Δευτέρα 28 Νοεμβρίου 2011

Η ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΦΥΛΑΤΤΕΙ ΘΕΡΜΟΠΥΛΕΣ

Η Ελλάδα, το λίκνο της δημοκρατίας, κλονίζει τον πλανήτη






Χθες, όλος ο κόσμος παρακολουθούσε την Ελλάδα καθώς το κοινοβούλιό της ψήφισε ένα διχαστικό πακέτο μέτρων λιτότητας το οποίο θα μπορούσε να έχει κρίσιμες επιπτώσεις στο παγκόσμιο οικονομικό σύστημα. Ισως προκαλεί έκπληξη που αυτή η μικρή άκρη της χερσονήσου των Βαλκανίων συγκεντρώνει τόση προσοχή. Σκεφτόμαστε συνήθως την Ελλάδα ως την πατρίδα του Πλάτωνα και του Περικλή, με την πραγματική της σημασία να βρίσκεται βαθιά στην αρχαιότητα. Αλλά δεν είναι η πρώτη φορά που για να κατανοήσεις το μέλλον της Ευρώπης χρειάζεται να στραφείς μακριά από τις μεγάλες δυνάμεις στο κέντρο της ηπείρου και να κοιτάξεις προσεκτικά όσα συμβαίνουν στην Αθήνα. Τα τελευταία 200 χρόνια η Ελλάδα ήταν στην πρώτη γραμμή της εξέλιξης της Ευρώπης.

Στη δεκαετία του 1820, στη διάρκεια του αγώνα για την ανεξαρτησία από την οθωμανική αυτοκρατορία, η Ελλάδα έγινε ένα πρώιμο σύμβολο δραπέτευσης από τη φυλακή της αυτοκρατορίας. Για τους φιλέλληνες, η παλιγγενεσία της αποτελούσε τον πιο ευγενή αγώνα. “Στο μεγάλο πρωινό του κόσμου”, έγραψε ο Σέλεϊ στο ποιημά του “Ελλάς”, “το μεγαλείο της Ελευθερίας τινάχθηκε και έλαμψε! ” Η νίκη θα σήμαινε τον θρίαμβο της ελευθερίας όχι μόνο επί των Τούρκων αλλά και επί όλων των δυναστών που κρατούσαν υπόδουλους τόσο πολλούς ευρωπαίους. Γερμανοί, Ιταλοί, Πολωνοί και Αμερικανοί έτρεξαν να πολεμήσουν υπό την γαλανόλευκη σημαία της Ελλάδας για χάρη της δημοκρατίας. Και μέσα σε μια δεκαετία, η χώρα κέρδισε την ελευθερία της.

Στη διάρκεια του 20ου αιώνα ο ριζοσπαστικός νέος συνδυασμός της συνταγματικής δημοκρατίας και του εθνικισμού που ενσάρκωσε η Ελλάδα εξαπλώθηκε στην ήπειρο και κορυφώθηκε στην “ειρήνη που τερμάτισε κάθε ειρήνη” στο τέλος του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, όταν τρεις αυτοκρατορίες, η οθωμανική , εκείνη των Αψβούργων και η ρωσική, κατέρρευσαν και αντικαταστάθηκαν από έθνη-κράτη.

Μετά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, η Ελλάδα άνοιξε και πάλι τον δρόμο για το μέλλον της Ευρώπης. Μόνο που τώρα ήταν η σκοτεινή πλευρά της δημοκρατίας που βγήκε στο προσκήνιο. Σε έναν κόσμο εθνικών κρατών, εθνοτικές μειονότητες όπως ο μουσουλμανικός πληθυσμός της Ελλάδας και οι ορθόδοξοι χριστιανοί της Μικράς Ασίας ήταν μια συνταγή για διεθνή αστάθεια. Στις αρχές της δεκαετίας του 1920, έλληνες και τούρκοι ηγέτες αποφάσισαν να ανταλλάξουν τους μειονοτικούς πληθυσμούς τους, εκτοπίζοντας περί τα δύο εκατομμύρια χριστιανούς και μουσουλμάνους προς χάριν της εθνικής ομοιογένειας.

Η ελληνο – τουρκική ανταλλαγή των πληθυσμών ήταν η μεγαλύτερη οργανωμένη μετακίνηση προσφύγων στην ιστορία μέχρι τότε και μοντέλο που οι ναζιστές και άλλοι θα το επικαλούνταν αργότερα για να εκτοπίσουν ανθρώπους στην ανατολική Ευρώπη, τη Μέση Ανατολή και την Ινδία.

Είναι ειρωνικό, λοιπόν, που η Ελλάδα ήταν επίσης στην πρωτοπορία της αντίστασης στους ναζιστές. Τον χειμώνα του 1940-41, ήταν η πρώτη χώρα που αντεπιτέθηκε αποτελεσματικά κατά των δυνάμεων του Αξονα, ταπεινώνοντας τον Μουσολίνι στον ελληνο – ιταλικό πόλεμο ενώ η υπόλοιπη Ευρώπη επευφημούσε την Ελλάδα. Και πολλοί χειροκρότησαν πάλι λίγους μήνες αργότερα όταν ένας νεαρός αριστερός αντιστασιακός ονόματι Μανώλης Γλέζος σκαρφάλωσε στην Ακρόπολη ένα βράδυ με έναν φίλο και κατέβασαν τη σημαία με την σβάστικα που οι Γερμανοί είχαν πρόσφατα υψώσει. Σχεδόν 70 χρόνια αργότερα, η ελληνική αστυνομία θα έριχνε δακρυγόνα στον κ. Γλέζο ο οποίος διαδήλωνε κατά του προγράμματος λιτότητας.

Αλλά στο τέλος, η Ελλάδα υπέκυψε στη γερμανική κατοχή. Η κυριαρχία των ναζιστών έφερε μαζί της την πολιτική κατάρρευση, την μεγάλη πείνα, και μετά την απελευθέρωση, την βύθιση της χώρας σε έναν εμφύλιο πόλεμο ανάμεσα στις κομμουνιστικές και τις αντικομμουνιστικές δυνάμεις.

