της μοιρασιάς των ρουσφετιών με συμφωνημένη αναλογία (4-3-1), ο ΣYPIZA, που όλες οι επαγγελίες του εξαντλούνται στη μεγαλόστομη αοριστολογία, χωρίς ακόμα να έχει πει ποιο ακριβώς είναι το πρόγραμμά του στην παιδεία, στην άμυνα, στην εξωτερική πολιτική, στην οικονομία, πώς θα πειθαρχήσει σε κοινωνικές στοχεύσεις τον αχαλίνωτο συνδικαλισμό, πώς θα πετύχει αξιοκρατία στον δημόσιο τομέα.

Yπόλογοι δεν είναι μόνο οι αυτουργοί ειδεχθών κοινωνικών εγκλημάτων, είναι και όσοι δήθεν τους αντιπολιτεύονται, χωρίς τη στοιχειώδη σοβαρότητα και εντιμότητα να αρθρώσουν αντιπρόταση. Tον απελπισμό και πανικό των πολιτών δεν τον γεννάνε οι λαθεμένες προτάσεις για την αναχαίτιση της συντελεσμένης καταστροφής, τον γεννάει η ολοκληρωτική απουσία προτάσεων. Σε ολόκληρο το κομματικό φάσμα δεν εμφανίζεται το παραμικρό ίχνος πολιτικής πρότασης, πολιτικού λόγου, σοβαρού σχεδιασμού για την ανάκαμψη της χώρας. Oσοι ζητούν την ψήφο μας, συμπεριφέρονται σαν σπιθαμιαία ανθρωπάκια, με εντελώς χαμένη την αίσθηση της πραγματικότητας, ψυχοπαθολογικά παγιδευμένα στο αυτονομημένο από τη ζωή παιχνίδι της εξουσίας.

Tην απόλυτη αυθαιρεσία τους, τον αυταρχισμό τους, τις απροκάλυπτες ανομίες τους, τα ονομάζουν όλα «δημοκρατία». Συντηρούν επιφάσεις και προσχήματα ενός δημοκρατικού πολιτεύματος, όμως όλοι οι θεσμοί της δημοκρατίας (συνδικαλισμός, δημοσιοϋπαλληλία, MME, σχολική εκπαίδευση, πανεπιστημιακές διοικήσεις) υπηρετούν τις κομματικές συντεχνίες και την εξόφθαλμη διαπλοκή τους με τους γνωστούς και μη εξαιρετέους «νταβατζήδες» της οικονομίας, της πληροφόρησης, του «αθλητισμού», του τζόγου.

O πολίτης έχει ακόμα τη δύναμη της ψήφου του. Προσπαθούν να τον πείσουν ότι αν δεν την δώσει στους εξουσιαστές του (στην κυβέρνηση, στην αντιπολίτευση ή έστω στα ρετάλια των απομιμήσεων ή των αποσχισμένων) μάς απειλεί το χάος. Oμως, σίγουρα πια, το χάος το πιστοποιούμε ψηλαφητό στην κατεστραμμένη από τους κομματανθρώπους ζωή μας. Aν τολμήσουμε να τους αρνηθούμε την ψήφο μας, αυτό που θα προκύψει αποκλείεται να συνδυάζει χάος και εμπαιγμό.

http://www.kathimerini.gr/765406/opinion/epikairothta/politikh/afovh-aporriyh-toy-empaigmoy

ΤΟ ΣΤΟΙΧΗΜΑ ΤΩΝ ΕΥΡΩΕΚΛΟΓΩΝ

Με ποιό αποτέλεσμα πέφτει η κυβέρνηση

Γράφει ο Μελέτης Μελετόπουλος 

Ακούμε τα διάφορα κυβερνητικά φερέφωνα να επαναλαμβάνουν μηχανικά ότι «οι Ευρωεκλογές δεν είναι εθνικές εκλογές» και ότι «δεν εκλέγουμε κυβέρνηση αλλά ευρωβουλευτές». Τυπικά ισχύει, αλλά τι θα γίνει αν η κάλπη καταδείξει σημαντική απαξίωση της κυβερνητικής πολιτικής; Η δυσαρμονία μεταξύ του εκλογικού σώματος και της σύνθεσης της Βουλής είναι σοβαρό πρόβλημα για την ομαλή λειτουργία της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας.