Μόλις λίγα χρόνια μετά την ήττα του Χίτλερ, η Ελλάδα βρέθηκε ξανά στο επίκεντρο της ιστορίας, ως μέτωπο του Ψυχρού Πολέμου. Το 1947, ο πρόεδρος των ΗΠΑ Χάρι Τρούμαν χρησιμοποίησε τον κλιμακούμενο εμφύλιο στην Ελλάδα για να πείσει το Κογκρέσο να στηρίξει το Δόγμα Τρούμαν και την ειρηνική δέσμευση αμερικανικών πόρων για τον αγώνα κατά του Κομμουνισμού και την ανοικοδόμηση της Ευρώπης. Ανυψωμένη ξαφνικά σε έναν διατλαντικό αγώνα, η Ελλάδα συμβόλιζε τώρα μια πολύ διαφορετική Ευρώπη – μία Ευρώπη που είχε αυτοκαταστραφεί, και που ο μόνος δρόμος εξόδου από την ανέχεια των μέσων της δεκαετίας του 1940 ήταν ως μικρότερος εταίρος της Ουάσινγκτον. Καθώς τα δολάρια άρχισαν να ρέουν, αμερικανοί σύμβουλοι έλεγαν στους έλληνες πολιτικούς τι να κάνουν και αμερικανικές βόμβες ναπάλμ έκαιγαν τα ελληνικά βουνά καθώς οι κομμουνιστές αντάρτες τρέπονταν σε φυγή.

Η πολιτική και οικονομική ένωση της Ευρώπης υποτίθεται ότι θα έβαζε τέλος στις αδυναμίες και την εξάρτηση της διχοτομημένης ηπείρου. Και εδώ η Ελλάδα έγινε σύμβολο μιας νέας φάσης στην ευρωπαϊκή ιστορία. Η πτώση της στρατιωτικής δικτατορίας το 1974 δεν έφερε στη χώρα μόνο την πλήρη ένταξη σε αυτό που θα γινόταν η Ευρωπαϊκή Ενωση. Προανήγγηλε επίσης (μαζί με τη μετάβαση της Ισπανίας και της Πορτογαλίας στη δημοκρατία την ίδια εποχή) το παγκόσμιο κύμα εκδημοκρατισμού της δεκαετίας του 1980 και του ’90, πρώτα στη Νότια Αμερική και τη Νοτιοανατολική Ασία και μετά στην Ανατολική Ευρώπη. Και έδωσε στην Ευρωπαϊκή Ενωση την όρεξη για διεύρυνση και τη φιλοδοξία να εξελιχθεί από ένα μικρό κλαμπ πλούσιων δυτικοευρωπαϊκών κρατών σε φωνή για ολόκληρη την προσφάτως εκδημοκρατισμένη ήπειρο, η οποία εξαπλώθηκε κατά πολύ στο νότο και την ανατολή.

Και τώρα, σήμερα, αφότου έσβησε η ευφορία της δεκαετίας του ’90 και μια νέα ταπεινοφροσύνη χαρακτηρίζει τους Ευρωπαίους, ο κλήρος πέφτει και πάλι στην Ελλάδα ως χώρας η οποία θα προκαλέσει τους μανδαρίνους της Ευρωπαϊκής Ενωσης και θα θέσει το ερώτημα: “ποιό θα είναι το μέλλον της ηπείρου;”.

Η Ευρωπαϊκή Ενωση υποτίθεται ότι θα ένωνε μια κατακερματισμένη Ευρώπη, ότι θα ενίσχυε τις δημοκρατικές της δυνατότητες και ότι θα μεταμόρφωνε την ήπειρο σε μια ανταγωνιστική δύναμη στην παγκόσμια σκηνή. Είναι ίσως ταιριαστό που ένα από τα αρχαιότερα και πιο δημοκρατικά έθνη – κράτη της Ευρώπης βρίσκεται στην καινούργια εμπροσθοφυλακή, όσων θέτουν εν αμφιβόλω όλα αυτά τα επιτεύγματα. Γιατί είμαστε όλοι μικρές δυνάμεις τώρα, και για άλλη μια φορά η Ελλάδα πολεμάει στην πρώτη γραμμή του αγώνα για το μέλλον.

……………………………………………………

* Ο κ. Μαρκ Μαζάουερ είναι Βρετανός ιστορικός και συγγραφέας, καθηγητής Ιστορίας στο πανεπιστήμιο Κολούμπια των ΗΠΑ.


Τρίτη 15 Νοεμβρίου 2011

O ΡΟΛΟΣ ΤΟΥ ΑΞΙΟΤΙΜΟΥ κ. ΠΑΠΑΔΗΜΟΥ


γράφει ο Παναγιώτης Τραϊανου

Κανένας δεν θα μπορούσε να μας βασανίζει σήμερα, αν δεν υπήρχε η συμμορία των Σημίτιδων και των άλλων πρακτόρων των γερμανικών και άλλων μυστικών υπηρεσιών. Αυτής της συμμορίας μέλος είναι και ο Παπαδήμος ... Αν δεν ήταν ο Παπαδήμος να τους ανοίξει ως κεντρικός τραπεζίτης τις «πόρτες», οι οποίες έπρεπε να παραμένουν «σφραγισμένες», για να μην γίνουν «κερκόπορτες», κανένας από αυτούς δεν θα βρισκόταν σήμερα εδώ ...Ο δήθεν «πετυχημένος» με το «βαρύ» βιογραφικό ...Πολύ «βαρύ» ...Τόσο «βαρύ», που σου πιάνεται η «μέση» ακόμα και να το σκεφτείς ...Τόσο «βαρύ», που, μετά την απόλυσή του από την ΕΚΤ, αν δεν μπλεκόταν στα σημερινά δρώμενα, θα ήταν «τα απομεινάρια μιας ημέρας» του Ψυχικού.

Γιατί το λέμε αυτό; Γιατί πραγματικά αναρωτιόμαστε για το πόσο σημαντικός μπορεί να είναι ένας άνθρωπος, που το μόνο το οποίο έχει κάνει στη ζωή του είναι να μετράει κέρδη τοκογλύφων με μεθόδους που παραμένουν ίδιες μέσα στους αιώνες. Αναρωτιόμαστε τον λόγο για τον οποίο μπορεί να είναι σημαντικός ένας άνθρωπος με καριέρα οικονομολόγου ...Ένας άνθρωπος, ο οποίος δεν έσωσε ανθρώπους με κάποια δική του ιατρική επινόηση ...Ένας άνθρωπος, ο οποίος δεν εφεύρε κάτι χρήσιμο, που να εξυπηρετεί την ανθρωπότητα ...Ένας άνθρωπος, ο οποίος δεν έκανε τίποτε παραπάνω από το να υπολογίζει τα κέρδη των τοκογλύφων ...Καριερίστας σε έναν κλάδο, που δεν αποτελεί καν επιστήμη.

Όταν μιλάμε για καριέρα οικονομολόγου, μιλάμε για το απόλυτα «τίποτε» με πολύ «ξύγκι». Μιλάμε για έναν χώρο όπου μπορεί να είναι «θεός» ακόμα ο γύφτος Ρουμπινί. Όταν μιλάμε για «επιφανείς» οικονομολόγους, μιλάμε για δουλικά τοκογλύφων και τέτοιο δουλικό ήταν και ο Παπαδήμος. Αποτυχημένος μηχανικός ήταν σε μια εποχή όπου οι λιγοστοί μηχανικοί που υπήρχαν στην Ελλάδα διέπρεπαν. Αποτυχημένος μηχανικός ήταν ο Παπαδήμος, ο οποίος βολεύτηκε στην μη επιστήμη των οικονομικών και στον μισθό βρέξει-χιονίσει.

Απλά πράγματα. Ο Παπαδήμος επιχείρησε να γίνει μηχανικός την εποχή όπου οι οικονομολόγοι ήταν απλοί λογιστές. «Κουτσομηχανικός» των ΗΠΑ, εφόσον το πτυχίο του δεν είχε την αντίστοιχη αξία με αυτό ενός ευρωπαϊκού Πολυτεχνείου. Εκείνη την εποχή αποφάσισε να κάνει το «άλμα» στις οικονομικές «επιστήμες». Εκείνη την εποχή ένας μηχανικός θα μπορούσε να κάνει μεταπτυχιακό στα οικονομικά μόνον για δύο λόγους. Είτε γιατί ήταν πλουσιόβλακας και ήθελε να χασομεράει, έχοντας μια δικαιολογία να το κάνει, είτε γιατί ήταν φτωχόβλακας, που δεν ήθελε να εργαστεί ως μηχανικός και ήθελε να τρυπώσει σε κάποια τράπεζα.

Ο Παπαδήμος ήταν το δεύτερο. Ήταν ένας φτωχόβλακας, που γνώριζε ότι στην επιστήμη της μηχανικής δεν είχε περιθώρια διάκρισης. Επιπλέον ήταν ένας μισθοθήρας. Ήθελε ν’ αποφύγει τις κακουχίες του ρίσκου της επιχειρηματικότητας, που συνεπαγόταν εκείνη την εποχή το «μηχανιλίκι» και επεδίωκε το «τρύπωμα» σε κάποιον μεγάλο οργανισμό. Ως παιδί δημοσίου υπαλλήλου, άλλωστε, δεν είχε ποτέ και κάποιες άλλες εικόνες. Η συνέχεια απλά τον δικαίωσε, όχι επειδή ήταν ικανός, αλλά επειδή ήταν τυχερός. Έγινε οικονομολόγος-δουλικό σε έναν κόσμο ο οποίος άλλαζε και οι οικονομολόγοι από τελευταίος «τροχός» της άμαξας θα γίνονταν «επιστήμονες».

Αυτή είναι πάνω-κάτω η ζωή του. Η τύχη του τον «σέρνει» και η νοοτροπία του τον ανταμείβει. Από τότε που υπάρχει ως άτομο είναι υπάλληλος του γλειψίματος ...Υπάλληλος, από αυτούς που σέρνονται σαν τα «σαλιγκάρια», κάνοντας καριέρες ανάμεσα σε γραφεία και φωτοτυπικά ...Υπάλληλος με το αφηρημένο αντικείμενο της οικονομικής «επιστήμης» ...Υπάλληλος, από αυτούς που, όταν βλέπουν τα αφεντικά τους, δεν γνωρίζουν αν θα τους προάγουν ή αν θα τους απολύσουν ...Υπάλληλος, από αυτούς που, όταν τους απολύεις, «χωράνε» όλη τους τη ζωή σε ένα χαρτόκουτο ...Συνάδερφος των απολυμένων της Λίμαν Μπρόδερς, εφόσον είχαν τα ίδια αφεντικά και τους ίδιους στόχους. Πότε λοιπόν έγινε σημαντικός ένας τέτοιος άνθρωπος; ...Εκτός αν σημαντικοί σε αυτόν τον κόσμο είναι μόνον οι χρήσιμοι για τους Ρότσιλντ και τους Ροκφέλερ.

Αυτός είναι ο Παπαδήμος με το «βαρύ» βιογραφικό, που εντυπωσίασε μόνον τον αγράμματο Βερύκιο και τον γαλατά του ΛΑΟΣ ...Ο «μούργος» των Εβραίων, που δήθεν γνωρίζει τα «μυστικά» της Ευρώπης ...Ο υπάλληλος των Εβραίων, ο οποίος θα αποκαταστήσει την «αξιοπιστία» των Ελλήνων στην υφήλιο ...Ο υπάλληλος των τοκογλύφων, ο οποίος θα «ρυθμίσει» τα χρέη των Ελλήνων με τον τρόπο που «συμφέρει» την Ελλάδα ...Ο κλητήρας του Εβραίου Γκρίνσπαν, ο οποίος, αφού τον εκπαίδευσε στο μεγάλο «μαγαζί» της FED, τον έστειλε «συστημένο» στην Ελλάδα, για να εκτελέσει το «συμβόλαιο» θανάτου της ελληνικής οικονομίας. Στη συνέχεια έγινε ο κολαούζος του Εβραίου Τρισέ, ο οποίος, αφού τον εξυπηρέτησε εις βάρος της Ελλάδας, τον απέσυρε στις Βρυξέλες, για να μην κινδυνεύει στον χώρο όπου εγκλημάτησε.

Εγκληματίας είναι ο Παπαδήμος, που σήμερα εμφανίζεται σαν «σωτήρας» ...Ένας «λογιστής» των τοκογλύφων, ο οποίος, ως Διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας, πρόδωσε τους Έλληνες ...Ένας διορισμένος υπάλληλος των τοκογλύφων, που στην προσωπική του ζωή δεν γνωρίζει καν τι σημαίνει ελεύθερη οικονομία ...Ο δούλος, που, αφού τους εξυπηρέτησε, έλαβε την ανταμοιβή του «Ακαδημαϊκού» ...Ο πιστός τους δούλος, ο οποίος, ως διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας, άφηνε το «ελληνικό» τραπεζικό σύστημα να κλέβει και να ρημάζει με τα πανωτόκια τούς Έλληνες πολίτες ...Το τραπεζικό σύστημα, το οποίο επί των ημερών του έβαλε «λουκέτο» σε όλη την ελληνική παραγωγή ...Το τραπεζικό σύστημα, το οποίο επί των ημερών του έπαιξε τα χρήματα των Ελλήνων στο χρηματιστήριο ...Το τραπεζικό σύστημα, το οποίο επί των ημερών του έβαζε «χέρι» στα χρήματα των ασφαλιστικών ταμείων ...Το τραπεζικό σύστημα, το οποίο επί των ημερών του δημιούργησε τη «φούσκα» των ακινήτων. Για όλα αυτά τα εγκλήματα εις βάρος του ελληνικού λαού δεν έχει τιμωρηθεί ακόμα ο Παπαδήμος.