Το Σύνταγμα του 1975 προέβλεπε, μάλιστα, δυνατότητα διάλυσης της Βουλής από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, σε περίπτωση «προφανούς δυσαρμονίας» της σύνθεσης του κοινοβουλίου με το «λαϊκόν αίσθημα». 

Το σημερινό Σύνταγμα δεν προβλέπει τέτοια αρμοδιότητα του Προέδρου, αλλά ποιός θα κρατήσει όρθια την κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου αν το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών την καταρρακώσει;

Σε ποιά περίπτωση θα υπάρξει «προφανής δυσαρμονία»; 

Με ποιά κριτήρια πρέπει να κρίνουμε και με ποιά μέτρα να συγκρίνουμε το αποτέλεσμα της κάλπης του Μαϊου, γιά να εξαγάγουμε έγκυρα πολιτικά συμπεράσματα; Με αυτά των προηγουμένων ευρωεκλογών του 2009; Με αυτά των εθνικών εκλογών του Μαίου 2012; Με αυτά των εθνικών εκλογών του Ιουνίου 2012; Ας επιχειρήσουμε να εξετάσουμε και τα τρία ενδεχόμενα. Θα περιοριστούμε στη συγκριτική παράθεση των ποσοστών που έλαβαν η ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ και ο ΣΥΡΙΖΑ, διότι αυτών η δυναμική θα προσδιορίσει την αλλαγή συσχετισμών που θα προκύψει από τις επικείμενες ευρωεκλογές. 

Ευρωεκλογές 2009. Αποτελέσματα: πρώτο το ΠΑΣΟΚ με 36,65%, δεύτερη η ΝΔ με 32, 30 %, ενώ ο Συνασπισμός έλαβε 4,7 %. Ο δικομματισμός καλά κρατεί. Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ακόμα ένα μικρό κόμμα της αριστεράς.

Εθνικές εκλογές Μαϊου 2012. Πρώτη η ΝΔ με 18,85%. Αξιωματική Αντιπολίτευση ο ΣΥΡΙΖΑ με 16,78%. Τρίτο κόμμα το ΠΑΣΟΚ με 13,78 %. Ο δικομματισμός έχει καταρρεύσει λόγω της χρεωκοπίας και του μνημονίου. Η ΝΔ έχασε το ήμισυ των ψηφοφόρων της και κατέστη μεσαίο κόμμα, το ΠΑΣΟΚ διολισθαίνει στο περιθώριο και ο ΣΥΡΙΖΑ εκτινάχθηκε λόγω της κρίσης, ως ψηφοδόχος της διαμαρτυρίας.

Εθνικές εκλογές Ιουνίου 2012. Στις επαναληπτικές εκλογές του Ιουνίου πρώτο κόμμα ήρθε η Νέα Δημοκρατία με ποσοστό 29,7%, δεύτερο κόμμα ο ΣΥΡΙΖΑ με ποσοστό 26,9%, τρίτο κόμμα το ΠΑΣΟΚ με ποσοστό 12,3%. Η άνοδος της ΝΔ οφείλεται σε συσπείρωση δεξιών αλλά και φιλομνημονιακών πασόκων διά τον φόβον του ΣΥΡΙΖΑ, η άνοδος του ΣΥΡΙΖΑ στην απορρόφηση αντινημονιακών ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ που προσχωρούν μαζικά στο δεύτερο πόλο του υπό διαμόρφωσιν νέου (μικρότερης κλίμακας) δικομματισμού, το ΠΑΣΟΚ συγκρατεί έναν μικρό πυρήνα από το παλαιό δυναμικό του. 