Αυτή η προκλητική ατιμωρησία του είναι βέβαια εκείνη που κάνει και τη σημερινή του «εμφάνιση» προκλητική πέρα για πέρα. Ο δολοφόνος όχι μόνον δεν «εξαφανίστηκε», αλλά έχει το θράσος να επιστρέφει στον τόπο του εγκλήματος και να εμφανίζεται και σαν παράγοντας «σοβαρότητας», «αξιοπιστίας» και «δικαιοσύνης» ...

Η αποθέωση της σοβαροφάνειας, που καλύπτει την απόλυτη κενότητα ενός δούλου ... Άψογη χωρίστρα, σιωπή νεκρού, ύφος καρδιναλίου και επένδυση στους επαίνους των αγραμμάτων Βερύκιων των διαπλεκόμενων ΜΜΕ. Αυτό, δηλαδή, που συμβαίνει σήμερα με τους άθλιους δοσίλογους, είναι άνευ προηγουμένου. Αυτό, το οποίο συμβαίνει σήμερα με τους δωσίλογους, δεν το τόλμησαν ούτε οι ένοπλοι Ναζί. Ακόμα και οι Ναζί τους δωσίλογούς τους τούς προστάτευαν με «κουκούλες», γιατί δεν μπορούσαν να βρουν ανάλογους «Βερύκιους» να τους επαινούν και να τους δικαιολογούν και ως εκ τούτου να τους εγγυηθούν την ασφάλειά τους χωρίς αυτές ...«Κουκούλες» δωσίλογων είναι οι σημερινοί δημοσιογράφοι της διαπλοκής.

Γι’ αυτόν τον λόγο οι σημερινοί ελέω τοκογλύφων προδότες όχι μόνον δεν ψάχνουν μέρος να κρυφτούν, αλλά θέλουν και να μας κυβερνήσουν. Μας προκαλούν, αποδίδοντάς μας τις συνέπειες των δικών τους εγκλημάτων. Αυτοί, οι οποίοι σε σκοτεινές συνεργασίες με τις διάφορες Goldman Sachs δημιούργησαν το παράνομο και απεχθές χρέος της πατρίδας μας, είναι οι ίδιοι, που σήμερα μας κατηγορούν ότι τα «φάγαμε». Αυτοί οι εγκληματίες ταυτίζονται με τους ξένους που μας αποκαλούν κλέφτες και τεμπέληδες. Αυτοί, οι οποίοι μας έκλεισαν τα εργοστάσια και μας φόρτωσαν το τεράστιο χρέος, τώρα θα αναλάβουν να το «νομιμοποιήσουν» σαν ηγέτες μας ...Τα «τρωκτικά» των τοκογλυφικών βόθρων θα καθίσουν στους πολιτικούς θρόνους των «λεόντων», που έχουν ανάγκη οι λαοί, για να συνεχίζουν τις πορείες τους.

Σε αυτήν την πρωτοφανή αθλιότητα ευθύνες έχει και η Δικαιοσύνη ...Η αμαρτωλή ελληνική Δικαιοσύνη, η οποία ξεκίνησε να φυγαδεύει δωσίλογους τύπου Χριστοφοράκων και ξέπεσε σήμερα να εξυπηρετεί και Μάκηδες Ψωμιάδηδες ...Η Δικαιοσύνη, η οποία «ακούγεται» μόνον όταν ζητιανεύσει αυξήσεις και αναδρομικά. Αντί λοιπόν αυτή η Δικαιοσύνη να ψάχνει τον Παπαδήμο να τον χώσει στη φυλακή για τις παράνομες πράξεις του στην περίοδο της θητείας του στην Τράπεζα της Ελλάδας, του επιτρέπει να ξαναπαρανομήσει --και μάλιστα στον υπέρτατο βαθμό--, αφήνοντάς τον να εμφανίζεται ως Πρωθυπουργός. Αυτόν τον άνθρωπο, ο οποίος, ως επίορκος Ανώτατος Κρατικός Λειτουργός, επέτρεψε στις τράπεζες των τοκογλύφων να σπρώξουν τον ελληνικό λαό στην παγίδα των διεθνών τοκογλύφων, έρχεται το βρόμικο και διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα της Μεταπολίτευσης να τον «ανταμείψει».

Στην πραγματικότητα βάζει έναν «δολοφόνο» να υπογράψει τη «νεκροψία» τού θύματος. Στην πραγματικότητα δίνει τη δυνατότητα σε έναν «δολοφόνο» να «σβήσει» τα «ίχνη» του. Αυτό δεν έχει ξαναγίνει στα χρονικά. Ο Παπαδήμος, ο οποίος είναι από τους κατ’ εξοχήν υπεύθυνους για την παράνομη διόγκωση του ελληνικού χρέους, έρχεται σήμερα ως δοτός Πρωθυπουργός να περάσει μέσα από τη Βουλή τη «δανειακή σύμβαση», που νομιμοποιεί το χρέος αυτό ...Ο Παπαδήμος έρχεται να υπογράψει μια σύμβαση, η οποία θα «σβήνει» για πάντα τις ευθύνες τις δικές του, του Σημίτη, του Παπακωνσταντίνου, του Παπανδρέου, του Βενιζέλου και των άλλων «παιδιών» του Κολεγίου, της διαφθοράς και της Διαπλοκής.

Σε αυτό το πρωτοφανές έγκλημα συντελούν τα μέγιστα και τα ΜΜΕ των διαπλεκομένων ...Των συνεργατών της Goldman Sachs, που φιλοδοξούν να τσιμπίσουν κανένα ευρουδάκι από την Κομαντατούρ της Νέας Τάξης ...Των συνεργατών της Goldman Sachs, οι οποίοι έγιναν μεγιστάνες, επειδή ο επίορκος Παπαδήμος, υπό τις εντολές των τοκογλύφων και του Σημίτη, επέτρεπε τον «αυτοκτονικό» δανεισμό του κράτους, προκειμένου να «ταΐζονται» οι διαπλεκόμενοι εργολάβοι με προμήθειες και δημόσια έργα. Παλιοί γνωστοί και συνένοχοι είναι όλοι αυτοί μεταξύ τους. Πριν τον μάθουν οι δημοσιογράφοι τον Παπαδήμο, τον γνώριζαν καλά τα αφεντικά τους. Επειδή ο λαός αυτόν τον Παπαδήμο δεν θα τον ψήφιζε ποτέ, τον «ψήφισαν» οι ίδιοι με την αντιδημοκρατική μεθόδευση που βλέπουμε σήμερα να εξελίσσεται μπροστά στα μάτια μας.

Αυτά τα αφεντικά με τις τεράστιες «ψήφους», για τους λόγους που περιγράψαμε, έβαλαν εμπρός το τηλεοπτικό «πλυντήριο» συνειδήσεων. Προσπαθούν να παρουσιάσουν τον νέο «Τσολάκογλου» σαν προσωπικότητα με διεθνές κύρος. Η Τρέμη, ο Πρετεντέρης, ο Λιαρέλης και ο Βερύκιος είναι αυτοί, οι οποίοι, αφού «εντυπωσιάστηκαν» επί πληρωμή από το «κύρος» του, προσπαθούν να μας το μεταφέρουν και σε εμάς ...Το διεθνές κύρος ενός «Ζίκου» του τραπεζικού συστήματος ...Το διεθνές κύρος ενός γνωστού καρπαζοεισπράκτορα των δύο Ηπείρων. Ο ...τρεις το λάδι, τρεις το ξύδι και με τόκους, πέναλτυς και προσαυξήσεις τρεις και δεκαπέντε το λαδόξιδο ...Ο επιστήμων.

Ποιοι τοποθέτησαν αυτόν τον «Ζίκο» στην κορυφαία πολιτική θέση της χώρας; Αυτοί, οι οποίοι μπορούσαν ...Οι κορυφαίοι πολιτικοί παράγοντες αυτής της χώρας ...Ο Παπανδρέου κατ’ αρχήν ...Ο προκάτοχος αυτής της θέσης ...Άλλη μεγάλη προσωπικότητα με διεθνές κύρος ...Αυτός, ο οποίος έκοβε ξύλα στη Σουηδία και έκανε τις «μεγάλες» σπουδές στην κοινωνιολογία ...Ούτε καν οικονομολόγος ...Ο μεγάλος «στοχαστής» και ποδηλάτης ...Ο Παπανδρέου, ο οποίος, σε συνεννόηση με τον Στρος Καν και τους διάφορους Σόρος, μας οδήγησαν στη «μέγγενη» του ΔΝΤ ...Ο Παπανδρέου, που εύκολα αποδεικνύεται ότι μεθόδευσε την κρίση δανεισμού, για να μας παγιδεύσει στα «δίκτυα» των τοκογλύφων φίλων της μητέρας του ...Ο Παπανδρέου, ο οποίος φρόντισε να δυσφημίσει τον ελληνισμό στα πέρατα του κόσμου, προκειμένου ένας μέχρι πρόσφατα αγαπητός λαός να φτάσει στο σημείο να γίνει παγκοσμίως αντιπαθής και να μην βρίσκει συμπάθειες και βοήθειες πουθενά στον Πλανήτη.

Μαζί του «συνοδοιπόρος» ο Σαμαράς ...Ο συμμαθητής, συμφοιτητής και συγκάτοικός του ...Ο επίσης άεργος και ανεπάγγελτος άνθρωπος με ένα «βαρύ» βιογραφικό οικονομολόγου ...Άλλος «επιστήμων» ...Ο προαλειφόμενος για τη θέση του Πρωθυπουργού ...Αυτός είναι ο έτερος πρωταγωνιστής τού σημερινού «βρόμικου» 2011 ...Ο έμπειρος πρωταγωνιστής, εφόσον ήταν ο Υπουργός Οικονομικών του «βρόμικου» ‘89 ...Αυτός, ο οποίος παριστάνει τον αθώο, αλλά στην πραγματικότητα είναι εκείνος, ο οποίος στην Κυβέρνηση Μητσοτάκη έθεσε τα θεμέλια της σημερινής αθλιότητας. Άλλωστε δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι το «βρόμικο» ‘89 «στήθηκε» πάνω σε ένα μέγα τραπεζικό σκάνδαλο, το οποίο και πάλι είχε έναν Παπανδρέου που τα «πήρε» και ποτέ δεν πλήρωσε το έγκλημά του. Γιατί; Γιατί του «δάνεισαν» οι ίδιοι που «δανείζουν» σήμερα και στον γιο του ...με πρώτο τον Παπούλια.

Μιλάμε για πραγματικά προμελετημένο έγκλημα, εφόσον οι πρωταγωνιστές του έχουν όλα τα στοιχεία που χαρακτηρίζουν μια κοινή εγκληματική συμμορία. Δεν είναι δηλαδή μόνον ο συμπληρωματικός τους ρόλος στο όλο έγκλημα. Είναι και τις ίδιας «καταγωγής». Ο Πρωθυπουργός «Τσολάκογλου» είναι του προδοτικού Κολεγίου ...Πρωθυπουργός διάδοχος ενός κολεγίοπαιδα Πρωθυπουργού και προπομπός ενός άλλου κολεγιόπαιδα ...Ο Πρωθυπουργός όλων των ρεκόρ του φασισμού. Πιο πολλές ψήφους κολεγιόπαιδων θέλει κάποιος για να βγει πρόεδρος στο δεκαπενταμελές του Κολεγίου Αθηνών, παρά Πρωθυπουργός της Ελλάδας. Με δύο ψήφους μπορεί να μην εκλέγεσαι στο δεκαπενταμελές του Κολεγίου, αλλά Πρωθυπουργός της Ελλάδας γίνεσαι σίγουρα. Εκεί την κατάντησαν την Ελληνική Δημοκρατία ο Παπανδρέου, ο Σαμαράς και ο Παπαδήμος ...Τα παιδιά του Κολεγίου και εκλεκτοί υπάλληλοι των όπου γης τοκογλύφων.

Γιατί έβαλαν τον Παπαδήμο «ανάμεσά» τους; Για «μονωτικό», που θα τους προστατεύει από τα εγκλήματα που καθημερινά πραγματοποιούν εις βάρος του λαού και τις ευθύνες που αυτά συνεπάγονται. Γιατί απλούστατα δεν είχαν άλλο τρόπο οι τοκογλύφοι να μας επιβάλουν την προδοτική Δανειακή Σύμβαση, που υποθηκεύει το μέλλον των Ελλήνων. Δεν υπήρχε άλλος τρόπος να παρακαμφθεί ο λαός και άρα η ίδια η Δημοκρατία. Δεν υπήρχε άλλος τρόπος να «εγκλωβιστούν» τα δύο κόμματα, χωρίς να αντιδράσουν τα στελέχη τους και βέβαια οι οπαδοί τους. Έπρεπε να εγκλωβιστούν στελέχη και οπαδοί, γιατί τα συμφέροντα των κομματαρχών, που ήθελαν να εξυπηρετήσουν τα ξένα αφεντικά, δεν ταυτίζονται με αυτά των υπολοίπων αφελών, οι οποίοι νομίζουν ότι έχουν να κάνουν με πολιτικούς που είναι Έλληνες και μάλιστα πατριώτες.