Είναι σωστό να χρησιμοποιήσουμε ως μέτρο συγκρίσεως τις ευρωεκλογές του 2009; Το 2009 τα δύο τότε μεγάλα κόμματα έλαβαν ομού το 69% των ψήφων, ενώ στις επερχόμενες εκλογές ζήτημα αν θα λάβουν το μισό και τα δύο μαζί. Η σύγκριση, όμως, των φετινών αποτελεσμάτων με αυτά των ευρωεκλογών του 2009 αποτελεί μεθοδολογικό σφάλμα, διότι το 2009 υπήρχε μία κοινωνική και πολιτική πραγματικότητα που δεν υπάρχει πλέον. 

Η σύγκριση με τα αποτελέσματα των δύο εθνικών εκλογών του 2012 είναι πιο δόκιμη, ακόμη και αν τώρα πρόκειται γιά ευρωεκλογές, γιατί είναι προφανές ότι οι πολίτες θα ψηφίσουν με κριτήρια εθνικών εκλογών. Όσοι ψηφίσουν ΝΔ και ΠΑΣΟΚ θα το πράξουν όχι γιατί θέλουν να στείλουν στην Ευρωβουλή τους εκλεκτούς του Α. Σαμαρά ή του Ευ. Βενιζέλου, αλλά γιά να μην πέσει η κυβέρνηση. Αντιστρόφως, όσοι ψηφίσουν ΣΥΡΙΖΑ (ή άλλο κόμμα), θα το κάνουν γιατί θέλουν να πέσει η κυβέρνηση και να αντικατασταθεί από άλλη.

Σε σύγκριση λοιπόν με τις εκλογές του Μαϊου 2012, πρώτα, γιά να μπορεί να ισχυρισθεί την επομένη των ευρωεκλογών η κυβέρνηση ότι διατήρησε τις δυνάμεις της έστω με κάποιες απώλειες, πρέπει το σύνολο των ποσοστών ΝΔ και ΠΑΣΟΚ να κινηθεί κοντά στο αντίστοιχο άθροισμα των δύο κομμάτων το 2012, δηλαδή στο 32-33%. Σε σύγκριση με τις εκλογές του Ιουνίου 2012, η συγκυβέρνηση πρέπει να συγκεντρώσει 42-43%. Η πιό επιεικής προσέγγιση θα επέτρεπε στην συγκυβέρνηση να επιβιώσει εάν διατηρούσε τα ποσοστά της έστω στα επίπεδα του Μαίου 2012. Δηλαδή αν μαζί ΝΔ-ΠΑΣΟΚ συγκεντρώσουν γύρω στο 30%. 

Η αποτίμηση του αποτελέσματος, όμως, θα πρέπει να γίνει και σε συνάρτηση με το ποσοστό του ΣΥΡΙΖΑ. Δεν αρκεί ΝΔ-ΠΑΣΟΚ να πέσουν αθροιστικά κάτω του 30%, πρέπει και ο ΣΥΡΙΖΑ να αποκτήσει δυναμική εξουσίας. Σε ένα τοπίο κατακερματισμού, με την ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ μαζί π.χ. στο 20-25%, και τον ΣΥΡΙΖΑ π.χ. στο 20 %, δεν προκύπτει ριζική μεταβολή συσχετισμών. 

Αν, αντιθέτως, η αξιωματική αντιπολίτευση επιτύχει υψηλή συσπείρωση και αποκτήσει δυναμική τις επόμενες 15 ημέρες, ώστε αναδειχθεί από τις ευρωκάλπες πρώτο κόμμα, και ταυτόχρονα το ποσοστό της είναι σημαντικά υψηλότερο από το άθροισμα των δύο κομμάτων της συγκυβέρνησης, τότε η παραμονή της κυβέρνησης Σαμαρά τίθεται εν αμφιβόλω και οδηγούμαστε σε εθνικές εκλογές τον Ιούλιο με υπηρεσιακή κυβέρνηση.

Πηγή KontraNews 

Από το Ας μιλήσουμε επιτέλους