Επιπλέον, χωρίς τον Παπαδήμο δεν υπήρχε άλλη μέθοδος να ξεφύγουν οι δύο εγκληματίες κομματάρχες από τις ευθύνες τους. Αν πήγαιναν σε εκλογές και ο ελληνικός λαός «μιλούσε», θα την πατούσαν. Γιατί; Γιατί θα έπεφταν οι ίδιοι θύματα του δικού τους δικομματισμού. Γιατί αναγκαστικά θα έδινε ο λαός την εξουσία στη ΝΔ και η ΝΔ δεν θα μπορούσε να περάσει τη Δανειακή Σύμβαση από τη Βουλή. Επιπλέον, αναγκαστικά θα έπρεπε η ΝΔ να ξεκινήσει τις διαδικασίες των εξεταστικών επιτροπών, οι οποίες θα αφορούσαν τον ρόλο του Παπανδρέου στην κρίση δανεισμού.

Δεν θα μπορούσε να κάνει διαφορετικά, εφόσον η ίδια κατήγγειλε ότι υπήρχε ύποπτη μεθόδευση. Σε μια τέτοια περίπτωση θα ξεκινούσε η γνωστή «παράσταση» με αλλαγή ρόλων. Οι πασόκοι θα έβγαιναν να καταγγείλουν τις νεοδημοκρατικές ρεβανσιστικές πολιτικές και στο τέλος θα κατέληγαν να σέρνονται σαν «αντιμνημονιακοί» αγωνιστές στους δρόμους. Για λόγους κομματικής «αντίστασης» δεν θα ψήφιζαν οι βουλευτές τους τη Δανειακή Σύμβαση και θα ερχόμασταν και πάλι στο ίδιο αδιέξοδο. Αυτός ήταν ο απόλυτος εφιάλτης των τοκογλύφων και γι’ αυτόν τον λόγο δεν ήθελαν για κανέναν λόγο να δώσουν τον «λόγο» στον λαό.

Γι’ αυτόν τον λόγο τούς ήταν χρήσιμος ο «ενδιάμεσος» Παπαδήμος ...Χρήσιμος, για να μπορέσει να δραπετεύσει ο Γιωργάκης, χωρίς να υποστεί κάποιον δήθεν «πολιτικό» διωγμό από το αντίπαλο κόμμα και χρήσιμος, επίσης, για ν’ αναλάβει ο Σαμαράς Πρωθυπουργός, χωρίς η προδοσία της Δανειακής Σύμβασης να φέρει στο τυπικό επίπεδο την υπογραφή του. Επιχειρείται, δηλαδή, μια «σαλαμοποίηση» του εγκλήματος, ώστε οι εγκληματίες ν’ αποφύγουν την τιμωρία. Όλοι ευχαριστημένοι. Σαν τις τρεις μαϊμούδες. Η μία δεν έβλεπε, η άλλη δεν μιλούσε και η άλλη δεν άκουγε. Αυτό ακριβώς κάνει η συμμορία των μαϊμούδων του Κολεγίου ...Ο Γιωργάκης δεν «έβλεπε» και έπεσε στην «παγίδα» ...Ο Παπαδήμος δεν θα «μιλήσει» όταν θα υπογράφει, γιατί δεν είναι υπεύθυνος γι’ αυτό που έγινε ...Ο Σαμαράς προφανώς δεν θα έχει «ακούσει» τίποτε για τον «φόνο», όταν θα αναλάβει ως Πρωθυπουργός.

Τετάρτη 9 Νοεμβρίου 2011

ANAΞΙΟΙ Η΄ΕΛΛΗΝΕΣ ;

Υπό τις εντολές των δανειστών και των τοκογλύφων, γίνεται Πραξικόπημα εις βάρος της Ελληνικής Δημοκρατίας.



Αυτήν τη στιγμή συντελείται ένα Πραξικόπημα εις βάρος της Δημοκρατίας και της ίδιας της πατρίδας μας. Η σύμπραξη του Παπανδρέου με τον Σαμαρά είναι καθαρά πραξικοπηματική πράξη, εφόσον δεν μπορεί να υπάρξει νόμιμη Κυβέρνηση χωρίς τη λαϊκή νομιμοποίηση ...

Δεν μπορεί να υπάρξει Κυβέρνηση με μόνο "εφόδιο" τη σύμπραξη δύο κομματαρχών ...Δεν μπορεί να υπάρξει Πρωθυπουργός της Ελλάδας με τις δύο "ψήφους" των δύο κομματαρχών. Δεν μπορεί να υπάρξει Κυβέρνηση, η οποία δεν πήρε "εντολή" σχηματισμού από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας με τον τρόπο που προβλέπεται από το Σύνταγμα.

Κανένα "επείγον περιστατικό" ή "εθνική ανάγκη" —πλην της πολεμικής σύρραξης— δεν αναγνωρίζεται από τη Συνταγματική λειτουργία ως "άλλοθι" της αλλοίωσης της λειτουργίας της Δημοκρατίας μας ...Αυτό, δηλαδή, το οποίο σήμερα προσπαθούν να μας επιβάλουν τα δύο αγράμματα ανθρωποειδή του Κολεγίου. Με "άλλοθι" το γνωστό φόβητρο του "επείγοντος" και των απειλών των δανειστών, η συμμορία του Κολεγίου προσπαθεί να καταλύσει τη Δημοκρατία μας.

Γιατί υπάρχει κατάλυση του Συντάγματος; Γιατί απλούστατα "νοθεύεται" η βούληση του ελληνικού λαού. Νοθεύεται η λειτουργία της εκλογικής διαδικασίας, που είναι το θεμέλιο της δημοκρατικής λειτουργίας και η εγγύηση της λαϊκής κυριαρχίας.

Θα πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά, για να καταλάβει ο αναγνώστης το εγκληματικό της όλης διαδικασίας της δήθεν "συναίνεσης". Συναίνεση εντός της Βουλής και ερήμην του λαού δεν υπάρχει στη Συνταγματική λογική. Το Σύνταγμα δεν επιτρέπει σε κανέναν να παρακάμπτει τον λαό. Στη Συνταγματική λογική υπάρχει η έννοια της "απόλυτης λαϊκής κυριαρχίας". Μιας κυριαρχίας, η οποία "εκφράζεται" με την εκλογική διαδικασία και μέσω της οποίας ο λαός "αποφαίνεται" με τον πιο απόλυτο και κατηγορηματικό τρόπο.

Ο λαός, μέσω των εκλογών, αποφασίζει τόσο για το κόμμα που θα τον κυβερνήσει όσο και για το κόμμα το οποίο θα λάβει τον ρόλο του βασικού "ελεγκτή" του και το οποίο είναι η Αξιωματική Αντιπολίτευση. Αποφασίζει για τη "σειρά" με την οποία θα διεκδικηθεί η εξουσία, αν για τον οποιονδήποτε λόγο προκύψει πρόβλημα και ο πρώτος δεν μπορεί ν' ανταποκριθεί στο καθήκον που του ανέθεσε ο λαός. Ο ρόλος, δηλαδή, της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης δεν είναι διακοσμητικός. Όσο σημαντικός και διακριτός είναι ο ρόλος της Κυβέρνησης, άλλο τόσο σημαντικός και διακριτός είναι και ο ρόλος της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης. Ο λαός αποφασίζει για το ποιος θα τον κυβερνήσει, αλλά αποφασίζει και γι' αυτόν που θα πάρει την κύρια ευθύνη για τον έλεγχό του. Η Αξιωματική Αντιπολίτευση έχει θεσμικό ρόλο στη λειτουργία της Δημοκρατίας μας. Δεν είναι το "απόκομμα" αυτού που περίσσεψε και δεν έλαβε την εξουσία. Δεν είναι τα "ρέστα", που τα χρησιμοποιούμε όταν δεν μας "φτάνουν" τα "ψιλά", για να εξασφαλίσουμε πλειοψηφία.

Τι σημαίνουν όλα αυτά; Το εξής απλό. Όταν έγιναν οι τελευταίες εκλογές, ο ελληνικός λαός αποφάσισε να τον κυβερνήσει το ΠΑΣΟΚ και να ελέγχεται από τη ΝΔ. Όπως προβλέπεται από το Σύνταγμα, το ΠΑΣΟΚ και ο αρχηγός του πήραν την "εντολή" του λαού από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, για να συνθέσουν κυβέρνηση. Την εντολή σχηματισμού Κυβέρνησης την πήρε το ΠΑΣΟΚ και ο αρχηγός του. Συνέθεσε κυβέρνηση, όπως προβλεπόταν, και στη συνέχεια απέκτησε τη νομιμότητα που απαιτεί το Σύνταγμα με την ψήφο εμπιστοσύνης της Βουλής.

Η Κυβέρνηση, δηλαδή, είναι του ΠΑΣΟΚ, γιατί αυτό έλαβε την "εντολή" του λαού από τα χέρια του Προέδρου της Δημοκρατίας. Η παραίτηση του αρχηγού του δεν σημαίνει αυτόματα παραίτηση της Κυβέρνησης του εντολοδόχου κόμματος. Ένας αρχηγός μπορεί να αρρωστήσει ή να σκοτωθεί σε ένα ατύχημα, χωρίς αυτό να σημάνει απώλεια της "εντολής" για το κόμμα του. Αυτό είναι κάτι, το οποίο το έχουμε δει να συμβαίνει στο πρόσφατο παρελθόν με την περίπτωση της ασθένειας του Ανδρέα Παπανδρέου.

Εφόσον δεν χάνει τη "δεδηλωμένη" μέσα στη Βουλή, η "εντολή" παραμένει στα χέρια του κόμματος που την έχει λάβει. Αν χαθεί η "δεδηλωμένη", δεν ψάχνουμε για τα συμπληρωματικά αποκόμματα, που μιλήσαμε πιο πάνω. Η Κυβέρνηση συνήθως "πέφτει" και πάει σε εκλογές, όχι επειδή είναι υποχρεωτικό, αλλά γιατί συνήθως το κόμμα που την φέρει σε αυτήν τη δυνατότητά του εξαντλεί την όποια εξουσία τού απομένει. Συνήθως αρνείται να επιστρέψει την "εντολή" που έλαβε στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και άρα στην πιθανότητα να πάει αυτήν η "εντολή" στο δεύτερο κόμμα. Με την εξουσία που του απομένει οδηγεί στις εκλογές, για να διεκδικήσει νέα εντολή από τον ίδιο τον λαό, εφόσον έχασε την "εμπιστοσύνη" της Βουλής.

Σήμερα, αυτό το οποίο βλέπουμε είναι όχι μόνον πρωτοφανές, αλλά και παράνομο. Το κόμμα, το οποίο έχει την "εντολή" σχηματισμού Κυβέρνησης, δεν χάνει τη "δεδηλωμένη" και ταυτόχρονα επιχειρεί να "μοιραστεί" την εκτελεστική εξουσία με την Αξιωματική Αντιπολίτευση.

Αυτό είναι όχι απλά παράνομο, αλλά Πραξικοπηματικό. Γιατί; Γιατί η νέα Κυβέρνηση δεν έχει καμία νομιμότητα. Δεν έχει καμία νομιμότητα, γιατί απλούστατα δεν έχει απολέσει τη νομιμότητά της η προηγούμενη. Για να απολέσει τη νομιμότητά της η προηγούμενη, θα πρέπει να επιστρέψει την "εντολή" που έλαβε στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Αυτά, δηλαδή, τα περί συναινετικών διαδικασιών και άλλων ηλιθιοτήτων, υπάρχουν μόνον στα μυαλά των ηλιθίων και των Πραξικοπηματιών. Όλα αυτά είναι παράνομα και παράλογα, γιατί το γεγονός ότι ο Παπανδρέου και ο Σαμαράς "συσκέπτονται" από κοινού δεν σημαίνει τίποτε στο πρακτικό επίπεδο. Όποια Κυβέρνηση και να προκύψει από τη "συνεργασία" τους, θα εξακολουθεί να είναι ΠΑΣΟΚ, γιατί το ΠΑΣΟΚ φέρει την "εντολή" σχηματισμού Κυβέρνησης. Όσα "πόστα" κι αν δοθούν στη ΝΔ, η ίδια δεν θα συμμετέχει σ' αυτήν την Κυβέρνηση, γιατί απλούστατα ο λαός τής έδωσε τον ρόλο της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης.

Εφόσον λοιπόν αυτοί θέλουν να σχηματίσουν Κυβέρνηση συνεργασίας, θα πρέπει ν' ακολουθηθεί διαφορετική διαδικασία. Είτε θα πρέπει να μας οδηγήσουν σε εκλογές, ζητώντας την "εντολή" του λαού, ενώνοντας τις δυνάμεις τους ως "συνασπισμός", είτε να συνεχίσουν το "παιχνίδι" των "εντολών", το οποίο προκύπτει από τις προηγούμενες εκλογές. Σε μια τέτοια περίπτωση θα πρέπει ν' αρχίσει ξανά το μετεκλογικό προεδρικό "παιχνίδι" των διερευνητικών "εντολών". Εφόσον δεν αναζητούν μια νέα λαϊκή "εντολή", θα ξεκινήσουν το "παιχνίδι" με βάση την τελευταία που τους δόθηκε.

Το ζητούμενο πάντα είναι ο λαός ν' αποφασίζει τι ακριβώς θα αντιπροσωπεύουν μέσα στη Βουλή αυτοί οι Συνασπισμοί και όχι οι κομματάρχες μόνοι τους. Τα κόμματα, τα οποία συμμετέχουν σε αυτούς τους συνασπισμούς, είναι πραγματικά και δοκιμασμένα στην "πυρά" των εκλογών και όχι της "πλάκας", που φτιάχνονται σε υπόγεια και σαλόνια σαν αυτό της Μπακογιάννη ή του Κουβέλη.

Αν λοιπόν τολμήσουν τα δύο αγράμματα κι ανεπάγγελτα ανθρωποειδή του Κολεγίου με τη βοήθεια του "συναδέρφου" τους Προέδρου της Δημοκρατίας να καταλύσουν το Σύνταγμα, ας γνωρίζουν από τώρα ότι θα υποστούν τις συνέπειες αυτού του εγκλήματος. Απλά πράγματα. Σε αυτήν την περίπτωση θα πρέπει να συλληφθούν από τις αρμόδιες αρχές όλοι οι Πραξικοπηματίες και στην περίπτωσή μας οι Παπούλιας, Παπανδρέου, Σαμαράς και Παπαδήμος.

Αν δεν μπορούν οι αρχές να τους συλλάβουν, ο λαός πρέπει ν' αναλάβει τον ρόλο του ...Τον προβλεπόμενο από το Σύνταγμα ρόλο του, που είναι να προστατεύσει το Σύνταγμα με όλα τα μέσα ...Τον προβλεπόμενο ρόλο, που "θωρακίζει" νομικά τον πολίτη στο τελευταίο άρθρο του. Σε αυτήν την περίπτωση θα πρέπει ο λαός ν' αναζητήσει και να συλλάβει ζωντανούς ή νεκρούς όλους τους Πραξικοπηματίες.

Ο κάθε πολίτης έχει την υποχρέωση και όχι απλά το δικαίωμα, όπου βρει κάποιον από αυτούς τους τρεις, να τον συλλάβει ζωντανό και αν αυτό δεν είναι δυνατό, να τον εκτελέσει επιτόπου. Οι Πραξικοπηματίες σε αυτήν την περίπτωση δεν είναι κάτι το διαφορετικό από τον Καντάφι. Όπως συνελήφθη από τους όχλους ο Καντάφι, έτσι και οι Έλληνες πρέπει να τους συλλάβουν με το δικαίωμα να τους χειριστούν κατά βούληση και χωρίς καμία ποινική ή άλλη συνέπεια ...Ο Καντάφι, ο οποίος "έφυγε" σφαγμένος σαν γουρούνι, εφόσον, για να τον ατιμάσουν, του έκοψαν με μαχαίρι τον σφικτήρα του πρωκτού του. Αυτός είναι ο θάνατος που περιμένει τον οποιονδήποτε επιχειρεί να προδώσει τον λαό και βρίσκεται απέναντί του.

Σε περίπτωση που αυτοί οι Πραξικοπηματίες προλάβουν και πάρουν "ψήφο" εμπιστοσύνης από τη Βουλή των Ελλήνων, μετατρέπουν το σύνολο της Βουλής σε Πραξικοπηματική και άρα μη νόμιμη. Σε αυτήν την περίπτωση ο Ναός της Δημοκρατίας χάνει την ιερότητά του και μετατρέπεται σε ένα απλό κτίριο ...Ένα κτίριο, όπου θα στεγάζεται το "Κωλοχανείο" του Φασισμού. Την επόμενη φορά, που θα μαζευτούν κατά χιλιάδες οι Έλληνες μπροστά από αυτό το άντρο της παρανομίας, μπορούν όχι απλά να το απειλήσουν με εισβολή, αλλά νομιμοποιούνται να του βάλουν φωτιά και να το ισοπεδώσουν μαζί με όλους όσους βρίσκονται εντός του.

Κανένα έλεος στους φασίστες και στα δουλικά των τοκογλύφων.

Η Μεταπολίτευση, που μας οδήγησε στη σημερινή αθλιότητα, παίζει τα τελευταία της "χαρτιά" και αυτό είναι επικίνδυνο. Επικίνδυνο όμως όχι μόνον για τον λαό, αλλά και γι' αυτούς που θα τολμήσουν να θέσουν σε κίνδυνο την ασφάλειά του. Δεν είναι δυνατόν τα "τσιράκια" των τοκογλύφων να μας απειλούν με Πραξικόπημα. Δεν είναι δυνατόν οι υπάλληλοι των τοκογλύφων, όπως ο Παπανδρέου, ο Σαμαράς ή ο Παπαδήμος, να μας υπόσχονται δήθεν "σωτηρία", θυσιάζοντας όχι μόνον τη Δημοκρατία μας, αλλά την ίδια την πατρίδα μας.

Ανάξιοι να ονομαζόμαστε "Έλληνες" θα είμαστε, αν δεν τους σταματήσουμε.
Παναγιώτης Τραϊανού - ΕΑΜ Β'


YΠΕΡ ΤΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ : Η ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΕΚΣΤΡΑΤΕΙΑ

Προσωπικα στοιχεία

Translation

Free Translation

Αναγνώστες

AddThis

Share |

0 SAVAS

0 SAVAS
Ο ΓΟΛΓΟΘΑΣ

TO NAYΑΓΙΟ ΚΑΡΑΜΑΝΛΗ

TO NAYΑΓΙΟ ΚΑΡΑΜΑΝΛΗ

VAS VAS .. 0 SAVAS

VAS VAS .. 0 SAVAS
ΦΕΡΤΕ ΠΙΣΩ ΤΑ ΚΛΕΜΜΕΝΑ

Αρχειοθήκη ιστολογίου

Blogs in Serras

Serres Blogs

ΕΠΙΣΚΕΨΕΙΣ